Verdriet
Mijn dochter van 6 kwam van de week huilend thuis. Ze wordt gepest op school en verveelt zich dood. In eerste instantie op onderzoek uit gegaan wat er aan de hand was tav het pesten, maar gaandeweg realiseer ik me steeds meer dat ze meer/hoogbegaafd is. Dat wist ik eigenlijk wel, maar ik realiseer me steeds meer dat ik mijn kop in het zand heb gestoken omdat ik eigenlijk hoop dat ze het niet is zodat ze niet zulke ellende mee hoeft te maken als ikzelf. Het hele gebeuren roept bij mij veel verdriet op over mijn eigen jeugd en ook nu dat ik haar misschien teveel heb laten zwemmen ermee. Ik heb me zo aangepast dat ik van mezelf eigenlijk niet durf te zeggen dat ik slim ben, maar ik durf eigenlijk ook niet te zeggen dat mijn dochter slim is en aandacht nodig heeft. Ik ga dat uiteraard wel doen, maar ik vind het echt heel moeilijk allemaal.
Re: Verdriet
In welke regio woon je?
Gelukkig is HB zijn bij kinderen tegenwoordig herkend en aangepakt door een hele hope scholen.
Ik heb 2 HB meisjes dit vanaf hun 5/6j in HB full time opleiding op een OBS terecht op hun voeten staan.
In 3 maanden toen zag ik het verschil en ik zag hun letterlijk dagelijks ontplooien.
Gelukkig is HB zijn bij kinderen tegenwoordig herkend en aangepakt door een hele hope scholen.
Ik heb 2 HB meisjes dit vanaf hun 5/6j in HB full time opleiding op een OBS terecht op hun voeten staan.
In 3 maanden toen zag ik het verschil en ik zag hun letterlijk dagelijks ontplooien.
Re: Verdriet
Ik denk dat je al zo ie zo, met de leerkracht kan praten over het pesten. Niet, meer of hoogbegaafd, maakt niet uit als het gaat om pesterijen. De leerkracht heeft gewoon de plicht de om in te grijpen. Als pesten getolereerd word, gaan kinderen het juist normaal vinden dat er word gepest. Ik denk ook dat het belangrijk is dat je dochter erkenning krijgt voor haar meer/hoogbegaafd zijn. Dat is dan helaas een IQ test. Maar als ze die erkenning heeft, zijn de mensen eerder geneigd om daar wat aan te gaan doen. Mensen hebben vaak de neiging om weerstand te geven, als zij onder die erkenning uit kunnen komen. Ik snap niet waarom, maar dat is een ander verhaal.
Ik vind het wel vervelend voor je dochter dat zij zo gepest word en last heeft van de situatie.. Ik het ook vervelend voor jou dat het zo geconfronteerd word met jeugd, gezien de situatie. Maar hoop dat zij de erkenning krijgt. Ook als dat niet via een IQ test is. Ik wens jou verder nog veel succes.
Ik vind het wel vervelend voor je dochter dat zij zo gepest word en last heeft van de situatie.. Ik het ook vervelend voor jou dat het zo geconfronteerd word met jeugd, gezien de situatie. Maar hoop dat zij de erkenning krijgt. Ook als dat niet via een IQ test is. Ik wens jou verder nog veel succes.
Re: Verdriet
Dank jullie wel voor je reactie. Het gaat wel goed met me, hoor. Het is alleen dat in mijn zoektocht naar wat we kunnen doen om onze dochter te helpen, ik steeds dingen lees en hoor over hb die ik in haar terug zie, en ook in retrospect terug zie in mezelf, maar toentertijd door de omgeving (en ook door mijzelf soms!) verkeerd begrepen.. Maar goed, ik kom er wel overheen, maar het overviel me ineens zo, terwijl ik daar niet op bedacht was.
Dat is een mooie ervaring, Chris, ik geloof niet dat zoiets bij ons in de buurt er is, ik zal eens kijken. Alle scholen hier zeggen dat zij HB'ers kunnen begeleiden, maar tot nu toe bestaat dat alleen uit een extra rekenboekje. En dat komt me heel bekend voor van 35 jaar geleden.. Hoe zijn jouw kinderen in dat programma terecht gekomen? (Misschien wil je me daar anders een keer een pb over sturen?)
@Peach, bedankt voor je lieve reactie. Het is naar om je kind zo verdrietig te zien. We hebben de juf een mail gestuurd dat we een gesprek wilden, en zij is al heel voortvarend aan de slag gegaan. Dus ik hoop dat het gesprek morgen ook positief is.
Dat is een mooie ervaring, Chris, ik geloof niet dat zoiets bij ons in de buurt er is, ik zal eens kijken. Alle scholen hier zeggen dat zij HB'ers kunnen begeleiden, maar tot nu toe bestaat dat alleen uit een extra rekenboekje. En dat komt me heel bekend voor van 35 jaar geleden.. Hoe zijn jouw kinderen in dat programma terecht gekomen? (Misschien wil je me daar anders een keer een pb over sturen?)
@Peach, bedankt voor je lieve reactie. Het is naar om je kind zo verdrietig te zien. We hebben de juf een mail gestuurd dat we een gesprek wilden, en zij is al heel voortvarend aan de slag gegaan. Dus ik hoop dat het gesprek morgen ook positief is.
Re: Verdriet
Die docenten doen geen fuck aan het pesten.
Meestal spreken ze over 'weerbaarheid'. Alsof een kind dat zo jong is, zich 'weerbaar' moet opstellen, tegen een overmacht aan kinderen.
Waar slaat dat op ? Blaming the victim. Zo van, ik pest jou, maar dan moet jij weerbaarder zijn, dan is dat eigenlijk een slechte daad van jou.
Die docenten krijgen al onderbetaald en hebben geen zin in uren die ze na schooltijd moeten besteden aan het uitpraten van persterijen etc.
Een kind dient niet gepest te worden, op een school, waar de overheid je kind heen laat gaan, waar je onder dwang je kind naartoe moet sturen.
Als ik jou was zou ik mijn kind van school halen.
Jullie gaan iets aan het pesten doen, anders ga ik mijn kind niet naar jullie strafkazerne sturen. Zijn die mensen nou totaal van de pot gerukt ? Waar haal je het bizarre lef vandaan ?
Ouders moeten assertiever worden ten opzichte van de politiestaat vind ik. We leven niet meer in de jaren zeventig, de maatschappij is zo hard als steen, je moet voor jezelf en je kinderen opkomen, want ze malen je zo door de maatschappelijke gehakt molen.
Meestal spreken ze over 'weerbaarheid'. Alsof een kind dat zo jong is, zich 'weerbaar' moet opstellen, tegen een overmacht aan kinderen.
Waar slaat dat op ? Blaming the victim. Zo van, ik pest jou, maar dan moet jij weerbaarder zijn, dan is dat eigenlijk een slechte daad van jou.
Die docenten krijgen al onderbetaald en hebben geen zin in uren die ze na schooltijd moeten besteden aan het uitpraten van persterijen etc.
Een kind dient niet gepest te worden, op een school, waar de overheid je kind heen laat gaan, waar je onder dwang je kind naartoe moet sturen.
Als ik jou was zou ik mijn kind van school halen.
Jullie gaan iets aan het pesten doen, anders ga ik mijn kind niet naar jullie strafkazerne sturen. Zijn die mensen nou totaal van de pot gerukt ? Waar haal je het bizarre lef vandaan ?
Ouders moeten assertiever worden ten opzichte van de politiestaat vind ik. We leven niet meer in de jaren zeventig, de maatschappij is zo hard als steen, je moet voor jezelf en je kinderen opkomen, want ze malen je zo door de maatschappelijke gehakt molen.
de meeste wegen zijn in Rome
Re: Verdriet
MB, fijn om te horen dat juf aan de slag is gegaan. Ik hoop dat het pesten snel ophoud.
Opaspop, er zit een verschil tussen docenten die daadwerkelijk niks doen en docenten bij wie het lukt om de situatie te veranderen. Ik ben zelf heel erg gepest op de middelbare school en heb tijden ervaren, waarin docenten daadwerkelijk niks deden en waar het docenten niet lukte om daar wat aan te doen. Ik heb ook in klassen gezeten, waar de docent zelf het slachtoffer was van pesterijen en als dat te heftig, verlaten de school. Kinderen kunnen heel hard zijn.
Ik ben het wel met je eens, dat het bijna onmogelijk is voor een kind om weerbaarder te worden tegen pesterijen. Dat zijn inderdaad smoesjes gemaakt worden door mensen, om er niks aan te hoeven of de heftigheid van de situatie niet in te hoeven zien. Ik denk ook dat salaris een rol kan spelen in de mate waarin iemand er iets aan doen. "blaming the victim" kom helaas nog maar al te vaak voor. Het zou wel verstandig zijn als mensen leren "daar kun je zelf wat aan doen" in het juiste perspectief zien.
Opaspop, er zit een verschil tussen docenten die daadwerkelijk niks doen en docenten bij wie het lukt om de situatie te veranderen. Ik ben zelf heel erg gepest op de middelbare school en heb tijden ervaren, waarin docenten daadwerkelijk niks deden en waar het docenten niet lukte om daar wat aan te doen. Ik heb ook in klassen gezeten, waar de docent zelf het slachtoffer was van pesterijen en als dat te heftig, verlaten de school. Kinderen kunnen heel hard zijn.
Ik ben het wel met je eens, dat het bijna onmogelijk is voor een kind om weerbaarder te worden tegen pesterijen. Dat zijn inderdaad smoesjes gemaakt worden door mensen, om er niks aan te hoeven of de heftigheid van de situatie niet in te hoeven zien. Ik denk ook dat salaris een rol kan spelen in de mate waarin iemand er iets aan doen. "blaming the victim" kom helaas nog maar al te vaak voor. Het zou wel verstandig zijn als mensen leren "daar kun je zelf wat aan doen" in het juiste perspectief zien.
Re: Verdriet
Als we kunnen stellen, dat tientallen kinderen zelfmoord hebben gepleegd, door pesterijen, waarop de docenten respondeerde met, hij/zij had 'weerbaar' moeten zijn. Dan kunnen we stellen dat school een criminele organisatie is.
Verplicht je kinderen ergens heen te gaan, houden ze van viool spelen, doen ze aan musical, of zijn ze trans en ze zullen letterlijk dood gepest worden.
Iedere ouder met liefde voor zijn/haar kind, haalt het kind van school, zodra het verpest word......
De overheid is te onverantwoordelijk om ze je kinderen toe te vertrouwen, ook als sommige docenten het wel goed bedoelen. Dan nog is het te riskant..........
Verplicht je kinderen ergens heen te gaan, houden ze van viool spelen, doen ze aan musical, of zijn ze trans en ze zullen letterlijk dood gepest worden.
Iedere ouder met liefde voor zijn/haar kind, haalt het kind van school, zodra het verpest word......
De overheid is te onverantwoordelijk om ze je kinderen toe te vertrouwen, ook als sommige docenten het wel goed bedoelen. Dan nog is het te riskant..........
de meeste wegen zijn in Rome
Re: Verdriet
Ik denk niet dat je een hele school verantwoordelijk kunt houden voor wat één docent uitvoert, volgens mij houden wij ook de tweede kamer niet verantwoordelijk voor uitspraken die bepaalde kamerleden doen.
Wellicht is nu het moment om haar een IQ test af te laten nemen en van daaruit in overleg met een psycholoog of HB deskundige een traject voor haar op te zetten? Ik ben er van overtuigd dat je het beste wilt voor je kind als ik je bericht zo lees en ik denk dat, om te voorkomen dat ze vast gaat lopen net als veel anderen hier, nu het moment is om de juiste stappen te ondernemen. En mocht ze toch niet hoogbegaafd blijken te zijn na de IQ test (en eventueel overleg met een HB deskundige / psycholoog omdat een IQ test niet altijd het resultaat geeft wat je verwacht) dan heb je in ieder geval hoogbegaafdheid zo goed als uitgesloten en zijn er andere trajecten om in te slaan (HSP bijv.).MB schreef: ↑ma 10 apr 2017, 22:53Mijn dochter van 6 kwam van de week huilend thuis. Ze wordt gepest op school en verveelt zich dood. In eerste instantie op onderzoek uit gegaan wat er aan de hand was tav het pesten, maar gaandeweg realiseer ik me steeds meer dat ze meer/hoogbegaafd is. Dat wist ik eigenlijk wel, maar ik realiseer me steeds meer dat ik mijn kop in het zand heb gestoken omdat ik eigenlijk hoop dat ze het niet is zodat ze niet zulke ellende mee hoeft te maken als ikzelf. Het hele gebeuren roept bij mij veel verdriet op over mijn eigen jeugd en ook nu dat ik haar misschien teveel heb laten zwemmen ermee. Ik heb me zo aangepast dat ik van mezelf eigenlijk niet durf te zeggen dat ik slim ben, maar ik durf eigenlijk ook niet te zeggen dat mijn dochter slim is en aandacht nodig heeft. Ik ga dat uiteraard wel doen, maar ik vind het echt heel moeilijk allemaal.
Re: Verdriet
Opaspop heeft wel gelijk wat betreft overplaatsing naar een andere school. Maar dit moet wel op tijd gebeuren. Als een kind te lang gepest word heeft het meer kans op emotionele schade en dan heeft overplaatsing minder zin. Als het kind emotionele schade heeft en word dan pas overgeplaatst naar een andere school, zou het kind onzeker gedrag gaan tonen en minder kans hebben op aansluiting bij de peers. Dit kan weer juist een nieuwe bevestiging geven van hetgeen wat het kind is gaan denken door de pesterijen.
MB, mocht je dochter hoogbegaafd zijn, lijkt mij het ook handig als zij in contact komt met gelijkgestemde van haar leeftijd. Dan kan ook zij zichzelf zijn.
MB, mocht je dochter hoogbegaafd zijn, lijkt mij het ook handig als zij in contact komt met gelijkgestemde van haar leeftijd. Dan kan ook zij zichzelf zijn.
Re: Verdriet
Zo een docent functioneert nooit alleen, altijd functioneert deze binnen een school en deze school houd het hooft boven water van de leerkrachten en de leerkrachten houden het hooft van de school boven water.
Het feit dat dit soort misstanden voorkomen. Hoe we een paar jaar terug allerlei zelfmoorden hadden van kinderen op scholen, maakt dat ik die scholen niet meer kan erkennen als zinvolle instituten.
Het feit dat dit gebeurt en dat het toegelaten word, maakt dat de integriteit van deze instituten in zijn geheel weg is..
Het moet niet 'hervormd' worden, het moet slechts ontkent worden, ontbonden, vanuit burgerlijke ongehoorzaamheid.
Over de legitimiteit van de tweede kamer kunnen we ook discussiëren, maar daar heeft deze narcist nu geen zin in, lieve kathleen.
Het feit dat dit soort misstanden voorkomen. Hoe we een paar jaar terug allerlei zelfmoorden hadden van kinderen op scholen, maakt dat ik die scholen niet meer kan erkennen als zinvolle instituten.
Het feit dat dit gebeurt en dat het toegelaten word, maakt dat de integriteit van deze instituten in zijn geheel weg is..
Het moet niet 'hervormd' worden, het moet slechts ontkent worden, ontbonden, vanuit burgerlijke ongehoorzaamheid.
Over de legitimiteit van de tweede kamer kunnen we ook discussiëren, maar daar heeft deze narcist nu geen zin in, lieve kathleen.
de meeste wegen zijn in Rome
Re: Verdriet
Zie hier dus mijn empathische kant, Kathleen.
Ik kan mij het verdriet van de ouders voorstellen, van de jongen die een paar jaar terug dood gepest is op een school. Omdat de jongen van musicals hield, of een of andere flut reden. Dat kind moet juist gestimuleerd worden. Hou je van musicals en zingen en dansen, ontzettend leuk juist !!
Zo'n jongen moet niet opgewacht worden en voor homo uitgescholden worden. Het is ook walgelijk dat de 'stoere leraren', dan beginnen over 'weerbaarheid'. Eigenlijk zegt de leraar hiermee op een volwassen en sociaal geaccepteerde manier, de jongen moet minder een sissy zijn.
Kortom, een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid was hier op zijn plaats geweest. Het joch houd van musicals en men kan dat niet accepteren, nou dan houden we het joch thuis, totdat ze ergens wel enige respect voor hem kunnen opbrengen.....
Vrijheid word niet gegeven, maar genomen.
Ik kan mij het verdriet van de ouders voorstellen, van de jongen die een paar jaar terug dood gepest is op een school. Omdat de jongen van musicals hield, of een of andere flut reden. Dat kind moet juist gestimuleerd worden. Hou je van musicals en zingen en dansen, ontzettend leuk juist !!
Zo'n jongen moet niet opgewacht worden en voor homo uitgescholden worden. Het is ook walgelijk dat de 'stoere leraren', dan beginnen over 'weerbaarheid'. Eigenlijk zegt de leraar hiermee op een volwassen en sociaal geaccepteerde manier, de jongen moet minder een sissy zijn.
Kortom, een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid was hier op zijn plaats geweest. Het joch houd van musicals en men kan dat niet accepteren, nou dan houden we het joch thuis, totdat ze ergens wel enige respect voor hem kunnen opbrengen.....
Vrijheid word niet gegeven, maar genomen.
de meeste wegen zijn in Rome
Re: Verdriet
Hartelijk bedankt voor jullie reacties. Voor mijn dochter hebben we nu wel een beetje een idee hoe we het gaan aanpakken de komende tijd. Van haar verveling en de aanpak op school heb ik wel meer hoogte gekregen, maar van het pesten/ buitengesloten worden krijg ik geen goed beeld. Ik heb de indruk dat al die meisjes in haar klas niet zo leuk met elkaar omgaan, er is gewoon een beetje kattige sfeer. En ik denk dat mijn dochter daar wel gevoelig voor is. Wat betreft mezelf, tja, ik denk dat als voor haar alles een beetje geregeld is, ik maar eens een boekje over hoogbegaafdheid ga lezen..
-
deadlyke
- Nieuwe Gebruiker
- Berichten: 71
- Lid geworden op: do 03 dec 2015, 13:15
- Locatie: Belgische Kempen
Re: Verdriet
Hallo MB,
Ik zit in dezelfde situatie met mijn dochter. Zij is ondertussen door een specialiste in ontwikkelingsvoorsprong al bevestigd dat ze het is. Voor de volgende 3 maanden gaan we met de juf overleggen over hoe we haar wat meer kunnen uitdagen maar aangezien ze zich aan haar klasgenootjes aanpast gaat het weinig uit halen. Daarom gaat ze volgend jaar bij haar grote broer op een gespecialiseerde school voor meer/ hoogbegaafde kinderen. Dan kan ze misschien eindelijk zichzelf zijn.
Ook zij klaagt over pesten maar bij haar is dat vooral omdat ze niet op dezelfde golflengte zit als haar klasgenootjes. Dat voelt ook aan als pesten maar daar kunnen ze niets aan doen he.
Over dat boekje over hb... De specialiste heeft in dat gesprek ivm mijn dochter mij een heel grote spiegel voor gehouden. Ik ben momenteel in een ik-geloof-het-wel-maar-toch-niet-fase en ik heb het hierdoor heel moeilijk met mezelf omdat als dit klopt... Ik mijn hele leven nog meer gefaald heb dan gedacht... Dus succes!
Ik zit in dezelfde situatie met mijn dochter. Zij is ondertussen door een specialiste in ontwikkelingsvoorsprong al bevestigd dat ze het is. Voor de volgende 3 maanden gaan we met de juf overleggen over hoe we haar wat meer kunnen uitdagen maar aangezien ze zich aan haar klasgenootjes aanpast gaat het weinig uit halen. Daarom gaat ze volgend jaar bij haar grote broer op een gespecialiseerde school voor meer/ hoogbegaafde kinderen. Dan kan ze misschien eindelijk zichzelf zijn.
Ook zij klaagt over pesten maar bij haar is dat vooral omdat ze niet op dezelfde golflengte zit als haar klasgenootjes. Dat voelt ook aan als pesten maar daar kunnen ze niets aan doen he.
Over dat boekje over hb... De specialiste heeft in dat gesprek ivm mijn dochter mij een heel grote spiegel voor gehouden. Ik ben momenteel in een ik-geloof-het-wel-maar-toch-niet-fase en ik heb het hierdoor heel moeilijk met mezelf omdat als dit klopt... Ik mijn hele leven nog meer gefaald heb dan gedacht... Dus succes!
Als we nu eens anders als standaard gaan beschouwen?
Re: Verdriet
Waarom?!
Je weet nu pas waarom je bent zoals je bent - hoezo is je leven voordat je dit wist gelijk aan "falen"?
Zonde om dit zo te benoemen. Vind ik.
-
deadlyke
- Nieuwe Gebruiker
- Berichten: 71
- Lid geworden op: do 03 dec 2015, 13:15
- Locatie: Belgische Kempen
Re: Verdriet
[quote]Waarom?!
Je weet nu pas waarom je bent zoals je bent - hoezo is je leven voordat je dit wist gelijk aan "falen"?
Zonde om dit zo te benoemen. Vind ik.[quote]
Simpel... Omdat ik al lang wist dat ik slimmer was en meer kon dan mensen denken maar ik wel ben gaan geloven dat ik het niet was. En eigenlijk is dat toch heel dom?
Ja, ik weet dat dat voor geen meter klopt... met mijn hoofd ... maar mijn hart en hoofd durven nogal met elkaar overhoop te liggen.
Je weet nu pas waarom je bent zoals je bent - hoezo is je leven voordat je dit wist gelijk aan "falen"?
Zonde om dit zo te benoemen. Vind ik.[quote]
Simpel... Omdat ik al lang wist dat ik slimmer was en meer kon dan mensen denken maar ik wel ben gaan geloven dat ik het niet was. En eigenlijk is dat toch heel dom?
Ja, ik weet dat dat voor geen meter klopt... met mijn hoofd ... maar mijn hart en hoofd durven nogal met elkaar overhoop te liggen.
Als we nu eens anders als standaard gaan beschouwen?
Re: Verdriet
Heel herkenbaar, Deadlyke. Ik weet het ook al lang, maar heb het mezelf erg moeilijk gemaakt. Onnodig moeilijk..
Re: Verdriet
Ik snap de manier van denken, en zou graag willen dat het bij mij anders was.
Het verleden is niet te wijzigen, en (in een poging wijs te klinken) zeg ik altijd dat ik geen spijt heb van keuzes, immers: wat ik toen koos was precies wat ik wilde.
Daarbij de (dooddoener?) opmerking: change what you can't accept & accept what you can't change.
Ofwel: het verleden is niks meer aan te doen - de toekomst wel! Kijk wat je nu kunt doen om je leven fijner te maken...!!!
Het verleden is niet te wijzigen, en (in een poging wijs te klinken) zeg ik altijd dat ik geen spijt heb van keuzes, immers: wat ik toen koos was precies wat ik wilde.
Daarbij de (dooddoener?) opmerking: change what you can't accept & accept what you can't change.
Ofwel: het verleden is niks meer aan te doen - de toekomst wel! Kijk wat je nu kunt doen om je leven fijner te maken...!!!
Re: Verdriet
MB, ik herken veel van wat je schrijft. Wat akelig dat je dochter gepest wordt! Dit lijkt me vreselijk om te constateren…
Ik voel/weet eigenlijk al een poos dat HB speelt/zou kunnen spelen bij ons in de familie maar durf(de) hier eigenlijk ook geen aandacht voor te vragen. Ik wil niet de moeder zijn die overdreven aandacht vraagt voor de uitzonderlijkheid van haar eigen kind.
Ook ik voel me niet slim (wat is slim?!), terwijl ik onderliggend weet (als ik eerlijk naar mezelf durf te kijken) dat ik echt wel wat in huis heb. Maar ik durf het niet te laten zien.
Mijn dochter (4) is (nu al!) een kei in zich aanpassen, iets wat ik ook al van zeer jong in extreme mate heb gedaan. Ze komt regelmatig, zonder aanwijsbare reden, hyperventilerend terug uit school. Terwijl ze echt wel graag naar school gaat.
Bij mij is HB (mede door mijn aanpassingsvermogen) nooit herkend en erkend en omdat ik me zo goed wist te kleuren naar de omgeving waren er op de basisschool nooit problemen. Dit begon pas op de middelbare school.
Door het aanpassen vanaf jonge leeftijd is het sociale voor mij iets dat me heel veel energie heeft gekost en nog steeds kost. Dat heeft, terugkijkend, voor veel problemen en ongelukkige perioden in mijn leven gezorgd. Ik ben de afgelopen maanden in een existentiële crisis terecht gekomen, door in grote lijnen wat ik hierboven schrijf. Dat is natuurlijk niet fijn (zacht uitgedrukt), maar tegelijkertijd ook voor het eerst in mijn leven een ingang om te leren mijzelf te zijn. Ik heb geen andere keuze meer. Te accepteren dat ik blijkbaar anders functioneer, reageer en (gedeeltelijk) andere behoeften heb dan veel mensen in mijn omgeving.
Ik zou mijn dochter zo graag al vantevoren deze erkenning en kennis willen meegeven, om haar deze enorme twijfel aan zichzelf te besparen. Haar in een vroeg stadium helpen om haar bestaansrecht te definiëren.
Het “label” HB verandert niks aan je persoon, je bent zoals je bent. Met label of zonder. Maar het kan, met name voor mijn dochter wel zorgen voor een stukje (h)erkenning. Want probeer zonder dat label maar eens uit te leggen waar je kind behoefte aan heeft, hoe het in haar hoofd werkt. Dat is niet te doen, hoe bereidwillig de omgeving ook is.
Dat is voor mij de motivatie om toch op het HB verhaal door te gaan, hoe eng het ook is.
Ik kan je dus geen tips/advies geven, maar lees graag mee. Succes!
Ik voel/weet eigenlijk al een poos dat HB speelt/zou kunnen spelen bij ons in de familie maar durf(de) hier eigenlijk ook geen aandacht voor te vragen. Ik wil niet de moeder zijn die overdreven aandacht vraagt voor de uitzonderlijkheid van haar eigen kind.
Ook ik voel me niet slim (wat is slim?!), terwijl ik onderliggend weet (als ik eerlijk naar mezelf durf te kijken) dat ik echt wel wat in huis heb. Maar ik durf het niet te laten zien.
Mijn dochter (4) is (nu al!) een kei in zich aanpassen, iets wat ik ook al van zeer jong in extreme mate heb gedaan. Ze komt regelmatig, zonder aanwijsbare reden, hyperventilerend terug uit school. Terwijl ze echt wel graag naar school gaat.
Bij mij is HB (mede door mijn aanpassingsvermogen) nooit herkend en erkend en omdat ik me zo goed wist te kleuren naar de omgeving waren er op de basisschool nooit problemen. Dit begon pas op de middelbare school.
Door het aanpassen vanaf jonge leeftijd is het sociale voor mij iets dat me heel veel energie heeft gekost en nog steeds kost. Dat heeft, terugkijkend, voor veel problemen en ongelukkige perioden in mijn leven gezorgd. Ik ben de afgelopen maanden in een existentiële crisis terecht gekomen, door in grote lijnen wat ik hierboven schrijf. Dat is natuurlijk niet fijn (zacht uitgedrukt), maar tegelijkertijd ook voor het eerst in mijn leven een ingang om te leren mijzelf te zijn. Ik heb geen andere keuze meer. Te accepteren dat ik blijkbaar anders functioneer, reageer en (gedeeltelijk) andere behoeften heb dan veel mensen in mijn omgeving.
Ik zou mijn dochter zo graag al vantevoren deze erkenning en kennis willen meegeven, om haar deze enorme twijfel aan zichzelf te besparen. Haar in een vroeg stadium helpen om haar bestaansrecht te definiëren.
Het “label” HB verandert niks aan je persoon, je bent zoals je bent. Met label of zonder. Maar het kan, met name voor mijn dochter wel zorgen voor een stukje (h)erkenning. Want probeer zonder dat label maar eens uit te leggen waar je kind behoefte aan heeft, hoe het in haar hoofd werkt. Dat is niet te doen, hoe bereidwillig de omgeving ook is.
Dat is voor mij de motivatie om toch op het HB verhaal door te gaan, hoe eng het ook is.
Ik kan je dus geen tips/advies geven, maar lees graag mee. Succes!
Re: Verdriet
Ik begrijp wel wat je bedoelt, maar ik ben niet ontevreden over mijn huidige leven. Ik denk dat het soms wel goed is om naar het verleden te kijken en sommige dingen te doorleven. Soms moet je eerst dingen verwerken voor je ze kunt accepteren. Bij mij werkt dat tenminste zo. Je kunt jezelf niet voorschrijven wat je moet voelen. Je voelt iets en dat is het. Dat negeren en artificieel de andere kant op kijken, maakt bij mij meestal dat ik van zo'n gevoel langer last heb, dan wanneer ik er aandacht aan geef. Dan is het meestal zo voorbij.OverLoad schreef: ↑vr 28 apr 2017, 13:03Ik snap de manier van denken, en zou graag willen dat het bij mij anders was.
Het verleden is niet te wijzigen, en (in een poging wijs te klinken) zeg ik altijd dat ik geen spijt heb van keuzes, immers: wat ik toen koos was precies wat ik wilde.
Daarbij de (dooddoener?) opmerking: change what you can't accept & accept what you can't change.
Ofwel: het verleden is niks meer aan te doen - de toekomst wel! Kijk wat je nu kunt doen om je leven fijner te maken...!!!
Re: Verdriet
Dat zou met mijn dochter ook wel aan de hand kunnen zijn. Ik heb de afgelopen tijd proberen uit te zoeken wat er aan de hand was, maar er kwam eigenlijk niet echt iets uit. Bedankt dus, daar had ik helemaal niet aan gedacht, dat het zo zou kunnen zijn.
We hebben in elk geval besloten haar op een weerbaarheidstraining voor kinderen te doen. Wat extra sociale vaardigheden kan sowieso geen kwaad. Ik hoop dat ze daar wat betere technieken kan leren, dan alleen het 'trek het je maar niet zo aan' of 'dan ga je toch met iemand anders spelen', wat ik dan als moeder tegen haar zeg (en wat niet helpt
).