vervelen, veranderen van job, opnieuw vervelen, uitstellen

[Fabs]

Ik weet het even niet meer.
Ondertussen werk ik zo een 11-tal jaar, en in die periode ben ik 6 maal van job veranderd.
Tijdens de voorlaatste job ben ik lichamelijk ingestort omdat ik me dus letterlijk zodanig verveelde dat ik er ziek van werd. (Niet dat ik niets te doen had: ik had zeer veel te doen, maar vond die taken absoluut niet uitdagend genoeg)
Na een beetje counseling hier en een sessie met een arbeidspsycholoog daar ben ik vorig jaar op de job van mijn leven terechtgekomen (althans, daar leek het op). Het werd voorgesteld als een uitdagend werkje, iets waar ze 18 maand voor uittrokken om het afgeleverd te krijgen... ik was al klaar zo een maand geleden, na 8 maand dus, met het concept - nu moet ik het nog een beetje 'bijvijlen'. Ondertussen modder ik een beetje aan. Ik zie mijn collega's druk in de weer, terwijl ik die ene kleine taak maar niet afgewerkt krijg omdat die zo ongelooflijk saai is. Ik denk de ganse tijd dat ik iets over het hoofd moet zien, ik word gek van mijn uitstelgedrag (als ik die stomme taak nu gewoon eens zou doen, kan ik lekker iets bijstuderen bijvoorbeeld) en word doodmoe van mezelf te vervelen (verveling is vermoeiend, echt waar).
Maar goed, het ziet ernaar uit dat ik best weer eens op zoek ga naar iets anders. Weeral.
En het is niet dat ik iets van job doe dat 'lager' is dan mijn opleiding (master-niveau).
Telkens hetzelfde liedje: na 6 maand ben ik uitgekeken op mijn job, slaat de verveling toe en moet ik op zoek naar een nieuwe uitdaging.

Klinkt dit voor iemand herkenbaar?

[Sawi]

Heb je al met je leidinggevende gesproken. Niet zozeer over dat je je verveelt, maar om afspraken te maken over de oplevering. Een stok achter de deur werkt voor mij heel goed.
Verder kun je misschien vragen om extra taken/klussen, zodat je daad uitdaging uit haalt. Dan is die saaie klus slechts een van de klussen en is het waarschijnlijk zo gedaan.

Verder is je verhaal erg herkenbaar. Na een paar maanden is het 'denkwerk' gedaan en is het een kwestie van afronden. Saai, maar het hoort er wel bij.

Nog ter overdenking: past deze werkgever wel bij je qua sfeer en uitgangspunten? Ik heb mijn werkgever daarop uitgezocht: hoge kwalitatieve standaard, jonge en snelle organisatie, veel wisselende projecten. Ik heb een open sollicitatie gedaan (al kenden ze me al wel).
Ze wilden me hebben vanwege mijn achtergrond, maar ook omdat ik volgens hen goed binnen het bedrijf pas. Er was eerst geen vacature, maar een half jaar later waren er wel mogelijkheden om me aan te nemen.

[SeventyEight]

Hi fabs.

Ja herkenbaar.
Voel je je moedeloos? En zou je niets liever willen dan de zekerheid op een langere termijn van een baan met continue uitdaging en afwisseling?

Zelf werd ik onlangs nog benaderd voor een andere job bij een ander bedrijf. Ik ben wezen praten, en de gesprekken waren aangenaam. Toch voel ik angst omdat ik vaker goede gesprekken gehad, maar bleek de praktijk uiteindelijk tegen te vallen. Bedrijven presenteren zich zo aantrekkelijk mogelijk, en ik vind het heel erg moeilijk om daar door heen te prikken. Op mijn suggestie om eerst een stage te lopen reageerde men op zich positief, maar ze hadden het over een dagdeel omdat het anders te lang ging duren om mij snel in dienst te kunnen nemen. Een dagdeel vind ik te kort.

Verder heb ik de uitkomsten van de bij mij afgenomen KernTalentenAnalyse met ze besproken. En ondanks mijn vrees dat die aanpak te direct zou zijn, werden door het expliciet bespreken van mijn behoeften, grote en minder grote talenten wel heel duidelijk.

Wat zijn jouw ervaringen?

[Sunny]

Hi,

Leuk die kerntalenten 78. Heb je nieuwe dingen geleerd/gehoord?
Zelf ben ik na een job voor mezelf begonnen. Nog steeds een aantal saaie klussen, maar nu voor mezelf. Dat is ietsje motiverender.

Soms vraag ik me af.. Zou het vervelen er niet gewoon bij horen?
Altijd, elke dag supermotivetend werk is misschien te hoog gewild..?

[Fabs]

Bedankt voor de reacties.

Ik heb een loopbaanbegeleiding gevolgd en daar kwamen de kerntalenten ook aan bod. Zeer nuttig, inderdaad.

Onderhand weet ik waar ik goed in ben en waar ik nood aan heb. Tijdens sollicitaties ben ik daar ook altijd eerlijk in.
Ik denk voornamelijk dat wanneer ik vermeld dat ik veel afwisseling nodig heb, zeer snel dingen oppak en vooral niet te veel adminstratie mag doen, veel ruimte nodig heb om creatief te kunnen zijn, enzovoort, de toekomstige werkgever ook echt eerlijk denkt dat de job die hij/zij aanbiedt al die eigenschappen heeft. Voor iemand die 'gemiddeld' is, niet voor mij dus. En ik denk dat het daar fout loopt.

Deze job was een carrièreswitch, in die zin dat ik geen 'consultant' meer ben en nu onderzoek verricht. Ik was zo blij dat ik voor deze job werd aangenomen (lees: ik onderschat mezelf altijd) omdat deze job eigenlijk iets is voor een ervaren onderzoeker.
Dus op het moment dat ik eraan begon, leek het me een zeer fijne hooggegrepen uitdaging waar ik mijn tanden in kon zetten.
Toen ik na 2 weken al zowat alles gelezen had dat ik kon lezen ivm het onderwerp, heb ik mijn chef hierover aangesproken. Het repliek was dat ik te snel ging, dat ik alles veel rustiger moet aanpakken. Maar zo ben ik dus niet, ik ben zoals Speedy Gonzales die overal pijlsnel doorheen racet.
Daarom begon ik me ook wat meer te focussen op zaken die niet direct iets met mijn studie te maken hadden, maar die wel in de toekomst een grote impact zullen hebben. Ik heb daar een aantal ideeën over rondgestuurd, maar die werden keer op keer weggelachen.
Het negatieve gevolg is dat ik nu door een hiërarchisch meer hooggeplaatste persoon gezien word als een bedreiging. In die mate dat er nu informatie niet meer met me gedeeld wordt, ik sociaal uitgesloten word en er een grote taak van me weggenomen is. Dat heb ik al wel eens eerder meegemaakt (op mijn 1ste job) en ik ging het gevecht aan, maar dat was een verloren zaak.

Maar goed, misschien is zelfstandige worden nog niet zo een slecht idee.

[SeventyEight]

Hey Fabs,

Begrijp ik het goed dat het kennen van en spreken over je (kern-)talenten, (nog) niet geholpen heeft een bevredigend arbeidsplaats te vinden? Dat lijkt me frustrerend en om radeloos van te worden. Dit te lezen geeft me een ontmoedigend gevoel omdat ik juist de laatste tijd, geïnspireerd op Non-Violent Communication, probeer te communiceren over behoeften, die ik voor een groot deel uit mijn KernTalentenAnalyse ontleen. Ik heb gemerkt dat op deze wijze de gesprekken minder ontaarden in twistgesprekken, maar anderzijds zie ik tot mijn teleurstelling beperkte verandering in mijn huidige situatie, en heeft het ook nog niet geleid tot het doorprikken van de verhalen die mensen vertellen over hun werk/organisatie.

Het voornemen wat me in deze te binnen schiet, is dat ik explicieter aan ga geven wat ik qua gedrag/acties/houding/handelingen van mijn collega's verwacht, en daar (positieve) feedback op wil geven, zodat zij beter in staat zullen zijn mij in mijn behoeften te faciliteren. De feedback die ik nl. van mijn leidingevende ontving, is nl. dat die niet weet hoe die behoeften van mij te vervullen.

Voor jezelf beginnen. Het is mij (ook) verschillende keren voorgesteld. Wat houdt je tegen Fabs? Zelf durfde ik het zonder "gouden" idee (nog) niet aan. En een zelfoordeel wat me regelmatig door het hoofd schiet is dat ik het laf vind van mijzelf om voor de (financiële) zekerheid van mijn huidige functie te kiezen, ondanks dat ik hier matig in mijn vel zit.

[Rianne]

Klinkt als een bore-out waiting to happen......
Komende maand komt er een boek over bore-out uit van Frouke Vermeulen (http://www.bore-outcoach.be/). Deze Vlaamse dame is ook HB, HSP èn KernTalentenanalist. Mischien kun je bij haar wat meer adviezen inwinnen om je bore-out te voorkomen?

Wat sommigen ook helpt is het zien van de TedxBend-Talk van Emily Wapnick. Zij heeft het over 'multipotentialites'. Hierin kun je wel wat leuke argumenten vinden om jezelf wat weerbaarder te maken en wat positiever over jezelf te denken.

[Maryske]

Fabs: dit is zooooooooooo herkenbaar voor me! En laat ik nou net een goeie week geleden via via op die website van Emilie Wapnick (van de video die Rianne hier geeft) verzeild raken, waar letterlijk mijn mond openviel omdat ze me haast beter scheen te kennen dan ik mezelf kende!

Ik zou zeggen, ga een kijkje op die website nemen: http://puttylike.com/start-here/
Het was voor mij niet alleen een openbaring van (zelf-)acceptatie, maar ook een enorme confidence boost!

En sterkte gewenst... Ik weet precies wat je bedoelt. Zit al een 12 jaar in hetzelfde vak, en al zeker 5 jaar probeer ik eruit te komen. Al verscheidene routes geprobeerd, maar iedere keer kom ik weer terug op het oude (waarin ik tenslotte gekwalificeerd en ervaren ben) uit niets anders dan financiële overwegingen: er moet brood op de plank komen. Nu ook net weer een nieuwe job aangenomen. Nog geen week geleden, en als ik heel eerlijk ben, overheerst naast de financiële opluchting en toch ergens weer het "nieuwe avontuur in een nieuw land" vooral een gevoel van "being trapped"... Er zijn zoveel andere dingen die ik graag zou willen doen, en waarvan ik zeker ben dat ik, met al mijn gevarieerde en overdraagbare skills, een succes zou maken. Maar ja...

[danser]

Herkenbaar.....
Ik misschien ook zaak om niet alleen te kijken naar de inhoud van de job, maar ook naar je omgeving: welke collega's zijn er en welke omgeving en ondersteuning heb jij nodig om optimaal te presteren.
Het kan ook zijn dat je je gedwongen voelt om zaken te doen zoals anderen ze aanpakken, of zoals van je verwacht wordt, en dat je daarom vast loopt, omdat dat gewoon niet jouw manier is. Misschien ook iets om met iemand (een coach?) over te praten.

[plato]

Ik noem mijzelf een sterke ontwikkelaar. En het tegenovergestelde van een ontwikkelaar is de uitvoerder. En daar zit voor mij de vreugde en de pijn.

Ik denk dat grote organisaties niet zo in trek moeten zijn voor een ontwikkelaar. Teveel schijven en 'belangrijke' mensen willen meedoen in de race naar de oogst van je werk. Inclusief ordinair jatten van je. Daar is meer vreugde te behalen voor een uitvoerder.

Ik ben vrij vroeg voor mijzelf begonnen om een eigen toko op poten zetten. Daar kon ik alles in kwijt en uiteraard het ontwikkelen als basis. De vrijheid om te denken, de uitdaging van een project, de teleurstelling van een mislukking weten om te zetten in toch een soort happening. En ga zo maar door.

Alle jongensdromen kon ik kwijt in mijn eigen toko en niet in een werknemerspositie, hoe goed die ook was.

Nu ben ik weer bezig als ontwikkelaar, het renoveren van mijn boerderij . Weet niets van deze materie af en daarom is het leuk. Ontwikkelen dus als basis en VOORAL individueel bezig kunnen zijn.

That's basic: iets ontwikkelen als individu. Verder ga ik niet, want dan kom ik in de troostprijzen.

[Lampie]

Ik denk dat het inderdaad zoeken is naar je kernkwaliteiten en activiteiten waar je energie van krijgt en kijken of er uberhaubt wel een werkgever is die dat kan bieden en als die er niet is dan zelf die functie creeren en zelf wat starten.

momenteel werk ik al 6 jaar bijna dezelfde werkgever. Ik ben begonnen in de gemeente sneek en na twee jaar zijn die samen gegaan met een aantal buurgemeenten dus ik werk nu voor de gemeente sudwest fryslan. Ik ben daar begonnen met helpdesk/werkplekbeheer en na de fusie heb ik nog een jaar bij een externe helpdesk gedetachieerd om de gemeente te ondersteunen. Ik kon daar totaal niet aarden en dit was het enige jaar waar ik totaal geen uitdaging had en kreeg en heb me daar vreselijk zitten vervelen en daardoor werd ik ook vreselijk depresief. Gelukkig hebben ze me een kans gegeven als applicatie beheerder weer binnen de gemeente en dat doe ik nu ook nog steeds met plezier. ik moet wel zeggen dat ik heel veel vrijheid krijg en creatief bezig kan zijn. Het werk is bij mij ook vaak in balans dus ik krijg genoeg uitdagingen om me energie te geven en dat is net genoeg om de vervelende routine klusjes te doen. Nu stel ik die ook nog regelmatig uit maar heb wat lieve collega`s die me af en toe een zacht schopje onder mijn kont geven om me weer aan het werk te zetten

[An@]

Mooi filmpje die Rianne heeft geplaatst. Veranderen van job is op zich niet zo erg, zeker niet als je meerder talenten hebt. En meerdere talenten ontplooien is ook goed mogelijk. Het enige wat ik zelf heel lastig vind is dat als je jong bent je mag leren en switchen, maar dat je op een gegeven moment minder mogelijkheden ter beschikking hebt. En probeer maar is een huidige baan interessant te houden.

Wat ik zelf veel doe is clusteren van activiteiten die ik zie als routine en die doen op een moment van de dag dat ik qua energielevel geen piek heb. Ik heb dus de dagen ingedeeld op mijn energieniveau, maar wel redelijk flexibel. Dat kun je vrij simpel grafisch inzichtelijk maken en helpt mij echt.
Wat ik doe op de momenten van een energiepiek, ga ik van mijn werkplek af en fysiek ergens anders heen. Dan ga ik proberen creatief te zijn en projecten te verzinnen in mijn huidige baan, wat ik zie waar er mogelijkheden zijn. Nieuwe uitzoekklusjes, koppelen van werkzaamheden en\of mensen die ik nog niet eerder heb gecombineerd, vanalles mag. Vervolgens plan ik die als belangrijke blokken in mijn agenda (de rotsen, voor mij namelijk het meest belangrijk, ik houd van verandering en vernieuwing). Routinewerk wat gedaan moet worden cluster ik en benoem ik als 'kiezels'. De rest is 'zand'.

En oh ja, ik wissel wel ook om de 3 jaar van baan, maar dan intern bij mijn huidige multinational.

Eigenlijk is dit hetzelfde principe als waar ik op hamer bij mijn kinderen op school: compacten, verrijken en versnellen.

[SeventyEight]

Kennen jullie misschien een (goede) loopbaancoach, met het liefst wat kennis/ervaring m.b.t. HB, en het liefst in het oosten van Gelderland?

Ik zou mijn "carriere" namelijk graag meer ombuigen naar een situatie die structureel meer voldoening en minder onrust geeft. In het verleden is het wel gelukt om een baan te vinden (in de techniek), maar liep het iedere keer op weinig uit, dus ik kan wel wat hulp gebruiken.

[plato]

Kennen jullie misschien een (goede) loopbaancoach, met het liefst wat kennis/ervaring m.b.t. HB, en het liefst in het oosten van Gelderland?

Ik zou mijn "carriere" namelijk graag meer ombuigen naar een situatie die structureel meer voldoening en minder onrust geeft. In het verleden is het wel gelukt om een baan te vinden (in de techniek), maar liep het iedere keer op weinig uit, dus ik kan wel wat hulp gebruiken.

Probeer BOAT in den Bosch eens. Jacco Bos is de eigenaar. Is een A&O psycholoog die in het bedrijfsleven vooral actief is op het gebied van training en coaching. Doelgroep o.a. techniek specialisten. Maar ook leiders. Ik heb met hem samengewerkt en is een professional. Heb hem een tijdlang niet gesproken en zodoende weet ik niet zijn actuele situatie. Tel 073-6147016

[Leo71]

Kennen jullie misschien een (goede) loopbaancoach, met het liefst wat kennis/ervaring m.b.t. HB, en het liefst in het oosten van Gelderland?

Ik zou mijn "carriere" namelijk graag meer ombuigen naar een situatie die structureel meer voldoening en minder onrust geeft. In het verleden is het wel gelukt om een baan te vinden (in de techniek), maar liep het iedere keer op weinig uit, dus ik kan wel wat hulp gebruiken.

Frans Corten, Deventer (op loopafstand vh station, en net een km over de Gelders/Overijsselse grens)
werkenwaarde.nl

Niet alleen bekend met hb, maar al jaaaaren een van degenen die HB in arbeidsland mede op de kaart zet.
En ook nog een inspirerende 'vreemde vogel' die me altijd op verrassende manier weet te raken.
(onderaan zijn webpage links naar div zinnige artikelen)

[Sabo]

Ik ben 5 lange jaren beetje bij beetje kapotgegaan in mijn allereerste job. Fysiek niet vervelend, enorm uitputtend.
Mentaal daarentegen pfoeh!!! Omsingeld door incompetente randdebielen, en onderdanig doen voor de eerste de beste met wat centen op zak.
Het jaar nadien ben ik aan de slag gegaan als uitzendkracht en heb ik hier en daar wat geproefd van verschillende sectoren.

Ik heb echter gemerkt dat collega's een enorme invloed uitwerken op mijn motivatie, want zelfs al was het werk overal even eentonig & eenvoudig, op een aantal plekken voelde ik mij niet zo depressief als anders Ik zeg bewust niet "gelukkig". Anderzijds werk ik helemaal niet graag in teamverband, autonomie is key voor mij.

Maar daar kom je natuurlijk niet toe, een boeiende job die je autonoom kan uitvoeren zonder diploma of jarenlange ervaring. De moeite waard om eens naar die "Multipotentialite" op puttylike (een andere forumpost die ik net las) te gaan kijken!!!

[isgoedjappie]

en nu? heb je een idee om te doen qua werk?