Ben je een solist of maak je deel uit van een groep mensen ?
Geplaatst: zo 25 mar 2012, 23:50
Hoop dat het me vergeven zal worden dat ik me eigenlijk niet eens netjes voorgesteld hebt vooraleer iets toe te voegen alhier maar ik ben niet zo'n ster in formaliteiten, excuses.
De vraag die ik aan jullie wil stellen heeft in de grote lijnen betrekking op mijzelf want hoewel ik mezelf redelijk sociaal beweeg in de maatschappij maak ik geen actief deel uit van een groep mensen en heb ik welgeteld maar één echte vriend en zijn kennissen nooit meer geworden dan dat (en heb ik er zelfs van die laatste groep maar enkele). Mijn solisme komt wellicht voort uit het niet hebben van kinderen, veel solitaire hobby's, geen interesse in collectief beoefende of bejubelde sporten, het niet hebben van een religie of van idolen, het niet nuttigen van alcohol en wellicht vanuit het hoge eisen stellen aan andere mensen vanuit perfectionisme.
Ik ben dus heel erg op mezelf (alleen maar niet eenzaam zo je wilt) maar heb geen gemis, kan prima opschieten met mezelf, koester de rust en de ruimte van mijn stille huisje en verkies de eenzaamheid boven het gezelschap van anderen. Soms zoek ik wel eens een kennis op of ga eens op bezoek bij een oud-collega of dergelijk contact maar dat is het dan ook eigenlijk wel, de hang naar stilte en eenzaamheid lonkt toch altijd wel weer snel naar me.
De hamvraag
Hoe normaal is een dergelijke levenshouding (karakter) voor de gemiddelde HB'r ?
Bestaat er een samenhang tussen HB zijn en het leven zoals ik dat leidt of ben ik geen stereotype HB model ? zijn er ook HB'rs die iedere week trouw met een vriendenschare hun voetbalclub bezoeken, voor kinderen hebben gekozen en hun maatjes uitnodigen, en vice versa, voor het vieren van feestjes en er op los drinken, collectieve hobby's hebben ?
De vraag die ik aan jullie wil stellen heeft in de grote lijnen betrekking op mijzelf want hoewel ik mezelf redelijk sociaal beweeg in de maatschappij maak ik geen actief deel uit van een groep mensen en heb ik welgeteld maar één echte vriend en zijn kennissen nooit meer geworden dan dat (en heb ik er zelfs van die laatste groep maar enkele). Mijn solisme komt wellicht voort uit het niet hebben van kinderen, veel solitaire hobby's, geen interesse in collectief beoefende of bejubelde sporten, het niet hebben van een religie of van idolen, het niet nuttigen van alcohol en wellicht vanuit het hoge eisen stellen aan andere mensen vanuit perfectionisme.
Ik ben dus heel erg op mezelf (alleen maar niet eenzaam zo je wilt) maar heb geen gemis, kan prima opschieten met mezelf, koester de rust en de ruimte van mijn stille huisje en verkies de eenzaamheid boven het gezelschap van anderen. Soms zoek ik wel eens een kennis op of ga eens op bezoek bij een oud-collega of dergelijk contact maar dat is het dan ook eigenlijk wel, de hang naar stilte en eenzaamheid lonkt toch altijd wel weer snel naar me.
De hamvraag
Hoe normaal is een dergelijke levenshouding (karakter) voor de gemiddelde HB'r ?
Bestaat er een samenhang tussen HB zijn en het leven zoals ik dat leidt of ben ik geen stereotype HB model ? zijn er ook HB'rs die iedere week trouw met een vriendenschare hun voetbalclub bezoeken, voor kinderen hebben gekozen en hun maatjes uitnodigen, en vice versa, voor het vieren van feestjes en er op los drinken, collectieve hobby's hebben ?