HB-Forum.nl

Disclaimer: ik ben nieuw en weet niet of dit onderwerp al eens voorbij is gekomen. Ik kon het zo niet vinden.

Ik vraag me af of jullie ook wel eens je intelligentie/hoogbegaafdheid inzetten om je doel te bereiken?

Waar ik op doel: je herkent de zwakke plek van je sociale tegenspeler, of overziet de situatie en verhoudingen, en speelt daar bewust op in om je persoonlijke doel te bereiken. Ongeacht of het je werkgever, een familielid of je levenspartner is.

Aanleiding: ik sta zelf eigenlijk mijn hele leven bekend als een master manipulator (ook wel: drammer). En ben zoekende naar een goede balans tussen manipuleren en openheid. Om jullie antwoorden niet in te kleuren zal ik niet zelf beginnen met een uitgebreide toelichting/achtergrond op deze vraag.

Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen en of het manipuleren uberhaupt herkenbaar is?

Siouxsie schreef: Om jullie antwoorden niet in te kleuren zal ik niet zelf beginnen met een uitgebreide toelichting/achtergrond op deze vraag.

Denk je werkelijk dat je hier met die onzin wegkomt? Je vraagt anderen te delen, zonder zelf het achterste van jouw tong te laten zien, en dan kom je met zo'n slap excuus. 'Master' manipulator...

Haha!

Ik dacht: laat ik juist niet al te veel het topic zelf beïnvloeden, omdat ik juist zo benieuwd ben naar de ervaringen van mijn medemens! Dat is best een legitieme reden, toch?

Ik heb ook een tijdje met dit onderwerp gestoeid.

Voor mij was er geen onbalans in manipuleren-openheid maar meer tussen manipuleren-respect.
Hoeveel ruimte laat je de ander om zich te bewegen? En hoe respectvol is dat? En moeten mensen ook niet fouten mogen maken om daarvan te leren (langere termijn) ?

Voor mij heb ik de oplossing gevonden in een waardenafweging. Waar streef ik in een bepaalde situatie naar? Hoe verhoudt zich dat tot respect voor het individu? Ook korte-lange termijn afwegingen spelen vaak een rol.
Mijn eigen integriteit/schuldgevoel is hierin voor mij de beste graadmeter. Kan ik mijzelf in de spiegel aankijken zonder me schuldig te voelen. Wanneer iemand me aanspreekt op mijn gedrag, kan ik het dan uitleggen en verantwoorden?


Weet niet of dit je helpt?

Ja, heb dit altijd gedaan.
Ik ben manipuleer echt niet graag, maar het is zeer makkelijk om te doen als ik er een opportuniteit voor zie (je kan het een zwakke plek noemen van een sociale tegenspeler of een overzicht hebben van een situatie waarin duidelijke mogelijkheden zijn).

Op semantisch gebied bepaalde woorden gebruiken waarvan ik weet dat die voor positieve of negatieve connotaties zullen zorgen, om op die manier iemand naar of weg van een standpunt te duwen, puur door een emotionele link te leggen. De meeste mensen zijn weinig in staat om hier een stap terug te nemen en henzelf te evalueren omdat ze het niet normaal gezien niet doorhebben en omdat het provoceren van emoties ook hun rationaliteit onderdrukt. Ik durf mij hierbij ook bewust onpopulair of onsympathiek doen overkomen, gewoon om iemand naar een positieve of negatieve associatie met iets te duwen.
Verder durf ik ook gewoon wat rollen te spelen om sympathiek en soms charmant over te komen, gewoonweg om gemakkelijker/vlotter iets te krijgen. Handig bijvoorbeeld bij een sollicitatie of voor eerste indrukken. Ik vind het vrij makkelijk om een beeld te krijgen van wat iemand bevalt en niet, hoe mensen tegenover bepaalde zaken staan en daar op dan op in te spelen om hun appreciatie naar mij toe te vergroten (of omgekeerd te verlagen als ik mij liever niet associeer met bepaalde mensen, bijvoorbeeld zeer immorele mensen). Als ik geluk heb slaag ik er soms in om meer concrete interesses, standpunten of hobby's af te leiden uit mijn eerste indrukken van hen.
Hier en daar heb ik ter experiment ook mensen gemanipuleerd om teveel wisselgeld terug te krijgen of hen iets te laten doen dat ze niet zouden willen doen. Dit is niet altijd gelukt en een exacte manier ervoor heb ik niet. Enkel weet ik dat mensen hun hersenen (linker hersenhelft) overbelast kan worden door hun teveel input (zintuiglijk, te complexe syntax, ...) te geven, waardoor ze dan veel vatbaarder worden voor suggestie (ze moeten dan overschakelen naar hun rechterhersenhelft). Er zijn enorm veel technieken om dit uit te lokken, maar ze effectief en vlot toepassen zou doelgerichte oefening vragen en ik was hierin enkel geïnteresseerd ter experiment, niet om echt toe te passen op mensen.

Doorheen mijn leven heb ik ook altijd de neiging gehad om op lange termijn mensen hun ideeën te hervormen. Ik herinner mij enorm veel van wat iemand zegt en wat ik ze zeg en gebruik dit dan om telkens bij een of ander idee bij te bouwen of af te bouwen. Dit klinkt misschien negatiever dan het is, want het is vrijwel altijd mijn bedoeling hiermee om mensen ongemerkt te openen voor een nieuw perspectief en nieuwe inzichten waar ze initieel voor gelosten zouden zijn (meestal vanwege niet-rationele redenen). Sommige mensen reageren gewoon niet goed als je van hen vraagt/verwacht een dat ze strikt rationeel iets (een perspectief dat teveel verandering vraagt van wat ze gewoon zijn) willen overwegen. Dit type manipulatie heb ik doorheen mijn leven moeten toepassen om mensen meer te kunnen doen begrijpen en zo ook zelf beter begrepen te kunnen worden door iemand. Jammer genoeg heeft het een keerzijde.

Ik manipuleer echt niet graag en probeer het zo weinig mogelijk te doen, maar ik ben dit eigenlijk zeer gewend te doen doorheen mijn leven. Telkens ik iemand op een of andere manier manipuleer ervaar ik minder connectie met die mensen. Ik voel me sowieso al niet passen in deze wereld en anders zijn van normale mensen. Als ik daarbij mensen nog eens manipuleer duurt het niet lang vooraleer ik mij nog verder verwijderd voel van hen en de mensheid in het algemeen. Dat doet me dan teleurstelling, isolement en wanhoop ervaren, echt niet leuk.
Aan de andere kant is manipulatie soms nodig, omdat ik anders toch niets kan aanvatten met mensen aangezien ze mij helemaal niet kunnen begrijpen op sommige gebieden.
Ik kan mij pas echt op mijn plaats voelen bij iemand die ik niet moet manipuleren, extreem zeldzaam.

Nee, ik heb die neiging niet. Ik houd me eerder op de achtergrond zodat anderen hun eigen beslissing kunnen maken. Althans, dat is hoe ik denk dat ik handel.

Iemand die wél manipuleert (en wat ik dus heus wel door heb want diegene denkt misschien dat hij slim is, maar dat ben ik ook) kan het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Ik heb er een gruwelijke hekel aan.

Manipuleren doen we misschien vaker als we zelf zouden vermoeden, en het is niet slechts voorbehouden aan hb'rs, het is een primaire menselijke eigenschap. Het onderscheid zit 'm tussen iemand (willen) 'bespelen' voor diens eigen bestwil versus het iemand (willen) bespelen voor het eigen gewin.

Voor mij ligt het onderscheid meer op het vlak van het bewuste en het onbewuste manipuleren.
Ik ben ervan overtuigd dat op een onbewust niveau, er héél wat gemanipuleerd wordt!
Het is een van de instrumenten die ingezet worden ten bate van het overleven.

Kan goed zijn dat op het vlak van de bewuste manipulatie HB-ers in het voordeel zijn.
Ik ben er zelf niet zo mee bezig, niet bewust althans!

Wanneer ik anderen bewust zie manipuleren met goede bedoelingen vind ik dit helemaal niet erg en kan het ergens appreciëren. Mensen die onbewust manipuleren of bewust met slechte bedoeling vind ik minder.

Wanneer ik manipuleer is het vrijwel altijd om anderen hun bestwil en betaal ik er ook een prijs voor. Ik heb dan ook vrijwel met alles dat ik doe in mijn leven een doel, ook binnen interacties en gesprekken. Ik volg ook constant bewust wat iemand weet en waar ze staan op gebied van kennis, inzicht, persoonlijkheid, zelfbewustzijn, dit durven naar voren brengen etc. Dit is een beetje tweede natuur geworden voor mij. Ook veel van mijn fysieke expressie en lichaamstaal gebruik ik doelbewust (van hoe mijn voeten staan, houding van mijn hoofd, mijn handen, glimlach). Ik ben mij meestal bewust van hoe andere mensen elkaars lichaamstaal imiteren (wie ze dus sympathiek vinden en niet) en wanneer ik dit zelf doe (ik vind blijkbaar zowat iedereen sympathiek :p). Ook pacing and leading processen durf ik bewust over te zijn. Semantiek, specifiek woordgebruik idem.

Ik ken dus ook weinig rust en ken eigenlijk niet het gevoel dat ik eigenlijk mezelf kan zijn en al deze dingen van mij kan laten afvallen wanneer ik rond mensen ben.
Volgens mij is er ook een verband met hoe ik van al deze zaken bewust ben en mijn onvermogen om mij ergens echt rustig op mijn plaats te kunnen voelen.

Zijn hoogbegaafden niet juist rechtvaardig? En zijn het niet die... exclusieve groep die hun eigen rechtvaardigheidsgevoel niet kunnen verloochenen, juist omdat zij hoogbegaafd zijn en daardoor bewuster zijn?

Wat is manipuleren? Als iemand niet weet van een bestaan of van een mogelijkheid dan is het er niet, en als jij die mogelijkheid benut of toepast dan schaadt je toch niemand?

@topic start

Heeft bij mij vrijwel volledig te maken met vertrouwen. Wanneer ik de ander vertrouw dan ben ik zoals ik van nature ben: integer. Ik heb het manipuleren dan als vaardigheid niet nodig want ik kan er van op aan dat ik de ruimte krijg die ik nodig heb en mezelf mag zijn.

Een ander verhaal wanneer ik de ander als niet werkelijk te vertrouwen inschat. Dan laat ik absoluut niet het achterste van mijn tong zien maar wacht situaties af, de juiste tijd af om te droppen van wat ik denk dat handig is om mijn invloedssfeer veilig te houden of te vergroten.
Mijn zin krijgen interesseert me in deze niet zo heel veel wat betreft wat anderen zouden moeten doen; persoonlijke vrijheid is me bijna heilig.

PS ik heb een hekel aan want ik houd niet van politieke spelletjes. Zij kosten me energie. Ben meer iemand die ongestoord de inhoud in wil duiken.

Als ik aan manipuleren denk, wil ik onderwerp afkaderen. Want eigenlijk worden we en zijn we de hele dag aan het manipuleren. Het gaat waarschijnlijk over manipuleren in slechte zin, in interactie met mensen. Hier zitten we in een groot grijs gebied, in wat voor de een wel en voor de ander niet acceptabel is.
Mij lijkt een scheiding tussen hoe introverten en extraverten met manipulatie omgaan duidelijker als een scheiding tussen bewust en onbewust.

Hoe zou je een scheiding tussen hoe introverte en extraverte mensen manipuleren bezien?

dat zie ik ook niet helemaal... je kunt namelijk ook manipuleren door te zwijgen!

Extraverten hebben het meer met mensen. Als je meer sociaal contact hebt, dan schuift het grijs gebied een beetje op, omdat manipuleren heel normaal is. Als je iemand een vraag stelt manipuleer je hem met je houding, stem en de manier waarop je de vraag stelt. Van deze 'gave' kan je gebruik maken en uitdiepen. Het lijkt een manier van omgaan met mensen waar een extravert meer mee kan dan een introvert.

Als je manipuleren ruim mag zien, en dus niet alleen negatief, dan valt het bij mij al zo goed als onder de noemer 'sociaal vaardig zijn'. Ik ben ervan overtuigd dat er een grijs gebied is! Want het beïnvloeden van mensen, dat doen we allemaal, de gehele dag door, menselijke interactie houdt dat nou eenmaal in, lijkt mij. Wat vinden jullie?

(Of blijft manipuleren per definitie een bedenkelijke, of zelfs afkeurenswaardige handeling? Is inderdaad 'n kwestie van definitie denk ik.)

De term 'manipuleren' wordt wel vaker gebruikt voor normale sociale interactie door mensen die zich bewust zijn van dat proces. Doe je het onbewust dan maak je je er niet druk over. Zoals Rianne zegt, ben je je er bewust van dan pas stel je jezelf de vraag 'in hoeverre respecteer ik de persoon tegenover me' (waar het gaat om individuen beïnvloeden). En voor je het weet voel je jezelf een slecht mens over normale sociale sturing.

En het is niet altijd slecht, manipuleren. Hier op het forum manipuleren we allemaal discussies. Soms heel bewust, ik drop wel eens een zin of mening in een topic puur om mensen te triggeren bijvoorbeeld. En onbewust; iedere post die je hier op het forum doet manipuleert mensen in een bepaalde mate.

Navashen dropt al wat over rechtvaardigheidsgevoel, Zara over definities: manipuleren heeft een negatieve bijklank in het algemeen. Maar neem nu mijn manueel therapeut, die manipuleert mijn rug op z'n plek als een oude blessure opspeelt. Pijnlijk maar nuttig.

Ik bemiddel in een flink uit de klauw gelopen conflict bij een bedrijf, op het moment. Een paar weken terug had ik als gespreksleider het complete team voor mijn neus, 25 man sterk, in een inventariserend gesprek over de problemen. Op zo'n moment weet ik me gezegend met met talent in het oppakken van signalen en sturen van discussies en gesprekken. Maar tegelijk waak ik er heel bewust voor geen inhoudelijke sturing te geven maar alleen op procesniveau. Je zou kunnen zeggen dat manipuleren mijn expliciete rol is in zo'n gesprek.

Anyway, wat ik bedoel: alle talenten zijn ten goede en ten kwade aan te wenden.

Anyway, wat ik bedoel: alle talenten zijn ten goede en ten kwade aan te wenden.

Heel mooi gezegd in dit verband!

Arjan schreef:Navashen dropt al wat over rechtvaardigheidsgevoel, Zara over definities: manipuleren heeft een negatieve bijklank in het algemeen. Maar neem nu mijn manueel therapeut, die manipuleert mijn rug op z'n plek als een oude blessure opspeelt. Pijnlijk maar nuttig.

Anyway, wat ik bedoel: alle talenten zijn ten goede en ten kwade aan te wenden.

Mijn voorkeur gaat uit naar mobiliseren, danwel oscilleren.

Thanks voor jullie reacties allemaal!

Rianne schreef:Ik heb ook een tijdje met dit onderwerp gestoeid.

Voor mij was er geen onbalans in manipuleren-openheid maar meer tussen manipuleren-respect.
Hoeveel ruimte laat je de ander om zich te bewegen? En hoe respectvol is dat? En moeten mensen ook niet fouten mogen maken om daarvan te leren (langere termijn) ?

Voor mij heb ik de oplossing gevonden in een waardenafweging. Waar streef ik in een bepaalde situatie naar? Hoe verhoudt zich dat tot respect voor het individu? Ook korte-lange termijn afwegingen spelen vaak een rol.
Mijn eigen integriteit/schuldgevoel is hierin voor mij de beste graadmeter. Kan ik mijzelf in de spiegel aankijken zonder me schuldig te voelen. Wanneer iemand me aanspreekt op mijn gedrag, kan ik het dan uitleggen en verantwoorden?


Weet niet of dit je helpt?

Jawel, integriteit is ook iets waar ik wel mee worstel. Ik vraag nu vaak anderen om raad en het feit dat ik dan al niet meer kan manipuleren omdat ik er iemand bij betrokken heb helpt al mee om 'zuiverder' met situaties om te gaan.

Nesjamag schreef:Telkens ik iemand op een of andere manier manipuleer ervaar ik minder connectie met die mensen. Ik voel me sowieso al niet passen in deze wereld en anders zijn van normale mensen. Als ik daarbij mensen nog eens manipuleer duurt het niet lang vooraleer ik mij nog verder verwijderd voel van hen en de mensheid in het algemeen. Dat doet me dan teleurstelling, isolement en wanhoop ervaren, echt niet leuk.
Aan de andere kant is manipulatie soms nodig, omdat ik anders toch niets kan aanvatten met mensen aangezien ze mij helemaal niet kunnen begrijpen op sommige gebieden. Ik kan mij pas echt op mijn plaats voelen bij iemand die ik niet moet manipuleren, extreem zeldzaam.

Dit vind ik mooi gezegd van jou, dit is ook precies hoe ik het voel. Maar het lukt mij niet zo goed om niet te manipuleren. Dat gevoel heb ik zelf althans, maar ik probeer het ook nog niet zo lang dus het zal wel beter gaan op den duur.

Arjan schreef:Anyway, wat ik bedoel: alle talenten zijn ten goede en ten kwade aan te wenden.

Dat is een mooie dooddoener zeg de rest van je post is wel een mooie samenvatting.

Ik ben er erg mee bezig, met dit onderwerp, misschien is dat 'gewoon' een levensfase en gaan anderen er minder bewust mee om. Ben het er wel mee eens dat iedereen manipuleert. Het nadeel is voor mij dat mensen me nooit leren kennen en ik dacht dat het een kwestie was van iets meer mezelf laten zien, maar dat blijkt vooralsnog moeilijker gezegd dan gedaan.