Intens beleven van muziek

[Nachtegaal]

Soms krijg ik van bepaalde muziek een heel bijzonder gevoel. Alsof de noten ineens precies raken aan iets binnen in mij wat ik niet goed kan uitdrukken. Een soort diepe ervaring van melancholie, op een mooie manier, die ervoor zorgt dat ik wil huilen en schreeuwen en op de grond liggen en meer van dat soort overdramatische dingen, die me laat denken 'Dit was het dan. Ik kan het niet meer.'
En vervolgens doe ik juist helemaal niets en valt er een soort verstilling over me heen, voel ik me tegelijkertijd eenzaam en begrepen.

Dit klinkt misschien negatief, maar zo bedoel ik het niet. Hoewel het misschien geen vreugdevol gevoel is zoek ik het wel graag op in muziek, omdat het me een soort verrijking biedt, als handvatten om me aan vast te houden. Zoals de titel zegt: het is een hele intense beleving.

Er zijn vast mensen hier die dit gevoel of iets soortgelijks bij zichzelf herkennen, en het lijkt me leuk om daar wat over te horen! Misschien interessant om ook de muziek te vermelden waarbij je dit ervaart, om te zien in hoeverre het van persoonlijke smaak afhangt.

Ik heb veel muziek die ik mooi vind. Ik speel zelf piano en ik merk dat de stukken die ik speel vaak steeds mooier worden naar mate ik ze beter ken. Toch zijn dit meestal niet de stukken die ik zo beleef als hierboven beschreven, daarvoor is meer 'liefde op het eerste gezicht' nodig. Een voorbeeld: The wrong band van Tori Amos, en dan met name de passage onder instead of just leaving raakt me diep.
In de klassieke richting: het derde deel (Allegretto) van Beethovens sonate Der Sturm (sonate 17, op. 31 no.2). De eerste keer dat ik dat stuk hoorde was ik als door de bliksem getroffen. In twee weken was ik door tien pagina's bladmuziek heen en inmiddels ben ik ruim een half jaar bezig met finetunen. Op dit moment is mijn beleving van het stuk verdiept en daardoor minder explosief, maar die eerste keer zal me altijd levendig bijblijven. Hopelijk genieten jullie er net zo van als ik.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen op dit gebied!

[Lisettek]

Ik weet niet of dit vergelijkbaar is, maar ik bij een aantal instrumentale nummers van Omnia een bijzondere ervaring. Op het moment dat de muziek intenser lijkt te worden (opzwepender) krijg ik volledig kippenvel en moet ik echt al het andere buitensluiten en het enige dat ik dan nog kan doen is luisteren naar het stuk. Het gevoel wat ik erbij heb is niet te beschrijven, maar mijn hele wezen reageert hierop. Ik kan dan zelfs niet meer stilzitten. Als het afgelopen is kan ik weer verder waar ik mee bezig was. De prettigste beleving is als ik op dat moment de koptelefoon op heb, zodat de muziek niet verstoord wordt door geluiden van buitenaf of de slechte kwaliteit van de boxen.

Op het moment dat ik merk dat ik aan mijn emotionele grens zit kan ik deze muziek ook gebruiken om nog meer te voelen en daarmee overbelast ik mijzelf. Mijn automatische piloot of poortwachter springt dan bij en zet het gevoel even helemaal op stil. Ik heb dan gewoon weer even rust aan mijn hoofd en kan me weer concentreren op waar ik mee bezig ben zonder emotie.

[Robberson]

Eindelijk iemand die het onder woorden kan brengen. Zelf heb ik het vele malen geprobeerd, maar dit is iets wat gewoon gróter is dan woorden. Het is ook gewoon niet uit te leggen aan mensen die het zelf niet ervaren.

Ik ervaar dit gevoel al sinds ik voor het eerst bewust muziek ben gaan luisteren. Het meeste recente voorbeeld is het akoestische album van AmenRa; hier een voorbeeld:

https://youtu.be/QYEcYOac4BU

Mensen om mij heen begrijpen mijn muziekkeuze niet, en dat het zo'n positief effect kan hebben; want het is toch juist depressieve muziek?

Soms begrijp ik het zelf ook niet. Wat ik wel begrijp is dat het gevoel dat ik ervaar een van de meest echte gevoelens is die ik ooit heb ervaren, en mij elke keer weer positieve kracht geeft. Alsof er iets verborgen zit in jezelf wat hier op een heel bijzonder niveau op reageert.

In mijn directe omgeving ken ik tot nu toe ook maar één iemand die iets ervaart wat redelijk in de buurt komt.

[Nachtegaal]

Leuk dat jullie het herkennen! Als ik het zo zie lijkt het of we het over hetzelfde hebben.

Lisettek, heb je een paar namen voor me? Ik ben wel benieuwd namelijk.

Robberson, wat een bijzondere muziek... Ik heb er nog te weinig naar kunnen luisteren om er echt in te komen, maar het wekt zeker mijn interesse.

[Rianne]

Oh ja, dit herken ik ook.
Mijn laatste heftige muziekbeleving: Concertgebouw, Radio Philharmonisch Orkest, de Bolero van Ravel.
Dat opzwepende, en dan dat eind. Ik kon niets anders dan huilen van geluk.

Vanaf jongs af aan word ik geraakt door dit stuk en nu mocht ik het voor het eerst live meemaken.
Daar waren geen woorden voor.
Gelukkig snapt mijn partner dit

[Lisettek]

De beste stukken van Omnia vind ik:

Ik ben helemaal fan van de schuifdidgeridoo, helaas is het bandlid opgestapt:


Vanaf 3:26 kan ik helemaal niets anders meer dan luisteren. Daarvoor was het al moeilijk, maar dan laat ik echt alles vallen:


Deze heb ik live meegemaakt (donkere zaal, donker podium)... mijn ex snapte mijn reactie (kippenvel op mijn armen, en dat voor iemand die destijds totaal niets meer voelde) op dit stukje niet:


En mijn absolute favoriet:


Ik hoop dat de youtubeversies een beetje redelijk zijn van kwaliteit. Ik luister ze normaal via Spotify over de koptelefoon (mijn ex heeft de cd's gehouden). Ik kon het vandaag niet opbrengen om alles af te luisteren.

[Cornelis1921]

De beste stukken van Omnia vind ik:

Ik ben helemaal fan van de schuifdidgeridoo, helaas is het bandlid opgestapt:


Vanaf 3:26 kan ik helemaal niets anders meer dan luisteren. Daarvoor was het al moeilijk, maar dan laat ik echt alles vallen:


Deze heb ik live meegemaakt (donkere zaal, donker podium)... mijn ex snapte mijn reactie (kippenvel op mijn armen, en dat voor iemand die destijds totaal niets meer voelde) op dit stukje niet:


En mijn absolute favoriet:


Ik hoop dat de youtubeversies een beetje redelijk zijn van kwaliteit. Ik luister ze normaal via Spotify over de koptelefoon (mijn ex heeft de cd's gehouden). Ik kon het vandaag niet opbrengen om alles af te luisteren.

...CD van hem, CD van mij, CD van allebei... (vrij naar: Acda & De Munnik)

[Cornelis1921]

De beste stukken van Omnia vind ik:

Ik ben helemaal fan van de schuifdidgeridoo, helaas is het bandlid opgestapt:


Vanaf 3:26 kan ik helemaal niets anders meer dan luisteren. Daarvoor was het al moeilijk, maar dan laat ik echt alles vallen:


Deze heb ik live meegemaakt (donkere zaal, donker podium)... mijn ex snapte mijn reactie (kippenvel op mijn armen, en dat voor iemand die destijds totaal niets meer voelde) op dit stukje niet:


En mijn absolute favoriet:


Ik hoop dat de youtubeversies een beetje redelijk zijn van kwaliteit. Ik luister ze normaal via Spotify over de koptelefoon (mijn ex heeft de cd's gehouden). Ik kon het vandaag niet opbrengen om alles af te luisteren.

...CD van hem, CD van mij, CD van allebei... (vrij naar: Acda & De Munnik)

[Huygens]

Dit is een stuk waar ik intens van kan genieten...
nu het goed met me gaat, maar ook toen ik depressief was, het verklankte een positief gevoel hoop, het verlangen naar de eeuwige heerlijkheid.
Sowieso hele Holbergzeitssuite van Grieg is een topstuk.

[Cornelis1921]

Dit is een stuk waar ik intens van kan genieten...
nu het goed met me gaat, maar ook toen ik depressief was, het verklankte een positief gevoel hoop, het verlangen naar de eeuwige heerlijkheid.
Sowieso hele Holbergzeitssuite van Grieg is een topstuk.

Welkom Huygens in de wereld die Grieg heet!

[Huygens]

Dit is een stuk waar ik intens van kan genieten...
nu het goed met me gaat, maar ook toen ik depressief was, het verklankte een positief gevoel hoop, het verlangen naar de eeuwige heerlijkheid.
Sowieso hele Holbergzeitssuite van Grieg is een topstuk.

Welkom Huygens in de wereld die Grieg heet!

Grieg is geen wereld. Maar een componist en meeste van zijn werken kan ik niet waarderen, maar zijn Holbergzeitsuite vind ik erg goed.

[Cornelis1921]

Dit is een stuk waar ik intens van kan genieten...
nu het goed met me gaat, maar ook toen ik depressief was, het verklankte een positief gevoel hoop, het verlangen naar de eeuwige heerlijkheid.
Sowieso hele Holbergzeitssuite van Grieg is een topstuk.

Welkom Huygens in de wereld die Grieg heet!

Grieg is geen wereld. Maar een componist en meeste van zijn werken kan ik niet waarderen, maar zijn Holbergzeitsuite vind ik erg goed.

Gaan we muggenziften Huygens?

[Stof52]

Niets anders doen dan luisteren.........

[Nachtegaal]

Mooi om te zien, al die verschillende stijlen!

Niets anders doen dan luisteren.........

Deze heb ik live gehoord tijdens een concert van haar, inderdaad erg indrukwekkend. Ook fantastisch hoe zij er volledig in opgaat.

Deze doet me ook steeds meer, hoe vaker ik hem beluister... Schijnt een overbekend stuk te zijn maar het was voor mij een nieuwe ontdekking. Het is de Fantasie in F klein van Schubert.

[Sowiezo]

Ik ben helemaal fan van de schuifdidgeridoo, helaas is het bandlid opgestapt:

Dat is tibetaanse keelzang volgensmij, ik heb een didgeridoo, maar dat klinkt niet zo... Dit klinkt als stem.

Vanaf 3:26 kan ik helemaal niets anders meer dan luisteren. Daarvoor was het al moeilijk, maar dan laat ik echt alles vallen:

Haha, ik was ook aan het opruimen, maar geen goed plan, toch maar iets luchtigs !!

Ik merk wel echt dat je jezelf voor de gek houd als je denkt een melancholisch muziekje op te kunnen zetten tijdens de grote schoonmaak.
Ik word dan constant afgeleid door veertjes en steentjes en dingen die ik tegen kom in mijn huis.

Hoe kan dat denk je? Worden echt andere delen van je hersens gestimuleerd door muziek, zo letterlijk dat je als je gevoelig bent, aan de sfeer niet kan ontsnappen?

[Freerider]

Ja, ook hier een intense belever van muziek!
Ik had dit al vanaf mijn 6e jaar (voor zover ik weet), altijd al andere muziek beluisterd dan leeftijdsgenoten en altijd moeite gehad met de zogenoemde populaire muziek die in de top40 staat/stond.

Ik kan enorm genieten van een mooi muziekstuk, ongeacht het genre, maar wel heel belangrijk is mijn gemoedsrust, mijn stemming op dat moment.
Ook heb ik bepaalde muziekstukken die enorm aanspraken/aanspreken in bepaalde fases die ik heb doorgemaakt.
Merk ook dat ik meer geraakt wordt door de sfeer van de muziek dan de teksten.
Toen ik begin dit jaar besefte dat ik ook hoogbegaafd was, sprong Paradise van Tiamat eruit (cover van Bruce Springsteen). Dit nummer gaf perfect mijn gevoel weer, het verlangen naar mijzelf, die ik niet was en lang niet ben geweest. Verlangend naar het paradijs waarin ik mijzelf wel kan zijn.
In een depressieve periode ben ik Anathema enorm gaan waarderen (specifiek de cd's judgement en a natural disaster), denk nu wel mijn favoriete band. Een band die vanuit de doom metal komt, maar steeds progressiever is geworden. Maar ook een project van Arjan Lucassen, The Guilt Machine raakte mij enorm.
Geweldig vind ik het Dies Irae uit Mozart's Requiem, de expressie die daarin zit, Didgeridoo van Duke Ellington, of Don Ellis' Turkish Bath. Nardis, vertolkt door Patricia Barber, of gewoon Take Five van Dave Brubeck. Waracle, in de alternatieve versie door Ayreon (met de zangeressen van Stream of Passion).

Mijn muzieksmaak is vrij breed, maar o, wat kan ik er van genieten! Moet dagelijks een behoorlijke shot hebben!

[Cornelis1921]

Ja, ook hier een intense belever van muziek!
Ik had dit al vanaf mijn 6e jaar (voor zover ik weet), altijd al andere muziek beluisterd dan leeftijdsgenoten en altijd moeite gehad met de zogenoemde populaire muziek die in de top40 staat/stond.

Ik kan enorm genieten van een mooi muziekstuk, ongeacht het genre, maar wel heel belangrijk is mijn gemoedsrust, mijn stemming op dat moment.
Ook heb ik bepaalde muziekstukken die enorm aanspraken/aanspreken in bepaalde fases die ik heb doorgemaakt.
Merk ook dat ik meer geraakt wordt door de sfeer van de muziek dan de teksten.
Toen ik begin dit jaar besefte dat ik ook hoogbegaafd was, sprong Paradise van Tiamat eruit (cover van Bruce Springsteen). Dit nummer gaf perfect mijn gevoel weer, het verlangen naar mijzelf, die ik niet was en lang niet ben geweest. Verlangend naar het paradijs waarin ik mijzelf wel kan zijn.
In een depressieve periode ben ik Anathema enorm gaan waarderen (specifiek de cd's judgement en a natural disaster), denk nu wel mijn favoriete band. Een band die vanuit de doom metal komt, maar steeds progressiever is geworden. Maar ook een project van Arjan Lucassen, The Guilt Machine raakte mij enorm.
Geweldig vind ik het Dies Irae uit Mozart's Requiem, de expressie die daarin zit, Didgeridoo van Duke Ellington, of Don Ellis' Turkish Bath. Nardis, vertolkt door Patricia Barber, of gewoon Take Five van Dave Brubeck. Waracle, in de alternatieve versie door Ayreon (met de zangeressen van Stream of Passion).

Mijn muzieksmaak is vrij breed, maar o, wat kan ik er van genieten! Moet dagelijks een behoorlijke shot hebben!

Hier noem jij wat aan moois op Freerider: Certainly tips to inspire to buy myself a masterpiece once more. Thanks Freerider! Sommige stukken heb ik al, maar sommige bands en albums (bijvoorbeeld Anathema: 'Judgement') staan inmiddels op mijn lijstje.

[Lampie]

Ik herken dat heel erg ik ga ook nooit de deur uit zonder mijn MP3 speler. Ik heb een hele brede muzieksmaak die gaat van pop tot metal en de artiesten die mij echt van mijn stuk kunnen brengen zijn, tori amos, alanis morrissette, jason mraz en three days grace.. Deze artiesten hebben naar mijn mening ook geweldige songteksten en ik merk dat dat voor mij ook heel belangrijk is om muziek intens te beleven. Met klassieke muziek heb ik persoonlijk minder maar mischien is dat meer omdat ik nooit geleerd heb om daarnaar te luisteren en ik heb zelf ook het gevoel dat ik het niet helemaal snap. Dit klinkt mischien raar maar ik heb vaak het gevoel dat met alleen instrumenten een verhaal verteld word en dat haal ik er niet uit. Mischien ligt dat aan mij hoor en moet ik dit eens ervaren met iemand die er wel intens van kan genieten en vertellen hoe die persoon het ervaart.

Ik ben zelf bij een concert van tori amos met het metropole orkest geweest en we kregen een dubbel optreden toen omdat de eerste opnames verkeerd zijn gegaan deed ze het nog een keer over.. Ik krijg gewoon weer kippenvel als ik aan dat concert terugdenk... mijn favoriten zijn winter en horses van tori amos.

wie van jullie heeft trouwens alleen de songteksten van tori gelezen? vaak zijn het ook hele gedichten die ze prachtig zingt.

Ik zal het weekend ook de youtube linkjes eens gaan luisteren dat kan nu helaas niet omdat ik op het werk zit dus dat doe ik later even thuis.

[Cornelis1921]

Ik ben (bijna) van alle markten thuis, behalve van de meezingers en en meezwierders dan. Van pop vaar klassiek, ik lust het allemaal. Het valt mij zelf op dat ik vrijwel geen Nederlandstalige artiesten in mijn collectie, op Robert Long na dan. Ook etnische muziek is bij mij dun gezaaid. Het is voornamelijk West- en Centraal Europees en Noord-Amerikaans wat de klok slaat. Behalve als het om klassieke muziek gaat, dan hebben de grenzen ruimer open gestaan.

Ik luister muziek vrijwel altijd thuis in de huiskamer en als ik alleen ben. Mijn CD-collectie vormt mijn voornaamste bron. Een dure installatie heb ik niet nodig; ik heb een gemiddelde HiFi-set. En omdat mijn set voornamelijk uit het merk Marantz bestaat ben ik ook nog eens actief op het Marantz Forum.

Muziek verschaft mij in de eerste plaats ontspanning en inspiratie om de dag door te komen. Werken in baanverband voor een werkgever zit er voor mij niet in, dus moet ik mijn boontjes thuis doppen, en dat doe ik met name met muziek. Trouwens, zolang niemand op mij zit te wachten, blijft muziek mijn belangrijkste manier om de verveling te verdrijven.

[Stof52]

Om op zijn "nederlands" de verveling te verdrijven:
Willem Nijholt . Van Elsschot tot Nijgh.