HB-Forum.nl

hoi,
ik loop op de zaak vooruit want ik heb donderdag pas een afspraak bij een psycholoog. Maar er zingt steeds een vraag door mijn hoofd: heeft het zin om te testen op IQ? Wanneer is de vraag 'wat is mijn IQ' méér dan nieuwsgierigheid?

Kleine situatieschets: ik ben vastgelopen in mijn werk, ik heb moeten concluderen dat het mij niet past. Waarschijnlijk heeft HB-zijn en mss ook hooggevoelig er mee te maken. Maar ik ben dus nooit getest, onze oudste voldoet aan alle kenmerken (niet getest), middelste leek een gemiddeld kind (vergeleken bij oudste, en qua score op school) maar scoort toch 125. Mensa pretest deed ik fluitend en intermediair vond ik lastig. Maar... ik weet ook best dat online testjes niet zoveel zeggen.

Ik heb me altijd een beetje een vreemde eend in de bijt gevoeld, op school, clubjes enz. Ik voel me pas thuis nu ik een aantal mensen om me heen heb verzameld die min of meer toevallig (toch niet zo toevallig natuurlijk) ook hb of in elk geval intelligent zijn.

Momenteel draai ik in cirkeltjes. Ik zal het niet allemaal uiteen zetten, maar de psycholoog is gespecialiseerd in HB en ik hoop dat zij mij uit de cirkeltjes helpt. Heeft het zin om daar een IQ-test aan te plakken? Ik snap dat jullie dat niet voor mij kunnen beslissen, maar ik ben dus wel nieuwsgierig naar: ben je getest? Wat was de reden dat je testte? Wat heeft een test je gebracht? Heb je het juist achterwege gelaten, om welke reden?

En nog een aanvullende vraag: heb je je leven kunnen aanpassen aan de hand van meer zelfkennis, en bracht je dat meer energie?

Beste lindar76,

Ik snap je vraagstelling erg goed.

Ik had (soms nog) ook heel erg de neiging om exact te willen weten wat mijn IQ is teneinde een antwoord te vinden waarom mijn leven is gelopen zoals het is. Ik kom uit een vrij langdurig psychologisch behandel traject (burnout) en ik heb nu het gevoel dat het einde van de behandeling in zicht is.

Ik wilde weten of ik nu inderdaad zo slim ben als anderen beweren, maar tegelijk een zelfbeeld hebbend van een simpele harde werker die altijd geluk had om de juiste mensen om zich heen te hebben en daardoor succesvol. Ergens wel begrijpen dat je wel slim moet zijn om zo ver te komen, maar niet willen voelen. Erg vreemd, zeker voor mensen die wat meer zelfvertrouwen hebben.

Dus voor mij was de vraag inderdaad belangrijk op gegeven moment tijdens het behandeltraject hoe slim ik dan zou zijn. Dat had ik ook aangegeven aan de psycholoog en die heeft er verder weinig mee gedaan. Hij vertelde me dat het overduidelijk is dat ik erg slim ben en dat daar geen IQ test voor gemaakt hoeft te worden. Want het is geen toegevoegde waarde. Het belangrijkste punt waar aan gewerkt is, is het herstellen van mijn zelfbeeld en hoe te voorkomen dat ik weer in burnout modus geraak. M.a.w. je bent veel meer dan je IQ.

Dat inzicht is voor mij cruciaal geweest in mijn herstel. Ik ben wie ik ben en dat is meer dan goed genoeg. Deze zelf acceptatie was voor mij een realisatie alsof eindelijk het licht aan ging.

Of je je IQ moet laten testen is iets wat je inderdaad zelf moet beslissen. Ik neem ook maar even aan dat je ook zelf wel weet dat je intelligent bent en een cijfer zal dat wellicht bevestigen aangezien je je op je gemak voelt op dit forum en tussen intelligente mensen in je omgeving. Ik zelf heb nu dus geleerd dat het niet (zo heel) relevant is.

Ik hoop dat bovenstaande een beetje helpt en verklaart waarom ik geen officiële IQ test heb gedaan.

Ik denk dat een test slechts een kleine bijdrage levert maar dat een effect niet afwezig is. Het is dan verder nog heel variabel van geval tot geval.

Zelfkennis opdoen is altijd handig en een iq-test kan daar bij horen. Er zijn ook andere testen mogelijk. Een persoonlijkheidstest bijvoorbeeld. En bij het maken van al deze testen hoort dan ook het leren over culturele verschillen tussen personen. Zo zou ik de iq-test zien, als slechts een onderdeel van vele testen (maar ook andere methoden om zelfkennis op te doen en je sociale omgang met anderen te verbeteren). Ook geeft een test je niet veel meer informatie. Je vult meestal zaken in die je eigenlijk al weet (het is bijna zo simpel als een testje in een magazine), de test brengt het in een kader mogelijk geeft het je een inzicht in iets waar je nog nooit bij stil hebt gestaan. Afhankelijk van je type problemen zou een wat complexere test die deelgebieden in kaart brengt kunnen doen, maar misschien weet je al wat je cognitieve sterke en zwakke punten zijn.

Wat een iq-test echter, denk ik, het meeste doet bij mensen is wat erna komt. Dat je leert over verschillen tussen mensen. Dat je verschillen daardoor ook leert accepteren en dat je begrijpt dat onhandige situaties in het sociale verkeer kunnenn voorkomen en, omdat we allemaal verschillend zijn, deze situaties niet zo vreselijk hoeven te zijn. De bijdrage van de iq-test zelf wordt denk ik overschat. Ben je slim? Moet je voor zo'n vraag enkelel honderden euro's spenderen om iets officieels te behalen (en dat officiele is overigens niet eens zo heel nauwkeurig en ook nog steeds heel abstract)?


Je zou een gedachtenexperiment kunnen doen om de waarde van de test in te schatten. Stel dat je IQ 140 scoort, wat doet dat dan met je? Ga je je nu beter thuis voelen in vreemde groepen? En een tweede gedachtenexperiment, zou je de positieve gevolgen, die je je voorstelt bij zo'n test, ook al vanzelf kunnen oproepen zonder een dure test uit te voeren?

Beste lindar76,

Voor mij was de keuze eenvoudig. Ik ben al heel wat jaren alleen (vrijgezel) en ik heb zeeën van tijd voor mezelf. Die tijd wordt in mijn geval voor het grootste gedeelte gevuld met gedachten. Denken, denken en nog eens denken. Ik weet niet anders dan dat ik continu nadenk en ik verwacht dat dit zo blijft voor de rest van mijn leven. Tijdens dat denken komen sommige dingen vaker terug en dit vele denken is misschien ook een reden voor mijn onzekerheid, omdat je heel veel gedachten ook van een andere kant gaat bekijken. Er is altijd een 'ja, maar...'.

Nu was het voor mij heel belangrijk om te weten of ik echt tot het selecte gezelschap behoorde waarvan ik al heel lang dacht dat dat zo was. Maar ik had geen bewijs. En voor iemand die veel nadenkt is bewijs ongeveer net zo belangrijk als de bijbel voor een christen of een bal voor een voetballer. Het een kan niet zonder het ander.

Dit is mijn motivatie geweest om de test te maken en ja, ik heb ook een periode gehad waarin ik twijfelde of ik de test wel of niet zou maken, maar na een aantal jaren moest ik er toch aan geloven.

Dank jullie wel voor de reacties. Ik lees alles bij hoor, maar was er nog over aan het nadenken. Ik denk nog even verder want ik ben er nog niet uit Hoeft ook nog niet.

Hoi,

Ik ben nieuw hier op het forum, dus allereerst wil ik graag hallo zeggen tegen een ieder hier! Vannacht heb ik al gechat met een paar aardige mensen, en ik hoop echt dat ik hier hopelijk een en ander van jullie allen mag leren. Het valt lang niet altijd mee.

M'n intro zal ik nog wel doen hier, maar wat er wordt geschreven in dit topic is ook een beetje mijn vraag. Met name als het gaat om begeleiding en het vinden van begrip. Tenzij je een 'labeltje' hebt, kun je voor je gevoel nooit met 'zekerheid' (hallo controle!) zeggen wat nu precies de oorzaak is van je situatie.

Er is natuurlijk ook niet 1 oorzaak. Maar dit forum gaat over hoogbegaafdheid. We zitten hier allemaal niet geheel bij geval. Je hebt dan toch op z'n minst een feeling met het onderwerp. Anders zat je hier niet, zo simpel is 't.

Ik weet niet hoe het voor jullie zit, maar ik ben zelf iemand die al ageert tegen het 'alles boven de iq 130 is hoogbegaafd' idee. HB is veel meer dan IQ. Daar is hier ook al genoeg over geschreven. Na lang lezen heb ik me hier uiteindelijk aangemeld. Ook om m'n eigen visie te toetsen aan wat andere vermeende HB'ers te zeggen hebben.

Zelf ben ik 3 jaar geleden zwaar burnout geraakt. Al heb ik vroeger iq tests gemaakt waar ik rond de 140 a 145 scoorde heb ik nooit behoefte gehad aan aan soort van officiele test. Zelfs nu zie ik daar de waarde niet van in. Aan de andere kant ben ik wel een werkloze jongen van 33 die uitsluitend basisschool heeft en nog bij z'n ouders woont. Over het hoe en waarom dit alles zo gekomen is zou ik een boek kunnen schrijven. Waar ik eigenlijk zelf 't meest verdrietig van word is dat ik dan vaak denk dat niemand zou geloven dat zoiets kan gebeuren. Dus dat ik dat boek dus ook maar beter niet kan schrijven.

Door veel factoren kamp ik met dezelfde vraag, of het zinvol is een professionele iq-test af te nemen of zodoende voor jezelf zekerheid te hebben over je verstandelijke vermogens. Het is 1 om tegen iedereen te zeggen dat je in beelden denkt, heel snel denkt en vaak struikelt over je eigen gedachten. Op youtube staat een mooi filmpje van Myrte van der Drift. Over beelddenken. Beelddenkers struikelen vaak over hun woorden, omdat ze alles al in plaatjes zien. IQ-testen zijn daar helemaal niet op voorzien. Met andere woorden, de vele manieren van leren worden helemaal niet getoetst! Ik zou zelf zo een test kunnen verzinnen gericht op beelddenkers (waarop beelddenkers als vanzelfsprekend goed scoren) die voor niet beelddenkers een lage score zou opleveren.

Met andere woorden, is er uberhaupt wel (naast een stomme iq-test) wel een echte manier om HB te testen? Van alles wat ik tot nu toe heb gelezen wordt die 'conclusie' vaak eerder gesteld op basis van psychische kenmerken als puur op basis van IQ.

Denk aan termen als 'hooggevoeligheid'. 'frustratietolerantie', 'faalangst', 'onderpresteren' etc.

Mijn reactie zowel als vraag is hoe een ieder hier aankijkt tegen de 'platte' manier van toetsen puur op basis van IQ. HB is immers veel meer dan dat. Echt veel meer!

Liefs voor iedereen, en ik hoop dat ook ik een leuke bijdrage zal kunnen leveren aan dit mooie forum. Kennis en inzicht vergaren over hoogbegaafdheid gaat natuurlijk niet beter dan gewoon een forum te runnen voor HB-ers. In die zin heeft Rianne dit slim opgezet. Aan de ene kant een platform voor HB-ers zelf, aan de andere kant een bron van kennis en inzicht voor hulpverleners. Hopelijk lezen er van hen ook veel mee, want als 1 ding mij persoonlijk duidelijk is geworden dan is dit 't wel.

"Ieder mens is uniek, en dat geldt ook voor een HB-er, want we zijn allemaal uniek". Vind ik wel zo menselijk Doei!

Hoi Nielsje,
Ik ben nu wel heel nieuwsgierig naar jouw schoolverhaal. ik hoop dat je het hier wel durft te vertellen! Er lopen hier wel meer mensen rond met onwaarschijnlijke loopbanen (ik trouwens niet, ik ben tot nu toe overal onopvallend doorheen gerold...)
Een test lijkt me voor jou niet direct nuttig, maar misschien wel een coach met hb-expertise? Om weer wat richting te krijgen in je leven? Nog (of weer?) bij je ouders wonen op jouw leeftijd lijkt me niet echt fijn, niet weten wat je wilt is ook niet fijn. (Daar ben ik nu ook, maar een prettiger uitgangspositie dus met mij komt het wel goed.)

nielsje schreef:Door veel factoren kamp ik met dezelfde vraag, of het zinvol is een professionele iq-test af te nemen of zodoende voor jezelf zekerheid te hebben over je verstandelijke vermogens. Het is 1 om tegen iedereen te zeggen dat je in beelden denkt, heel snel denkt en vaak struikelt over je eigen gedachten. Op youtube staat een mooi filmpje van Myrte van der Drift. Over beelddenken. Beelddenkers struikelen vaak over hun woorden, omdat ze alles al in plaatjes zien. IQ-testen zijn daar helemaal niet op voorzien. Met andere woorden, de vele manieren van leren worden helemaal niet getoetst! Ik zou zelf zo een test kunnen verzinnen gericht op beelddenkers (waarop beelddenkers als vanzelfsprekend goed scoren) die voor niet beelddenkers een lage score zou opleveren.

Heb je voorbeelden van vragen in zo'n test? Ik stel mij voor dat het wel mee zal vallen met hoe zwaarder die opgaven zouden zijn voor zogenaamde taaldenkers.



Volgens mij is beelddenken enkel een populaire term in de Nederlanden om beperkingen met spreektaal te kunnen verklaren met een eufemisme en heeft het geen werkelijke betekenis als een tweedeling, bij mensen, in het denken tussen beeld en spreektaal. Je hebt misschien wel mensen met een heel goed grafisch geheugen en mensen die heel snel beelden kunnen zien of verbanden leggen, maar dat maakt nog geen sterk bewijs voor een begrip als beelddenken. Ik denk dat de hollanders hier te makkelijk een paradigma in elkaar zetten met weinig onderbouwing en toetsbaarheid.

Als er werkelijk zoiets was als beelddenken, en als dat een overduidelijk effect heeft op het denken dat niet alleen negatief is maar ook positief, dan zouden er al veel meer resultaten bij onderzoeken zijn waar deeltesten een negatieve correlatie hebben binnen de populatie, dan zou men niet zolang onderzoek uitvoeren omtrend een g-factor maar ook een tweede factor hebben uitgevonden, en men zou dan ook een splitsing moeten hebben waargenomen dat na het vierde levensjaar men of beter wordt in de ene factor of in de andere factor. In hoeverre is dit beelddenken dus werkelijk en is het misschien niet zoiets vaags en compleet on-onderbouwd als sonjabakkeren?



Ook vanuit filosofisch oogpunt of wiskundig oogpunt vindt ik het begrip beelddenken vreemd. Men doet alsof hetzelfde gebeurt met beelddenken als met spreektaaldenken maar in een andere vorm. Het begrip taaldenken waar men beelddenken tegenover zet is hier heel verwarrend. Beelddenken maakt ook gebruik van taal alleen is de taal anders dan wat men spreekt. Het is dan de vraag of de visuele taal wel altijd hetzelfde kan als de symbolen taal of spreektaal, en omgekeerd. Het idee dat beelddenkers steeds aan het vertalen zijn lijkt mij mank. Beelden lijken mij los te staan van spreektaal. Wat ik hier bijvoorbeeld typ, de ideeen die ik hier vorm, deze vijf alinea's daar maakt men geen visueel beeld van.

In de berichtgeving over beelddenken wordt vaak gemeld dat ze tekort worden gedaan en dat taaldenken onterecht domineert. Ik denk dat men de verkeerde vooronderstelling maakt dat een beelddenker in zijn of haar beelden hetzelfde doet als wat er in taal gebeurt. Het zou zoiets zijn alsof een muzikant meld dat hij tekort wordt gedaan omdat de docenten op school de lessen geschiedenis niet doormiddel van muziek brengen of dat de balletdanser vindt dat de scholen niet goed met hem omgaan omdat zijn lessen biologie veel beter in danspassen en een gevoel in de spieren moet worden omgezet. Er zijn zoveel talen, visueel, woorden, muziek, symbolen, gevoelens, geuren, enzovoorts. We kunnen daar meer of beter in zijn en het is mogelijk wel van belang om een talent in het een als een talent te erkennen, en niet alleen maar te beoordelen op de kennis die we met woorden structureren, maar het lijkt mij een stap te ver om te zeggen dat beelddenken in de plaats komt van een taaldenken, als dat zo is dan is het een gebrek.

Ha Lindar76,

Ik zie je berichtje nu pas, heb nog niet alle tekst hiervoor doorgelezen, maar wilde toch graag reageren.
Als eerste:

Ik heb zelf geen volledige IQ-test gedaan, maar alleen de mensatest. Ik vond het zelf op een bepaalde manier wel fijn om via de mensa-test een versimpelde IQ-score te horen. Op één of andere manier gaf het mij toch een andere kijk op mijzelf, juist omdat ik mij vroeger nog nooit had geassocieerd met een hb-label. Ik snap misschien beter waarom ik mijzelf soms anders voel. Het hier mee lezen hielp trouwens ook (hoewel er nog altijd meer verschillen onderling zijn dan overeenkomsten, maar in het ‘anders-zijn’ ligt de herkenning). Ik ben niet raar, nee… In die zin heeft het mee geholpen bij zelfacceptatie in een veel groter proces van het wijzer worden door de jaren.
Ik denk dat voor veel hb-ers geldt dat hun socialisatieproces in hun jeugd en daarna anders verloopt, wat invloed kan hebben op je zelfbeeld en stemming. Ik herkende veel in wat je schreef. Ik ben niet zo'n forummer, maar pb me gerust als je meer wilt weten.
Of dat de reden is van je vastlopen weet ik natuurlijk niet. Er zijn legio andere verklaringen te bedenken natuurlijk die minstens zo’n rol kunnen spelen. Goed dat je de stap hebt genomen om daar met iemand over te praten.

Een volledige IQ test heeft als voordeel dat er veel meer (stuk of 15) onderdelen van intelligentie worden gemeten, daarmee is hij vollediger dan alleen de mensatest, in de zin dat hij meer over de volle breedte van diverse vaardigheden een uitspraak doet. Het IQ getal wat daaruit komt is daarmee meer veel zeggend en dus betekenisvoller.
De WAIS bundelt een aantal subtests tot verschillende schalen; verbaal begrip, perceptueel redeneren, werkgeheugen en verwerkingssnelheid. De mensatest zou alleen vallen binnen de perceptueel redeneerschaal.
Dus als je een meer betekenisvollere meting wilt hebben van je IQ is een WAIS nuttiger. Daarnaast zal het een 1:1 afname zijn, waardoor ook observaties meegenomen worden en daarmee krijg je wellicht nóg meer informatie over hoe een psycholoog aankijkt tegen jouw taakaanpak en werkhouding, concentratie, faalangst etc etc. Hierdoor kan een getalletje wat er aan het eind uit komt ook in een wat genuanceerdere context worden geplaatst. Niet élke IQ meting is namelijk een 100% betrouwbare uitspraak over iemands intelligentie.

Volgens mij is beelddenken enkel een populaire term in de Nederlanden om beperkingen met spreektaal te kunnen verklaren met een eufemisme en heeft het geen werkelijke betekenis als een tweedeling, bij mensen, in het denken tussen beeld en spreektaal. Je hebt misschien wel mensen met een heel goed grafisch geheugen en mensen die heel snel beelden kunnen zien of verbanden leggen, maar dat maakt nog geen sterk bewijs voor een begrip als beelddenken. Ik denk dat de hollanders hier te makkelijk een paradigma in elkaar zetten met weinig onderbouwing en toetsbaarheid.

Dat het een populaire term is moge duidelijk zijn. Ik ben het met je eens dat het begrip al snel zwart/wit wordt benaderd. Alsof je of beelddenker of taaldenker bent. Zo zwart wit is het vrijwel nooit.

Dat gedachten nonverbaal zijn ben ik vol van overtuigd. Je kunt gerust sneller denken dan je kunt verbaliseren.

In hoeverre is dit beelddenken dus werkelijk en is het misschien niet zoiets vaags en compleet on-onderbouwd als sonjabakkeren?

Als je beelddenken zou definieren als 'creatief denken met een groot voorstellingsvermogen waarbij in de hersenen een duidelijk plaatje ontstaat hoe een bepaald idee zich in de prakijk zou kunnen manifesteren' kom je al een stuk dichter bij de werkelijkheid geloof ik. Door een rijke fantasie en een groot voorstellingsvermogen kun je weleens enorm afgeleid raken van het veel eenvoudiger laagdrempelig leerdoel van de aangeboden stof in het regulier onderwijs. Het heeft alles te maken met creativiteit en het daarbij behorend concreet voorstellingsvermogen.

In de berichtgeving over beelddenken wordt vaak gemeld dat ze tekort worden gedaan en dat taaldenken onterecht domineert. Ik denk dat men de verkeerde vooronderstelling maakt dat een beelddenker in zijn of haar beelden hetzelfde doet als wat er in taal gebeurt. Het zou zoiets zijn alsof een muzikant meld dat hij tekort wordt gedaan omdat de docenten op school de lessen geschiedenis niet doormiddel van muziek brengen of dat de balletdanser vindt dat de scholen niet goed met hem omgaan omdat zijn lessen biologie veel beter in danspassen en een gevoel in de spieren moet worden omgezet. Er zijn zoveel talen, visueel, woorden, muziek, symbolen, gevoelens, geuren, enzovoorts. We kunnen daar meer of beter in zijn en het is mogelijk wel van belang om een talent in het een als een talent te erkennen, en niet alleen maar te beoordelen op de kennis die we met woorden structureren, maar het lijkt mij een stap te ver om te zeggen dat beelddenken in de plaats komt van een taaldenken, als dat zo is dan is het een gebrek.

Ik ben het met je eens dat beelddenken niet 'in de plaats van' komt. Het gaat altijd samen met taal. Tenzij je te maken hebt met iemand die niet kan spreken of schrijven. Communiceren kan op allerlei vlakken. Maar er is een groot verschil tussen iets 'oplezen' en iets 'opschrijven'. Zoals ik het zie zijn typische 'beelddenkers' beter dan typische 'taaldenkers' in staat om zich een werkelijke voorstelling te maken van iets zonder het ooit in de praktijk te hebben gezien. Creatievelingen dus.

Een mooi voorbeeld nog even als laatste. Je noemt ook muziek. Zelf produceer ik al jaren muziek. Het begon ooit met algemene muzikale vorming. Toen ik later piano ging spelen (heb ong. 6 jaar les gehad) leerde ik de bladmuziek lezen en dat vervolgens te spelen. Dat was een beetje alsof je een boek leest, en de letters omvormt in woorden (en voor de beelddenkers, daar is 'ie weer) plaatjes.

Veel mensen zijn er goed in om bladmuziek na te spelen. Maar weinigen zijn in staat om op hoog niveau zelf iets te componeren. Voor het componeren heb je geen bladmuziek nodig. Eventueel kun je een compositie uiteindelijk uitschrijven mocht je dat willen, maar feit blijft dat de werkelijk uitgevoerde muziek iets nieuws is.

Totaal niet te vergelijken met een uitvoering.

Muziek uitvoeren is iets wezenlijks anders als muziek componeren. Net zo goed als een oorspronkelijke creatieve beelddenker vaak veel verder gaat dan een minder creatief ingesteld persoon. Voor die laatste is het reguliere onderwijs veel beter geschikt. Al wordt meer en meer benadrukt hoe belangrijk het aanbieden van creatieve leerstof is. Juist muziek, kunst, cultuur, filosofie etc. zijn vakken waarin een creatieveling zich kan uiten en ontwikkelen. Nou, ga voor jezelf dan eens na in welke mate je daar op je eigen opleiding ooit in bent geschoold. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar voor mij geldt, 'zo goed als niet'.

Dus daar valt winst te behalen.

Hoi Nielsje,
Ik ben nu wel heel nieuwsgierig naar jouw schoolverhaal. ik hoop dat je het hier wel durft te vertellen! Er lopen hier wel meer mensen rond met onwaarschijnlijke loopbanen (ik trouwens niet, ik ben tot nu toe overal onopvallend doorheen gerold...)
Een test lijkt me voor jou niet direct nuttig, maar misschien wel een coach met hb-expertise? Om weer wat richting te krijgen in je leven? Nog (of weer?) bij je ouders wonen op jouw leeftijd lijkt me niet echt fijn, niet weten wat je wilt is ook niet fijn. (Daar ben ik nu ook, maar een prettiger uitgangspositie dus met mij komt het wel goed.)

Hoi Casanne

Een coach denk ik zelf ook aan. Ik zie alleen enorm op tegen de kosten, en bovendien ben ik zelf ook nog heel veel aan het lezen en onderzoeken. Wie weet aankomend jaar, als volgende stap op weg naar een nieuwe toekomst.

M'n verhaal zal ik nog wel vertellen in het voorstelhoekje van het forum. Wie weet lukt het vandaag al wel. Al zal het wel even pittig zijn.

Enne je zegt 'met mij komt het wel goed'. Nou, met mij ook. Zonder hoop is het leven weinig zinvol. Er is altijd hoop. Doet me denken aan een prachtige jongen. Nick Vuijic. Staan leuke filmpjes van op youtube. Dan stelt hij ook de vraag 'do you think you have hope?'

Groetjes aan iedereen

Lalou schreef: Een volledige IQ test heeft als voordeel dat er veel meer (stuk of 15) onderdelen van intelligentie worden gemeten, daarmee is hij vollediger dan alleen de mensatest, in de zin dat hij meer over de volle breedte van diverse vaardigheden een uitspraak doet. Het IQ getal wat daaruit komt is daarmee meer veel zeggend en dus betekenisvoller.
De WAIS bundelt een aantal subtests tot verschillende schalen; verbaal begrip, perceptueel redeneren, werkgeheugen en verwerkingssnelheid. De mensatest zou alleen vallen binnen de perceptueel redeneerschaal.
Dus als je een meer betekenisvollere meting wilt hebben van je IQ is een WAIS nuttiger. Daarnaast zal het een 1:1 afname zijn, waardoor ook observaties meegenomen worden en daarmee krijg je wellicht nóg meer informatie over hoe een psycholoog aankijkt tegen jouw taakaanpak en werkhouding, concentratie, faalangst etc etc. Hierdoor kan een getalletje wat er aan het eind uit komt ook in een wat genuanceerdere context worden geplaatst. Niet élke IQ meting is namelijk een 100% betrouwbare uitspraak over iemands intelligentie.

ik vraag me ook af of een test nog wat zegt over wat dan wél. Wat voor soort werk sluit dan wel aan bij mijn kunnen, iets specifieker dan: liever kennisgerelateerd dan mensgerelateerd (zover was ik, ook voor mijn hb-vermoeden)

[edit] aanvulling: en mss ook waar ik mezelf kan helpen mijn valkuilen te herkennen en omzeilen. Ik schrijf graag, loop alleen wel op tegen slechte executieve functies (oei de herkenning in mijn oudste...) [/edit]

Ik ga het de psych ook zelf nog vragen natuurlijk. Heb nu alleen een intake gehad, ik ben wel positief. Een intelligente vrouw die gedachtensprongen volgen kan, met levenservaring.

Fijn dat je eerste gesprek prettig is verlopen en dat je het gevoel kreeg dat ze je goed kon volgen; belangrijk voor een goede klik!

Een IQ-test alleen geeft wel vermoedens/ hypotheses over executieve functies, maar zal daar geen harde uitspraken over doen. Met het zelfinzicht dat ik je toedicht kom je minstens even ver. Mogelijk is een gesprek met je psycholoog genoeg om samen dingen hierover op een rij te krijgen, de kip van het ei te scheiden. Wanneer je wel meer zou willen testen op het gebied van bv concentratie en planning zal eerder een neuropsychologisch onderzoek worden afgenomen (als aanvulling op een IQ test).

Overigens kan het ook nog zijn dat je de problemen met je executieve functies ook niet in een IQ test naar boven komen. De testsituatie is supergestructureerd, zelf ben je waarschijnlijk gemotiveerd je best te doen, saai is het over het algemeen niet, eerder spannend, wat genoeg adrenaline geeft om 2 uurtjes redelijk hard en zo geconcentreerd als lukt te werken. Terwijl je thuis al 10 keer uit het raam had zitten kijken en zit te dagdromen, al 20 andere klussen had bedacht om liever te doen, of deze al aan het doen bent, of voor de zoveelste keer je deadline verschuift.

Een IQ-test kan wel helpen om een indicatie te geven van het 'werk- en denkniveau' van de baan die bij je zou passen. En werk doen wat bij je cognitieve niveau past heeft over het algemeen invloed op je welbevinden, wanneer je je niet overvraagd en niet ondervraagd voelt. Tenminste groot deel van de dag dan.

Het type werk dat bij je past zal wellicht niet rechtstreeks uit de uitslag gefilterd kunnen worden. Iemands passie is daarin denk ik veelzeggender dan een iets hogere of lagere score op een bepaalde subtest. Met dezelfde scores wordt de één een laborant, de ander een journalist en weer een ander kunstenaar. Stereotype zou je de laborant plaatsen bij de hoogste scores op perceptueel redeneren, de journalist bij hoog scoren op verbaal begrip, en de kunstenaar bij het grillige niet te volgen patroon , maar ik denk dat je mensen met hun eigen dromen en passies dan te kort doet. Bovendien blijkt de laborant die zich verbaal ook goed kan uitdrukken eerder aangenomen te worden op de baan en is deze prima in staat lange teksten snel te begrijpen en kan de journalist met sterke perceptuele vermogens goed het onlogische verhaal van de politicus doorprikken en fouten in zijn begrotingsvoorstel herkennen en de kunstenaar met een volledig harmonisch profiel kon én zijn zaken goed behartigen én bleek sowieso het gelukkigst..

Sterkte met nadenken over wat jóu goed zou doen!

nielsje schreef:

Als je beelddenken zou definieren als 'creatief denken met een groot voorstellingsvermogen waarbij in de hersenen een duidelijk plaatje ontstaat hoe een bepaald idee zich in de prakijk zou kunnen manifesteren' kom je al een stuk dichter bij de werkelijkheid geloof ik. Door een rijke fantasie en een groot voorstellingsvermogen kun je weleens enorm afgeleid raken van het veel eenvoudiger laagdrempelig leerdoel van de aangeboden stof in het regulier onderwijs. Het heeft alles te maken met creativiteit en het daarbij behorend concreet voorstellingsvermogen.

Volgens mij maak je nu een ongelooflijke denkfout: zijn taaldenkers niet veel creatiever? Hoe moet je taal omzetten tot films in je hoofd zonder dat je plaatjes ziet? Iemand die plaatjes wil zien, is dus misschien eigenlijk wel minder creatief, omdat deze taal niet om kan zetten tot die plaatjes....

Pas nog meegemaakt: sommige mensen kunnen niets met woorden waar geen lijn, geen verhaal in zit. Anderen maken daar wel de film bij.

PS met film bedoel ik dus de representatie in het hoofd, ik heb nooit in een hoofd gekeken, maar ik heb het gevoel dat ik film nog abstracter terugbreng tot iets anders. Taal roept bij mij veel meer gevoel op dan plaatjes. Dus taal is voor mij completer om de film/abstracte te kunnen maken. Een plaatje is voor mij te koud/te clean.
Muziek is weer heel iets anders: daar zijn noten iets heel abstracts... Je moet noten omzetten tot de plek op dat instrument. En dan dat gaan doen, terwijl als je improviseert dat niet gebeurt, dan ben je bezig met je instrument. Bij muziek zie ik trouwens nooit plaatjes... ik hoor scenes, met emotionele states...

Lekker off topic.

Ik denk dat het zeker nuttig kan zijn een score te weten. De vraag blijft wel altijd, wat ga je er mee doen? Dat hangt ook af van hoe vast je bent gelopen denk ik. In mijn geval is een score niet nodig. (natuurlijk wel mensa thuistest voor de lol gedaan).

Lindar, ben je naast bevestiging in hoogbegaafdheid niet ook op zoek naar de waarden in je werk? Er zijn ook tests voor loopbaanmotieven, je functioneren in teams, etc. Een loopbaanbegeleider kan je ongetwijfeld verder helpen. Misschien is een assessment ook wel iets voor je.
Die tests geven trouwens geen vaststaand resultaat maar zeggen wel iets over je behoeften op dit moment. Soms kan het nuttig zijn om jezelf via zo'n test te leren kennen. Ze verwoorden vaak goed wat jij al wel wist, maar niet als kwaliteit ziet.

Lalou schreef:Overigens kan het ook nog zijn dat je de problemen met je executieve functies ook niet in een IQ test naar boven komen. De testsituatie is supergestructureerd, zelf ben je waarschijnlijk gemotiveerd je best te doen, saai is het over het algemeen niet, eerder spannend, wat genoeg adrenaline geeft om 2 uurtjes redelijk hard en zo geconcentreerd als lukt te werken. Terwijl je thuis al 10 keer uit het raam had zitten kijken en zit te dagdromen, al 20 andere klussen had bedacht om liever te doen, of deze al aan het doen bent, of voor de zoveelste keer je deadline verschuift.

Oké hierom heb ik hardop zitten lachen van herkenning... Mss heeft dat dan idd weinig zin. Ik vraag het gewoon maar een keer, want wie weet kom ik met serie trucs ook een heel eind. Man zou deze vakantie een bureau maken, denk dat dat kan helpen. Beetje externe structuur...

Lalou schreef:Het type werk dat bij je past zal wellicht niet rechtstreeks uit de uitslag gefilterd kunnen worden. Iemands passie is daarin denk ik veelzeggender dan een iets hogere of lagere score op een bepaalde subtest. Met dezelfde scores wordt de één een laborant, de ander een journalist en weer een ander kunstenaar. Stereotype zou je de laborant plaatsen bij de hoogste scores op perceptueel redeneren, de journalist bij hoog scoren op verbaal begrip, en de kunstenaar bij het grillige niet te volgen patroon , maar ik denk dat je mensen met hun eigen dromen en passies dan te kort doet. Bovendien blijkt de laborant die zich verbaal ook goed kan uitdrukken eerder aangenomen te worden op de baan en is deze prima in staat lange teksten snel te begrijpen en kan de journalist met sterke perceptuele vermogens goed het onlogische verhaal van de politicus doorprikken en fouten in zijn begrotingsvoorstel herkennen en de kunstenaar met een volledig harmonisch profiel kon én zijn zaken goed behartigen én bleek sowieso het gelukkigst..

O ja, ik vermoed idd dat ik op taal lager scoor, al weet ik dat niet zeker... als bezigheid heb ik ... jawel ... schrijven

Sawi schreef:Lindar, ben je naast bevestiging in hoogbegaafdheid niet ook op zoek naar de waarden in je werk? Er zijn ook tests voor loopbaanmotieven, je functioneren in teams, etc. Een loopbaanbegeleider kan je ongetwijfeld verder helpen. Misschien is een assessment ook wel iets voor je.
Die tests geven trouwens geen vaststaand resultaat maar zeggen wel iets over je behoeften op dit moment. Soms kan het nuttig zijn om jezelf via zo'n test te leren kennen. Ze verwoorden vaak goed wat jij al wel wist, maar niet als kwaliteit ziet.

Heb ik al eens gedaan... kwam uit dat ik meer met kennis heb en minder met mensen (wel met een vast team, maar niet met steeds wisselende klanten/patiënten). Toen was HB-zijn nog niet in beeld. En nu is er geen budget....

lindar76 schreef: Oké hierom heb ik hardop zitten lachen van herkenning... Mss heeft dat dan idd weinig zin. Ik vraag het gewoon maar een keer, want wie weet kom ik met serie trucs ook een heel eind. Man zou deze vakantie een bureau maken, denk dat dat kan helpen. Beetje externe structuur...

Dit gaat niet geheel toevallig ook om mijzelf Zonder externe structuur zou mijn leven helemaal een puinhoop zijn.
Fijn als je een handige man hebt!


O ja, ik vermoed idd dat ik op taal lager scoor, al weet ik dat niet zeker... als bezigheid heb ik ... jawel ... schrijven

Om schrijver te zijn heb je natuurlijk niet noodzakelijkerwijs een hb verbaal IQ nodig. En volgens mij heb jij een prima schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid.

Zelf merk ik dat ik geregeld last heb van het 'ligt op puntje van mijn tong'- fenomeen. Lukt me dan net niet om me zo precies uit te drukken als ik eigenlijk zou willen. Toevallig ook net niet handig in mijn vak.

Bij gebrek aan geld zijn de tests op de website van intermediair misschien nog wel iets, Lindar. Ik denk dan aan de groepsrollentest en carriereankerstest.
Ik kon dergelijke tests via mijn werk doen. Geen verrassende uitslagen, maar ze hebben me erg geholpen bij het helder krijgen van mijn wensen. En ook voor het verwoorden van die wensen en bij het schrijven van een persoonlijk profiel in mijn cv waren de uitslagen handig.

Oké, bedankt. Ik heb trouwens ook nog een boek liggen, maar dat zie ik nu even niet zitten. Geen moed momenteel (Ik zoek al zo lang en kamp met klachten) . Maar testjes doe ik om een of andere reden altijd graag.

Wel even voor gaan zitten. Je kunt sommigen maar 1 keer doen.
Succes verder met de zoektocht.

Net als iq Ik heb meer email adressen.