HB-Forum.nl

Juist hb-ers zijn competitie gericht, het creatieve proces wat zich afspeelt binnen de hb-er maakt dat zij zo snel buiten het reguliere systeem van handelen vallen. Daar ik vindt dat de competitie juist zo belangrijk is om tot creatie te komen.

Hoe staan anderen hier tegenover ?

Je gaat hier uit van creativiteit.

Voorbeeldje: Een kind geeft een tekening aan en tekendocent ter beoordeling. De afbeelding is een paard in het gras.
De docent zegt; "leuk paard, maar zijn hoofd staat niet goed op het lijf". Hij gaat het hoofd corrigeren.
Hij zegt ook 'kijk eens bij Marietje, die is nu wel een huis aan het tekenen maar Martietje kan heel goed technisch tekenen, wie weet kind kun je daar iets van leren'.

Wat zou het gevolg kunnen zijn?
1. het kind gaat bij Marietje kijken en leert iets nieuws? Of leert het iets anders.
2. het kind denkt 'barst' en voelt zich niet zo fijn, laat het creatieve proces voor wat het is. Gaat misschien ook huizen tekenen.

Competenties hebben de beiden, zowel Marietje als het kind.
De docent zou beter moeten weten en had vragen kunnen stellen in plaats van de competitie aanwakkeren die er toe zal leiden dat het kind zich niet gehoord en niet gewaardeerd zal voelen.

Zou dat niet in competitie juist dodelijk zijn en misschien verklaren waarom mensen die HB zijn zoveel moeite hebben met andere mensen. Sommigen noemen dat een gebrek, 'wie is er gek' zo sprak de gek. 'Jullie of ik'?

Ik denk dat je hier een belangrijk deel mist wat betreft het onstaan van creatie bij kinderen, het één zal denken ik ga ook huizen tekenen en de andere zal denken ik ga gewoon door, en weer een andere zal denken ik geef het op en ga kopieren wat de ander doet.

Hoe kun je daar richting aan geven als docent zijnde ?

Hmm. denk je? Mogelijk, maar ik denk dat de factor ontwikkeling iets persoonlijks is.
Wie zegt dat het ene kind het beter kan dan de ander, een volwassene?

Nu zou ik zeggen, als docent, mooi joh ! Het kind in zijn/haar waarde latend. Alles op zijn tijd, en details komen wel als de tjd er rijp voor is.

In mijn tijd, lagere school, was er geen enkele aandacht aan hoog-presteerders of kinderen die wilden weten waarom Linnaeus zijn inspiratie vandaan kwam, wat hem er op had gebracht om te doen wat hij gedaan had. Stomme vraag werd me gezegd. Stom?
We hanteren nog steeds zijn indeling, dus stom....

Nee, als je al opviel was je de l... het bokje. Klinkt vriendelijker.
Met als gevolg dat je snel de andere kinderen doorzag op het gebied van hun algemene ontwikkeling. Ik trok bij voorkeur op met volwassenen en vond veel leeftijdsgenootjes niet zoveel soeps. Dat was eigenlijk een innerlijke strijd, ik mag anderen niet minder vinden en ik moet proberen mee te gaan met de meerderheid, de anderen.

Dus wat ga je doen, met je kinderverstand, je best doen om niet op te vallen, je snater te houden en je als het ware proberen aan te passen aan het niveau van de rest. Niet leren, helt om slechts een zes of een zeven te halen. Zo onopvallend mogelijk willen zijn, maar dat lukt niet.

Het remt dus omdat je als kind wel moet competeren en vooral kinderen daar gevoelig voor zijn. Ik had de P aan school, niet vanwege de lesstof maar wel vanwege dat sociale gedoe er omheen. Ik leerde thuis, in min eentje aan de grote tafel op een andere manier en zat als acht-jarige met de dierencyclodie voor mijn neus me af te vragen waarom mensen zichzelf anders voelen omdat we toch Mammalia werden genoemd. Hoe zat met God, en hoe zat die evolutie dan in elkaar?
Vraagstukken die kinderen normaal gesproken blijkbaar niet bezig houden. Wat ik dan weer verbazend vond.

Het kopieren van anderen is iets wat ook zo dodelijk kan werken, alle innerlijke ontwikkeling stopt er mee. Ik geloof nog steeds niet dat kinderen graag 'anders zijn dan anderen'.

Nicole schreef:
Het kopieren van anderen is iets wat ook zo dodelijk kan werken, alle innerlijke ontwikkeling stopt er mee. Ik geloof nog steeds niet dat kinderen graag 'anders zijn dan anderen'.

Is dat niet iets heel menselijk? Dat je liever niet anders bent dan anderen? Of laat ik het anders stellen. Je moet een hele sterke persoonlijkheid zijn wil je anders zijn. Want je krijgt altijd commentaar en mensen zullen je niet begrijpen. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dat kunnen/willen. En voor kinderen is het nog moeilijker. Dus ga je je aanpassen aan de anderen, omdat je niet als buitenbeentje gezien wil worden. Om gewoon met anderen te kunnen omgaan en binnen de groep te passen. Waarmee je jezelf eigenlijk te kort doet.

Nicole schreef:Het kopieren van anderen is iets wat ook zo dodelijk kan werken, alle innerlijke ontwikkeling stopt er mee. Ik geloof nog steeds niet dat kinderen graag 'anders zijn dan anderen'.

Ik kan enkel spreken uit eigen ervaring: ik vond het als kind veeeeel minder erg om anders te zijn dan anderen dan als puber.

@ SachaX Dat heb je mooi gezegd.

Is dat niet iets heel menselijk? Dat je liever niet anders bent dan anderen?
Of laat ik het anders stellen.
Je moet een hele sterke persoonlijkheid zijn wil je anders zijn. Want je krijgt altijd commentaar en mensen zullen je niet begrijpen.

Het is best eenzaam als er niet zoveel mensen te vinden die gelijkgestemd zijn. Vooral op school, waar het competitie element aangewakkerd wordt zoals 'scoren', 'punten halen'.
Leren waar je op let letten en je voortdurend aanpassen.
Lastig als je ook rond dezelfde leeftijd midden in je persoonlijkheidsontwikkeling zit en mensen eigenlijk nodig hebt. Want ja, dat is wat ik herhaaldelijk lees en zelf ook herken, een zekere eenzaamheid voor wat betreft gelijkgestemden vinden. Die zijn maar 2% van de bevolking, nou moet er net eentje om d ehoek zitten en ook nog eens bij je passen.

@jerre050978 je quootte nog een regel, was dat zo bedoeld?

Nu zou ik zeggen, als docent, mooi joh ! Het kind in zijn/haar waarde latend. Alles op zijn tijd, en details komen wel als de tjd er rijp voor is.

Dat vindt ik een nogal vrijzinnige denkwijze, ik meen dat sommige leersystemen daar al een beetje naar zijn ingericht. Denk aan bv een Dalton of een Montessori school.
Dat is dan gewoon een andere zienswijze, waarom zou die beter zijn als zeg, openbaar onderwijs oid, of een christelijk onderwijs bv ?

@ Nicole, het is nogal een gevoelig onderwerp voor me. Ergens ben ik een behoorlijk sterke persoonlijkheid maar doordat ik me altijd heb aangepast aan anderen is dat deel van mij verstopt. Nu pas realiseer ik me wat het gepest (op de basisschool) met me heeft gedaan en dat ik me daardoor nog altijd aanpas aan anderen om maar 'erbij' te horen. Het wordt langzaam aan minder en ik ben me er steeds meer van bewust van maar veranderen is zo moeilijk.
@ Quest, misschien maakt het wel weinig uit naar welke onderwijsvorm een kind gaat. Wat hierin het belangrijkste is, is dat de vorm van onderwijs past bij het kind. En dat kan bij elk kind weer anders zijn. (Hoewel ik seculiet onderwijs niet als onderwijsvorm zie. Ik neem aan dat je christelijke montesorischolen hebt.)

SachaX schreef:@ Nicole, het is nogal een gevoelig onderwerp voor me. Ergens ben ik een behoorlijk sterke persoonlijkheid maar doordat ik me altijd heb aangepast aan anderen is dat deel van mij verstopt. Nu pas realiseer ik me wat het gepest (op de basisschool) met me heeft gedaan en dat ik me daardoor nog altijd aanpas aan anderen om maar 'erbij' te horen. Het wordt langzaam aan minder en ik ben me er steeds meer van bewust van maar veranderen is zo moeilijk.
@ Quest, misschien maakt het wel weinig uit naar welke onderwijsvorm een kind gaat. Wat hierin het belangrijkste is, is dat de vorm van onderwijs past bij het kind. En dat kan bij elk kind weer anders zijn. (Hoewel ik seculiet onderwijs niet als onderwijsvorm zie. Ik neem aan dat je christelijke montesorischolen hebt.)

Ik denk wel dat daar een waarheid in schuilt inderdaad, in beide reacties die je schrijft, ook ik ben vroeger gepest op school en ook dat heeft sporen nagelaten bij mij. Ik heb daar ook een tik aan overgehouden, maar aan de andere kant een rijkdom verkregen. Het heeft mij ook mede gevormd naar de persoon die ik nu ben, het is een onderdeel die ik achteraf als motivator heb kunnen zien om mijzelf in te zetten voor anderen.

Kijk, en dat zijn dingen die dicht bij jezelf staan en nog altijd in de taboe-sfeer liggen.
Gek als we aan de andere kant zeggen dat we zo ruimdenkend zijn allemaal. Dubbel vaak.
Veranderen is moeilijk, vandaar ook mijn persoonlijke weerstand tegen haast. Alles op zijn tijd.

Pesten is een heel gevoelig onderwerp, voor degene die gepest wordt. Ik heb er ook mee te kampen gehad en sloot me volledig af. Na de rotperiode wist ik ook echt een hele tijd niets meer, helemaal niets, alleen de grote lijnen.

Het is ook een manier, de juiste? Voor mij wel. Voor een ander weer anders, en nee het zegt niets over begaafd wel over begaan zijn met. Daar ontwikkelt zich mischien wel het rechtvaardigheidsgevoel pas echt.

Wat betreft die docent, wees niet zo kritisch tegen een kind. Stel een kind vragen en wees oprecht geïnteresseerd. Het gaat om de mens, het individu en niet in een systeem lijkt me. Creativiteit is iets persoonlijks, tekenen is vrij. Tenzij je iets moet kopiëren op papier.

Enne @ SachaX : het komt goed, waren harde lessen maar je hebt er ook kracht uit gehaald.

Nicole schreef:
@jerre050978 je quootte nog een regel, was dat zo bedoeld?

Neen, gewoon vergeten deleten

Ah, dus dat bedoelde je met 'niet zo deftig'

quest schreef:Juist hb-ers zijn competitie gericht, het creatieve proces wat zich afspeelt binnen de hb-er maakt dat zij zo snel buiten het reguliere systeem van handelen vallen. Daar ik vindt dat de competitie juist zo belangrijk is om tot creatie te komen.

Hoe staan anderen hier tegenover ?

Eerlijk gezegd snap ik totaal niets van deze post. Kun je toelichten wat je bedoelt?

Ik wil mijn vraag wel verduidelijken:
1 je veronderstelt hoge competitiedrang bij hb-ers (ben ik het niet mee eens: anders gezegd: ik zie het niet als gerelateerd)
2 je ziet een rol voor competitie bij creatie (wat is dat? resultaat van creativiteit? (heb ik ook grote twijfel bij)
3 creatief proces zorgt voor buiten het reguliere systeem vallen (geen idee of ik dat ook zo zie)

Klopt mijn idee van wat je wil zeggen?

Ik zou dit willen uitleggen als een poging tot reacties, vanuit een dogma, namelijk dat competitie een goed middel is om tot prestatie te komen, waarvan ik weet dat dit niet ( vaak ) het geval is. Het is eigenlijk meer een soort van een duidelijke ( althans in mijn ogen ) visie die tegenwoordig veel gebruikt wordt om tot creatie of prestatie te komen. Ik hoopte op een leuke discussie en dat is het ook geworden

Is dit genoeg uitleg ?


Ik zie dus geen rol voor competitie in het geheel voor creatieve dingen, ik zeg één ding maar bedoelde een andere. Misschien een verkeerde gedachte van mij, maar het was lichtjes bedoelt als lering trekken voor mijzelf, door eerst het één te zeggen ( stellen ) en dan de meningen van anderen te bekijken, en daar iets mee leren misschien?