HB-Forum.nl

Nee, dit wordt geen zweverig topic!

Ik was laatst met mijn man naar een uitvoering van het Flevolands Symfonie Orkest.
Tijdens de uitvoering liep het kippenvel me over de rug en dat was niet omdat het zo
mooi klonk.
Er was een violist bij, die een verschrikkelijk snerpend geluid uit zijn viool voortbracht en ook niet
helemaal zuiver op de toon speelde.
Tussen alle violisten, kon ik hem direct aanwijzen.
Na afloop vroeg ik mijn man of hij het ook gehoord had, maar nee. Nou is hij zo muzikaal
als een deurknop, dus het kan inderdaad zijn dat hij het niet gehoord heeft, maar goed.
Toen ben ik het gaan vragen bij andere mensen uit het publiek.
Niemand was ook maar iets opgevallen.
Ligt dat aan mijn muzikaliteit, luister ik anders naar muziek of is het toch iets anders?
Herkent iemand dit?

Groetjes Marlou

Dit herken ik wel. Het is waarschijnlijk 'anders horen'. Je hoort direct 'welke er niet bij hoort'. Mijn oren zijn op zich niet al te best, maar ik hoor direct iets dat niet thuis hoort in het klankplaatje. En dat kan daarom ook enorm gaan storen. Terwijl ik bij hardere en voor andere mensen misschien storender geluiden er prima tegen kan.

Ja, ik herken dit heel erg. Ik kan ook als ik in het concertgebouw zit 1 muzikant volgen, zelfs meerdere individuele partijen volgen en daarnaast ook nog het geheel horen. Ik vergelijk het als helicopteren in een gesprek: je bent erbij, je neemt actief deel èn je zweeft erboven en neemt het proces waar (toch nog een beetje zweverig )

En ik heb het nog sterker met patroonherkenning, dus met zicht.... zet mij in een wei met klavertjes en ik haal in no time de klavertjes-vier eruit. Puur omdat ik ze afwijkend zie van de rest. Ze springen net als donkey uit Shrek: "Pick me, pick me!"

Te leuk om niet te reageren!

Ik zat als kind in een muziekgroepje dat in de kerk optrad. Toen onze vaste dirigent op zekere dag opstapte, werden de arrangementen gemaakt door de (a-muzikale) vader van twee (a-muzikale nieuwe) kinderen uit ons groepje. De kwaliteit van deze handgeschreven bladmuziek was nog redelijk OK, maar dat zijn drummende zoon vrolijk een driekwartsmaat speelde waar het vierkwarts moest zijn en zijn dochter met een altsax in dezelfde toonsoort speelde als wij, d.w.z. een die niet voor haar instrument bedoeld was, was een regelrecht drama. En NIEMAND die het opviel!!!
Misschien onder het mom van 'och kijk nou wat schattig' of dat men de nieuwe 'dirigent' niet tegen de haren in wilde strijken, ik weet het niet. Maar ik overwoog serieus om eruit te stappen, want hier wilde ik niet mee optreden.
Hoe het ook zij, ik heb op vele tere zieltjes moeten trappen om erdoor te krijgen dat dit toch écht niet kon! Iedereen beledigd en ik stond perplex dat dit niemand opgevallen was. Daar hoef je niet eens HB voor te zijn.

Dat doet mij ook aan een voorval denken. Ik zat op een katholiek school met allemaal katholieke vriendinnetjes die allemaal in het kerkkoor zaten en dat scheen heel gezellig te zijn.
Dus, ondanks dat ik stiekem van binnen helemaal niet geloofde, melde ik mij ook aan voor het koor... Inderdaad heel gezellig. In ieder geval heel wat beter dan de hele tijd naast je ouders stil moeten zitten op zo'n harde kerkbank.
Maar na de eerste kerkdienst heeft men mij te kennen gegeven dat ik voor de gezelligheid best mocht blijven maar of ik dan alsjeblieft wel mijn mond dicht wilde houden...

Ik heb kennelijk niet zo'n uitmuntend gehoor

Ok, ik zeg niet dat het geen mooi nummer is. Maar op een gegeven moment gaat zo zo hoog met haar stem, dat het niet mooi meer klinkt, vind ik. Is te hoog, dat bereik heeft ze niet helemaal. En dan voelt/hoort het, voor mij dan, als een stel nagels wat over een schoolbord heen gaat. Verschrikkelijk.
Vroeger, met LP's en singles, goede oude tijd, hoorde ik ook altijd direkt of dat ding te snel of te langzaam draaide. En dan klopte het helemaal niet

Ik snap wat je bedoelt NL. Maar in dit geval vind ik het wel bij de emotie van het nummer passen. Ze zingt, technisch gezien, inderdaad een bepaald stuk een beetje alsof het te hoog voor haar is maar dat komt wat mij betreft overeen met waar het nummer over gaat: 'ik ben verdrietig, maar ik hou me groot.' Een beetje hetzelfde idee als wanneer mensen doorpraten wanneer ze moeten huilen. Dat hoor je ook in de stem. In dit geval vind ik het wel mooi.

northern lady schreef:
Ok, ik zeg niet dat het geen mooi nummer is. Maar op een gegeven moment gaat zo zo hoog met haar stem, dat het niet mooi meer klinkt, vind ik. Is te hoog, dat bereik heeft ze niet helemaal. En dan voelt/hoort het, voor mij dan, als een stel nagels wat over een schoolbord heen gaat. Verschrikkelijk.
Vroeger, met LP's en singles, goede oude tijd, hoorde ik ook altijd direkt of dat ding te snel of te langzaam draaide. En dan klopte het helemaal niet

Haha ja. Dat hoor je wel vaker in deze muziekstijl. Klinkt inderdaad een beetje schrapend.

Wat een leuk onderwerp!!! ik ben al vaak voor gek verklaard op de manier waarop ik naar muziek luister...

Voor mij heeft echte muziek meerdere lagen omdat ik net als rianne afzonderlijk naar de lagen kan luisteren terwijl ik het geheel nog hoor. Geen springende donkeys maar wel een bandje in mijn hoofd waarin elke partij in een apart hoekje zit en ik er tussendoor kan lopen om in te zoemen op de een of de ander.

in de loop der tijd heb ik geleerd dit te gebruiken om mijn hoofd rustig te krijgen. ik zou heel graag mediteren, maar met mijn HB/ADHD hoe je het ook classificeert maar mijn veel te vol met gedachten hoofd is mediteren niet te doen.

Als ik goede muziek op zet, luister ik eerst naar de meest aanwezige partij, die zend ik naar de achtergrond, om naar de volgende te luisteren... dit gaat verder en verder tot ik volgens mij luister naar zaken die nauwelijks in de muziek te herkennen zijn en mijn hoofd dus leeg is of vol van dit restje muziek....

Zo heb ik het gepresteerd op een trance feest letterlijk in trance te raken omdat ik lekker mijn laagjes aan het afpellen was.

Iemand die dit trucje ook kent?

Ik vind dit ook interessant!!
Als ik muziek luister heb ik geen moeite met het oppikken van verschillende partijen maar zo'n trucje als dat van novasatus ken ik niet. Vind het wel het proberen waard trouwens .

@m1960: heb je dan misschien een absoluut gehoor?

Ja, ik herken dit helemaal. Eigenlijk had ik het nooit aan HB gelinkt. Ik dacht dat het gewoon lag aan de muzieklessen die ik als kind gehad heb, of aan het feit dat ik uit een muzikale familie kom.
Ik ben niet specifiek fan van een bepaald genre, maar ik denk dat ik van muziek hou door bepaalde complexiteit.
In de auto zet ik altijd allerhande cd'tjes op en begin dan met m'n kids te fantaseren. Wat horen we nou? Welk verhaal wordt hier verteld? Op die manier probeer ik ze 'gevoel' te laten krijgen voor wat ze horen.
Mijn man snapt er allemaal niet veel van. Hij kan geen aparte instrumenten onderscheiden, laat staan ze herkennen. Soms vind ik het wel jammer, als ik dan zeg: 'Dit stuk vind ik heel leuk door dit of dat instrument dat iets speciaals doet' En dan heeft hij het meestal niet eens opgemerkt.

@Loesje. Een absoluut gehoor wordt gekoppeld aan het direct juist kunnen inzetten op de toonhoogte
of direct kunnen horen op welke toonhoogte muziek/ zang ligt.
Mijn vader had dit wel. Hoorde hij iets op de radio, dan kon hij gelijk op de piano
inzetten in de juiste toonaard. Helaas heb ik dit niet.

@Eniavaswen. Ik heb geen idee of dit met HB zijn te maken heeft.......

Groetjes Marlou

Grappig, weet net dat ik hoogbegaafd ben, 35 jaar oud. En herken dit zo.

northern lady schreef:
Ok, ik zeg niet dat het geen mooi nummer is. Maar op een gegeven moment gaat zo zo hoog met haar stem, dat het niet mooi meer klinkt, vind ik. Is te hoog, dat bereik heeft ze niet helemaal. En dan voelt/hoort het, voor mij dan, als een stel nagels wat over een schoolbord heen gaat. Verschrikkelijk.
Vroeger, met LP's en singles, goede oude tijd, hoorde ik ook altijd direkt of dat ding te snel of te langzaam draaide. En dan klopte het helemaal niet

Klopt, dat het e snel of te langzaam draaien van muziek hoor ik ook meteen.
Had / heeft Veronica een handje van
O ja, LP 's en singles en CD 's zijn soms op verschillende snelheden gemaakt want ik kan me toch niet voorstellen dat de muziekanten op verschillende snelheden spelen!

novasatus schreef:Wat een leuk onderwerp!!! ik ben al vaak voor gek verklaard op de manier waarop ik naar muziek luister...

Voor mij heeft echte muziek meerdere lagen omdat ik net als rianne afzonderlijk naar de lagen kan luisteren terwijl ik het geheel nog hoor. Geen springende donkeys maar wel een bandje in mijn hoofd waarin elke partij in een apart hoekje zit en ik er tussendoor kan lopen om in te zoemen op de een of de ander.

in de loop der tijd heb ik geleerd dit te gebruiken om mijn hoofd rustig te krijgen. ik zou heel graag mediteren, maar met mijn HB/ADHD hoe je het ook classificeert maar mijn veel te vol met gedachten hoofd is mediteren niet te doen.

Als ik goede muziek op zet, luister ik eerst naar de meest aanwezige partij, die zend ik naar de achtergrond, om naar de volgende te luisteren... dit gaat verder en verder tot ik volgens mij luister naar zaken die nauwelijks in de muziek te herkennen zijn en mijn hoofd dus leeg is of vol van dit restje muziek....

Zo heb ik het gepresteerd op een trance feest letterlijk in trance te raken omdat ik lekker mijn laagjes aan het afpellen was.

Iemand die dit trucje ook kent?

Hoi,
ik doe wel eens zulke experimenten met trance achtige meditatie muziek,
je hebt ook allerlei freq. muziekjes en zelfs mp3 geluiden die hersengolven
beinvloeden. Werkt bij mij dus goed (ik lees bijvoorbeeld heel veel sneller
bij bepaalde muziek van Bach en Mozart die hierom bekend staat)

Hoi,
ik doe wel eens zulke experimenten met trance achtige meditatie muziek,
je hebt ook allerlei freq. muziekjes en zelfs mp3 geluiden die hersengolven
beinvloeden. Werkt bij mij dus goed (ik lees bijvoorbeeld heel veel sneller
bij bepaalde muziek van Bach en Mozart die hierom bekend staat)

Ik heb wel eens een televisie programma gezien, dat ging over het beter
kunnen concentreren van kinderen tijdens de les, wanneer er muziek van Mozart
ten gehore werd gebracht.

Marco-polo, wat jij vertelt over dat sneller kunnen lezen bij bepaalde muziek van
Bach of Mozart herken ik ook wel.( Vooral bij "Air on the G string" van Bach. En
weet je, het notenschrift daarvan ziet er zo simpel uit, maar is echt niet
eenvoudig om te spelen (evenals andere stukken van Bach trouwens)).

Groetjes Marlou