HB-Forum.nl

Terwijl ik vandaag twee verschillende dingen tegelijk doe, een reorganisatie van de inrichting van de keuken en het schrijven van een stukje ergens voor, dacht ik na over het aantrekkelijke van verschillende dingen tegelijk doen. Is dat iets voor hb'ers, graag verschillende dingen tegelijk doen? Ik dacht wel dat ik dat ergens gelezen had. Misschien, in ieder geval voor mezelf, is daar wel een simpele verklaring voor. Heel simpel zou je kunnen zeggen dat één taak te saai is meestal. Maar bij mij werkt het ook zo dat als ik even blijf steken in één taak, ik uit de flow kan raken doordat ik dan teveel over na ga denken en stop met doen. Ik ga dan erg in mijn hoofd zitten zeg maar. Maar als ik een andere concrete taak heb die ik dan even kan gaan doen, blijf ik in een meer praktische stand staan. Herkenbaar? Of werkt het bij jullie net weer anders.

Ik weet niet of het 'typisch HB' is om meerdere dingen tegelijkertijd te doen. Wel is het heel herkenbaar voor mij wat je schrijft over uit de flow raken als je maar 1 ding doet. Ook ik ga dan soms erg in mijn hoofd zitten: overdenken en wikken en wegen. Of ik ben intussen in mijn hoofd dingen aan het uitdenken die niets te maken hebben met dat waarmee ik op dat moment bezig ben. 'Het is wat het is', denk ik dan, maar soms vertraagt het, of kom ik op een heel ander spoor uit. Het wordt dan allemaal wat ongestructureerd en in het ergste geval komt niks af.
Ben ik moe of overprikkeld, dan kan ik hoogstens 1 ding doen, of helemaal niets omdat ik uitgeteld ben. Ben ik in goeden doen, dan werk ik aan meerdere projecten (minder dan 3 projecten vind ik onrustbarend en onrustgevend, haha!), en huishoudelijke klussen doe ik meestal met oortjes in zodat ik interessante podcasts kan luisteren. BEHALVE als ik in de tuin bezig ben want dan is het geluid van de vogels enorm genieten. Ontspanningsmomentje!

Over ontspanning gesproken: kom jij goed tot rust, Marit? En zo ja, hoe doe je dat? Ik ben heel benieuwd!

Waar ik vooral tot rust kom, is onder andere ook in de tuin werken. Ik zit bijna nooit in de tuin (daar wordt ik juist onrustiger van dan in de tuin werken), maar toen ik dat net toch even deed, dacht ik over je vraag na. Verder kwam ik op reizen als je wel een bestemming hebt, maar je van de reis kunt genieten en even niks anders hoeft en in bed liggen als je moe bent maar nog niet slaapt. Een ander zal het al snel overdreven vinden dat ik toen op doordacht of deze drie best verschillende dingen dan nog iets met elkaar te maken hebben, maar jij vast niet. Ik bedacht dat je bij alle drie de situaties als denkend wezen je eigenlijk wat overlevert aan iets groters, iets wat een eigen 'leven' heeft ook eigenlijk. In de tuin is dat de natuur die los van jou z'n eigen gang gaat, met reizen is dat de wereld die je aan je voorbij ziet trekken en waar jij je door beweegt omdat je nou eenmaal een bepaalde afstand moet afleggen. Een wereld die jou voorbij ziet gaan maar die verder gewoon zichzelf blijft. En bij nog niet slapen weet je dat je dag er op zit en dat de slaap het van je gedachten zal overnemen zonder dat je daar iets aan kunt doen.

Haha, ik vind het inderdaad helemaal niet gek dat je die drie dingen aan elkaar probeert te koppelen. Erg logisch in mijn ogen. Dan kan je daarna zeggen: 'Dus daarom ....' It makes sense. Want alles heeft een logica. Zoiets.
Ik word overigens ontzettend happy van jouw uitleg, omdat jij onder woorden brengt hoe je het ervaart en ik besef dat ik het ook zo ervaar. Het 'je overleveren aan iets groters'. Zeker als ik onrustig ben, kan ik door dat besef (al zou ik het ook omschrijven als 'het (her)vinden van een verhouding tot') erg tot rust komen. Zo van: 'IK ben niet belangrijk of wezenlijk, ik ben een miniem onderdeeltje van, ik ben stoffelijk en aards.' Het brengt me troost (terwijl het anderen misschien juist angst aanjaagt?). Misschien is dat ook wel de reden waarom ik deelnemen aan veel dingen en/of groepen niet belangrijk vind. Wat heeft het voor zin, nut? Het is 'Spielerei'.

De natuur, kunstwerken, bouwwerken, het heelal: I love it. Omdat het alom aanwezig is en het mij nietig doet voelen. I am one

SonjavP schreef: ↑

wo 20 mar 2024, 09:17

Ben ik moe of overprikkeld, dan kan ik hoogstens 1 ding doen, of helemaal niets omdat ik uitgeteld ben. Ben ik in goeden doen, dan werk ik aan meerdere projecten (minder dan 3 projecten vind ik onrustbarend en onrustgevend, haha!),

Ik heb dat zeker ook wel dat ik te moe ben om iets te doen. Maar dat wat jij dus ook hebt dat je aan meerdere projecten werken fijn vind, ik vraag me toch wel eens af hoe ik daar goed mee om ga. Want ik laat ook wel te vaak iets onafgemaakt liggen, te lang. Of ik vergeet soms ook dat ik ergens mee bezig was of wilde zijn. Ik wordt me er eigenlijk meer van bewust dat ik niet te weinig maar ook niet te veel moet willen. Of niet te veel maar ook niet te weinig. En hb'er is niet zo gewend advies te vragen (las ik laatst, wij zijn gewend anderen advies te geven en daardoor ontwend het zelf te vragen) maar heeft er iemand tips?

Marit schreef: ↑

wo 20 mar 2024, 14:39

Een ander zal het al snel overdreven vinden dat ik toen op doordacht of deze drie best verschillende dingen dan nog iets met elkaar te maken hebben, maar jij vast niet.

Ik zie nog wel een andere overeenkomst. Het allemaal het stadium vóór iets. Het stadium vóór het bereiken van het uiteindelijke (bewuste of onbewuste) doel.
Het in de tuin werken, voordat de tuin af is (al ga je er dan wel of niet in zitten om van te genieten). Het reizen naar de bestemming. En het liggen voor de slaap.
En het zijn allemaal dingen waar je of van kunt ontspannen en genieten, of niet. Sommige mensen zien werken in de tuin als 'klus', als iets wat moet om zo die tuin op orde te hebben en er dan pas van te kunnen genieten.
Zo ook met reizen. Voor veel mensen gaat het om te bestemming en niet om de reis. Die ergeren zich aan lange wachttijden, files, etc. Moeten ook per se dan en dan om zo en zo laat op hun bestemming aankomen. Natuurlijk, als je ergens een boot moet halen, speelt dat mee, maar je kunt het zo indelen dat juist de reis ook al ontspannend kan zijn.
Het liggen voor de slaap eigenlijk ook. Genoeg mensen die het liefst naar bed willen, kussen willen raken en weg willen zijn. Terwijl juist het in bed liggen, even niks moeten, ook nog niet moeten slapen heel ontspannend kan zijn.
Allemaal is het vooral een mindset. Gaat het je om het einddoel, of om de reis, die voorstadia. Juist het kunnen genieten en ontspannen in de reis naar doelen, is heel knap en heel goed.

Maar dan, hoe zit het met de start?
Ik heb er best moeite mee gekregen om dingen op te pakken, terwijl ik weet dat ze goed/prettig/ontspannend voor me zijn. Zo kan ik naar de tuin kijken en denken 'zal ik de boel even aanharken', maar om me dan op te pakken en het daadwerkelijk te doen, daar heb ik moeite mee.

O ja, inderdaad, mooi inzicht Truus. Wordt er blij van, vanwege de betekenis die jij er in ziet en ook vanwege het feit dat het dus eigenlijk niet raar is om dat te proberen te zien wat dingen met elkaar te maken hebben.

Ja, dingen oppakken. Heeft het verschijnsel niet een naam, dat je soms zo lang kan nadenken over iets dat je als het ware verlamd raakt. Ik bedoel, je ligt op de bank en je begint te denken, zou het me wel lukken om van deze bank op te staan? Stel je voor dat het me niet lukt... Ik voel geloof ik haast al dat het me niet gaat lukken. Enzovoort. Ik heb wel eens gelezen dat dat een naam heeft.

Ik moet soms echt mezelf over een streep helpen. Wel weet ik dat er bepaalde trucs wel helpen bij mij. Gewoon beginnen met een kleine dingetje en dan ben ik in ieder geval al begonnen. Of lijstjes maken met wat ik allemaal nog moet en dan met iets makkelijks beginnen. Je zult het ook allemaal wel weten. Proberen soms even maar niet zoveel te denken. Of net te doen alsof ik even iemand anders ben dan ik me op dat moment voel, doe ik geloof ik ook wel. Terwijl ik dan weet dat ik mezelf voor de gek hou, maar ja, het werkt soms.

Over dingen laten liggen: het helpt me om afspraken te maken. Opdrachten voor mijn werk waar geen deadline aan hangt zijn een ware crime. Verder helpt de Pomodoro timer (dat is een app) me om op gang te komen en om tijdsbesef te houden. Verder wat Truus zegt: gewoon beginnen.

En soms lukt het gewoon allemaal niet. Dan probeer ik dat te accepteren en ik probeer de oorzaak te achterhalen. En met mezelf een afspraak te maken: vandaag niet, wanneer wel?

We zijn geen robots, hè?

SonjavP schreef: ↑

vr 22 mar 2024, 12:27

En soms lukt het gewoon allemaal niet. Dan probeer ik dat te accepteren en ik probeer de oorzaak te achterhalen. En met mezelf een afspraak te maken: vandaag niet, wanneer wel?
We zijn geen robots, hè?

Vaak stel ik mij daarnaast de vraag: Hoe belangrijk is het? Wat gebeurt er als ik het niet doe?
Dat geeft voor mij veel rust, om taken te prioriteren, of zelfs helemaal los te laten..