HB-Forum.nl

Zoals ik op dit forum wel vaker lees, kampen wij met de regelmaat van een klok met conflictsituaties.
Kleine discussies of meningsverschillen worden bij mij steeds opgeblazen tot een full blown ruzie, zowel thuis als op het werk.

De ergste gevallen, in mijn ogen, is wanneer ik de schuld krijg als dit IMO niet het geval is, of, toch dat ik denk dat ik niet in de fout ben gegaan.
Machteloos sta ik er op te kijken terwijl mijn lichaam in overdrive gaat. Bloeddruk & adrenalinepeil schieten de lucht in, ik hou mijn adem in, maak mij automatisch groot (daar werd ik door mijn vrouw op gewezen), ik verhef mijn stem, ... Dit zijn allemaal dingen die de situatie er niet beter op zullen maken. Het is nog maar zelden tot fysiek geweld gekomen, maar ik merk echter dat ik er tot wekenlang mee blijf zitten.

Ik ga er aan kapot. Mijn hersenen blijven de feiten maar opnieuw en opnieuw herhalen en het maakt mij zo ongelooflijk moe.

Hoe gaan jullie om met zulke situaties? Hebben jullie assertiviteitsliteratuur doorgenomen of deelgenomen aan een cursus in dat genre? Heeft dit veel geholpen? Kunnen jullie, zelfs al zijn jullie 100% zeker van jullie gelijk, nog relativeren? In de zin van, "ik besef dat het niet mijn schuld is dus ik laat het aan mij voorbij gaan"? (Want dat laatste is iets waar ik enorm veel moeite mee heb)

Dit ken ik maar al te goed. Ik denk in mijn geval dat het een overexcitability betreft, getriggerd door een gevoel van rechtvaardigheid. Mijn oplossing (althans, wanneer het lukt ) is de andere kant in beeld brengen. Niemand wil conflict (enkele zeldzame uitzonderingen daargelaten, maar die kent men wel en gaat men uit de weg over het algemeen), er is dus een reden voor: die reden vinden leidt tot meer begrip, en misschien wel oplossingen.

Maa ja, tot het zover is, zit je er wel mee. In mijn geval is eerder "van me af bijten" iets wat erg veel helpt. Niet bang zijn (verkennen van) je "dark side" helpt ook. De boeken "how emotions are made" "against empathy" en "the chimp paradox" hebben me heel veel inzicht gegeven.

Kunnen jullie, zelfs al zijn jullie 100% zeker van jullie gelijk, nog relativeren? In de zin van, "ik besef dat het niet mijn schuld is dus ik laat het aan mij voorbij gaan"? (Want dat laatste is iets waar ik enorm veel moeite mee heb)

Wat daar voor mij wel hielp is het idee dat "de mening van een ander aanpassen, niet mijn inzet & energie verdient". Juist hierbij hielp "the chimp paradox" met name in hoe je woede kunt laten verdwijnen. Da's erg eenvoudig te doen, als je eenmaal weet hoe Als je amygdala eenmaal het tuig vastheeft, heb je geen echte controle meer. Ik maakte het gisteren nog mee, ik besefte na tussenkomst van een derde persoon dat ik mijn "tegenstander" niet heb gehoord, maar volledig zelf heb ingevuld wat gezegd werd. Een vreemde gewaarwording was dat.

Ik heb er ook last van, ik probeer altijd conflictvermijdend te zijn maar ik kan erg slecht tegen onrechtvaardigheid. Het verschil tussen mij en anderen, gedurende conflictsituaties, is (meestal) dat ik er enorm lang mee blijf zitten terwijl zij het zo van zich af (lijken) te schudden. Hetgeen voor mij van grote betekenis is blijkt voor hen vaak peanuts te zijn. Een voorbeeld: wanneer iemand mij ten onrechte bekritiseert en ik daartegenin druist, meer dan eens op de voor mij zo overbekende drieste wijze, gaan 'zij' daar vaak uiterst rustig (en 'geraffineerd') mee om terwijl ik begin te koken. Je zou kunnen stellen dat 'zij' vaak sterker in hun schoenen staan maar ik zie dat anders. Voor mij geeft het aan dat ze een stuk leper zijn dan ik en vanuit hun ervaring geen enkele moeite hebben om dergelijke onterechte aanvallen te lanceren waar ik dat zelf nooit zou doen met een vals motief. Ik heb het trouwens ook wel leren kennen als 'kantoorpolitiek', sociale misleiding en vals gekonkel waar ik geen enkele waardering voor kan hebben.

Ray schreef: ↑

di 14 nov 2017, 19:03

Ik heb het trouwens ook wel leren kennen als 'kantoorpolitiek', sociale misleiding en vals gekonkel waar ik geen enkele waardering voor kan hebben.

Ik ben dagelijks gedégouteerd over de manier van werken op zowel kantoor als tussen de arbeiders bij ons op de werkvloer. Een erg wansmakelijk beleid gecombineerd met gesyndiceerde randdebielen die al veel te lang hun eigen ding doen. Zoveel mogelijk verantwoordelijkheden en verplichtingen van hun afschuiven maar wel op het einde van de maand hun beklag gaan doen dat ze te weinig (ongeveer 5x mijn salaris) verdienen.

Ik snap niet hoe die mensen het zo ver hebben kunnen schoppen. Kunnen we geen mega-onderneming met enkel HB'ers oprichten?
Dan hebben we wel een zeer goed team arbeidspsychologen nodig

Vroegtijdig van je afbijten helpt wel denk ik, zodat je nog tijd hebt om de situatie constructief in te vullen voordat je echt in een conflict komt. Dit kan lastig zijn, maar ik weet niet of een assertiviteitscursus zou helpen. In mijn geval heeft het wel geholpen, maar niet de manier die hun in gedachten hadden. Je moet maar zo denken, als ze constructieve informatie geven bij zo'n cursus is het mooi meegenomen, maar als het bullshit is heb je animo om mee te oefenen.

Ik heb een aantal struggles. Dat zijn het lang kunnen nadenken over de feiten in het conflict, waarvan vooral mijn fouten en mankementen mij dwars kunnen zitten. Ik kan mij daarom echt heel rot om voelen. Omdat ik de consequenties van het verspreiden van negatieve energie steeds beter begrijp. En dat ik nog wat assertiever wil worden. Ik neig er nog te veel naar, om conflicten te vermijden. Daarbij heb ik nog wat moeite met communiceren. Of wanneer een ander in mijn beleving onrechtvaardig is.

ik ken dit zeker


ik ben geneigd om analytisch met zaken om te gaan. Als iemand een stelling doet en ik ben het er niet mee eens en ik vind dat ik gelijk heb, dan bijt ik mij daarin vast.

Andere willen alles sussen, het wegwuiven met een zenuwachtig lachje, water bij de wijn doen, polderen.

Mij niet gezien en dan krijg je dus problemen. Of je nou in Noord Korea of hier woont, je krijgt problemen met eigenwijsheid . Bij ons is het dan Noord Korea light.


Mijn reactie is 90 procent van de tijd Freese, een gemaakte vriendelijkheid , een kilte

Maar soms barst ik uit van woede

Ja ik ken dit verhaal ook erg goed. Heel vaak komen er conflicten en hou ik meestal mijn mond(dat kwam vooral omdat ik medicijnen slikte wat mijn emoties onderdrukte).
Los daarvan ging ik toch heel vaak nadenken, over het conflict en piekeren erover. Ik begreep het gewoon niet dat het op een conflict is uitgekomen.
Alle mogelijke senarois bedacht ik in mijn hoofdje, om de tegenpartij toch een excuses te geven, waardoor het conflict is ontstaan.

Nu, ik geen medicijnen meer slik. Zeg ik gewoon DIREKT waar het op staat, wel op een rustige vriendelijke manier hoor... Maar dat helpt ook niet echt, want de tegenpartij schiet zo uit haar of hem slof. Dan denk ik ho even en dan verhef ik ook me stem en praat nog duidelijker, waarvan ze schrikken.

Als er geen water bij de wijn wordt gedaan, dan heb ik eer aan mezelf en loop gewoon weg of hang de telefoon gewoon op..

Ik heb jaren echt jaren gelopen met piekeren hoe bepaalde mensen bewust iets zeggen om een ander pijn te doen en dan nog bevriend willen blijven. Nou dat gaat er bij mij echt niet in gewoon.!!!!

Haha waardoor ik nu gewoon heel weinig vrienden heb, joh ik heb me er allang bij neergelegd en vind het zo ook prima. Ik ben van mening als ik iemand pijn ga doen verbaal, dan is het ook afgelopen bijv. met een vriendschap. Als ik of de andere een vriendschap of wat voor relatie in stand wil houden, dan ben ik van mening dat je goed moet nuanceren, voordat je wat kwetsend zegt.....

Vaak zit ik of in de metro of in de tram, nou je kent dat wel allerlei gesprekken via een mobiel voeren in de tram. Ik hoor dan vaak van medepasiegiers verhalen, soms lach ik hard erover in mezelf, maar soms denk ik ook jeetje hoe kan je nou dat zeggen.

Eerst zocht ik het heel vaak bij mezelf, dat ik wellicht een stoorzender was of niet duidelijk genoeg praat. Als ik met anderen over een ontstane conflict van mij, met iemand anders praat. Hoor ik vaak je denkt te ver. Laat het los. Ga verder.
Helaas kan ik dat gewoon Niet, hoe graag ik dat ook wil. Ik ben namelijk ook hooggevoelig en voel alle emoties van anderen, zonder dat ze dit weten.
Ik heb mezelf geaccepteerd, dat ik ben hoe ik ben en anderen moeten dat ook maar doen...
Ik denk gewoon anders en dieper en intenser. Ja ik kijk anders naar de wereld toe.

Gelukkig ben ik via Adrienne van Gifted People hier op deze forum terecht gekomen. Ik lees zoveel herkenbare dingen, ik heb nu rust gelukkig. Ik dacht echt dat ik gek was Haha, maar ja wat is de definitie van Normaal!!!
Heel de wereld is gek zeg ik maar haha.
Ik krijg nu ook coaching van Adrienne van Gifted Peole en ben hier echt ontzettend blij me.
Tevens volg ik een cursus bij Gifted People, wat me nu al veel handvatten en herkeningen geeft.

Stap voor stap, krijg ik uiteindelijk me rust. Rust in mezelf, want ja ik ben wat slimmer en hooggevoelig en heb mezelf geaccepteerd dat ik andere bedradingen heb en dus anders denk...

Happy schreef: ↑

zo 03 dec 2017, 16:07

Gelukkig ben ik via Adrienne van Gifted People hier op deze forum terecht gekomen. Ik lees zoveel herkenbare dingen, ik heb nu rust gelukkig. Ik dacht echt dat ik gek was Haha, maar ja wat is de definitie van Normaal!!!
Heel de wereld is gek zeg ik maar haha.
Ik krijg nu ook coaching van Adrienne van Gifted Peole en ben hier echt ontzettend blij me.
Tevens volg ik een cursus bij Gifted People, wat me nu al veel handvatten en herkeningen geeft.

Stap voor stap, krijg ik uiteindelijk me rust. Rust in mezelf, want ja ik ben wat slimmer en hooggevoelig en heb mezelf geaccepteerd dat ik andere bedradingen heb en dus anders denk...

Gelukkig maar, fijn dat je nu wat rust ervaart.

Welkom!

Bedankt... Goed Forum ook. Toppie