HB-Forum.nl

Herkennen jullie dat ook, het ene moment denk ik dat ik meer kan dan anderen, meer kan hebben dan anderen, en dan lichamelijk, psychisch en in het dagelijks leven, en dan denk ik weer wat ben ik beperkt, wat heb ik toch veel probleempjes. En dat zo snel kan wisselen, en niet eens met grote tegenslagen.

Ik herken het wel. Soms kan ik de hele wereld aan en soms kan ik niks en dat moet ik mezelf soms terugtrekken. Hoe ga jij ermee om?

Ik herken het met name in mijn gemoedstoestand: het ene moment energiek en vrolijk en de hele wereld aan kunnen en het andere moment chagrijnig, onzeker, zomaar ik huilen kunnen uitbarsten en vooral ook het leven maar zinloos vinden.
En toch voel ik me hier over het geheel gezien beter bij dan toen ik als kind stil en verlegen was, nergens tegenin ging, braaf deed wat er van me verwacht werd, me altijd met de stroom mee liet voeren, nooit boos werd en nooit enthousiasme liet blijken.
Ik vind mezelf zelfs emotioneel stabieler dan toen, omdat ik nu dieptepunten en hoogtepunten ken, maar ook besef dat die er bij horen en weet dat ik daar mee om kan gaan.

DashteQ schreef:Ik herken het wel. Soms kan ik de hele wereld aan en soms kan ik niks en dat moet ik mezelf soms terugtrekken. Hoe ga jij ermee om?

Ik kan er niet goed mee omgaan.

Sawi schreef:Ik herken het met name in mijn gemoedstoestand: het ene moment energiek en vrolijk en de hele wereld aan kunnen en het andere moment chagrijnig, onzeker, zomaar ik huilen kunnen uitbarsten en vooral ook het leven maar zinloos vinden.

Dat herken ik heel erg. Ik vraag me af waar het vandaan komt. Hooggevoeligheid? Of iets anders?
Heb jij nog tips? Behalve accepteren en zo?

Er is mogelijk een verband tussen creatief en intelligent zijn (en daarmee gevoelig, denk dat dat altijd samen gaat) en bipolaire neigingen. In een boek van Barbara Kerr noemt zij dat van een groep extreem creatieve+intelligente mensen (of mannen?) zo'n 30% een bipolaire stoornis had. Ik heb geen idee of dat een goed onderzoek was, maar het klopt wel met hoeveel bekende creatieve mensen ook depressieve periodes hebben.

Ik herken het ook wel - de ene keer ben ik super productief en optimistisch. Dan doe ik een week niets nuttigs en kan mezelf nergens toe motiveren en raak ik er van overtuigd dat ik ook gewoon lui ben en niets kan. Ik vindt het ook lastig om mee om te gaan, ook omdat ik jonge kinderen heb en dus een stabiele factor moet zijn. Maar ik denk ook wel eens dat dat me juist redelijk stabiel houdt; ik moet wel. Ik kan heel moeilijk van mezelf accepteren dat ik zo in elkaar zit, gaat tegen mijn perfectionisme in.

Cassanne schreef:
Ik herken het ook wel - de ene keer ben ik super productief en optimistisch. Dan doe ik een week niets nuttigs en kan mezelf nergens toe motiveren en raak ik er van overtuigd dat ik ook gewoon lui ben en niets kan. Ik vindt het ook lastig om mee om te gaan, ook omdat ik jonge kinderen heb en dus een stabiele factor moet zijn. Maar ik denk ook wel eens dat dat me juist redelijk stabiel houdt; ik moet wel. Ik kan heel moeilijk van mezelf accepteren dat ik zo in elkaar zit, gaat tegen mijn perfectionisme in.

Ja dat is lastig.
Soms doe ik gewoon iets, en andere keer neem ik het mij voor maar doe ik niets. Veel uitstellen, en dat vind ik soms weer dom van mezelf. Terwijl soms moet ik veel doen, of iets lastigs en dan begin ik er gewoon met volle moed aan of twijfel er niet aan of ik het zal kunnen.
Soms lijkt het onmogelijke mogelijk, en soms lijkt het mogelijke onmogelijk.

Cassanne schreef:Er is mogelijk een verband tussen creatief en intelligent zijn (en daarmee gevoelig, denk dat dat altijd samen gaat) en bipolaire neigingen. In een boek van Barbara Kerr noemt zij dat van een groep extreem creatieve+intelligente mensen (of mannen?) zo'n 30% een bipolaire stoornis had. Ik heb geen idee of dat een goed onderzoek was, maar het klopt wel met hoeveel bekende creatieve mensen ook depressieve periodes hebben.

Ik herken het ook wel - de ene keer ben ik super productief en optimistisch. Dan doe ik een week niets nuttigs en kan mezelf nergens toe motiveren en raak ik er van overtuigd dat ik ook gewoon lui ben en niets kan. Ik vindt het ook lastig om mee om te gaan, ook omdat ik jonge kinderen heb en dus een stabiele factor moet zijn. Maar ik denk ook wel eens dat dat me juist redelijk stabiel houdt; ik moet wel. Ik kan heel moeilijk van mezelf accepteren dat ik zo in elkaar zit, gaat tegen mijn perfectionisme in.

Best wel interessant, Cassanne. Laatst vroeg iemand aan mij of ik niet bipolair was. Haha.
Ik merk bij mezelf dat als iemand mij iets vraagt om te doen (als ik een soort van verplichting heb, het liefst met een deadline) ik hiermee beter om kan gaan.

Welke beok van Barbara Kerr? Altijd leuk die verwijzingen

Mijn buien zou ik zeker niet bipolair willen noemen hoor. Het hebben van wisselende emoties vind ik normaal. Lijkt me ook niet zorgelijk, zolang je geen doodswens hebt, jezelf doodwerkt of er anderen mee schaadt.
Mijn emoties en wisselende buien hangen samen met de hoeveelheid prikkels die ik die dag heb. Heeft volgens mij iedereen wel last van, maar ik net even meer dan gemiddeld.
Mijn oplossing is dus voldoende rust inbouwen, regelmatig eten en slapen en verder denken: morgen is er weer een dag.

Klinkt bekend Sawi.
Ik heb dat ook heel erg. Ik kan opeens flippen of juist super rustig. En voel me dan ook erg bipolair behalve dat ik nooit zo depressief ben. Wel hyper.
En daarna uitgeblust of ontmoedigt.

Heel erg herkenbaar allemaal.

Bipolair gaat misschien wat ver, maar wispelturigheid ken ik zeker. Het ene moment is de wereld veel te mooi en te bijzonder om ongelukkig te zijn, het volgende verstop ik me het liefst ergens in een hoekje. Het zal bij mij ook de leeftijd wel een beetje zijn.

Wat ik lastig vind is om in deze situatie belangrijke keuzes te maken. Als ik het gevoel heb dat ik alles aankan, haal ik mezelf snel teveel op de hals en dat krijg ik keihard terug als de energie weer wat minder is. Ik moet gaan leren welke mindset voor mij het meeste voorkomt en hoe ik mijn beslissingen daarop kan aanpassen, maar dat is nog knap lastig. Want wanneer ben ik meer 'mezelf': hyper of neerslachtig?

Hoe gaan jullie om met dit soort keuzes?

Ook voor mij enorm herkenbaar! Hele stukken tekst kan ik letterlijk van jullie overnemen. Met name het stuk dat jij ergens hierboven plaatste, Cassanne.

* Mijn tip zou zijn: probeer jezelf in je (al te) energieke perioden niet voorbij te lopen. Ookal heb je het gevoel op een dag wel 14 uur achtereen explosief actief te kunnen (en willen) zijn, neem tóch voldoende rust. Ga bewust een uurtje thee/koffie drinken bij een vriendin, of een uur met een boek in de tuin o.i.d. Of besluit te stoppen na 3 uur 's middags. Of doe een hele dag eens niét iets nuttigs.

Ja! Goede tip eigenlijk! Zelf ook maar eens toepassen...

(Wat betreft het 'bipolaire', ik heb het regelmatig van mijzelf gedacht, in de zin van een heel lichte neiging dan hoor. Maar het is wat Nathalie ook opmerkt: echt depressief ben ik in mijn 'down-periodes' ook weer niet. Eerder apathisch en lamlendig en daar dan ontevreden over. Verder doe ik in mijn 'up-periodes' geen echt onverantwoorde dingen, of het moet het mijzelf voorbij lopen en te weinig rust nemen zijn... Mijn 'systeem' fluit me dan vanzelf terug. Zoals nu. Wékenlang véél te hard gegaan met het aanpakken van de troep hier in huis en vervolgens wéér een griep/zware verkoudheid/voorhoofdsholteontsteking oplopen. Ben net weer herstellende en dacht alweer aan een dag flink buffelen! )

(O, en Nachtegaal, het ligt misschien aan je leeftijd? Dan kun je heel jong of juist richting middelbaar zitten, lijkt mij! )

Inderdaad Laatbloeier, mooi samengevat. Ik bedoel ook niet dat ik bipolair ben, echt somber ben ik nooit, suïcidale neigingen heb ik ook absoluut niet. En in actieve toestand heb ik mezelf ook prima onder controle. Maar wel die heen-en-weer beweiging tussen zeer productief en zeer apathisch. Wat ik moet leren is denk ik dat ik geen hekel aan mezelf krijg omdat ik soms apathisch ben en ik vaak minder energie heb dan ik vind dat ik nodig heb, dat vind ik moeilijk.

En wat Nachtegaal zegt: de twijfel, als ik in een actieve fase zit: ik weet nu wel dat ik dit allemaal kan en wil, maar volgende week is die motivatie waarschijnlijk weer weg en dan laat ik het misschien uit mijn handen vallen. De neiging die ik heb om iets enthousiast te beginnen en nooit af te maken. Ik hoop eigenlijk nog steeds dat ik daar op een dag overheen groei ofzo

Ik vind het bijzonder frappant hoor, die overeenkomsten hier, op dit vlak! Zou dit dan toch met hoogbegaafdheid samengaan? En wat voor psychologisch of neurologisch principe zou eraan ten grondslag liggen?

Ook dat wisselende enthousiasme, die wisselende interesses herken ik weer uit duizenden! Ik heb wat dat betreft echt een soort (spreekwoordelijke) manies. Dan ben ik weken of maanden mijzelf programmeren in PHP, wiskunde of natuurkunde aan het bijbrengen, boek na boek schaf ik aan, om daar vervolgens weer een hele periode juist helemaal niets mee te doen... ...en het dan weer op te pakken, net zo fanatiek. Of er is weer iets anders waar ik alles over stuk lees. O, en dat opruimen, het halve huis leeg willen hebben, dat hoort er óók bij. Dan wil en doe ik even helemaal niets anders dan dat. Een soort tunnelvisie, ja. Dat alles gáát maar door. Er overheen groeien, ik weet het niet of dat nog gaat gebeuren! Misschien hoeft dat ook wel niet.

Ik. had me dit jaar al bij neergelegt dat het waarschijnlijk ADHD is, maar nu twijfel ik als ik jullie verhalen lees.

Of "gewoon" niet stress bestendig en chronisch op het randje overspannen door overprikkeling.
Maar ikk zoek ook juist die diversiteit op. Alleen maar 1 ding doen is saai.
10,5 dingen alles half af is toch veel leuker?

AD(H)D speelde ook een tijdje door mijn hoofd. Maar ik geloof toch niet dat dat het is. Ik heb ook wel eens begrepen dat HSP's tegelijkertijd last kunnen hebben van zowel over- als onderprikkeling. Ik raak onderprikkeld als ik niet mijn eigen 'thrills' kan zoeken. Soms vind ik die 'thrills' door als een gek tekeer te gaan met waar ik op dat moment zin in heb. En inderdaad Nathalie, soms móet ik gewoon door het huis stuiteren en met bijna alles dat ik zie, direct iets dóen. En me niet slechts braaf bij één kastje of laatje houden. Nee, dat vind ik sáái en beperkend!

Nachtegaal schreef:Heel erg herkenbaar allemaal.

Bipolair gaat misschien wat ver, maar wispelturigheid ken ik zeker. Het ene moment is de wereld veel te mooi en te bijzonder om ongelukkig te zijn, het volgende verstop ik me het liefst ergens in een hoekje. Het zal bij mij ook de leeftijd wel een beetje zijn.

Wat ik lastig vind is om in deze situatie belangrijke keuzes te maken. Als ik het gevoel heb dat ik alles aankan, haal ik mezelf snel teveel op de hals en dat krijg ik keihard terug als de energie weer wat minder is. Ik moet gaan leren welke mindset voor mij het meeste voorkomt en hoe ik mijn beslissingen daarop kan aanpassen, maar dat is nog knap lastig. Want wanneer ben ik meer 'mezelf': hyper of neerslachtig?

Hoe gaan jullie om met dit soort keuzes?

Kiezen is ook lastig, vooral als je alle kanten wilt bekijken!
Ja wanneer ben je meer jezelf. Eigen identiteit/jezelf zijn vind ik sowieso iets lastigs.

Het boek waarnaar ik verwees heet trouwens : Slimme jongens, hoe hou je ze gemotiveerd? van Kerr en Cohn. Itt wat de titel doet vermoeden, is het tot nu meer een wetenschappelijke studie over hb mannen / jongens dan een (zelf)hulp boek. Behoorlijk interessant, ook voor mezelf (al ben ik geen man).
En ja, er is ook een equivalent 'slimme meisjes' boek, maar die hebben ze niet bij de bieb... Misschien vraag ik die voor m'n verjaardag.

Ik merk zelf dat ik door iets kleins me ongelukkig kan voelen, dan door iets kleins ook weer goed. Dat hoort denk ik ook meer bij HSP/hooggevoeligheid dan iets bipolairs.

Wel fijn die herkenning!

@Cassanne dat boek heb ik ook gelezen en is erg verhelderend. En inderdaad helaas de meisjes variant ook niet hier in de bieb.

Wisselvallig inderdaad ook met aandacht. Erg netjes en nauwkeurig iets opruimen om vervolgens het nóóit meer te kunnen vinden. Ik zoek al 3 dagen mijn bieb pasjes die ik netjes even vorig weekend eruit had gehaald. .. want ik was bang dat ik ze kwijt zou raken.
Crazy