HB-Forum.nl

Hallo forum,

Ik ben een tijdje niet aanwezig geweest. Wat is het nieuwe design van de website verfrissend, zeg!

Al een hele tijd loop ik tegen de door velen van jullie herkenbare, conflicterende studieproblemen aan:
- niet weten hoe ik moet leren
- gebrek aan motivatie en discipline

Het zorgt ervoor dat ik steeds neerslachtiger, meer gefrustreerd en chagrijniger word. Ik kan moeilijk uitleggen waaraan dat ligt. Afgelopen jaar kwam ik er achter dat ik een IQ heb van minstens 140 dus nu durf ik mijn problematiek aan mijn intelligentie te wijten. Ik voldoe ook aan alle punten van de klassieke hoogbegaafde onderpresteerder. Ik weet dat ik wat slimmer ben dan de rest van mijn studiegenoten. Niet dat het uitmaakt dat ik slimmer ben, ik haal mijn diploma niet met de resultaten van een IQ test.

Studietips helpen me niet. Ik heb nog nooit van mijn leven te maken gehad met dat ik iets niet onmiddellijk onmiddellijk beheerste. Ik vind het lastig om mezelf te pushen als er ook maar een kleine tegenslag is. Ik heb het gevoel dat anderen die studeren veel sneller aan zijn gelopen (of altijd aangelopen hebben) tegen drempels (grenzen?), en dat ze daardoor weten hoe ze ermee om moeten gaan. Ik heb het idee dat ik daar zeker wat begeleiding bij kan gebruiken. Ik ben 20 jaar.

Ik weet alleen niet waar ik voor mij geschikte hulp kan vinden. Zou het helpen om met een psycholoog te praten die gespecialiseerd is in hoogbegaafde mensen? Ik moet toegeven dat ook het totale gebrek van erkenning van dit probleem me steekt. Misschien dat het me al helpt om erkenning te vinden en te horen dat mijn problemen gerechtvaardigd zijn. Als iemand uit dezelfde situatie tips heeft, dan stel ik dat zeer op prijs.

We kunnen handen schudden, Maura.
Wat is het precies wat jou blokkeert? is het echt het gebrek aan studievaardigheden, of de manier waarop je moet leren, of je desintresse ?
Bij mij zijn het twee dingen: de manier waarop je schools wordt geacht te leren, is helemaal niet mijn manier. Ik leer van afkijken in de praktijk, sparren etc, in een reele omgeving. En met reeel bedoel ik dan niet een oefensituatie, maar gewoon de praktijk. En het tweede is dat ik me gewoon verveel, dat ik het soms onzinnig vindt om dingen op te schrijven zoals de studie het van me verlangt. Kortom, ik vind het gewoon stomme hoepeltjes waar ik doorheen moet springen en dan heb ik er geen zin in . Dat schiet natuurlijk niet erg op.

Wat bij mij helpt:
- externe deadlines (tentamens), maar het blijft wel hapsnap last minute werk waar ik zelf niet helemaal tevreden over ben, maar waarmee ik dan wel weer een vak kan afstrepen.
- afspraken met medestudiegenoten waardoor ik ook verantwoordelijkheid draag voor hun slagen (bv gedeelde samenvattingen)
- werken vanuit het positieve/ f: focus op waar je goed in bent, ipv de berg van 'ik kan het niet' steeds hoger laten worden. Dit maakte bij mij iig dat ik makkelijker om de berg heen kwam, ipv ervoor te blijven staan blokkeren.
- gefocust zijn op waarvoor je het doet. Wat wil je? waar ligt je passie en talent?
- Gesprek met studieadviseur over het in kleine stukjes hakken en kleine doelen stellen, waardoor het behapbaarder werd. Je kunt het ook hebben over de eerste principes van het leren leren, zodat je iig weet hoe het zou moeten.
Nu is dat echter nog niet genoeg geweest voor mij. Ik heb dus studieafspraken gemaakt met medestudenten, en, nu die er niet meer zijn, heb ik een oproep gedaan bij iedereen die ik ken, om een plekje om te werken. Kortom: ik ben op zoek gegaan naar 'sociale controle'. Ik heb nu 3 mensen (oa 2 zzp-ers) waar ik afspreek om te gaan werken.

Op deze dingen ben ik gekomen, door op onderzoek te gaan naar momenten waarop het me wél lukte om te studeren. En dan te gaan kijken wat daar dan de essentie ligt: door welke omstandigheden in mijzelf of buiten mijzelf kwam het dat het toen lukte? En wat moet ik doen om mijn studie vaker onder die omstandigheden te laten plaatsvinden? Op die manier ben ik ongeveer op bovenstaand lijstje gekomen.

Je kunt wel een studiecoach zoeken, maar die moet dan natuurlijk wel begrijpen waar je tegenaan loopt. Je wil niet weten hoe vaak ik het antwoord heb gehad: maar doe het dan gewoon. Begín er dan gewoon aan. Maak zus en zo afspraken met jezelf, stel deadlines etc. Maar dat helpt dan geen klap.
Die oefening: zoeken naar succesmomenten en daar de essentie uitpakken, kun je heel goed zelf doen.
Hier vind je die oefening: http://gertjan.schop.tripod.com/webonme ... lectie.pdf (een klein beetje aanpassen om het voor jou individueel bruikbaar te maken.)

Heel herkenbaar (helaas).

Omdat ik op de middelbare school niet veel hoefde te doen, hoewel ik dat graag gewild had, heb ik geen leerstrategie ontwikkeld. Het ging allemaal vanzelf wel. Thuis werd school en ontwikkeling niet zo belangrijk gevonden, dus moest ik buiten school zelf maar zoeken naar een zinvolle invulling van de vrije tijd.
Misschien moet ik nog even erbij noemen dat ik ook niet wist dat ik hoogbegaafd was; wel had ik voor mezelf op een rij hoe het volgens mij in elkaar zat, maar niet rationeel met een diagnose.

Mij heeft het wel geholpen om in te zien dat ik mijn leerstrategie kan verbeteren. Aan het begin van de universiteit lukte het altijd goed om op het laatste moment alle belangrijke onderwerpen door te kijken, dus de belangrijkste gegevens eruit pikken zat er wel in. Verbanden leggen ging ook prima, maar vooral planning ontbreekt bij mij, want voorheen ging het zonder ook wel.

Samenwerken met andere studenten is ook zeker belangrijk, zoals Danser al zegt. Ik was gewend om alleen te werken, hoewel ik groepswerk best leuk vind. Op de middelbare school kwam ik op een gegeven moment op een nieuwe school in een klas terecht die me minder goed lag. Gesprekken gingen meestal over GTST, make-up, disco, winkelen etc., wat mij allemaal niet interesseert. Mijn gewoonte werd dus om alles alleen te doen, maar mocht je die gewoonte ook hebben gekregen: werk eraan.
Eenmaal op de universiteit bleef ik dat doen en achteraf heb ik daardoor veel leuke contacten gemist. Ga vooral bij een werkgroep binnen de studie, organiseer gezamelijk wat en spreek ook af om samen te studeren.

Ik vraag me trouwens af of er voor studenten veel begeleiding te vinden is, behalve een psycholoog of coach voor hb. Voor de middelbare school doet Novilo volgens mij goed werk, maar is er een instituut dat zich op WO of HBO richt wat betreeft hb?

Misschien dat het me al helpt om erkenning te vinden en te horen dat mijn problemen gerechtvaardigd zijn.

Kan ik me voorstellen, Maura. Ik dacht dat het aan mij lag, "waarom lukt het niet meer om te leren?" Hoogbegaafdheid zie ik niet als excuus, maar als je gewoon weet dat je iets nog niet geleerd hebt (een goede leerstrategie), kun je eraan gaan werken. Je hebt dan tenminste het idee dat je er iets aan kunt doen.

Ook hier herkenbaar. Jarenlang niet af kunnen studeren of überhaupt studiepunten kunnen behalen, omdat ik mijzelf saboteerde en niet om kon gaan met de opdrachten. Het is toch gelukt, door de opdrachten aan te passen aan zaken waarvoor ik intrinsiek gemotiveerd ben. Dat heeft mij het meeat geholpen en het goed onderbouwen naar docenten. En nu...nu begeleid ik leerlingen hierbij. Heerlijk dat ik er nu ook nog wat aan heb.

Intrinsieke motivatie is ook wat mij het beste heeft geholpen: zo snel mogelijk willen afstuderen (nadat ik al jaren bezig was) om mezelf te bewijzen dat ik het kon was nog het meest effectief. En daarbij het besef dat een andere studie me echt niet beter zou lukken en dat ik het eigenlijk best interessant vond.

Wat mij ook hielp is afspraken maken met anderen: samen met huisgenoten afspreken hoe laat we het volgende kopje thee drinken en dan even kort laten weten hoeveel we hebben gedaan. En met mijn partner afspreken dat ik beter wel zo'n tentamen kan maken ookal heb ik onvoldoende geleerd. Dan heb ik in elk geval een idee wat ik kan verwachten.
Overzichten of samenvattingen maken hielp me om de stof goed te structureren (en om daarna selectief te leren als ik tijdgebrek had).
En ik was altijd blij met het schrijven van essays of het werken met modellen. Dan had ik eigen inbreng op het onderwerp en kon ik experimenteren met de lesstof. Zeker als docenten ook de tijd namen om de resultaten te bespreken, ging ik als een speer.