Vriendschappen, netwerken en sociaal doen

[Phileine2]

Om het topic 'Netwerken en sociaal doen' weer over werk te laten gaan, en de ontstane discussie over vrienschappen versus netwerken en sociaal doen, verder te kunnen voeren, hier een nieuw topic.
Dit is de link naar het topic op werk: http://www.hb-forum.nl/viewtopic.php?f=28&t=2220

We hadden het over vriendschappen, introvert vs extravert, 'water geven' van vrienden, vriendennetwerk 'uitbouwen' etc.

Ik wilde hier zelf zeker nog iets over zeggen, maar ben nog aan het broeden wat precies, en hoe te verwoorden. Maar ik nodig jullie uit hier verder te gaan.

[Laatbloeier]

Dank je, Phileine, goed initiatief! Ook ik kom hier zeker nog terug, het houdt me bezig.

[Phileine2]

Kort samengevat komt het er op neer dat ik veel mensen ken. Leuke en minder leuke. Slimme en minder slimme. Alle leeftijden. Dichtbij en ver weg.

Maar hoe bepaal je nou wie je water gaat geven? (ik houd de uitdrukking er gewoon in)

Met sommige mensen deel ik een geschiedenis, wat best wat waard is. Maar we geven elkaar al een tijd weinig water. Maar is dat erg?
Met anderen zit ik in dezelfde levensfase, zelfde hobby's. Maar ik kan niet écht met ze praten en na vier jaar kennen ze me nog niet. Die geef ik nu bewust geen water meer.
Anderen ken ik al van jongs af aan, uit 'mijn' dorp. Ik woon er niet meer maar kom er nog regelmatig. We delen mooie ervaringen, waaronder een paar reizen. Maar niemand is van mijn leeftijd, ze gaan niet mee stappen zeg maar.

Wie ga ik dan water geven?

Een tijdje geleden maakte ik de balans op en het kwam er op neer dat de mensen met wie ik écht kan praten, grotendeels niet hier wonen. Ok dacht ik, niet moeilijk doen, wat leuks meenemen in de trein en gáán.
Maar als ik heel realistisch ben.. In een ritme waarbij ik door de week werk en het weekend nodig heb voor het huishouden, uitrusten e.d. gaat het me teveel energie kosten om alle lange afstandsvrienschappen te onderhouden. Want ook als mensen hier komen en daarvoor lang reizen, zet ik ze niet na een kopje thee en een uurtje praten weer terug op de trein/ in de auto.

Ik vind dit al een tijdje heel moeilijk. En momenteel krijgt er bijna niemand water.

Vroeger was het makkelijker, er was een groep en als Jantje jarig was, zag je op die verjaardag ook Pietje, Klaasje, Katrientje, etc. Nu met allemaal losse mensen werkt dat niet zo.

Dit is niet bedoeld om advies te vragen. Meer om aan te geven wat mij bezig houdt, wat ik moeilijk vind. Want ik heb bewust de keuze gemaakt sommige contacten te laten voor wat ze zijn. Maar hoe ik nu wél verder moet, ben ik nog niet uit.

(Ik stel me nu kwestbaar op en zou het waarderen als daar in de reacties rekening mee wordt gehouden....)

[Phileine2]

(Ik bedoel met 'alle langeafstandsvriendschappen' een paar nichtjes die ik wil blijven zien, een handjevol vrienden uit de studententijd en mogelijk wat leuke mensen via internet, oa hier. En evt een middelbare schoolvriendin. Om het even concreet te maken, want het stond er wat vaag)

Ben geloof ik niet zo iemand die aan één goede vriend of vriendin genoeg heeft

[Liv]

Mooi verwoord, Phileine. Ik heb zelf vaak het idee dat al m'n huidige vriendschappen het net niet zijn. De 2 meiden met wie ik het meest heb qua klik, wonen nogal een eind weg, dus dat is niet zo praktisch.

Verder: ik ben erg loyaal in vriendschappen. Ik ga vol in vriendschappen en geef niet zomaar op. Een aantal jaar geleden had ik twee geweldige vriendinnen, en daar kwam een derde bij met wie ik het achteraf nooit heb zien zitten. Maar ik deed m'n best om er wat van te maken en vond dat ik het niet kon maken om het te stoppen. Helaas denkt niet iedereen daar hetzelfde over. Ik werd gedumpt en dat deed me zóveel pijn. Ik mis die 2 meiden inmiddels niet meer, maar wel zo'n vriendschap.

Ben daarna ook heel zoekende geweest in vriendschappen. Nu misschien nog steeds wel. Ook als kind had ik dat achteraf gezien. Dat ik zo op zoek was naar die echte hartsvriendin zoals anderen die hadden. Ik had wel meiden die ik beste vriendin noemde, maar ik denk dat ik altijd gezocht heb naar iemand met wie 't op alle fronten klikte. Klinkt misschien onrealistisch, maar misschien is dat ook wel HB-achtig. Dat je dus iemand zoekt met wie het diep kan gaan qua gesprekken, maar met wie je ook gewoon echte lol kan hebben. Ik denk dat ik dat heb gehad.

En daar komt dan ook weer het praktische aspect bij dat Phileine noemde: dat soort mensen wil je dan ook nog wel in een straal van 20 km hebben

[sterke leeuwin]

eigenlijk.... heb ik geen beste vriendin.. In ieder geval niet zo iemand als wat ik mij daar zelf van voorstel..

Veeleisend, want zelf enorm loyaal en trouw, en daardoor vaak teleurgesteld.

Door onze kinderen belandt je op een gegeven moment in andere kringen, en nu hebben we via school en orkest twee leuke bevriende echtparen. Erg leuk en gezellig, maar of ik er mijzelf honderd procent in thuis voel of mijzelf kan zijn?

Denk het eigenlijk niet. Ik blijf mij aanpassen om aardig gevonden te worden..

Ik ben de laatste jaren wel meer gaan schiften en scheiden... Voor sommige trek ik de kraan niet eens meer open zeg maar

Beetje pleaser af proberen te worden...

[leonie]

Vriendschappen is echt iets bijzonders. Als je kijkt naar mijn vriendenkring ben ik er niet echt goed in om een en ander in stand te houden. Net als sommigen van jullie ben ik ook altijd opzoek naar een soort ultieme vriendin, eentje waar ik tot op elk niveau mee kan kletsen. Een oud collegaatje van mij is inmiddels een dergelijk vriendin. Zijn is heel slim, heel gevoelig en wij snappen elkaar volledig. Heerlijk dat ik toch nog eens zo iemand heb gevonden. En onze levens lijken ook nog eens veel op elkaar, wat herkenbaar is maar ook juist weer lastig, want we reizen beiden veel dus zien elkaar weinig.
Verder heb ik best een ruime groep van gewone vrienden. eigenlijk is dat een mix van mensen die allemaal iets hebben wat raakt aan iets van mij, een eigenschap, een interesse, een hobby etc.
Ik zou best wel eens meer mensen die echt heel veel met mij delen om mij heen willen hebben. Maar heb een tijd geleden eens besloten dat die er gewoon niet veel zijn. En dat ik dus ook gewoon blij moet zijn met de mix van mensen die in ieder geval iets met mij delen.
Eén ding hebben alle mensen waar ik graag mee omga wel met elkaar gemeen, ze hebben zonder uitzondering iets heel authentieks. Het zijn stuk voor stuk geen doorsnee mensen en veelal mensen die zich niet aanpassen aan de norm.

[Phileine2]

Ik loop een beetje verder te prakkiseren dus schrijf dat eerst op en reageer dan.

Ik realiseer me net dat twee van de ver-weg-vriendinnen de ouders wél in de buurt of enigszins in de buurt hebben wonen. Evenals een nicht. Dus met wat handig combineren kunnen we er misschien de gewoonte van maken dat ze soms als ze de ouders bezoeken, ook hier komen. Of dat ik misschien naar de ouders kom (wat in al deze gevallen klikt)

Een tijd lang heb ik geen eigen woning gehad, woonde bij ouders in wat ik als een gunst ervaren heb. Maar mensen ontvangen op mijn slaapkamer vond ik niet zo fijn, en bij mijn ouders in de woonkamer was ook niet zo handig, die hadden hun eigen leven + eigen bezoek.
Mijn huidige huis was lange tijd 'niet af' waardoor ik er ook liever geen mensen uitnodigde. Ik moet alles even opnieuw programmeren, lijkt wel, nu ook de mogelijkheid bestaat dat mensen bij mij op bezoek komen, in mijn huis. Stom dingetje misschien maar het zit niet echt in mijn systeem. Ik ga altijd naar anderen toe.

En dat ik er nu zo mee bezig ben, met die vrienden, is dat ik zeer binnenkort 30 word. Ik wil een feest geven, niet op de dag zelf maar iets later, maar weet nog niet wie ik wel en niet vraag. Wil alleen mensen vragen van wie ik hoop dat ze er als ik 40 word ook weer bij zijn, zeg maar. Niet die verplichte contacten.
Maar ik vind het wel lastig zeker nu sommige contacten in de verwater-fase zitten. Eigenlijk wil ik die er niet bij.

[Phileine2]

Liv, ja idd, in een straal van 20 km is handig.

Soms wil ik ook gewoon ff niks afspreken in een weekend, gewoon kijken hoe het komt. Maar puntje bij paaltje heb ik dan op zondagmiddag best zin wat te gaan doen... Alleen dan bel je niet iemand die uit t Oosten moet komen (terwijl je zelf in t Noord-Westen woont).

Ik was altijd best trouw in vriendschappen. Zeggen anderen; Ik vond het normaal. Lange tijd mijn middelbare schoolvriendinnen bezocht in Maastricht, afstudeerfeesten bijgewoond van vrienden en bekenden, vaak naar t oosten gegaan voor verjaardagen.

En nu komt de klad er in, maak ik er een zootje van. Mensen krijgen kinderen en ik stuur geen kaartje, verjaardagen denk ik wel aan maar ik laat niks horen, housewarmingfeest SMS ik op het moment zelf dat ik ergens anders ben, terwijl ik dat best vooraf wist.... Zulke dingen. Misschien omdat het in mijn hoofd ook een rommeltje is met de sociale contacten.
Ik moet gewoon weer een kalender nemen en een stapel kaartjes, enveloppen en postzegels Juist dat digitale gedoe maakt me ook slordig. En mijn adresboekje (een ouderwetse ) updaten.

@Liv: pijnlijk hoe dat gegaan is met die vriendinnen. Bij mij, vroeger, met drie of vier vriendinnen was het ook lastig. Want binnen het clubje verschoven de verhoudingen wel eens en één dame was nogal manipulerend maar had op mij -denk ik- geen vat. Wij twee konden niks met elkaar.
Ik heb ook een jeugdvriendin gehad die wel een soort totaal-pakket was Maar ik was best jaloers toen zij ook met anderen omging. Ik was ook niet zo makkelijk denk ik, als vriendin. Binnenvetter en destijds moeilijk met zelf contacten leggen. En gunde het haar ook niet zo.

[Siouxsie]

Het thema houdt mij ook wel bezig

Als kind had ik wel (harts)vriendinnen, maar in mijn volwassen leven niet.

Met veel vrouwen kan ik niet goed overweg. Met mannen ontstaat er altijd een flirterige/seksuele lading in het contact waardoor ik geen mannen als vrienden kan hebben (niet op een platonische manier dus).

Soms heb ik een klik met iemand, en dat zijn zonder uitzondering erg emotionele mensen. Dat maakt dat ik er geen vriendschap mee kan onderhouden want tot nu toe kom ik met zo iemand altijd in een neerwaartse spiraal van emoties terecht, ik heb overigens geen idee hoe dat komt. Ik ben dan heel loyaal en wil heel veel van mezelf geven, maar wil daar ook erkenning voor, kortom ik zuig die vriendschap helemaal leeg (ofzoiets).

Het resultaat van dit gebeuren is dat ik enkele stellen als vrienden heb gehad, maar eigenlijk vond ik er niet veel aan. Ik mis de passie in een 'normale vriendschap'. Ik kan absoluut geen ruziemaken en houd niet van meningsverschillen, dus dan ontstaat er een voortkabbelend gebeuren van (voor mij) sociale verplichtingen. Van die stellen vond ik altijd de mannelijke helft leuk maar het vrouwelijke deel niet zo. Dus die vriendschappen heb ik maar gewoon laten eindigen uiteindelijk en dat voelde als een enorme bevrijding.

Nu heb ik geen vrienden meer, en kennissen heb ik heel weinig. Grappig is wel dat nu al die mensen weg zijn, er nieuwe mensen als vanzelf weer opduiken, alsof je altijd weer in het zwarte gat van de vriendschap gezogen wordt

[Zarathustra]

Ik noem het ´op dezelfde golflengte zitten´.

[Phileine2]

Ik noem het ´op dezelfde golflengte zitten´.

Ik denk dat er meer nodig is. Idd, dat is de basis.

Maar hoe vaak wil je contact, en die ander?
Kun je goed afspraken maken? Iemand die 2 mnd van tevoren alles wil plannen, daar heb ik moeite mee. Echter iemand die nu opbelt dat ie er over een half uur is... ook Dus ik ben daarin niet zo makkelijk.
Vind je -behalve praten- dezelfde dingen leuk? Is wel handig als je ook eens ergens heen kunt samen.

Bij mij is ook een vriendschap opgehouden omdat zij niet van mailen hield en ik niet zo van bellen. Zij mailde niet terug en ik belde haar nooit... tja. (gebeurde wel nadat ze naar buitenland verhuisd was, waar ik overigens nog wel een keer een week geweest ben)

Wel lekker om ff te spuien. Zit hier al zo lang mee en met het idee dat ik er geen kant mee op kan, merk ik nu

[Zarathustra]

Bij mij is ook een vriendschap opgehouden omdat zij niet van mailen hield en ik niet zo van bellen. Zij mailde niet terug en ik belde haar nooit... tja. (gebeurde wel nadat ze naar buitenland verhuisd was, waar ik overigens nog wel een keer een week geweest ben)

Ik heb hetzelfde met een neef die in Spanje is gaan wonen. Als we ontmoeten zijn er veel gelijkenissen en kunnen we letterlijk uren praten, maar een lange afstandvriendschap is een beetje gecompliceerd, en vandaar dat we verder geen contact hebben.
Binnen mijn werk ga vrij gemakkelijk met mensen om, maar buiten werk zijn er nauwelijks contacten. Ik heb mijn bedrijf, gezin en hobby's, en daar gaat al mijn tijd aan op. En iedereen maakt een afweging hoe die zijn tijd verdeelt. En zoals ik prettig vind om elke avond thuis te zijn, zijn er ook mensen die niet thuis kunnen blijven zitten.

Wat vriendschappen betreft, het moet passen. Als volwassene is dat gecompliceerder dan wanneer je jong bent. Maar ik geloof dat als de situatie ernaar is, iedereen vrienden zouden kunnen zijn. Iedereen .
Maar in de praktijk volgt iedereen zijn eigen weg. En als die gelijk lopen dan krijg je de titel van dit topic.

[Zarathustra]

Geen reactie? Ik ben soms wel te direct...

[erik1973]

Ik denk dat heel veel mensen het gewoon druk hebben in het dagelijks leven. Het echte contact kan pas soms echt ontstaan als iemand de drukte van de alledag even weet te vergeten en zichzelf openstelt voor het moment.

Ik herken het heel goed, een vriend op lange afstand, een terughoudendheid voelen om te bellen, een drempel die steeds hoger wordt als je elkaar lang niet heb gesproken.
Op de 1 of andere manier lukte het een aantal jaren geleden veel beter om nieuwe contacten te maken, vergeleken met nu.

Ik beschouw vrienden als mensen met wie je alleen kan afspreken en met wie je je emoties kunt delen, jezelf kwetsbaar durft op te stellen. Op dit moment heb ik er ongeveer 6 daarvan van wie ik er 4 regelmatig zie.

Eigenlijk heb ik een beetje een aversie tegen al die internet contacten, omdat het eigenlijk geen echt contact is. Als ik bv. zeker weet dat ik bepaalde mensen nooit zal ontmoeten, dan hoeft het van mij eigenlijk niet zo. Wanneer ik met iemand klets over het internet, dan krijg ik na verloop van tijd een beeld van iemand en als het dan nog heel goed klikt, wil ik iemand uiteindelijk wel ontmoeten of fantaseer ik over het beeld en over de persoon.

Het liefst zou ik in een wereld leven, waarin iedereen open is richting elkaar, geen vooroordelen heeft richting elkaar. Ik vind persoonlijk dat we hier in Nederland toch in een maatschappij leven, waarin mensen zich best vaak druk maken over wat een ander van hen vindt. Terwijl het eigenlijk zo zou moeten zijn, dat mensen zich vaker zouden mogen afvragen, wat ze voor een ander kunnen betekenen.

Over hoe vaak je vrienden zou willen zien, denk ik aan 1-2x per week. Het liefst zou ik wat meer mensen willen leren kennen om gewoon leuke dingen mee te doen en ervaringen uit te wisselen. Misschien dat dit forum wel de juiste plek is, wie weet.

[inge mulder]

Voor mij is het aan de ene kant juist makkelijker om openlijk over het een en ander te praten. En de mensen die ik via internet heb ontmoet en vervolgens in real life, daarbij merk ik ook dat het makkelijker praat via een medium.

Aan de andere kant is het ook weer lastiger, omdat er een groot gedeelte aan informatie minder binnenkomt.

Misschien dat dat juist de informatiewisseling versnelt.

[Phileine2]

Ik beschouw vrienden als mensen met wie je alleen kan afspreken en met wie je je emoties kunt delen, jezelf kwetsbaar durft op te stellen.

Grappig criterium. Ik heb idd gemerkt dat ik met sommige mensen liever niet alleen afsprak maar in een groepje. Omdat het eigenlijk 1 op 1 niet zo klikte.

Ik vind internetcontacten juist wel 'echt'. In het echte leven, op een terras of in een café of bij een concert, lijkt het soms gezellig maar eigenlijk gaat het gesprek soms nergens over.
Via internet ga ik puur af op wat iemand schrijft, dus wat diegene te zeggen heeft. En ik ben ook eerlijker, die ander kan immers gewoon uitloggen als hij/zij genoeg van me heeft zonder dat hij/zij bang hoeft te zijn de avond te verpesten.

Nadeel is dat je meestal niet bij elkaar in de buurt woont en niet ff snel een bak thee doet bij elkaar.

[inge mulder]

Zo zie ik het ook. Al heb ik tegenwoordig ook betere gesprekken irl. Maar het feit dat je vaak terug kan lezen over hoe en wat is ook handig, want dan kom je ook weer makkelijk ergens op terug.

[Laatbloeier]

Ik ren een beetje achter de feiten aan hier. Het is voor mij op dit moment een van de meest interessante topics en als ik lees, wil ik op vanalles reageren. Komt wel, even de rust en de tijd vinden.

Ondertussen stel ik (mijzelf en evt. jullie) wat vragen. Wat verwacht ik van een vriendschap? Bijv.:

• zo nu en dan leuke dingen doen samen
• belangrijke interesses delen
• een ultieme 'klik'
• een 'door dik en dun-gevoel' (bij wijze van spreken 's-nachts kunnen bellen, een altijd luisterend oor)
• je kwetsbaar kunnen opstellen
• elkaar heel regelmatig zien
• elkaar een half jaar 'met rust kunnen laten' en nog is het okay

En: is vriendschap in principe tijdelijk (gebonden aan levensfase of een kort moment van iets gezamenlijks delen) of heb je het liefst (ook) 'n vriendschap 'voor het leven'? Acht je dit mogelijk?

Waar ligt voor jullie het zwaartepunt, wat is het belangrijkste vriendschaps-element? Ik moet er voor mijzelf nog even over nadenken, ik kom erop terug.

[Phileine2]

Handig om de criteria voor jezelf zo helder te hebben.

Alleen elkaar heel regelmatig zien en elkaar een half jaar met rust kunnen laten spreken elkaar een beetje tegen.
Spreek je dat dan uit, als je even geen tijd hebt voor sommige contacten? Of kom je er na een half jaar achter dat er alweer een half jaar voorbij is sinds je contact hebt gehad?

Ik blijf het een moeilijke puzzel vinden. Ook omdat in bijna alle gevallen de afstand meespeelt, waardoor er zomaar een jaar voorbij kan zijn of zelfs anderhalf jaar. Als er ook nog een 'kluizenaarsperiode' van mij tussendoor komt.

Nou ik puzzel nog wel even verder

Edit: Acda en de Munnik hebben er een liedje over: Wanneer ben je twee vrienden die elkaar niet elke dag hoeven te zien... Wanneer ben je geen vrienden meer?
(ik hoef niemand elke dag te zien hoor maar wel grappige tekst)