HB-Forum.nl

Probeer eens naar het fundamentele te gaan in het denken. Ik vind het soms raar dat ik mensen om 7.30 over de stations zie lopen als 'zombies' om naar het 'werk' te gaan. Massaal. Verkopen wij als mensen ons leven voor 33% aan een bedrijf/organisatie?

(Een fear ik heb n.a.v. het hier besproken 'huisje-boompje-beestje'. Bhrrrr..)

Ik zie werk als een onderdeel van ons leven. Het is tijd en energie wat zich vertaald in geld.
Ligt er ook aan wat voor werk je doet.

xQzMe schreef:Probeer eens naar het fundamentele te gaan in het denken. Ik vind het soms raar dat ik mensen om 7.30 over de stations zie lopen als 'zombies' om naar het 'werk' te gaan. Massaal. Verkopen wij als mensen ons leven voor 33% aan een bedrijf/organisatie?

Ik woonde voorheen pal naast een druk station en zag ze iedere ochtend voor mijn raam langs trekken, de hordes klonen. Verschrikkelijk leek me dat, met je suffe kop naar kantoor sjokken en daar van half negen tot vijf je ding doen. Dat zou mij nooit overkomen, dat juk. En dat is me -op een baan die ik precies drie dagen volhield na- ook nooit gebeurd.

Niet dat ik nooit van negen tot vijf heb gewerkt. Maar ik heb nooit 'mijn ding' gedaan. Ik werkte bij leuke werkgevers in uitdagende banen. En als de uitdaging er niet in zat bracht ik 'm er wel in. En dan is in de ochtend naar kantoor gaan juist leuk. Maar of ik altijd zo wakker over straat liep op weg naar mijn werk is twee. (Tegenwoordig werk ik als zelfstandige, grotendeels vanuit huis. Voor mij is dat ideaal. Mijn eigen tijd indelen werkt voor mij gewoon het best. )

En vergeet niet, er zijn massa's mensen die het allemaal wel best vinden, naar hun werk zombie-en, je ding doen, en dan weer naar huis scheuren. Zoals Finkers zei: 'ik heb er zin aan vandaag, eerst nog even werken'. Ik kan daar met mijn verstand niet bij, maar de praktijk wijst uit dat de meeste mensen er blijkbaar geen grote problemen mee hebben.

Het is overigens pas sinds de industriële revolutie zo dat werk en wonen voor de meeste mensen gescheiden zijn. We zien de gevolgen daarvan om ons heen: van praktische problemen als files, milieuproblemen als verzuring van het milieu tot sociale problematiek in de steden.. misschien zijn mensen toch niet echt gebouwd om boven op elkaar gestapeld te leven?

In deze tijd zie je ook weer meer een verschuiving naar miniaturisering - onder meer onze informatietechnologie maakt het mogelijk werken (weer) los te koppelen van een fysieke locatie. Neem nu dit stukje, wat je nu leest. Tien jaar terug had ik het nog moeten printen en opsturen, twintig jaar terug had je een handgeschreven briefje nooit gekregen (ik had immers jou bericht dan nooit gelezen ). Locatie onafhankelijk werken is na 200 jaar echt weer terug.

Ik denk dat de het voor de meeste mensen een noodzakelijk kwaad is, als je niet werkt kun je niet eten en wonen.

Voor mij zelf is dit eigenlijk ook wel een beetje zo, ik hoop wel ooit te doen wat ik echt graag wil. Maar ik wil eerst een heleboel ervaring opdoen, om straks te weten waar ik het over heb.

Ik vind werken op zich gewoon normaal (het leven heeft nu eenmaal veel te maken met overleven en in je behoeften voorzien ... dat geldt voor alle organismen over de hele bol heen... en voor velen is dat een veel grotere opgave dan in het rijke deel) ... maar je welbevinden op het werk bewaken hoort er ook bij. Dat valt niet altijd mee.
Maar dat het leven altijd makkelijk zou moeten zijn is een illusie denk ik zo

xQzMe schreef:Probeer eens naar het fundamentele te gaan in het denken. Ik vind het soms raar dat ik mensen om 7.30 over de stations zie lopen als 'zombies' om naar het 'werk' te gaan. Massaal. Verkopen wij als mensen ons leven voor 33% aan een bedrijf/organisatie?

(Een fear ik heb n.a.v. het hier besproken 'huisje-boompje-beestje'. Bhrrrr..)

Ja, ik kan me het sleur-gevoel wel voorstellen bij die aanblik van massale mensenstroom op de vaste tijden.

Het gevoel van jezelf verkopen, gaat denk ik beginnen op het moment dat je het werk behalve voor het geld, niet meer als eigen keuze ziet. Ik herken het gruwelen bij het automaat-gevoel en dat je vervolgens uitdaging zoekt. Ik vind het zelf belangrijk om bezig te zijn met een stukje passie ,daar haal ik kracht uit.Daarom vind ik mijn werk naast dat het ook moeilijk kan zijn- ook heel leuk. Aktief bezig zijn met de vraag: Wat wil ik? en wat is er mogelijk? is hierin heel belangrijk, maar helaas niet voor iedereen weggelegd.

Misschien dat niet ieder mens de moed en de mogelijkheden heeft zich met deze laatste twee vragen bezig te houden....?
(zie ook wat Yet schrijft)

klopt Alex

ik kan me het sleur-gevoel wel voorstellen bij die aanblik van massale mensenstroom op de vaste tijden

Natuurlijk is me die stroom een keer opgevallen maar mijn interpretatie was heel anders....

Een jaar of 10 geleden fietste ik een keer naar werk (heb ik bij HIQ ooit topic over geopend) en viel me de stroom de ene kant op van fietsers brommers en auto's en dacht ik ... en straks aan eind van de dag stroomt het allemaal weer naar huis. Het lijken wel mierensporen. Als een soort van sociaal ge-oliede machine bewegen we in sporen heen en weer en doen op verschillende dingen ons 'ding' .... ik zag er meer een functionerende mierenhoop in, en wat abstracter: een heel boeiend beweeglijke sociale 'blob' waar de segmenten continu interacteren en met elkaar elkaars leven draaiende/bewegende houden.
voila
dat was mijn interpretatie bij deze stromen/bewegingen

xQzMe schreef:Probeer eens naar het fundamentele te gaan in het denken. Ik vind het soms raar dat ik mensen om 7.30 over de stations zie lopen als 'zombies' om naar het 'werk' te gaan. Massaal. Verkopen wij als mensen ons leven voor 33% aan een bedrijf/organisatie?

(Een fear ik heb n.a.v. het hier besproken 'huisje-boompje-beestje'. Bhrrrr..)

Kan ook niet anders als wij onze levensstandaard willen handhaven, vroeger werd er misschien nog wel langer gewerkt dan vandaag de dag. Maar inderdaad, een kleine 66 procent verspelen wij onze levens aan slapen en werken, pas zodra de sleur in het werk komt sta je er bij stil hoeveel tijd je daar aan besteed.

H-B-B is ook een soort primal fear denk ik, een soort angst voor evolutionaire groei naar assimilatie. De natuur daargelaten uiteraard want de mens is anders geprogrammeerd dan wat we nu doen. Denk aan de term monogamie bv, een mens is niet monogaam van nature, wij vinden dus zelf dat deze vorm van omgang beter en socialer is, dan meer of andere partners er op na houden. Jagen is er ook al niet meer bij ( mannen ), ja, jagen in de vorm van gestressed rondlopen weer wel.

De natuur daargelaten uiteraard want de mens is anders geprogrammeerd dan wat we nu doen.

O ?
Wat bedoel je met geprogrammeerd?
En waarom doen we dan nu wat we doen?

Yet schreef:

De natuur daargelaten uiteraard want de mens is anders geprogrammeerd dan wat we nu doen.

O ?
Wat bedoel je met geprogrammeerd?
En waarom doen we dan nu wat we doen?

Daar bedoel ik mee "tegennatuurlijk" leven. Tegen de natuurlijke drang in handelen ten behoeven van de sociaal geldende normen van een gemeenschap ( onderandere )

Het heeft een nut en je krijgt er wat voor terug.

Arjan haalde in een ander topic pas Flow aan van Mihaly Chiksovoort. Hierin wordt ook een paradox beschreven: er is onderzocht dat mensen over het algemeen vaker op hun werk in flow geraken, dan in hun vrije tijd. Hoewel mensen als ze aan het werk zijn naar vrije tijd verlangen, blijken ze op hun werk gelukkiger te zijn. Mensen hebben op het werk vaker te maken met duidelijke doelen en feedback en gebruiken hun vaardigheden beter. Thuis kijken ze T.V.. Een andere veelvoorkomende hobby is winkelen; consumeren. Als je het over je leven verkopen hebt...

Zelf zie ik werken momenteel als een noodzakelijk "kwaad". Omdat ik er, inhoudelijk gezien, totaal geen voldoening in vind. Totaal geen uitdagingen. Ik vind het daardoor frustrerend. Vermoeiend. Dus dan zou je kunnen zeggen dat je 33% van je leven verkoopt, hoewel je móet werken om te kunnen leven.

Vandaag had ik weer zo'n dag bijvoorbeeld. Ik mocht geen vrije dag opnemen omdat ik de telefoon moest opnemen van mijn grote baas
Soms kan hij zó denigrerend uit de hoek komen!
Ik had niets te doen, maar was gelukkig wél zo slim om een "leuk" boek over HRM mee te nemen. En zo had ik om 16.00 uur tóch nog het gevoel dat ik iets nuttigs had gedaan Je moet er zelf iets van maken...

Persoonlijk ben ik bijvoorbeeld 's avonds erg veel alleen. Ik ben alleenstaand met een dochter van 9 jaar. Daardoor is het lastig om 's avonds de deur uit te gaan. Als ik mijn werk niet zou hebben, dan zou ik denk ik wel een vrij eenzaam bestaan lei(ij? )den.
Ik heb leuke contacten op mijn werk. Een direct leidinggevende (nee, niet die van de telefoon) met wie ik heerlijk de diepte in kan gaan. Goede, inhoudelijke gesprekken mee kan voeren. Veel van kan leren. Als hij tijd heeft dan heb ik het gevoel iets nuttigs te doen.
En zo probeer ik steeds maar weer het positieve te zoeken.

En in dat HRM boek stond een leuk stuk wat toepasselijk is: bedrijven realiseren zich steeds meer dat zowel mannen als vrouwen werken en dat er ook nog kinderen in het spel kunnen zijn. En dus probeert men privé meer te integreren in het werk: sporten tijdens werktijd, kinderopvang, kappers op het bedrijf, stomerij (werkelijk: bij mij op het werk ook!)...
Twee vliegen in 1 klap? Want hiermee kan de productiviteit stijgen én de werknemers hebben het gevoel meer privézaken tijdens/op het werk te kunnen doen/regelen...

Groeten, Poppetje

quest schreef:

Yet schreef:

De natuur daargelaten uiteraard want de mens is anders geprogrammeerd dan wat we nu doen.

O ?
Wat bedoel je met geprogrammeerd?
En waarom doen we dan nu wat we doen?

Daar bedoel ik mee "tegennatuurlijk" leven. Tegen de natuurlijke drang in handelen ten behoeven van de sociaal geldende normen van een gemeenschap ( onderandere )

jamaar... wat is tegennatuurlijk? Hoe komt deze maatschappij dan tot stand als niet vanuit menselijke eigenschappen?

Voor mij persoonlijk was het heel erg tegennatuurlijk, dat er voor mij bepaald werd hoe laat ik aanwezig moest zijn, en hoe laat ik weer weg mocht...Toen ik jaren geleden begon met werken, heb ik mij om die reden na 2 dagen al ziek gemeld . Dacht dat ik stapelgek werd, voelde me gevangen in dat gebouw.
Ik heb mij dus ook al vaak afgevraagd wat het nut van dit alles is. Ok, er moet geld verdiend worden. Maar waarom 5 dagen werken, en dan maar 2 dagen vrij??? En vaak levert werk ook nog een hoop stress op
Mensen kunnen hun kwaliteiten gebruiken op hun werk, maar dat kan toch ook prive? Of moet je ervoor betaald worden om je kwaliteiten te kunnen ontplooien? Kan een extra stimulans zijn, maar ik vind het jammer dat het nodig is.
Ik heb ook vaak het idee dat het leven van veel mensen om hun werk draait...Terwijl er toch veel dingen belangrijker zijn.

Ik probeer me weleens voor te stellen als je geen werk had. Hoe kom je dan de dag door, hoe kom je aan geld?

Zonder werk kom ik de dag ook wel door, genoeg te doen. Werk is een noodzakelijk kwaad om geld binnen te brengen. En helaas is er geld nodig om de boel op gang te houden. Het draait allemaal om de poen

Mijn neef heeft vorig jaar een keuze gemaakt waar ik veel respect voor heb.
Hij heeft overigens geen kinderen. Wél een LAT-relatie.

Hij heeft vorig jaar op een baan (binnen hetzelfde bedrijf) gesolliciteerd (én is aangenomen!) die 1 schaal lager is dan zijn vorige job. Waarom? Mijn neef had het niet naar zijn zin. Maar dat is nog niet alles! Hij besloot toen ook zijn contract om te zetten van 40 naar 24 uur.

Erg dapper! Hij geeft niet om dure spullen en kan er van leven. Over zijn pensioen denkt hij nog niet na. Hij heeft een spaarpotje en denkt: "het kan morgen wel afgelopen zijn!". Knappe instelling.

Zelf kies ik er ook voor om vier dagen te werken ipv 5. Tijdens mijn vorige baan werkte ik er maar 3. Toen verdiende ik meer en kon ik met mijn kind leven van die drie dagen werken. Nu heb ik een andere baan en verdien ik minder en ben ik gedwongen om vier dagen te werken. En als dochterlief straks inderdaad naar het VO buiten de stad gaat en moet "treinen" dan ben ik gedwongen om vijf dagen per week te gaan werken.

Eigenlijk zijn het keuzes die je maakt, want je kunt ook genoegen nemen met minder.

Groeten, Poppetje

Yet schreef:

quest schreef:

Yet schreef:
O ?
Wat bedoel je met geprogrammeerd?
En waarom doen we dan nu wat we doen?

Daar bedoel ik mee "tegennatuurlijk" leven. Tegen de natuurlijke drang in handelen ten behoeven van de sociaal geldende normen van een gemeenschap ( onderandere )

jamaar... wat is tegennatuurlijk? Hoe komt deze maatschappij dan tot stand als niet vanuit menselijke eigenschappen?

Tegennatuurlijk daar bedoel ik mee dat wij tegen onze natuurlijke drang in handelen ten behoeven van de sociale structuur die ontstaan is uit noodzaak. Toen de gemeenschap complexer werd, was er de behoefte ontstaan om andere gebruiken te hanteren die een voordeel hadden ten opzichte van de oude.

Beide zijn dan wel menselijke eigenschappen te noemen, maar hebben beide een ander uitgangspunt. De één is vanuit instincten of de drang tot een handeling, en de ander vanuit ons vermogen tot denken. Die twee zijn totaal verschillend en in veel gevallen zal de eerste de sterkste neiging tot handelen vertonen, maar in de meeste gevallen zal de rede ons behoeden voor de consequenties, namelijk inhouden van de drang in het belang van de gemeenschap ( eigenlijk voor onszelf )

Als student psychologie moet dit toch bekend voorkomen.

Mijn achtergrond wekte idd de interesse: ik probeerde er alleen maar achter te komen welk denken er achter je opmerking zat want het is een boeiend onderwerp.

Ik had wat nuance willen toevoegingen aan jouw opmerkingen of aangeven welke alternatieve theorieën er ook bestaan. Maar ik laat het hier maar bij want ik weet niet hoe ik je laatste opmerking moet interpreteren.