Wat schattig, ik zie het helemaal voor me hoe een kleuter ondersteboven op zijn kleine stoeltje zit ondertussen een boekje te lezenLaatbloeier schreef:Grappig Liv, ik moet nu denken aan toen ik leesmoeder was bij de klasjes van mijn zoons. Sommige kinderen konden écht geen seconde stilzitten en zaten soms zo ongeveer ondersteboven op hun stoeltje. En dan moesten ze daarbij dus ook nog lezen...Nu pas begrijp ik dat ze waarschijnlijk psychomotorisch overexcitable waren! Of ze hadden ADHD, kan ook nog?
Of gewoon lekker laten spelen.Liv schreef:Ik zou 't ook niet raar willen noemen, hoor.
Meer kinderen aan de zitbal, zou ik zeggen, haha
En terwijl ik dit lees, betrap ik mezelf erop dat ik precies hetzelfde doeLiv schreef:Dit typend ben ik overigens met zowel met de vingers van m'n linkerhand als m'n tenen aan 't bewegen...
Dat vond ik ook een van de ergste dingen aan carnaval vroeger: die verkleedkleren van dat vreselijke stof. Ieeeeh! Ik ging ook al heel snel over op "normale" kleren en dan in opvallende kleuren oid. Schmink haat ik trouwens ook.Thom schreef:Hier hetzelfde. Zowel het doen alsof, als de verkleedkleren die nooit lekker zaten en ik bijna allergisch voor was.PSG schreef:...Altijd een hekel gehad en gehouden aan verkleden (sint, carnaval, clowns, vrijgezellenverkleedpartijtjes, etc. )...
Enige uitzondering was toen ik als cowboy naar carnaval ging op de lagere school. Een spijkerbroek was bekend, evenals een ruiten overhemd en natuurlijk moest daar een cowboyhoed bij. En zo'n hoed was nog wel te doen.
Lucy Maud Montgomery schreef: Here sat Marilla Cuthbert, when she sat at all, always slightly distrustful of sunshine, which seemed to her too dancing and irresponsible a thing for a world which was meant to be taken seriously...
Lucy Maud Montgomery schreef: Here sat Marilla Cuthbert, when she sat at all, always slightly distrustful of sunshine, which seemed to her too dancing and irresponsible a thing for a world which was meant to be taken seriously...