HB-Forum.nl

Boeiend artikel, thanks voor de link.

Het is natuurlijk het persoonlijk verhaal van die man, en ongetwijfeld zullen ook hier mensen zijn die zich erin herkennen.

Toch geloof ik niet dat een hogere begaafdheid 'forced loneliness' impliceert. Eenzaamheid is sowieso meer een gevoel. Eenzaamheid temidden van vele mensen is misschien wel erger dan onbegrepen worden. En dan bedoel ik meer, eenzaam als in totaal genegeerd worden omdat mensen denken dat er iets mis met je is. Dat lijkt een beetje het verhaal van die man te zijn.

Naast alle excentrieke interesses die hoger begaafden vaak hebben kun je toch ook met een ieder spreken over alledaagse zaken die ook jou boeien? Tuinieren ofzo, of muziek.

Zoals ik het zie ligt de oplossing er vooral in dat je voor jezelf leert doseren en inzien in welke mate anderen jouw gedachten kunnen volgen. Zolang je dat voor jezelf niet goed doorhebt (het verhaal van veel HB-ers voordat ze doorhebben dat ze toch echt 'anders' zijn dan anderen) kan het leven inderdaad pittig zijn.

Daarom geloof ik ook dat contact met andere HB-ers (en dan het liefst mensen die ook jouw interesses delen) dat hiaat voor een groot deel (zo niet volledig) kan oplossen.

Verdrietig voor die man dat hij die ervaring niet heeft. Maar hij heeft dan ook wel een erg hoog iq en daarnaast helaas last van andere klachten zoals epilepsie. Dat maakt het dan dubbel zwaar zeg maar. Schrijft Webb ook mooi over.

Ik vind het wel altijd mooi hoe mensen hun verhaal zo willen delen met anderen. Het helpt andere HB-ers toch weer om voor zichzelf te kunnen hoe dat voor hen persoonlijk zit. Gebeurde zojuist ook weer even bij mij

nielsje schreef:Boeiend artikel, thanks voor de link.

Het is natuurlijk het persoonlijk verhaal van die man, en ongetwijfeld zullen ook hier mensen zijn die zich erin herkennen.

Toch geloof ik niet dat een hogere begaafdheid 'forced loneliness' impliceert. Eenzaamheid is sowieso meer een gevoel. Eenzaamheid temidden van vele mensen is misschien wel erger dan onbegrepen worden. En dan bedoel ik meer, eenzaam als in totaal genegeerd worden omdat mensen denken dat er iets mis met je is. Dat lijkt een beetje het verhaal van die man te zijn.

Naast alle excentrieke interesses die hoger begaafden vaak hebben kun je toch ook met een ieder spreken over alledaagse zaken die ook jou boeien? Tuinieren ofzo, of muziek.

Zoals ik het zie ligt de oplossing er vooral in dat je voor jezelf leert doseren en inzien in welke mate anderen jouw gedachten kunnen volgen. Zolang je dat voor jezelf niet goed doorhebt (het verhaal van veel HB-ers voordat ze doorhebben dat ze toch echt 'anders' zijn dan anderen) kan het leven inderdaad pittig zijn.

Daarom geloof ik ook dat contact met andere HB-ers (en dan het liefst mensen die ook jouw interesses delen) dat hiaat voor een groot deel (zo niet volledig) kan oplossen.

Verdrietig voor die man dat hij die ervaring niet heeft. Maar hij heeft dan ook wel een erg hoog iq en daarnaast helaas last van andere klachten zoals epilepsie. Dat maakt het dan dubbel zwaar zeg maar. Schrijft Webb ook mooi over.

Ik vind het wel altijd mooi hoe mensen hun verhaal zo willen delen met anderen. Het helpt andere HB-ers toch weer om voor zichzelf te kunnen hoe dat voor hen persoonlijk zit. Gebeurde zojuist ook weer even bij mij

Wie? (heb 'm al gevonden, James T. Webb)

Zelf ben ik nu ruim 7 jaar vrijgezel, iets wat ik min of meer voorzag toen mijn ex het eindigde met me destijds. Die eenzaamheid herken ik ook wel, ik heb heel veel vrienden die ik ook regelmatig zie, maar in retrospectief zie ik mijn ontmoetingen met hen toch vaak als zeer oppervlakkig en weinig verrijkend. Daar komt nog eens bij dat veel vrienden van me een andere levensstijl erop nahouden, een manier van leven waar ik niet in mee kan gaan door mijn psychische kwetsbaarheid. Ik heb het in dit geval over blowen. Ik merk nu ik de 30 gepasseerd ben, dat ik me meer en meer ga distantiëren van vrienden en meer naar mijn familie toe trek. Jammer vind ik het wel dat ook zij mij niet zo goed kennen als ik had gehoopt, maar er is een sterkere band met mijn familie t.o.v. mijn vrienden.

Leuk om te lezen dat deze man schrijft, dat is iets waar ik ook mee begonnen ben zo'n 3 jaar terug en waar ik de rest van mijn leven mee door wil gaan. Die herkenbaarheid stelt me zeer gerust en is voor mij een bevestiging dat ik de goeie wegen in aan het slaan ben. Als iemand nog meer artikels weet te vinden, hou ik me graag aanbevolen. Ik weet pas sinds een paar maanden dat ik het hb-label heb en ik begin het elke dag meer te omarmen.