HB-Forum.nl

Hallo ik ben Pam,

33 jaar en trotse moeder van 2 kinderen. Waarvan de oudste over een paar maanden voor het eerst naar school gaat.
Hier is mijn zoektocht naar informatie over hb begonnen. Mijn oudste loopt namelijk flink voor.
Gaandeweg herkende ik wel eens wat, maar wuifde ik het al gauw weg.
Tot ik een burn out kreeg. Nu loop ik bij een psycholoog en zij heeft mij vorige week gevraagd of ik een hb test wil laten doen.
Dit voelde voor mij als een verlichting, omdat er dan misschien heel veel duidelijk zal worden.
Op dit moment heb ik echt wisselende gedachtes, soms denk ik: Ik herken wel heel veel dingen uit de lijsten en er zullen heel veel puzzelstukjes op hun plek vallen. En op andere momenten: Het kan toch niet, straks komt er uit de test dat ik niet hb ben. Ik heb Havo en HBO gedaan (wisselende studies en uiteindelijk net op tijd mijn diploma gehaald). Dan was er toch al veel eerder duidelijk geweest dat ik slim ben...

Binnenkort gaan we een afspraak plannen om de test, van 3 uur, te doen. Ik vind het echt heel spannend.

Hoi Pam!
Welkom hier.
kom hier maar fijn ontdekken !

Welkom hier. Spannend hoor, zo'n test. Maar je verandert als persoon niet door de uitslag van zo'n test.
Verdiep je gewoon in HB en bekijk je problemen eens een poosje vanuit HB-perspectief. Alleen dat al kan een hoop helderheid geven op je eigen ontwikkeling.

Welkom hier Pam!
Een hb test bestaat niet hoor! Een IQ test wel!
Maak je er niet te druk om. Jij blijft na het maken dezelfde persoon.
Doe gewoon zoals je altijd doet. Je kunt niet slagen of zakken.
Er komt een getalletje uit dat aangeeft hoe jij er tijdens het maken ervan in stond.

Succes met je ontdekkingstocht!

Groetjes Marlou

Ik ben nieuw hier op het forum en zal me straks even voorstellen, maar wilde eerst hierop reageren.
Ik ben ook 33. Moeder van 3 kinderen, waarvan de middelste over een paar maanden ook mag starten op de basisschool.
Ik herken je twijfel over HB ook heel erg. Ik weet zelf niet of ik HB ben. Ik ben me er de laatste tijd wel in aan het verdiepen en herken ook veel uit de lijsten. En inderdaad ook het gevoel dat er een hoop verklaart wordt met betrekking tot mezelf. Maar aan de andere kant is er dan weer de twijfel.
Veel succes met je zoektocht.

Het is alweer een tijdje geleden en ik heb de iq test en de uitslag ervan gehad.
Het is een ingewikkeld verhaal geworden... maar ach ik begrijp het en dat zullen jullie waarschijnlijk ook wel doen

Bij de iq test (WAIS IV) meten ze 4 onderdelen. Gemiddeld zou ik uitkomen op een IQ van 120, maar dat is niet representatief omdat de uitslagen daarvoor te veel uiteen liggen. Op de onderdelen werkgeheugen en werksnelheid scoor ik het minst, maar dit heeft waarschijnlijk te maken met mijn burn out en dus het feit dat ik niet helemaal lekker in mijn vel zit. Dit zijn variabele onderdelen.
Dan scoor ik op het verbale onderdeel 113. Maar hierbij wordt gezegd dat dit een aangeleerde vaardigheid is.
Op het onderdeel Analytisch denkvermogen/ probleem oplossen scoor ik 131 en praat je dus inderdaad over hb. Dit is een aangeboren vaardigheid en kun je dus niet aanleren. Wel vertelde ze mij er bij dat ik van dit onderdeel wel heel veel vragen goed had (kwam ze eigenlijk nooit tegen) maar dan was ik net iets te langzaam waardoor ze mij er net de punt niet voor mocht geven.
Als ik iets ga doen met mijn intelligentie komt er zeer waarschijnlijk een veel hogere score uit als ik over een paar jaar weer getest zou worden.

Simpel gezegd: In mijn leven heb ik te weinig gedaan met mijn intelligentie en heb ik van mijn omgeving te weinig motivatie en uitdaging gekregen.
Ik denk dus wel op een andere manier. En dit besef doet mij erg goed, want ik merk nu al dat ik dingen anders kan en mag zien.
Ik ben mij waarschijnlijk op hele jonge leeftijd (voor de basisschool is mijn vermoeden zelfs) al aan gaan passen, waardoor niemand het ooit opgemerkt heeft.
Ik verander zelf niet, maar mijn inzichten wel. En ik kan jullie vertellen, er is een hele grote last van mijn schouders afgevallen.
Nu alleen nog de vraag, hoe verder, maar gelukkig krijg ik alle ruimte van de mensen op mijn werk. De directrice en bedrijfsarts heb ik het verteld en zij zijn gelukkig heel begripvol en meedenkend.

Mijn man heeft ook erg goed gereageerd en het maakt ook onze communicatie een stuk makkelijker
Mijn moeder heeft een stuk minder positief gereageerd, ontkenning en onbegrip lijkt het op.

Voor mijn gevoel sta ik echt nog aan het begin van mijn ontdekkingsreis, maar de vele puzzelstukjes die nu al op hun plek gevallen zijn... dat doet mij zo goed!

De eerste stappen zijn gezet! Fijne reis gewenst!

Op dit moment heb ik echt wisselende gedachtes, soms denk ik: Ik herken wel heel veel dingen uit de lijsten en er zullen heel veel puzzelstukjes op hun plek vallen. En op andere momenten: Het kan toch niet, straks komt er uit de test dat ik niet hb ben. Ik heb Havo en HBO gedaan (wisselende studies en uiteindelijk net op tijd mijn diploma gehaald). Dan was er toch al veel eerder duidelijk geweest dat ik slim ben...

Welkom! Ik ben ook pas sinds kort lid van dit forum. Ik ben net als jij na een burnout in een zoektocht terecht gekomen. Je zult ook hier op het forum kunnen lezen dat voor velen pas na een burnout of persoonlijke crisis de vraag gesteld wordt of je misschien HB bent. Herkenbaar ook wat je schrijft over je kinderen. Alleen al voor hen is het toch de moeite waard je te verdiepen in HB? Al is het maar om proberen te voorkomen dat zij tegen soortgelijke 'problemen' als jij zullen aanlopen in hun leven. Om hen beter te kunnen begeleiden.

Je wisselende gedachten vind ik ook heel begrijpelijk. Er wordt vaak aangenomen dat slimme mensen zichzelf wel redden. Vaak is dat nog waar ook, want lang niet iedereen loopt keihard vast. Gebeurd dat echter wel zie je ook dat Hb-ers vaak extra hard vastlopen. Alleen al om die reden zou ik het advies van je psycholoog serieus nemen.

Een echte HB-test bestaat inderdaad niet. Uiteindelijk kun je zelf nog het beste aangeven wat je voor jezelf herkent aan wat er al is geschreven over HB. En als je specifieke vragen hebt, die kun je natuurlijk mooi stellen hier op het forum. Zelf heb ik al gemerkt dat er hier aardige mensen zitten die elkaar oprecht proberen te helpen.

Onderpresteren en faalangst is geen zeldzaamheid voor HB-ers hoor. Dus het feit dat je met strubbelingen je diploma uiteindelijk hebt gehaald (vind ik knap, is mij nooit gelukt) zegt veel over je doorzettingsvermogen, maar hoeft zeker niet te impliceren dat je dus niet zo slim bent. Het tegendeel kan waar zijn.

Dat kan inderdaad een beetje voelen als een spagaat. Juist daarom zou ik met een open vizier de uitdaging aangaan en voor jezelf kijken wat je kunt met specifieke HB-coaching. Of het nu is bij een real life coach of door middel van veel lezen, voor jezelf zal binnen korte termijn ongetwijfeld duidelijk worden in welke mate je zaken herkent.

Het mooiste zou natuurlijk zijn als je de werkelijke oorzaak van je burnout goed duidelijk krijgt voor jezelf, zodat je dat hopelijk nooit meer hoeft mee te maken. Burnout zijn is sowieso al niet leuk, maar als je dan ook nog de verantwoordelijkheid draagt over twee kinderen lijkt mij helemaal zwaar. Knap dat je ondanks dat alles toch zo goed aan de slag gaat met jezelf! Het kan een hele stap zijn, en dat kan inderdaad heel spannend zijn. Toch is het de moeite waard hoor, dus wees vooral positief en lief voor jezelf!

heb je het forum voor hb kinderen al ontdekt? hb-kind-forum.nl

Hoi Pam,

Ik ben 32, ook twee kinderen waarvan 1 in de kleuterklas. Vanuit zijn gedrag op het hb spoor gekomen, toen ook over mezelf gaan nadenken. Ik heb geen burn-out, maar ik heb wel ontslag genomen om een jaar bij de kinderen te zijn en te bedenken wat ik nou eigenlijk wil. (Als het goed is voorkom ik zo een burn-out ).

Je zegt dat je moeder slecht reageert: zou het niet zo kunnen zijn dat zij zelf ook heel slim is maar dat altijd diep heeft moeten wegstoppen of daar gefrustreerd door is geraakt? Voor vrouwen van haar generatie was het niet zo makkelijk om zichzelf te ontwikkelen of anders te zijn. Dus wie weet kan je eens een gesprek over haarzelf beginnen en klaart dat de lucht. Uiteraard alleen als je in haar ook hb kenmerken herkent en haar daarop kan wijzen.

Danser:
Ik ben juist bij het forum hb kinderen gestart, daar mijn zoektocht rondom hb bij mijn dochter begonnen is.
Vanuit daar ben ik hier terecht gekomen.
Bedankt dat je er aan dacht!

Cassanne
Wat fijn voor je dat je nu tijd hebt om goed na te kunnen denken wat je wilt.
Op het moment dat mijn burn out begon, was ik echt nog helemaal niet met mijzelf bezig, dat ik mogelijk hb kon zijn.
Nadat de jongste geboren was heb ik aansluitend ouderschapsverlof opgenomen, waardoor ik in totaal 10 maanden thuis was.
Toen ik weer begon met werken, ben ik er vol ingegaan, want dat had ik eerder ook gedaan na een lange periode niet werken (toen door ziekte).
Ik dacht de hele tijd dat het puur kwam doordat ik te weinig tijd voor mijzelf had genomen en doordat ik mijn werk misschien fysiek niet aan zou kunnen.
(Ik heb de ziekte van crohn, ben daardoor voor 50% afgekeurd door vermoeidheidsklachten)
Ik ben eind april ziekgemeld en via een omweg pas eind augustus bij mijn psycholoog terecht gekomen.
Pas sinds september of zelfs oktober begon ik wel eens te bedenken dat ik wel erg veel herkende in de hb lijsten, maar ook dat ik van mijn dochter bepaalde dingen herkende. En kort daarna stelde mijn psycholoog voor de iq test te doen.
Nu, sinds er puzzelstukjes op hun plek vallen, zie ik meerdere redenen die te maken hebben met mijn burn out.

Wat betreft mijn moeder: Veel mensen benoemen het idee dat ze zich schuldig zou kunnen voelen. Ik weet het niet, voor mijn gevoel reageert ze op alles zo, negatief en ontkennend. Op dit moment is het niet het aangewezen moment om erover te beginnen, misschien later nog een keer. (Als ze het echt heeft laten bezinken)
Het goede nieuws is wel dat ik mijn vader nu goed gesproken heb. Blijkbaar had mijn moeder het met hem nog niet besproken.
(Ik heb ze beiden telefonisch hierover gesproken, omdat ze het vrij druk hebben en als ik ze spreek zijn eigenlijk altijd de kinderen er bij)
Mijn vader reageerde juist heel positief en was blij dat dit feit mij zo veel duidelijkheid en rust brengt.
Ook had hij zelf gelijk een aantal voorbeelden waarmee hij begrijpt waarom ik op bepaalde manieren reageer.
Ik heb er best over nagedacht van wie ik het kon hebben. Ik heb in het begin gedacht dat ik het van mijn moeder moest hebben, want ik heb haar altijd heel slim gevonden, maar ergens denk ik dat zij gewoon goed kan leren. Hoe meer ik er over denk, hoe meer ik het gevoel heb dat het bij mijn vader vandaan komt. Ik lijk heel erg op hem en iedereen werd altijd gek van onze discussies. Ook het hoogsensitieve is iets wat ik met zekerheid van mijn vader heb. We weten beiden dingen die andere mensen niet weten, puur op gevoel.


Ik ben heel blij dat ik de test gedaan heb en dat ik mijzelf er volledig in herkende. De puzzelstukjes die op hun plek vallen zijn soms confronterend maar wel heel fijn. De communicatie tussen mij en mijn man verloopt nu echt vele malen fijner en we hebben het ook echt gezelliger. Het feit dat ik gewoon veel mag denken, voelt als een last die van mijn schouders is gevallen, een bepaalde spanning die ik mijn hele leven gevoeld heb en die nu weg trekt.
Aan de ene kant is het dus heel fijn en bevrijdend, maar aan de andere kant vraag ik mij echt af wat ik er nu nog meer mee kan doen en hoe.
Ik hou het voor nu maar even op stap voor stap het hier en nu begrijpen en beter worden, maar uiteindelijk wil ik toch wel heel graag er meer mee doen.
Ik weet alleen nog niet goed hoe ik