Kunnen jullie je HB/hooggevoeligheid 'negeren'?
Geplaatst: ma 24 sep 2012, 11:01
Mijn vraag aan jullie luidt: Hebben jullie het gevoel dat jullie je hoogbegaafdheid (en/of je hooggevoeligheid) kunnen 'negeren' en welke conclusies verbinden jullie hieraan?
Met 'negeren' bedoel ik niet dat je ineens niet meer hoogbegaafd of hooggevoelig zou zijn (want ik denk dat je dat niet kunt kiezen!), maar dat je die eigenschappen even op de achtergrond kunt plaatsen om (beter) te functioneren in het dagelijks leven.
Deze vraag is bij mij ontstaan naar aanleiding van het laatste HB-café in Arnhem (21-09-'12), maar omdat ik er graag over wil praten zonder ervaringen van deze avond te veronderstellen of deze al te zeer in je antwoord te betrekken, plaats ik dit bericht in een apart topic.
Mijn eigen eerste ideeën hieromtrent waaieren wat uiteen. Dat ik 'onderpresteer' (al studeer ik nog steeds aan de universiteit) en een onzichtbare/stille intelligentie heb, maakt dat mijn hoogbegaafdheid voor de buitenwereld misschien niet zo zichtbaar is (in tegenstelling tot vroeger, toen ik jonger was). Aanpassing, veronderstel ik. Helaas zorgde die er echter alleen op korte termijn voor dat ik beter functioneerde in de klas: als ik mijn intelligentie niet liet zien, had ik minder problemen. Tegenwoordig werkt dit echter niet zo en heb ik zoveel last van mijn aangeleerde aanpassingsstrategieën dat het mijn functioneren niet meer vergemakkelijkt. Maar toch, deelconclusie wat betreft het 'negeren' van hoogbegaafdheid: dat lukt me aardig, denk ik.
Wat betreft het negeren van hooggevoeligheid: dat lukt me niet goed. Op sommige/slechte dagen heb ik het gevoel dat ik niets anders ben dan een brok zenuwen. Alsof ik geen huid heb en door alles geraakt word.
Mijn eigen doemdenkerige conclusie uit deze observaties is dat ik dan waarschijnlijk wel minder (of helemaal niet zo) hoogbegaafd zal zijn. Dat ik dat makkelijker ‘negeer’ dan mijn hooggevoeligheid, wil dat ook zeggen dat het minder ‘waar’ is?
Ik weet dat in al dit redeneren een kleine kink in de kabel zit, namelijk mijn eigen intelligentie die er alles aan doet om zich tegen zichzelf te keren (zichzelf door logisch redeneren te bewijzen dat ik echt niet slim ben, dus mijn intelligentie verklaart zichzelf niet-bestaand). En toch is dat alles wéten niet genoeg om mijn onzekerheid over hoogbegaafd zijn weg te nemen. Hoe zit dit bij jullie? Ik ben erg benieuwd!
Met 'negeren' bedoel ik niet dat je ineens niet meer hoogbegaafd of hooggevoelig zou zijn (want ik denk dat je dat niet kunt kiezen!), maar dat je die eigenschappen even op de achtergrond kunt plaatsen om (beter) te functioneren in het dagelijks leven.
Deze vraag is bij mij ontstaan naar aanleiding van het laatste HB-café in Arnhem (21-09-'12), maar omdat ik er graag over wil praten zonder ervaringen van deze avond te veronderstellen of deze al te zeer in je antwoord te betrekken, plaats ik dit bericht in een apart topic.
Mijn eigen eerste ideeën hieromtrent waaieren wat uiteen. Dat ik 'onderpresteer' (al studeer ik nog steeds aan de universiteit) en een onzichtbare/stille intelligentie heb, maakt dat mijn hoogbegaafdheid voor de buitenwereld misschien niet zo zichtbaar is (in tegenstelling tot vroeger, toen ik jonger was). Aanpassing, veronderstel ik. Helaas zorgde die er echter alleen op korte termijn voor dat ik beter functioneerde in de klas: als ik mijn intelligentie niet liet zien, had ik minder problemen. Tegenwoordig werkt dit echter niet zo en heb ik zoveel last van mijn aangeleerde aanpassingsstrategieën dat het mijn functioneren niet meer vergemakkelijkt. Maar toch, deelconclusie wat betreft het 'negeren' van hoogbegaafdheid: dat lukt me aardig, denk ik.
Wat betreft het negeren van hooggevoeligheid: dat lukt me niet goed. Op sommige/slechte dagen heb ik het gevoel dat ik niets anders ben dan een brok zenuwen. Alsof ik geen huid heb en door alles geraakt word.
Mijn eigen doemdenkerige conclusie uit deze observaties is dat ik dan waarschijnlijk wel minder (of helemaal niet zo) hoogbegaafd zal zijn. Dat ik dat makkelijker ‘negeer’ dan mijn hooggevoeligheid, wil dat ook zeggen dat het minder ‘waar’ is?
Ik weet dat in al dit redeneren een kleine kink in de kabel zit, namelijk mijn eigen intelligentie die er alles aan doet om zich tegen zichzelf te keren (zichzelf door logisch redeneren te bewijzen dat ik echt niet slim ben, dus mijn intelligentie verklaart zichzelf niet-bestaand). En toch is dat alles wéten niet genoeg om mijn onzekerheid over hoogbegaafd zijn weg te nemen. Hoe zit dit bij jullie? Ik ben erg benieuwd!