HB-Forum.nl

Stelling; aanpassen+intelligentie=succes

Een kenmerk van HB is non-conformisme. Een bovengemiddelde intelligentie is een voorwaarde om succesvol te worden. Als je je niet weet aan te passen, dan kan je je intelligentie niet zo goed benutten (omdat het contact met mensen een belangrijk onderdeel van ons bestaan is). En dat is het euvel van HB´ers.

Non-conformisme uit zich bij mij verschillende manieren. Ik heb de neiging om een tegenovergestelde mening te maken en ik heb een lichte aversie om mij bij een vereniging van elk soort aan te sluiten. Dit hangt een beetje samen. Ik voel me niet zo op mijn gemak in groepen...

Intelligentie en aanpassen kunnen tot succes leiden. Het hoeft zeker niet, want (overmatig) aanpassen kan namelijk ook leiden tot fysieke klachten, depressie, burn-out/bore-out, etc. De vraag is misschien 'wat is succes'? Ben je succesvol als je een bepaalde positie hebt, als je een bepaald inkomen hebt, als andere mensen tegen je opkijken? Of is er sprake van succes als ze zelf goed functioneert en gelukkig bent? Dat laatste hoeft niet samen te gaan met een flitsende baan, een hoog salaris of veel aanzien.

Een zekere mate van aanpassing zal nodig zijn om niet buiten de boot te vallen, maar tussen aanpassen en non-conformisme zit denk ik nog wel een heleboel. Ik heb overigens non-conformistische collega's die geen fatsoenlijk gesprek kunnen voeren maar wel goed zijn in hun werk en plezier hebben in hun werk. Blijkbaar is non-conformisme dus geen beletsel om (in bepaalde mate) succes te hebben.

Succes kan je volgens mij op 2 manieren zien; hoe andere mensen het zien, en hoe je het zelf ziet of ervaart. Beide kunnen.

Itsi schreef:tussen aanpassen en non-conformisme zit denk ik nog wel een heleboel. Ik heb overigens non-conformistische collega's die geen fatsoenlijk gesprek kunnen voeren maar wel goed zijn in hun werk en plezier hebben in hun werk. Blijkbaar is non-conformisme dus geen beletsel om (in bepaalde mate) succes te hebben.

Jawel, maar als die personen zich (iets) beter kunnen aanpassen (aan de geldende normen), dan hebben ze meer kans om door te stromen naar een betere functie. Deze eigenschap lijkt me heel bepalend voor je carriere (samen met een hoop andere eigenschappen trouwens)

Volgens mij heeft onderpresteren ook te maken met het niet-kunnen-aanpassen.
Mijn schoolcarriere was vrij vlot, maar in 'Hb-land' is onderpresteren een vrij grote issue, en het is een vreemd paradox; iemand heel intelligent is, maar toch niet mee kan komen op school. Non-conformisme lijkt me een oorzaak hierin.

succes = carriere?

Zarathustra schreef:Als je je niet weet aan te passen, dan kan je je intelligentie niet zo goed benutten (omdat het contact met mensen een belangrijk onderdeel van ons bestaan is). En dat is het euvel van HB´ers.

Het euvel van HB'ers in deze context is volgens mij niet dat ze zich niet weten aan te passen. Au contraire!

Het euvel is volgens mij dat veel HB'ers zich óf veel te veel aanpassen en dat onbewust doen (ingesleten patronen). Óf dat ze uit een soort van principieel gevoel (vaak: onrechtvaardigheid) hun kont tegen de krib gooien en dan vrij fel reageren (rechtstreeks vanuit de emotie en ook vaak onbewust).

Wat ik in mijn coachpraktijk veel tegen kom, is dat HB'ers juist moeten leren wanneer ze zich wel en wanneer ze zich niet willen aanpassen. En dat vervolgens als een bewuste keuze wel of juist niet doen.
Het gaat om een interne afweging (na een innerlijke, constructieve dialoog) waarbij vragen de revue kunnen passeren als:
- hé, waar komt dit vervelende gevoel vandaan?
- Ah, er wordt een appel op <een principe/ een sterk gevoel> bij me gedaan
- Ga ik hier tegenin of niet?
- Hmm, is het onderwerp belangrijk genoeg om eventueel de relatie te verstoren? Als ik hier tegenin ga, wat bereik ik dan bij de ander? Wat kan ik eventueel aan vervelende dingen veroorzaken? Is het onderwerp belangrijk genoeg om mijn mond open te trekken? Of houd ik nu bewust mijn mond?
- Als ik mijn mond open trek, hoeveel van het sentiment dat ik voel laat ik dan blijken? Is er een manier om het op een zorgvuldige, niet té emotionele manier te brengen?

En dan afhankelijk van de antwoorden op deze vragen besluiten wel of niet te reageren en met name ook hoe!

Bovenstaande interne dialoog neemt heel wat regels in om te typen, maar in je hoofd speelt zich dit natuurlijk in een rap tempo af. Het gedrag - waarvoor je dan bewust kiest - kan dan nog steeds non-conformistisch zijn! Maar is is dan wel een bewuste keuze waarbij je gedrag afgestemd is op je gevoel en gewogen is naar context en gewicht.

Dit is een van de basisvaardigheden die hoort bij emotionele intelligentie en naar mijn ervaring een aspect waar veel hb'ers nog wat in te leren hebben.

Wat je voelt en wat je denkt is van jou; wat je ermee doet mbt je gedrag raakt je omgeving en hun reactie raakt jou vervolgens weer. En hierin kun je keuzes maken.

HB'ers non-conformistisch? Jazeker, van aard. Maar dat betekent nog niet dat je dat in je gedrag ook altijd moet laten blijken. Volgens mij is dit een veel belangrijker aspect in "het succesvol zijn"

@ Yet, vaak wel, maar het is natuurlijk veel breder.

Wat als je als HIQ'er wel meer conformistisch ingesteld bent? Als je daar balans in hebt, dan is er veel meer mogelijk als wanneer je voor een groot deel non-conformistisch ben.

Ik heb weinig behoefte om mijn deur uit te gaan en gezelligheid buiten te zoeken. Ik ga niet makkelijk met mensen om. Maar ik weet dat dit anders kan zijn. Ik zou me anders moeten instellen (wat ik al doe voor mijn werk). Ik weet dat ik onzeker ben, maar ik weet dat iedereen dat heeft. En als ik daar overheen stap, dan zou ik veel extraverter zijn, en me meer kunnen tonen als mens (bij clubs en verenigingen). Ik wil dat wel, want ik voel me beperkt in wat ik doe.
Ik heb dat innerlijk dialoog, Rianne. En ik probeer een bewuste keuze te maken in wie of wat ik ben. En het is ook een beetje logisch dat een conformist het makkelijker heeft als een non-conformist

Schrijffout in de titel! Kan een mod dit editen .

Zarathustra schreef:Schrijffout in de titel! Kan een mod dit editen .

jazeker

Ik herken het!! Ben totaal niet conformistisch.....heb totaal lak aan wat iemand vindt en het maakt me vooral niet uit of het de hoogste baas is of de schoonmaker!
Maar ik ben het niet met je stelling eens; als je het op de juiste toon en het juiste moment een afwijkende mening kunt brengen kun je daar erg veel succes meehebben!

Niet waar. Dat zou namelijk betekenen dat ik enorm veel succes zou hebben. Ben intelligent en pas me aan, dus... Waarom ben ik dan volledig ingestort. Geen instant succes dus als je je te veel aanpast. Ok, ik heb een geweldige dochter, dat was wel een succes. Maar voor de rest? Laat maar.

't Is maar hoe je succes formuleert. Maatschappelijk aanzien? Goed inkomen? Baan die je leuk vindt (hoeft niet noodzakelijkerwijs een baan met aanzien te zijn)? Een flitsende carrière? Persoonlijk geluk?

Mensen hebben verschillende opvattingen van wat succes is. Mijn eerste baan was op een juridische afdeling. Ik hou van analyseren, ik werk nauwkeurig en snel, ik hou van orde en structuur. Ik nam na een half jaar al taken van mijn directe leidinggevende waar en hij was zeer tevreden over me. Hij (bedrijfsjurist) vond dus dat ik uitermate geschikt zou zijn om rechten te gaan studeren en daar carrière in te maken. Maar ik wilde helemaal geen bedrijfsrecht gaan doen. Daar lag mijn belangstelling niet. Daarbij hield de baan in dat ik vaak en lang van huis was (internationaal bedrijf). Dat was leuk toen ik nog vrijgezel was, maar ik had inmiddels een relatie en we wilden kinderen. Ik wilde dus thuis zijn. Wel werken, maar niet overmatig veel reizen. Ik kreeg toen het verwijt van mijn baas dat ik niet ambitieus was en ervoor koos om niet succesvol te zijn.
Hmmm ... ik ben toen voor een baan gegaan met minder maatschappelijk aanzien. Maar ben wel elke avond thuis. Ik ken mijn kinderen. OK, ik rijd niet in een dure Audi en ik kan niet op verjaardagen zeggen dat ik voor de zaak naar Buenos Aires moet. En ik moet me regelmatig aanpassen aan regeltjes en mensen die ik minder zie zitten. Maar zou ik dat niet gehad hebben met die andere functie? Er blijven altijd situaties komen waarin je je in bepaalde mate moet aanpassen om geaccepteerd te worden.
Ik heb een fijn gezin, een baan die brood op de plank brengt en er zijn genoeg mensen die mij om mijn diverse kwaliteiten waarderen. Daar heb ik geen topfunctie voor nodig. Hij is uiteindelijk gescheiden en ziet zijn kinderen niet meer omdat ze van hem vervreemd zijn. Wie heeft er nou succes?

Pyro: succes bepaal je zelf (bah, wat een opmerking ). En je moet zelf je grenzen (leren) bepalen als 't gaat om wel/niet aanpassen. Wanneer wel, en wanneer ga je ermee over je eigen grenzen heen? Teveel aanpassen is niet goed, te weinig ook niet. 't Gaat erom om een werkbare middenweg te vinden. En dat kan soms goed lastig zijn.

Kun je het niet vergelijken met een een taal leren vs. een buitenlander worden?

Stel je wil graag een winkel beginnen in Spanje om je ideeën (je handelswaar)te verkopen, het is dan wel verdomd handig om Spaans te kunnen spreken, maar je hoeft (ik ik vraag me ook af of het kan) niet daadwerkelijk een Spanjaard te worden om een succesvolle winkel te kunnen hebben.

Ik denk dat er een verschil is tussen kunnen communiceren met "de gewone mens" en "een van hen" te worden. Het eerste lijkt me wel belangrijk om succesvol te zijn, maar daar hoef je jezelf niet in te verliezen.

itsi schreef:'t Is maar hoe je succes formuleert. Maatschappelijk aanzien? Goed inkomen? Baan die je leuk vindt (hoeft niet noodzakelijkerwijs een baan met aanzien te zijn)? Een flitsende carrière? Persoonlijk geluk?

Gelukkig zijn is misschien genoeg.

nijn schreef:Kun je het niet vergelijken met een een taal leren vs. een buitenlander worden?

Stel je wil graag een winkel beginnen in Spanje om je ideeën (je handelswaar)te verkopen, het is dan wel verdomd handig om Spaans te kunnen spreken, maar je hoeft (ik ik vraag me ook af of het kan) niet daadwerkelijk een Spanjaard te worden om een succesvolle winkel te kunnen hebben.

Ik denk dat er een verschil is tussen kunnen communiceren met "de gewone mens" en "een van hen" te worden. Het eerste lijkt me wel belangrijk om succesvol te zijn, maar daar hoef je jezelf niet in te verliezen.

Ja. Voor je algemene ontwikkeling moet je meerdere talen kuinnen spreken. Engels is wel handig.

misseigenwijs schreef:Maar ik ben het niet met je stelling eens; als je het op de juiste toon en het juiste moment een afwijkende mening kunt brengen kun je daar erg veel succes meehebben!

Die momenten zijn zeldzaam. Meestal wordt het gezien als proces-verstorend (door de baas).

@pyro; instorting wijst op onbalans. Ware geluk zit volgens mij in balans, en wellicht dat je balans probeerde te maken, door uitersten te kiezen. Tenminste, zo doe ik het soms.

nijn schreef:Kun je het niet vergelijken met een een taal leren vs. een buitenlander worden?
Stel je wil graag een winkel beginnen in Spanje om je ideeën (je handelswaar)te verkopen, het is dan wel verdomd handig om Spaans te kunnen spreken, maar je hoeft (ik ik vraag me ook af of het kan) niet daadwerkelijk een Spanjaard te worden om een succesvolle winkel te kunnen hebben.
Ik denk dat er een verschil is tussen kunnen communiceren met "de gewone mens" en "een van hen" te worden. Het eerste lijkt me wel belangrijk om succesvol te zijn, maar daar hoef je jezelf niet in te verliezen.

Ja. Voor je algemene ontwikkeling moet je meerdere talen kuinnen spreken. Engels is wel handig = reaktie Zarathustra dat gekloot ook met dat gequote...

Op zich vind ik dit wel een mooie vergelijking. Intelligentie (vlot een taal leren) plus aanpassen (is de taal van het land leren) = succes. In veel landen spreekt de 'gewone' bevolking amper Engels. Dus is in deze zin aanpassen meer een garantie voor succes. Jouw reaktie hier Z, vind ik dus een beetje kort door de bocht....

@Z Ik heb wel nagedacht over je opmerking mbt engels. Maar stel je dat in ons eigen land voor, als je engels spreekt kun je je prima redden in die zin dat je je boodschappen kan doen en je dingetjes regelen (en zelfs nog wel een winkel openen zoals in dit voorbeeld). Maar om je echt lekker te voelen denk ik dat je toch wel Nederlands moet leren, anders blijft je sociale kring toch wel beperkt tot de medebuitenlanders.

ItisI:

Maar zou ik dat niet gehad hebben met die andere functie? Er blijven altijd situaties komen waarin je je in bepaalde mate moet aanpassen om geaccepteerd te worden.

Dit is een gedachte die ik ken... die houdt me overeind in mijn baan en zorgt ervoor dat ik i.p.v. jobgehop strategisch op de huidige plek mijn lijn uitzet.

Taal is een beperkt voorbeeld van conformisme.

Taal is inderdaad een beperkt voorbeeld en te simpel denk ik; het is een manier om je uit te drukken, het verandert niet de manier waarop je bent....

Je aanpassen kan op korte termijn werken, op langere termijn kom je jezelf altijd tegen. Ik heb hier zelf ervaring mee, ook al ben ik nog jong. In mijn vorige baan had ik hier ook veel moeite mee, echter ik heb toen een jaar lang een coach gehad om hier mee om te leren gaan.

Nu is mijn tactiek de eerste paar maanden hou ik me rustig, bewijs me eerst. De combinatie van jong en nieuw in een organisatie is al lastig genoeg, zeker op een senior positie. Maal als je laat blijkt dat alles van de dossiers/etc weet en je brengt het op een "goede" manier dan kan het lukken.

Na een paar maanden kun je gerust een afwijkende mening laten horen, dan hebben mensen toch wel door dat ik anders ben , niet zo moeilijk met de snelheid waarmee ik vakliteratuur, rapporten en nota's verslind en het ook allemaal nog onthoud en de meest vreemde verbanden leg...

Juist door je te onderscheiden kun je ver komen, het is wel belangrijk dat je kunt schakelen tussen niveau's en ook goed kunt omgaan met "normale" mensen, maar dat kun je oefenen

Zarathustra schreef:Taal is een beperkt voorbeeld van conformisme.

Het is ook een metafoor

Juist door je te onderscheiden kun je ver komen, het is wel belangrijk dat je kunt schakelen tussen niveau's en ook goed kunt omgaan met "normale" mensen, maar dat kun je oefenen

Je weet dat verandering altijd weerstand brengt? Dat is het uiteindelijke gevolg van onderscheidende ideeen.
Als je teveel verandering wilt brengen dan schieten de mensen zich in hun harnas.