HB-Forum.nl

Al een tijdje loop ik rond met het idee om onder de vlag 'HB en werk' een topic te openen over HB-ers met een voor slimme mensen niet voor de hand liggende loopbaan. Uiteraard niet voor niets, jaja, het is een persoonlijk vraagstuk voor mij op dit moment! Inmiddels heb ik wel door dat hier op het forum óók niet iedereen halverwege z'n twintiger levensjaren een universitaire studie heeft afgerond, evt. gepromoveerd is misschien zelfs en een (wetenschappelijke) topbaan heeft!

Even in het heel kort mijn levensgeschiedenis wat dat betreft. Ik heb een VWO-vooropleiding, gymnasium zelfs (eindexamen Latijn gedaan). Vervolgens wist ik niet wat ik wilde, maar naar de universiteit wilde ik zéker niet. Drie redenen kan ik hiervoor bedenken: 1) ouders die mij totaal niet stimuleerden (ondernemers: ga maar gewoon nuchter werken voor je geld, al dat theoretische gedoe is nergens goed voor...), 2) een zekere tegendraadsheid, al mijn klasgenoten gingen wèl studeren, nou, ik lekker niet! (domme reden natuurlijk, maar toch...) 3) ik had het idee dat een theoretische opleiding niets voor mij zou zijn en had toen ook écht niet geweten wát ik zou kunnen gaan studeren.

Ik heb vervolgens een tijdje gewerkt, echt fabriekswerk, wat ik leuk vond! Maar natuurlijk lag daar mijn toekomst niet, het was bedoeld als tijdelijke opvulling vóór ik wist wat ik wilde. Omdat ik wel creatief aangelegd was, ben ik naar de kunstacademie gegaan, ik was van plan de richting grafisch ontwerp te kiezen. Na een jaar had ik het wel gezien. Ik denk nú dat ik geen zin had in die 'concurrentie', bijzonder góed moeten zijn, liefst de allerbeste. En dit is direct de rode draad in mijn leven! Ik haak af als ik moet concurreren. Of ik mezelf de ellende van 't evt. verliezen wil besparen? Ik vermoed iets in die richting... In de zin van: laat mij gewoon lekker rustig werken, ik wil enorm mijn best doen, werk van topkwaliteit afleveren, maar wil er geen strijd om hoeven voeren!

Uiteindelijk (ik had beloofd het verhaal kort te houden, voor zover dat me nog lukt...) ben ik een grafisch-techische opleiding op MBO-niveau gaan doen. Ik werd 'werktekenaar', dat heet nu DTP-er. Ik heb het vervolgens drie jaar bij drie verschillende uitgeverijtjes uitgehouden om erachter te komen dat ik me daar steeds 'ondergewaardeerd' voelde. Dat wat ik voelde in mijn mars te hebben, was duidelijk 'overkill'. Ik ben voor mijzelf begonnen, wat sowieso bij me past, omdat ik graag alleen ben en alleen werk. Dit heb ik gedaan vanaf mijn 30ste (hoera, ik word morgen 47! ). Naast de opmaak van boeken en tijdschriften en allerlei andere leuke dingen (grondplaten voor maquettes, technisch illustratiemateriaal, etc.), heb ik ook nog jarenlang lesgegeven voor diverse cursusinstituten, op mijn vakgebied (Adobe-programmatuur). Uiteindelijk heb ik het al die jaren goed naar mijn zin gehad en best aardig verdiend.

Inmiddels is daar wat verandering in gekomen. De crisis en wat andere speciale omstandigheden spelen mij parten, ik heb te weinig werk. Ik heb hier nu zo'n vier maanden mee te maken, niet fijn, ik werd er passief, moedeloos en apathisch van. Ik begon inmiddels ook in andere richtingen te denken, was mijn vakgebied om bepaalde redenen ook een beetje zat aan het worden. In mijn hoofd sudderde het, ik werkte bewust (en onbewust?), toe naar oplossingen. Onorthodoxe oplossingen! Er is nu wat gaande, ik zie wat uitwegen, maar die zijn dus niet direct voor de hand liggend! Ik moet roeien met de riemen die er zijn, werk ligt niet voor het oprapen tenslotte en ik merk dat ook de leeftijd geen onbetekenende factor is...

Hier laat ik het even bij, wordt vervolgd zal ik maar zeggen. Dan vertel ik over mijn zoektocht en waar ik nu mee aan de slag ben.

Eenieder die door mijn verhaal zin krijgt om hier in dit topic ook zijn of haar ervaringen op dit gebied (ik bedoel: voor hoogintelligente mensen ongebruikelijke opleidings- en/of loopbaangeschiedenissen) te delen, voel je vrij, leuk!

Troost je maar Laatbloeier, ik heb een lagere school diploma ('wie biedt minder'). Ik ben van fabriekswerker tot stratemaker en balensjouwer geweest tot het punt waar ik op m'n 30ste (ben nu 42) voor het eerst achter een computer plaats nam bij ene kennis thuis, om een racespelletje te spelen. Nog geen jaar na deze ervaring c.q. 'computer-besmetting' schreef ik m'n eerste computerprogramma vanuit vergeelde bibliotheekboekjes (internet was 12 jaar terug nog niet zo informatief als hedentendage) en 5 jaar later zat ik op kantoor bij een niet nader te noemen ooit koninklijk telecombedrijf (zonder papieren) software te schrijven om de automatisering ter plekke uit te breiden.

Ik ben met programmeren (in die mate) gestopt door het gebrek aan buitenlucht en de factor menselijkheid want wie wil er nu z'n dagen achter een computerscherm slijten terwijl er ook nog een hele tastbare wereld is ? Ik ben tegenwoordig ook redelijk bekend met verschillende DTP en grafische software omdat ik de websitemedia en het reclamemateriaal (voor m'n winkeltje) zelf verzorg en waarbij ik overigens ook de kassasoftware, het boekhoudpakket en de webshop zelf heb geschreven (ik had erg weinig vertrouwen in de beschikbare software van derden).

De winkel is momenteel een beetje een blok aan m'n been geworden omdat ik heel wat programmeerklusjes niet kan aannemen maar wel geregeld benaderd wordt (waarom nou geen zes armen en twee of drie hoofden he...) en de toekomst in de specifieke branche erg onzeker is gezien de crisis.

Ik zal het niet te lang maken want er zit nog zomaar een verhaal van enige tientallen A4'tjes achter mijn geschiedenis, van testinstituten tot weerbarstige leerkrachten, hetgeen een ietwat meer nuanceringen zou vereisen dan ik op dit punt wel kwijt wil

Ik heb MAVO HAVO VWO eindexamen gedaan. Daarna ben ik de duale opleiding tot Averpleegkundige gaan doen. Ik was het naar school gaan "zat" (het was natuurlijk ook een ongebruikelijke en langere weg die ik had genomen) Dus ik had geen zin in een HBO opleiding. Ik wist tóch zeker dat ik Averpleegkundige wilde worden; dus waarom al die velden doorlopen? Het werken in een ziekenhuis beviel mij niet; en dan met name de onregelmatigheid; echt niets voor mij . In 1992 haalde ik mijn diploma.

Ik kwam in 1993 een vacature tegen voor verpleegkundige in de thuiszorg. Dat leek mij wel wat; geen belletje van een andere patient als je in een zwaar gesprek zat met een patient. Nee; de tijd die ik had voor een patient, was ook écht alleen voor die patient. Maar de thuiszorg werd groter door fusies, en ons beroep in de thuiszorg raakte steeds meer uitgehold. Zeker na de introductie van de indicatiestellingen, kwam een verpleegkundige in de thuiszorg steeds meer op het niveau van lager opgeleid personeel te staan. Verpleegtechnische handelingen worden meer en meer door speciaal opgeleide teams gedaan. Zo raakte mijn beroep steeds leger. Ik kwam (ook door problemen met onze HB kinderen)in een (kleine) burn out terecht, maar heb mij teruggeknokt op de werkvloer. Ik dacht dat de drempel anders alleen maar hoger zou worden...

Ik heb mijn loopbaan in de thuiszorg intellectueel overleefd door lid van de ondernemingsraad te worden. Alleen dát houd mij op de been binnen mijn werk. Elke dag zie ik op tegen mijn werk. Ik werk op maandag dinsdag en woensdag, en op donderdagochtend zie ik al weer op tegen de komende maandag. Niet gezond natuurlijk .

Momenteel orienteer ik mij op een HBO studie. Ik kan écht geen 20 jaar meer zo verder (ik ben 44)

Leuk en interessant, Odran en Leeuwin, jullie reacties! Odran, bepaalde aspecten van jouw werk zoals die jij beschrijft, dat herken ik. Ben nu even te moe om specifieker te zijn. Eigenlijk zou ik al die A4'tjes van jou over dit onderwerp best willen lezen! Maar goed, leuk gespreksonderwerp voor binnenkort wellicht, in Rotterdam?!

sterke leeuwin schreef:Elke dag zie ik op tegen mijn werk. Ik werk op maandag dinsdag en woensdag, en op donderdagochtend zie ik al weer op tegen de komende maandag. Niet gezond natuurlijk .

Dit vind ik echt heel naar voor je om te lezen! Ik hoop oprecht dat je je via een opleiding (of anders...) de goede kant op weet te manoeuvreren wat dit betreft, zodat je wél weer met plezier naar je werk gaat!

Laatbloeier schreef:Maar goed, leuk gespreksonderwerp voor binnenkort wellicht, in Rotterdam?!

Ik verheug me er wel op, we zullen elkaar vast spreken

HAVO gedaan, moest van mijn ouders, alle jaren me verveeld. Avond VWO- ja leuk, daarna allerlei baantjes maar geen doel, in 1985 naar Turkije verhuisd maar weer teruggekeerd. In een Turkse supermarkt gewerkt, bijles gegeven aan Turkse kinderen en volwassenen, aardbeien, komkommers en appels geplukt, allerlei cursussen gedaan, zwemles gegeven aan kinderen en volwassenen, DAVO (deeltijdopleiding Pabo) begonnen, als afwasser gestart in de horeca na 15 jaar gestopt als kok, straatartiest geworden, Davo afgemaakt, voor de klas, opleiding inleiding tot de Geestelijke weg , cursus palliatieve zorg, natuurexcursies voor kinderen en volwassenen. In 2010 gestopt als leerkracht, in 2011 een boek geschreven, in 2012 begonnen met eigen bedrijf. Nu bezig met tweede boek, clownsopleiding, coachopleiding, bijles geven, natuurexcursies, theater maken met verstandelijk gehandicapten en nog een aantal lopende projecten.
Ben nu 46 en doe eindelijk wat ik graag wil. Heb mezelf altijd als volslagen rare snijboon beschouwd en vond dat blijkbaar reden genoeg om nooit te bedenken dat ik talenten had, laat staan ze te gebruiken. In alles wat ik deed, liep ik er tegenaan dat ik me snel verveelde en te veel ideeën had die afweken van wat er van me verwacht werd. Ik schrijf moed voortaan alleen nog met een d.

Sterke leeuwin, ik ben nooit zo goed in het adviseren van andere mensen maar ik wens je van harte toe dat je de inspiratie zult vinden om te gaan doen wat je werkelijk wilt. Ik durf het te zeggen omdat ik zelf me naar mijn werk heb gesleept en gedacht heb dat ik er niet uit zou kunnen stappen.

Na lagere school en vwo ben ik gaan studeren en na wat omzwervingen )oa door loting) ben ik volledig opgeleid als onderzoeker(hoewel ik naast mijn eigenlijke vakken ook allerlei 'hobby'vakken heb gevolgd). Echter na een tijd als onderzoeker gewerkt te hebben bleek dat ik helemaal niet écht een onderzoekersprofiel heb. Ja, ik kon het wel, dat was het probleem niet. Maar ik vond het helemaal niet leuk. Dus zodra ik er kan voor had (en er op dat vlak nog gaten in ons bedrijf waren) ben ik meer en meer marketing en bedrijfskundige werkzaamheden gaan oppakken. Om vervolgens ook te besluiten een opleiding in die richting te gaan volgen om uiteindelijk niet te eindigen in een situatie dat ik het allemaal wel kan, maar continue te horen zou krijgen dat ik er de opleiding niet voor heb gehad (lang leve de hokjescultuur ). Inmiddels ben ik helemaal niet meer betrokken bij R&D en ben ik helemaal verschoven naar de marketing en sales kant van het bedrijf (inclusief uitstapjes naar algemeen management en HRM). En ik zou écht niet meer terug willen.

Mijn verhaal is nog niet 'af' maar ik wil wel even zeggen dat ik dit een leuk topic vind om te lezen!

Oeps, Phileine, ik hoop eigenlijk dat mijn verhaal ook nog niet 'af' is, want ik ben op dit moment niet tevreden wat betreft dit aspect in mijn leven! Ik besef terdege dat er veel kansen verkeken zijn als je een leeftijd van 47 jaren hebt bereikt, maar een béétje hoop wil ik wel houden...

En jij, je bent nog jong, maar heb je wel het idee op een koers te zitten die je bevalt, wat dit betreft?

Ik PB je even, ok?

@Phileine: wat nu als ze 'nee'zegt?

Okay, in het kort, staccato en los van mijn vakantiebaantjes (vanaf mijn 13e):
atheneum A (6 jaar)
2,5 jaar Politicologie
Fabriekswerk en kelner (9 maanden)
HBO sociaal cultureel werk met specialisatie hulpverlening aan drugsverslaafden (4 jaar)
Omscholing tot en werk als Analist programmeur en Sales consultant Software (1 jaar)
Junior t/m senior account manager detachering & projecten (ruim 4 jaar)
Commercieel Consultant IT-bedrijf semi-overheid (1 jaar)
(tussendoor 2 jaar postdoctorale opleiding Bestuurlijke Informatiekunde naast het werk)
Manager verkoop en implementatie software zorgverzekeringen (1,5 jaar)
Business team manager detachering & projecten IT in financiële sector (2,5 jaar)
Management consultant (organisatie & IT strategie) (2,75 jaar)
Managing director (heel kleintje hoor ) netwerkconsultancy (1,25 jaar)
Werkeloos.......(1,25 jaar)
Sinds 4-2002: Rijksambtenaar met opeenvolgende rollen zoals manager van een team consultants, idem van opdracht managers, idem van planningsclub, idem van cluster projecten, lid organisatieveranderingsteam allen in het IT-bedrijf van een uitvoeringsorganisatie en sinds 2011 strategisch adviseur projectmanagement op een directoraat van een ministerie

Verder sinds vertrek ouderlijk huis 15 keer verhuisd, wel 20 auto's gehad en al 30 jaar samen met mevrouw Porcay

Tja....de rode draad (moet hier ergens liggen, maar waar )
altijd eigenwijs geweest en gebleven, waardoor ik geregeld met ongemak gezeten heb c.q. geconfronteerd werd en daardoor veranderde.
Inmiddels wat tot rust aan het komen, mede door ontdekking (pseudo?)hb en de persoonlijke ontwikkeling die ik sindsdien doormaak (net een ontwikkelassessment gehad omdat ik het gevoel heb aan mijn grenzen te zitten qua persoonlijke effectiviteit en graag tips wil hebben voor verdere gedragsontwikkeling, met daarbij (essentieel voor mij) behoud van eigenheid

My five cents!

Op zich was mijn carriere wel redelijk voorde hand liggend.
Havo , VWO, Universiteit. Nederlands recht gestudeerd, specialisatie Internationaal Privaatrecht maar.....

bij een gemeente gaan werken omdat ik wat anders wilde (juridisch controller, veel audits gedaan en een systeem van juridische kwaliteitszorg opgezet), overgestapt naar andere gemeente (was echt een foute stap, 3 jaar stilgestaan), overgestapt naar "commercialiteit" bij een grote detacheerder als leidinggevende aan de slag gegaan als Legal Counsil, hier een compleet opleidingsprogramma neergezet en toen weer weg gegaan naar een klein buro dat wel dicht bij mijn woonplaats werk voor me had.

Uiteindelijk dus gespecialiseerd in Bestuursrecht, nooit meer wat met privaatrecht gedaan zelfs...

In 2008 werd ik zieker, kon niet meer fulltime werken, al snel ging het nog verder mis en sinds 2011 100% afgekeurd. Per 1 juni as ga ik helemaal stoppen met werken.

Ik ga eerst nu een tijdje rust nemen (lichaam scheeuwt daarom) en dan ga ik bedenken wat ik nu kan doen. Alles ligt weer open, ik mag werken maar hoef niet. Ik wil zeker iets anders gaan doen dan puur juridisch (hoewel dat wel lekker betaald) Ik ben alweer wat oude creatieve hobbies aan het oppakken (schilderen enzo). In mijn hoofd komen langzaam wel wat ideen tot stand over wat ik zou willen gaan doen met mijn zeer beperkte energie en mijn rottige lichaam.
Het hoeft geen geld op te brengen, maar ik moet het vooral leuk vinden....

Porcay schreef:@Phileine: wat nu als ze 'nee'zegt?

Gekke Porc, 'tuurlijk zeg ik geen nee (als Phileine, of wie ook, mij wil pb-en)!

Fijn dat jullie posten trouwens, het stelt mijn een beeld aardig bij, in die zin dat er dus meer zijn die op dit vlak 'n beetje 'ronddwalen'. Met alle respect bedoel ik dat hoor! En ik had het wellicht kunnen weten...

Vraagje (passend ook in mijn eigen straatje...): zijn er mensen die boven de 40 nog een interessante ommekeer hebben gemaakt in hun carrière? Evt. compleet met totaal andere opleiding? Ik wil dat graag, maar alles lijkt zo kansloos nu, in deze tijd en als je al 47 bent...

Ik heb een ommekeer gemaakt op mijn 39e, mag dat ook?

Even in het kort: VWO gedaan, wist toen niet wat te studeren, ben toen maar een secretaresseopleiding gaan doen, wist daarna nog niet wat te studeren, toen maar gaan werken als secretaresse, loopbaanadviseur in de arm genomen. Op aanraden van haar Sociologie gaan studeren, na de propedeuse overgestapt naar Beleids- en Organisatiewetenschappen want dat leek me wat praktijkgerichter. Na mijn studie bij een gemeente binnengerold en daar 14 jaar blijven hangen. Hoe meer hogerop ik kwam, hoe meer politiek gedoe in de organisatie zelf en toen bleek dat ik daar echt niet mee om kan gaan. Op het laatst werd mijn functie (planning &control) min of meer uitgehold en werd het alleen eenvoudig routinewerk. Ben me toen gaan beraden op mijn toekomst. Terwijl ik daarmee bezig was, werd ik min of meer gedwongen een andere functie te aanvaarden. Het heette iets van stafmedewerker bestuur maar het was in de praktijk notuliste van het college van B&W, verslagen en agenda's maken e.d. Was ik weer secretaresse! Toen definitief de knoop doorgehakt: hier stop ik mee! Ik sleepte me inmiddels ook met zware tegenzin naar mijn werk, het was zooooo simpel.

Ik was er inmiddels achter dat ik iets voor kinderen wilde gaan doen, en het liefst voor hoogbegaafde kinderen (want daar heb ik er thuis drie van rondlopen). Na wat zoekwerk uitgekomen op de opleiding tot orthopedagoog aan de universiteit in Nijmegen. Dus dat doe ik nu, ik ben voltijd student en zit daarbij tussen zo'n 300 studentes van 19/20 jaar. Gelukkig zijn ze inmiddels aan "die oude vrouw" gewend (ik ben 41).

O en Laatbloeier, een van mijn medestudentes is een vrouw van 47. Dus.....het is nooit te laat om het roer om te gooien! Volg je hart, dat heb ik ook gedaan en hoewel het soms niet meevalt (gezin, studie, huishouden...) heb ik er echt nog geen moment spijt van gehad!

@ Laatbloeier Je hebt een PB!

Vraagje (passend ook in mijn eigen straatje...): zijn er mensen die boven de 40 nog een interessante ommekeer hebben gemaakt in hun carrière? Evt. compleet met totaal andere opleiding? Ik wil dat graag, maar alles lijkt zo kansloos nu, in deze tijd en als je al 47 bent...

Ja, ik denk dat ik een voor mij interessante ommekeer heb gemaakt. Eigenlijk zit ik daar midden in. Ik ben 46, heb jarenlang alle beren tevoorschijn gehaald en met zijn allen op mijn weg gezet zodat ik genoeg tijd had om te bedenken wat er allemaal NIET mogelijk was. Beren een rotschop verkocht en gekeken wat er achter ze lag. Kansen, allemaal kansen en die ben ik aan het benutten. Blijf een eeuwige twijfelaar maar doe nu toch echt dingen die ik graag wil.
En al 47 is zo verschrikkelijk relatief. Dat is als excuus te gebruiken om niets te veranderen maar kun je ook als kracht gebruiken. Alle (levens)ervaring die je hebt opgedaan, kun je gebruiken om een nieuwe weg in te slaan en ik denk dat ook al gaat het iets heel anders worden dan je voorheen hebt gedaan, je juist uit die ervaring kan putten. Succes Laatbloeier en ik had het je al eerder aangeboden: als je een keer een brainstormsessie wilt, je bent welkom!

Emmy, dankjewel, ik zie je reactie nu pas!
Ik ben enorm benieuwd wat jij nu doet, nu je die beren zo resoluut op de vlucht hebt gejaagd.
En die brainstormsessie, dat aanbod neem ik heel graag aan!
Kun je me meer vertellen, over wat het precies inhoudt? Evt. per pb?
Ik weet al wel enigszins op welk vlak ik me zou willen begeven, maar de juiste mogelijkheden vinden, dat is nu het punt...

Laatbloeier schreef:Ik weet al wel enigszins op welk vlak ik me zou willen begeven, maar de juiste mogelijkheden vinden, dat is nu het punt...

Wil je er iets over kwijt ? ik ben best benieuwd welke kant je eventueel op wilt

Mag je ook kwijt aan me per pb uiteraard (als je het uberhaupt aan me kwijt wilt) maar liever hier eigenlijk, je weet maar nooit welke mensen dit lezen en eventueel iets voor elkaar zouden kunnen betekenen naar aanleiding van gedeelde interesses en/of beroepskeuzes.

Ik ben het met je eens, Odran, en ik zal hier op je vraag terugkomen.
Ben nu moe, je houdt het tegoed. En je interesse doet me ook gewoon goed hoor!

Ah da's fijn; ik ben ook erg benieuwd!!!