HB-Forum.nl

Ik hoop dat er op dit forum ook wat frivolere onderwerpen behandeld mogen worden

Ik ben zojuist naar de sportschool geweest, waar ik me behoorlijk awkward voelde, maar gelukkig had ik een vriendin bij me en was het daarom wel heel leuk. Ik voel me op zo'n moment echt zo'n typische nerd die niks van sport kan. Zo'n intellectueeltje die in haar hoofd leeft en haar lichaam verwaarloosd heeft. Niet dat ik mijn lichaam verwaarloos maar ik ben gewoon echt slap. Ik kan er echt niks van, ik heb een conditie van niks, spieren van niks en ik begreep ook steeds niet hoe de oefeningen gingen (het was een klasje om buikspieroefeningen etc. te doen).

Maar er was een sauna en er was die vriendin en er was het overweldigende gevoel helemaal lekker doorbloed te zijn en mijn lichaam te voelen, en nu voel ik me heeeerlijk. Ik wil ook zeker terug (maar niet in mijn eentje). Misschien moet ik me maar gewoon 'proud to be a nerd' proberen te voelen en trots zijn op wie ik nu eenmaal ben

En misschien dat ik volgende keer al iets meer spieren heb en de oefeningen wel snap?

Hoe zijn jullie met sport enzo?

Ik kan niet zonder sporten. Sporten is écht mijn uitlaatklep, mijn manier van opladen en mijn manier om mijn teveel aan energie op te maken. Ik doe dan ook vele verschillende sporten: paardrijden (volgens sommigen geen sport overigens), golfen, hardlopen, skaten, sportklimmen, skiën en als ik op reis ben sporten in de lokale gym. Ik ben een ramp met balsporten (ik mis gewoon domweg de juiste coördinatie), maar zodra het een bal is waar ik wat mee moet doen met een stok (golf en in mindere mate hockey) gaat het mij al veel beter af en in de andere sporten schijn ik niet slecht te zijn.

Dus tegen de stereotypen in voel ik mij dan ook bepaald geen nerd tijdens het sporten, maar leef ik mij heerlijk uit en geniet er van

Voor mij doet het ook heel veel, het zorgt er voor dat ik me minder snel neerslachtig ga voelen en maakt me wellicht meer zelfverzekerd. Het maakt een cocktail aan fijne stofjes vrij in je hoofd (endorfinen uiteraard) wat je je fijn laat voelen tijdens maar ook na het sporten, een natuurlijke anti-depressiva zo je wilt maar dan zonder de eventuele schadelijke bijwerkingen.

En over het nerd-gevoel dat je ervaart; denk dat iedereen die begint te sporten dat wel ervaart, in het begin ben je natuurlijk nog niet zo 'handig' en bedreven maar dat komt vanzelf tot je mits je maar lang genoeg doorzet (iets over de aanhouder die wint en zo), het betreft een aantal vaardigheden die je zal moeten repeteren zoals je ook hebt leren zwemmen en/of fietsen etc..

Oh ja...en het werkt verslavend, which is actually a good thing

Sporten, ik zou niet zonder kunnen. Voor mij is het mediteren, afleiding, uitlaatklep, verslaving, gedachten ordenen, doelen bereiken, gezonder leven, sociale contacten, enz.

Toevallig las ik gister een column van Marijn de Vries (die op haar 30e professioneel is gaan wielrennen, en hele leuke colums schrijft):
http://www.trouw.nl/tr/nl/13948/Marijn- ... elen.dhtml

Ik kocht een racefiets. Op die fiets vervlogen mijn frustraties om mijn in de kiem gesmoorde radio-ambities. Het lichamelijke afzien deed me het geestelijke afzien vergeten. Rustig de trappers ronddraaien was als mediteren. Al snel kon ik niet meer zonder de fiets en wilde ik wielrenner worden. Ook al was ik al dertig.

Zo vind ik het heerlijk om te schaatsen. Concentreren op het ritme en uitvoering van de schaatsbeweging. En als die schaatsbeweging steeds beter loopt, gaat 't vanzelf harder.

Ik had er al eens een topic over opgestart: Zie <hier>...

Ik ben een paar maanden geleden begonnen met sporten.
Normaliter ben ik anti sport. Ben van mezelf erg lenig oftewel hyper mobiel. Mijn lichaam heeft veel doorstaan, zeker door het niet eten. Ik ben altijd wel een lat geweest.

Wat mij erg verwonderde, toen ik begon met sporten, was het feit dat (zelfs bij mij) er na een keer of 3 a 4 al 'echte spierballen' te zien waren. Kwist niet eens dat ik spieren had. Ik ben gaan sporten puur voor mijn eigen gezondheid, kijken of ik er afleiding in kon vinden. Het lukt en nu zit ik dus, als betalende sporter, naar andermans vloerbedekking te staren als ik even uitrust. Ik ga nu om de dag, mijn conditie is beter, mijn lichaam heeft meer vorm en mijn rug voelt een stuk beter/sterker aan. Wel zo handig als je als slingerplant rechtop moet lopen.

Jaaa het nerdgevoel.
Herkenbaar. In het begin zeker maar nu bomt me dat niet meer. Ik loop nu door de sportschool en zie geen anderen.
Ik ben in trance ( vast door Odran's stofjes ), doe mijn oefeningen en ik weet hoeveel vierkante meter er aan vloerbedekking ligt die ik niet hoef te stofzuigen.

Haha, léuk, IQBeNnUt!

Wat betreft de 'types' in de sportschool die ik bezoek, er loopt daar van alles door elkaar: 'hét sportschooltype', volgetatoeëerd en met enorme spierballen, de mooie strakke meiden, maar zeker ook oudere mensen, mensen die duidelijk ergens van aan het revalideren zijn, mensen met downsyndroom, én mensen zoals ik (en de vriendin met wie ik ga)!

Ik herken me wel in wat Nalle schrijft. Zelf ben ik totaal niet sportief en als ik dan wat doe (voetballen, sportschool, zwemmen etc.) dan ben ik ook erg onhandig. Dit neemt trouwens niet weg dat ik er erg veel plezier aan beleef.
Waar ik me wel thuis in voel is wielrennen. Verstand op nul en gaan. Helpt me echt om tot rust te komen.

@ Nalle: Ik zou me als ik jou was niet zo druk maken over je spierkracht en het gevoel dat je er maar een beetje staat te klungelen. Het belangrijkste is dat je er plezier in hebt. Verder zou ik gewoon beginnen met makkelijke oefeningen en weinig gewicht. En er loopt bij jou in de sportschool vast iemand rond die je tips kan geven. Gewoon vragen. Deed ik ook regelmatig.
Waarvoor ga je eigenlijk naar de sportschool ? Conditie opbouwen ? Sterker worden ? Of puur voor de lichaamsbeweging en gezelligheid ?

Vroeger was ik allesbehalve goed in sport. Meer een kneus of typische nerd. Zeker niet snel, gecoördineerd of sterk.

Nu loop ik 'hard' in een groep bij een lokale atletiekvereniging, ook voor de sociale contacten en om mijn conditie een beetje op peil te houden. Ook al twee wedstrijden gelopen, voornamelijk tegen mezelf.

Daarnaast tennis ik al eeuwen. Vroeger vond ik dat ik er niet erg goed in was, maar na het winnen van toernooien, clubkampioenschappen (op 'mijn' niveau) en het meedoen met competities, kan ik niet meer zeggen dat ik een beginneling ben. Het geeft vooral een kick als je onbewust de meest mooie ballen weet te spelen. Bewust spelen gaat niet altijd even goed. Hoe minder ik denk, hoe beter ik speel. Typisch HB of een gevalletje van onbewust bekwaam?

Vroeger ook op judo gezeten, maar er met een bruine band (al op m'n twaalfde) uiteindelijk op m'n zestiende af gegaan, omdat ik vier jaar had moeten wachten voordat ik kon beginnen met de training voor de zwarte band (1ste dan). Niet bepaald motiverend. Verder was/ben ik lang en slank en dus niet zo geschikt voor wedstrijdjudo, waarvoor je beter wat kleiner en breed/gespierd kan zijn. Toen ik er op mijn zesde mee begon, was ik nog heel speels en was het 'stoeien' wel goed voor me. Ik ben nog steeds geïnteresseerd in judo, vooral op topniveau, zoals bij de Olympische spelen via Internet meerdere streams tegelijk bekijken.

Vanwege het behoorlijk verzwikken van mijn enkel en een operatie aan mijn hand en scheenbeen heb ik vierenhalve maand niet kunnen sporten. Ik dacht dat ik gek werd.

Niet dat het iets met sport te maken heeft, maar ik ben ook een saunafan. Heerlijk relaxed niks doen of een massage erbij...

IQBeNnUt schreef:Jaaa het nerdgevoel.
Herkenbaar. In het begin zeker maar nu bomt me dat niet meer. Ik loop nu door de sportschool en zie geen anderen.
Ik ben in trance ( vast door Odran's stofjes ), doe mijn oefeningen en ik weet hoeveel vierkante meter er aan vloerbedekking ligt die ik niet hoef te stofzuigen.

Haha, misschien gebeurt dat mij ook nog wel! Ik heb het idee dat dat voor veel andere sportschoolbezoekers ook geldt, die zijn helemaal in zichzelf gekeerd of zien er in elk geval zo uit. Dat scheelt alweer...

Odran Oel schreef: En over het nerd-gevoel dat je ervaart; denk dat iedereen die begint te sporten dat wel ervaart, in het begin ben je natuurlijk nog niet zo 'handig' en bedreven maar dat komt vanzelf tot je mits je maar lang genoeg doorzet (iets over de aanhouder die wint en zo), het betreft een aantal vaardigheden die je zal moeten repeteren zoals je ook hebt leren zwemmen en/of fietsen etc..

Tnx voor het advies Ik ga zeker doorzetten...

GeneralFe26 schreef: @ Nalle: Ik zou me als ik jou was niet zo druk maken over je spierkracht en het gevoel dat je er maar een beetje staat te klungelen. Het belangrijkste is dat je er plezier in hebt. Verder zou ik gewoon beginnen met makkelijke oefeningen en weinig gewicht. En er loopt bij jou in de sportschool vast iemand rond die je tips kan geven. Gewoon vragen. Deed ik ook regelmatig.
Waarvoor ga je eigenlijk naar de sportschool ? Conditie opbouwen ? Sterker worden ? Of puur voor de lichaamsbeweging en gezelligheid ?

Dat is mijn plan inderdaad, gewoon lekker doorgaan en me niks aantrekken van wat-ik-zelf-denk-dat-anderen-eventueel-van-mij-zouden-kunnen-vinden Mijn doelen zijn om mijn 'core'-spieren te versterken zodat ik een betere houding krijg, aan mijn conditie werken, en endorfinen opwekken. En die gezelligheid van de vriendin die meegaat is heel mooi meegenomen daarbij en motiveert me ook om het te blijven doen (is de bedoeling).

Leuk verder om te lezen dat er hier ook mensen zijn die (net als ik) vroeger niks met sport hadden, maar er nu enorm van genieten! Ik was als kind altijd bang voor de bal en kon er (daardoor?) ook totaal niet goed mee overweg. Dan scholden mijn klasgenootjes me weer uit en kon ik wel door de grond zakken. En werd gym iets waar ik enorm tegenop zag... Ik moet zeggen dat ik al eerder heb ontdekt dat ik hardlopen wél leuk vind/vond. Daar ben ik nu al 2 jaar mee bezig geweest. Ik kwam alleen totaal niet vooruit want als ik eenmaal een beetje vooruit ben gekomen in mijn loopschema word ik alweer ziek/erg verkouden/ga ik op vakantie, en is mijn conditie daarna weer terug bij af. En ik begon het na een tijdje wat saai te vinden, eenzaam, en lastig vanwege het weer... dus vandaar mijn overstap naar de sportschool.

En grappig dat er al eerder zo'n topic is geweest, heb (vanaf mijn werk) nog geen tijd gehad om daarin te lezen...