HB-Forum.nl

Wel intrigerend dat een counselor en filosoof zijn vraag 'wie is Johan eigenlijk?' beantwoordt met het opsommen van informatie over beroep, hobby's en zijn gezin... Is dat wie je bent, dan?


En welkom

Moira schreef:Wel intrigerend dat een counselor en filosoof zijn vraag 'wie is Johan eigenlijk?' beantwoordt met het opsommen van informatie over beroep, hobby's en zijn gezin... Is dat wie je bent, dan?


En welkom

Ja, ik beantwoord die vraag in grote mate (in absolute zin) niet. Op zichzelf zegt dat ook iets over mij. Zo kan ik in mijn ruimtelijke beleving aan een punt beginnen en doorschakelen naar andere punten zonder de voorgaande volledig uit te werken.

In dit geval had dat als reden dat ik de eerste zin, die zegt dat ik dat niet doorgrond, heb gewist omdat het teveel als een open deur aanvoelde. De vraag is in retorische vorm blijven staan als zijnde dat een forum-bezoeker (en niet ik) die zich stelt. De ogenschijnlijke onlogische lijn neem ik op de koop toe omdat ik anders, in mijn stemming van toen, geen voorstelmail tot stand zou kunnen brengen.

Uiteindelijk had ik voor de disconformiteit toch aandacht met de zin dat tijdens gesprekken meer over mij aan de orde zal komen.

Wie iemand is, is natuurlijk ook vrij on(be)grijpbaar omdat het zo beweeglijk is. Je benadert 't meestal alleen als je een stukje meebeweegt (voor zover mogelijk).

In absolute zin? Wat bedoel je dan met absoluut? Absoluut gezien, mbt praktisch, technisch gezien, beantwoord je de vraag wel degelijk. Alleen dan met een boel niets-zeggende informatie. Het feit dat je zaken kunt afleiden uit wat gezegd is en wat niet, betekent niet dat jouw conclusies dan ook kloppen. Integendeel, die conclusies zullen je vooral iets over jezelf vertellen. Over zoiets primair als de eigen identiteit, hoop ik dan toch vooral van de auteur zelf te horen. Ook als het gaat om open deuren. Misschien wel nét omdat het gaat om open deuren. Dat ze open staan, hoeft niet te betekenen dat we ze kunnen begrijpen. Bovendien mag iets meer context, en jawel: dus definities, geschept worden voordat je kunt aannemen dat dingen evident zijn.

Blijft interessant waarom de mens met werk en gezin komt aandraven als het over identiteit gaat...

@yet: intuïtief gezien denk ik: ja, klopt! Maar is dat echt zo? Bewegelijk betekent niet dat je niet vaak in dezelfde richting beweegt, denk ik dan. En wie ik morgen ben, hangt af van gisteren. Maar dat heb je dan weer opgevangen door het gebruik van 'vrij', waardoor zowat alles relatief gezien vrijwel altijd zal kloppen mij lijkt het interessants wie je zelf denkt te zijn (op een gegeven moment) en aan welke interne of externe dingen je jouw identiteit onttrekt. Wat dat dan precies is, is net iets minder interessant...

@yet: intuïtief gezien denk ik: ja, klopt! Maar is dat echt zo? Bewegelijk betekent niet dat je niet vaak in dezelfde richting beweegt, denk ik dan. En wie ik morgen ben, hangt af van gisteren. Maar dat heb je dan weer opgevangen door het gebruik van 'vrij', waardoor zowat alles relatief gezien vrijwel altijd zal kloppen mij lijkt het interessants wie je zelf denkt te zijn (op een gegeven moment) en aan welke interne of externe dingen je jouw identiteit onttrekt. Wat dat dan precies is, is net iets minder interessant...

met je eens Vult mijn gedachten gang hierover aan. Je kan het meebewegen alleen benaderen. Werkelijk contact is dun gezaaid, voor mij althans & daarom is een 'click' zo heerlijk.
Grappig dat jij het proces boeiender vindt dat de details. Ik vind beide interessant maar de tweede is erg afhankelijk van de eerste (kern). Los van elkaar maken ze een hoop minder duidelijk.
Daarnaast boeit mij niet alleen wie een mens denkt te zijn en hoe dat proces verloopt maar ook in grote mate hoe men elkaar 'kent' en hoe dat werkt. Dit werkt denk ik ook in (in meer of mindere mate) mee de wijze waarop je je identiteit onttrekt (afhankelijkheidsmechanismen worden ook mede ( ) gecreëerd door sociale omgevingen).

Geinig dat je mijn 'vrij' las. Is heel bewust woordje en dat heb je gespot.

PS als we hierop doorgaan moet er even gesplitst worden van Johans intro naar discussies .

Moira schreef:In absolute zin? Wat bedoel je dan met absoluut? Absoluut gezien, mbt praktisch, technisch gezien, beantwoord je de vraag wel degelijk. Alleen dan met een boel niets-zeggende informatie. Het feit dat je zaken kunt afleiden uit wat gezegd is en wat niet, betekent niet dat jouw conclusies dan ook kloppen. Integendeel, die conclusies zullen je vooral iets over jezelf vertellen. Over zoiets primair als de eigen identiteit, hoop ik dan toch vooral van de auteur zelf te horen. Ook als het gaat om open deuren. Misschien wel nét omdat het gaat om open deuren. Dat ze open staan, hoeft niet te betekenen dat we ze kunnen begrijpen. Bovendien mag iets meer context, en jawel: dus definities, geschept worden voordat je kunt aannemen dat dingen evident zijn.

Blijft interessant waarom de mens met werk en gezin komt aandraven als het over identiteit gaat...

Je noemt '... de eigen identiteit'. Omdat formuleren ervan als zodanig voor mij een verstikkend effect heeft, zal ik eerder mijn 'zijn' in de dynamiek van een context willen laten blijken.

Over jouw laatste vraag: Ik vraag mij af of dit te maken heeft met het ongeoefend zijn in het beleven/waarnemen in termen van 'zijn' (bestaan) en de neiging om terug te vallen op 'hebben' (bezit).

@Yet: afsplitsen lijkt me wel een leuk idee kun je wat meer vertellen over die 'hoe je elkaar kent'? Ik kan me er slechts vaag een beeld van vormen... Hoewel ik zeker denk dat de respons van de omgeving de eigen identiteit (en het zelfbeeld, waarvan ik denk dat dat iets anders is) mee helpt vormen. Je hebt een kader nodig om jezelf te leren kennen. Bedoel je dat met die afhankelijkheidsmechanismen?

Ik vind het ook geinig dat ik die 'vrij' opgemerkt heb. Ben sinds mijn weekje buitenkunst veel technischer met taal bezig. Ontzettend interessant!

@johan: mij lijkt het een combinatie van onder andere 'zijn' verwarren met 'hebben', en het niet kennen van de eigen ik en de daarmee gepaard gaande belangen en drijfveren. Bovendien is er sec gezien geen ik en dus ook geen identiteit, naar mijn mening. Maar 'we' proberen die ik en dus die identiteit wel steeds te manifesteren. En inderdaad, de omgeving is daarbij van groot belang.

@Yet: afsplitsen lijkt me wel een leuk idee

Ja! Ik denk niet dat ik wat zinnigs heb bij te dragen maar lees graag mee.

@Yet: afsplitsen lijkt me wel een leuk idee kun je wat meer vertellen over die 'hoe je elkaar kent'? Ik kan me er slechts vaag een beeld van vormen... Hoewel ik zeker denk dat de respons van de omgeving de eigen identiteit (en het zelfbeeld, waarvan ik denk dat dat iets anders is) mee helpt vormen. Je hebt een kader nodig om jezelf te leren kennen. Bedoel je dat met die afhankelijkheidsmechanismen?

Wat betreft 'hoe je elkaar kent' had ik in mijn hoofd: de manier waarop de mens de ander werkelijk ziet. Het lijkt er op dat er deels een interpretatie van de ander gevormd wordt op basis van het zelf. Daar zit vermoed ik vrij veel verschil tussen mensen. Afhankelijk van de kijk die je heb op 'data' / 'informatie' ... in welke mate zie je je eigen denkmechanismen/vertekeningen van de werkelijkheid. In welke mate laat je oude ervaringen die je op hebt gedaan de nieuwe ervaringen kleuren? In welke mate laat je meespelen wat anderen over iemand zeggen etc etc. Ik denk dat ook intelligentie meespeelt hierin. Misschien ook 'wijsheid' en eigen karakter of sociale afhankelijkheid.
Wat ik probeer te zeggen: ik denk dat de ene mens veel laat afhangen van eigen projectie (en misschien herkenning) terwijl de ander misschien meer aanschouwend de ander leert kennen. Minder afhankelijk. Het zal wel een mix zijn en per persoon verschillend plekje op een continuüm. Er zullen ook nog wel meer aspecten meespelen.

Dit gaat denk ik ook de andere kant op zo bij het 'jezelf kennen' en in welke mate daar afhankelijkheid meespeelt. Inderdaad in de vorming van identiteit. We zijn allemaal gevoelig voor meningen van medemensen ... maar wel op verschillende manieren. Welke invloed oefenen we zelf uit op de kaders waarin we onze identiteit vormen zeg maar.

Ik vind dat erg boeiend ... vandaar psychologie hè, psychologie bestudeert de menselijke psyche, alle aspecten daarvan. In tegenstelling tot psychiatrie die de 'zieke mens' bestudeert, de pathologieën.