Oscuras Evræ

[Oscuras Evræ]

Okay Oscuras, dank voor je toelichting aangaande de door jou erkende samenhang tussen emotie en ratio. Het gaat hierin natuurlijk -zoals gebruikelijk kun je zeggen!- om de balans. Hoeveel ratio is nodig? Ik heb wel eens begrepen dat psychologisch onderzoek heeft aangetoond dat de ratio die mensen (denken te) hanteren, voor een groot deel illusie is.

Ik moet hierbij denken aan onderzoek gedaan met iemand wiens verbinding tussen linker- en rechterhelft was doorgesneden.

The surgical operation to produce this condition is called corpus callosotomy (not to be confused with colostomy) and is usually used as a last resort to treat otherwise intractable epilepsy.

Googelen herinnert mij eraan dat een van de onderzoekers Michael Gazzaniga is. (Stukje tekst hieronder afkomstig uit Psychologie - Marc Brysbaert.



Uiteraard is het voorbeeld van de split-brain-patiënt uitzonderlijk. Maar ik denk toch dat wij allen regelmatig niet helemaal weten waarom we iets voelen (en denken!). Kortom: ik erken hierin mijn menselijkheid en wantrouw mijn eigen ratio regelmatig!

Hoeveel ratio is nodig? Zo veel mogelijk.

Precies dat is iets waar ik dus *wel* dat verschil merk bij mezelf; Als student psychologie ben ik (in het eerste kwartiel) al geconfronteerd met de illusie van controle die mensen hebben, en hoe dat tot stand komt (foutieve attributie, allerlei soorten bias, cognitieve dissonantie vermindering) - en dat ik dat dus niet/nauwelijks - of in ieder geval in een extreem verminderde mate - heb. Natuurlijk wil het wel eens voorkomen, ik ben (nu nog) menselijk, maar relatief gezien vergeleken aan anderen is dat veel, veel lager door m'n extreme niveau van bewustheid in alles wat ik doe. Ik heb de afgelopen 4 jaar niet een keer gehad dat ik niet wist waarom ik iets voelde, dat ik niet met chirurgische precisie het volledig en volmaakt op commando kon ontleden, en ik niet in kloppende (bevestigd door verschillende tests) diagrammen kon verdelen in welke mate X invloed had op Y.

Juist op dat niveau heb ik dus zoveel bevestiging; simpelweg te verklaren als:

Mensen hebben in de regel gedachte/leven onder voorwendsel van/hebben zelfbeeld X, wat door psychologisch/wetenschappelijk onderzoek toch anders blijkt te zijn/verkeerd wordt geinterpreteerd door mensen > De denkfout/bewustzijnsgebrek/zelfbedrog is niet of nauwelijks aanwezig bij mijzelf -> Conclusie = Er is wel daadwerkelijk iets verschillend met het overgrote gros van de mensheid. En al jaren lang wordt deze "arrogantie" of "fout denken" bij me opgemerkt op eerste gezicht door mensen, waarna die mening na keer op keer "uitzonderlijke" denkprocessen/gedrag van mij toch wordt bijgesteld naar "Os is daadwerkelijk een uniek persoon."

Moet trouwens zeggen, leuk dit artikel Ik heb er net vorig kwartiel op m'n studie veel over gehad, split-brain patienten super interresant!

[Siouxsie]

Je redenering is flawed. En hij wordt in stand gehouden door je eigen biases waarbij je informatie die strookt met jouw gedachten wel accepteert, en informatie die het tegenspreekt niet. Er gebeurt hetzelfde als bij het "miskend genie" effect en dat hangt ook samen met het "superioriteitscomplex" waar een ander topic over loopt.

Zo veel ratio als mogelijk, waar leidt het toe ? Rationaliseren is gewoon rationaliseren, niet meer dan dat. Rationaliseren bestaat náást je emotionele staat van zijn. Dat erken je zelf ook, en het blijkt ook uit je eerdere uitspraken over de keuzes omtrent ouderschap.

Natuurlijk kan je elke redenering die krom is recht lullen, dat kan iedereen. Os ís daadwerkelijk een uniek persoon, maar het is niet jouw vermogen tot rationaliseren die jou uniek maakt.

En dan jouw voorbeeld m.b.t. de keuze voor het ouderschap:

Dat hele irrationele, daarom heb ik eigenlijk een hekel aan ouderschap. Het kind stelt niks voor en is waardeloos in principe. Het is een klont cellen, een vampier die zonder iets terug te geven tijd, geld, liefde en alle andere dingen uit je zuigt, een klein monster dat zich aan je oxytocinesysteem vastbijt, je brein hackt.

niet heel anders dan wanneer de overheid ervoor zou kiezen om een slave chip in je brein te implanteren - vervang alleen overheid met "Biologisch imperatief/belang van de soort."

Sterker nog, ik vind iedereen die die scheidlijn niet trekt, en zich leerlegt bij biologische eigenschappen waar ze niet bewust voor hebben gekozen, die bestaan voor een ander doel dan zelfverbetering/verrijking een hypocriete verrader van zichzelf en de waarde van zijn of haar eigen leven, een soort ruggengraatloze kakkerlak

Ik ben al best wat vriendinnen kwijtgeraakt doordat ik geen enkel respect meer voor ze kon opbrengen wanneer ze - zonder rationeel onderbouwde reden en zonder het te kunnen verdedigen, zelfs boos wordend als ik er vriendelijk om vroeg - toch besloten kinderen te willen/nemen.

Als er nou daadwerkelijk een coherente, denkfoutloze argumentatie zou volgen die nauwkeurig uiteenzet wat en waarom, hoe hun persoonlijke geluk zonder bias structureel zal toenemen vanaf dat moment tot het moment dat ze sterven, een duidelijke, weloverwogen uiteenzetting die congruent is met hun persoonlijkheid, wensen en ambities, waarbij nauwlettend rekening gehouden is met mogelijke bias zou ik ze het beste wensen

Echter [...] Het enige wat ik zie zijn een soort stuifkorrel-stamper-moederkloeken, gehypnotiseerd door hun ovaries/testes

Je maakt zelf het onderscheid tussen een "biologisch gedreven" keuze voor het ouderschap, die je zou afkeuren, ten overstaan van een keuze voor het ouderschap die gepaard zou gaan met een coherente, denkfoutloze argumentatie, die je wél zou accepteren, geef je aan.

Wat is daar de logica van ? Waarom is een keuze mét ratio-saus er overheen beter dan eentje zonder ?

Het ratio is niet meer dan een babbelbox in je hoofd, die door emotie gedreven keuzes kan 'goedpraten'.
Een keuze blijft altijd dezelfde keuze, en elke keuze is gemaakt onder invloed van "de natuur" cq. biologie, oftewel emoties, die voortkomen uit de menselijke natuur. De emoties zijn niet gescheiden van ratio zodra er sprake is van een bewuste rationale. Er is dan een emotionele keuze mét ratio-saus, that's all. Het ratio is subjectief, geef je zelf ook aan. Waarom zou je dan nog zo moeilijk doen door te denken dat je met je ratio je biologische hardware kan overrulen?

Dat is als een computer die met behulp van software zijn eigen chipset wil vervangen, oftewel: dat kan niet. Want de software draait op die hardware, het één is onlosmakelijk verbonden met het ander.

Waarom zou je streven naar zo veel mogelijk ratio?

[Oscuras Evræ]

Je redenering is flawed. En hij wordt in stand gehouden door je eigen biases waarbij je informatie die strookt met jouw gedachten wel accepteert, en informatie die het tegenspreekt niet. Er gebeurt hetzelfde als bij het "miskend genie" effect en dat hangt ook samen met het "superioriteitscomplex" waar een ander topic over loopt.

Zo veel ratio als mogelijk, waar leidt het toe ? Rationaliseren is gewoon rationaliseren, niet meer dan dat. Rationaliseren bestaat náást je emotionele staat van zijn. Dat erken je zelf ook, en het blijkt ook uit je eerdere uitspraken over de keuzes omtrent ouderschap.

Natuurlijk kan je elke redenering die krom is recht lullen, dat kan iedereen. Os ís daadwerkelijk een uniek persoon, maar het is niet jouw vermogen tot rationaliseren die jou uniek maakt.

En dan jouw voorbeeld m.b.t. de keuze voor het ouderschap:

Dat hele irrationele, daarom heb ik eigenlijk een hekel aan ouderschap. Het kind stelt niks voor en is waardeloos in principe. Het is een klont cellen, een vampier die zonder iets terug te geven tijd, geld, liefde en alle andere dingen uit je zuigt, een klein monster dat zich aan je oxytocinesysteem vastbijt, je brein hackt.

niet heel anders dan wanneer de overheid ervoor zou kiezen om een slave chip in je brein te implanteren - vervang alleen overheid met "Biologisch imperatief/belang van de soort."

Sterker nog, ik vind iedereen die die scheidlijn niet trekt, en zich leerlegt bij biologische eigenschappen waar ze niet bewust voor hebben gekozen, die bestaan voor een ander doel dan zelfverbetering/verrijking een hypocriete verrader van zichzelf en de waarde van zijn of haar eigen leven, een soort ruggengraatloze kakkerlak

Ik ben al best wat vriendinnen kwijtgeraakt doordat ik geen enkel respect meer voor ze kon opbrengen wanneer ze - zonder rationeel onderbouwde reden en zonder het te kunnen verdedigen, zelfs boos wordend als ik er vriendelijk om vroeg - toch besloten kinderen te willen/nemen.

Als er nou daadwerkelijk een coherente, denkfoutloze argumentatie zou volgen die nauwkeurig uiteenzet wat en waarom, hoe hun persoonlijke geluk zonder bias structureel zal toenemen vanaf dat moment tot het moment dat ze sterven, een duidelijke, weloverwogen uiteenzetting die congruent is met hun persoonlijkheid, wensen en ambities, waarbij nauwlettend rekening gehouden is met mogelijke bias zou ik ze het beste wensen

Echter [...] Het enige wat ik zie zijn een soort stuifkorrel-stamper-moederkloeken, gehypnotiseerd door hun ovaries/testes

Je maakt zelf het onderscheid tussen een "biologisch gedreven" keuze voor het ouderschap, die je zou afkeuren, ten overstaan van een keuze voor het ouderschap die gepaard zou gaan met een coherente, denkfoutloze argumentatie, die je wél zou accepteren, geef je aan.

Wat is daar de logica van ? Waarom is een keuze mét ratio-saus er overheen beter dan eentje zonder ?

Het ratio is niet meer dan een babbelbox in je hoofd, die door emotie gedreven keuzes kan 'goedpraten'.
Een keuze blijft altijd dezelfde keuze, en elke keuze is gemaakt onder invloed van "de natuur" cq. biologie, oftewel emoties, die voortkomen uit de menselijke natuur. De emoties zijn niet gescheiden van ratio zodra er sprake is van een bewuste rationale. Er is dan een emotionele keuze mét ratio-saus, that's all. Het ratio is subjectief, geef je zelf ook aan. Waarom zou je dan nog zo moeilijk doen door te denken dat je met je ratio je biologische hardware kan overrulen?

Dat is als een computer die met behulp van software zijn eigen chipset wil vervangen, oftewel: dat kan niet. Want de software draait op die hardware, het één is onlosmakelijk verbonden met het ander.

Waarom zou je streven naar zo veel mogelijk ratio?

Omdat ik de keuzes wil maken die op lange-eeuwige termijn leiden tot de maximaal mogelijke hoeveelheid geluk. En nee, mijn argumentatie is totaal niet flawed; Jouw beeld van hoe mijn ratio werkt is incompleet; Of misschien kan je het inherent niet bevatten - daar kan ik geen uitspraak over doen, daar ken ik je niet goed genoeg voor. Maar vaak gebeurt hetzelfde met mensen die me proberen te begrijpen als met dierenactivisten. Net zoals dat dierenactivisten misplaatste empathie voelen door dieren te antromorphiseren, en ze dus kenmerken toe te schrijven vanuit hun eigen belevingswereld, doen mensen dit ook als ze proberen mij te begrijpen. Ze proberen het door zich in te leven, wat eigenlijk projecteren betekent, en dan krijg je het soort kromme redenaties als "Jij kan niet" of "Jij denkt/voelt..." - Ik word misplaatst geantromorphiseerd.

De logica erbij is heel simpel; Het ene ligt me, het andere niet. Er is geen absolute set waardes waaraan ik mijn mening ontleen, geen definitieve meester theory-of-everything die alles kan verklaren. Ik walg van mensen die niet rationeel zijn; Ik vind ze onbewust, en ik vind het afschuwelijk dat ze dezelfde rechten hebben als ik. Ik ben een fel tegenstander van de democratie, en een voorstander van de meritocratie/sophocratie; Evenals dat kippen geen stemrecht hebben, vind ik dat mensen onder een bepaalde grens van bewust-heid dit ook niet verdienen (En voor iemand komt met "wie bepaalt dan blah blah blah" - let's just not go there yet, okay? Ik heb nog geen perfect systeem ontworpen dat ik nu kan defineren en praktisch kan vormgeven, kost enorm veel tijd en moeite die ik nu niet heb, komt wanneer ik me daarop wil storten.)

Vanuit mijn subjectieve invalshoek beoordeel ik de waarde van levensvormen op basis van bewustheid. Dat is wat voor mij leven defineert; Niet de prestaties (anders zou een AI die niet echt leeft meer rechten hebben dan een mens, die kan immers rekenen) of gevoelens (anders zou een dier met een fel, sterk instinct meer waard zijn) maar de mate van aanwezigheid van de interne "observer" - Hoe aanwezig de "kapitein op het schip" is die alle emoties bewust meemaakt, alle redenaties actief maakt en keuzes maakt. Hetgene wat op het moment dat je iets als respons hierop wil typen je arm bewust beweegt. Hoe meer Ik-bewustheid er is, hoe "levender" iets is in mijn optiek.

Alles is een emotionele keus, alles. Zonder emoties KAN er geen keus mogelijk zijn, behalve met een perfecte random generator. Het is onmogelijk, het idee van "Keus" is zinloos en bijna belachelijk als er geen waardeoordeel is. Maar een emotionele keus zonder ratio is niks anders dan een statisch script. Een statisch script leeft niet, evenmin als dat een moeder dat een kind uitpoept terwijl de normatieve besliskunde stelt dat ze netto gelukkiger zou zijn als ze een productieve methode zou uitzoeken om haar kind-wens weg te snijden en zich zou richten op persoonlijke groei.

Ik hoef geen scripts in mijn vriendenkring. Dan kan ik net zo goed een my little pony kopen (met oog-knipperfunctie!) en elke keer als de ogen knipperen er vriendschap voor voelen. Vind ik een klein beetje creepy.

[Porcay]

...... Impulsiviteit is ook een vorm van op basisemoties gericht gedrag. Als je naar het gesprek kijkt zie je ook dat impulsiviteit een van de eigenschappen is, die bij mij dus niet "hoog" staat.

Fout.

Impulsiviteit is het kenmerk dat buiten het mengpaneel valt wordt in het interview gezegd. Met dit kenmerk onderscheid de goede zich van de slechte psychopaat.

Wel bij de les blijven hè

[Oscuras Evræ]

...... Impulsiviteit is ook een vorm van op basisemoties gericht gedrag. Als je naar het gesprek kijkt zie je ook dat impulsiviteit een van de eigenschappen is, die bij mij dus niet "hoog" staat.

Fout.

Impulsiviteit is het kenmerk dat buiten het mengpaneel valt wordt in het interview gezegd. Met dit kenmerk onderscheid de goede zich van de slechte psychopaat.

Wel bij de les blijven hè

Waarop is impulsiviteit dan gebaseerd volgens jou? Het moment dat bijvoorbeeld problemen uitbreken, en je in een opwelling aggressief iemand een trap in z'n maag verkoopt, waar komt dat vandaan? Hebben we een quantum-random generator in ons brein? Een handeling verloopt van Emotie -> Actietendens -> Actie. Misschien verwar je "emotie" met "Affect"? De diepte van het affect is bij psychopaten relatief erg laag, maar de emoties zijn niet afwezig.

[Siouxsie]

Waarom zou je streven naar zo veel mogelijk ratio?

Omdat ik de keuzes wil maken die op lange-eeuwige termijn leiden tot de maximaal mogelijke hoeveelheid geluk.

Ik zie het verband niet. Rationaliseren maakt gelukkig, op welke manier dan? Wat is dat geluk dat je nastreeft? Kan het geluk niet zitten in het maken van irrationele beslissingen en daar vrede mee hebben, bijvoorbeeld?

En nee, mijn argumentatie is totaal niet flawed; Jouw beeld van hoe mijn ratio werkt is incompleet; Of misschien kan je het inherent niet bevatten - daar kan ik geen uitspraak over doen, daar ken ik je niet goed genoeg voor.

Ik wijs je op een fout in je redenering. Waarbij ik enige argumentatie mis. Dat staat helemaal los van de persoon die je al dan niet bent en de menselijke eigenschappen die je al dan niet hebt. Als je een computer was dan zou ik een bug ontdekt hebben, zelfde verhaal.

De logica erbij is heel simpel; Het ene ligt me, het andere niet. Er is geen absolute set waardes waaraan ik mijn mening ontleen, geen definitieve meester theory-of-everything die alles kan verklaren.

Dit vind ik dan weer heel verhelderend.

Het komt denk ik doordat je je mening presenteert als een waarheid (zij het dan de waarheid in jouw universum), dat ik de aanname doe dat er een logica achter schuilgaat die eveneens rationeel beredeneerd is. Maar dat is dus niet zo? Het is juist een kwestie van "het ene ligt je, het andere niet", en de walging bij het idee van irrationaliteit die maken dat je tot deze gedachten komt?
Dat is dan weer heel irrationeel op zichzelf, daarom wonderlijk in mijn optiek, en onverwacht eigenlijk. Maar wel verhelderend, want met het erkennen van dat stuk irrationaliteit maak je je redenering wel kloppend.

Je denkt enerzijds inderdaad als een meritocraat, anderzijds mis ik in je posts enige mate van (zelf)reflectie en bereidheid om er de holistische mensvisie op na te houden die volgens mij gangbaar is bij meritocraten.

Alles is een emotionele keus, alles. Zonder emoties KAN er geen keus mogelijk zijn, behalve met een perfecte random generator. Het is onmogelijk, het idee van "Keus" is zinloos en bijna belachelijk als er geen waardeoordeel is. Maar een emotionele keus zonder ratio is niks anders dan een statisch script. Een statisch script leeft niet, evenmin als dat een moeder dat een kind uitpoept terwijl de normatieve besliskunde stelt dat ze netto gelukkiger zou zijn als ze een productieve methode zou uitzoeken om haar kind-wens weg te snijden en zich zou richten op persoonlijke groei.

Wat maakt nou dat je denkt dat mensen die emotionele keuzes maken zonder ratio een ander soort keuzes maken dan mensen die ratio daarin integreren? Waarom is een keuze gebaseerd op emotie een statisch script? En waar plaats je het concept van intuïtie in dat verhaal? Ik mis inzage in de denkstap die je daartoe maakt. Je studeert cognitieve neuroscience, daarin komt het thema zonder meer aan bod, maar toch neem je dit niet mee in je redenering, en al helemaal niet waar het op jezelf aankomt. Dat maakt dat ik denk dat je een stukje over het hoofd ziet. Het kan ook een beperking mijnerzijds zijn inderdaad, maar in dat geval moet je mij gewoon scharen onder de groep mensen met een beperkt bewustzijn en mij uitsluitsel geven op basis van de argumenten die je kan aandragen op basis van jouw kennis.

[Oscuras Evræ]

Waarom zou je streven naar zo veel mogelijk ratio?

Omdat ik de keuzes wil maken die op lange-eeuwige termijn leiden tot de maximaal mogelijke hoeveelheid geluk.

Ik zie het verband niet. Rationaliseren maakt gelukkig, op welke manier dan? Wat is dat geluk dat je nastreeft? Kan het geluk niet zitten in het maken van irrationele beslissingen en daar vrede mee hebben, bijvoorbeeld?

En nee, mijn argumentatie is totaal niet flawed; Jouw beeld van hoe mijn ratio werkt is incompleet; Of misschien kan je het inherent niet bevatten - daar kan ik geen uitspraak over doen, daar ken ik je niet goed genoeg voor.

Ik wijs je op een fout in je redenering. Waarbij ik enige argumentatie mis. Dat staat helemaal los van de persoon die je al dan niet bent en de menselijke eigenschappen die je al dan niet hebt. Als je een computer was dan zou ik een bug ontdekt hebben, zelfde verhaal.

De logica erbij is heel simpel; Het ene ligt me, het andere niet. Er is geen absolute set waardes waaraan ik mijn mening ontleen, geen definitieve meester theory-of-everything die alles kan verklaren.

Dit vind ik dan weer heel verhelderend.

Het komt denk ik doordat je je mening presenteert als een waarheid (zij het dan de waarheid in jouw universum), dat ik de aanname doe dat er een logica achter schuilgaat die eveneens rationeel beredeneerd is. Maar dat is dus niet zo? Het is juist een kwestie van "het ene ligt je, het andere niet", en de walging bij het idee van irrationaliteit die maken dat je tot deze gedachten komt?
Dat is dan weer heel irrationeel op zichzelf, daarom wonderlijk in mijn optiek, en onverwacht eigenlijk. Maar wel verhelderend, want met het erkennen van dat stuk irrationaliteit maak je je redenering wel kloppend.

Je denkt enerzijds inderdaad als een meritocraat, anderzijds mis ik in je posts enige mate van (zelf)reflectie en bereidheid om er de holistische mensvisie op na te houden die volgens mij gangbaar is bij meritocraten.

Alles is een emotionele keus, alles. Zonder emoties KAN er geen keus mogelijk zijn, behalve met een perfecte random generator. Het is onmogelijk, het idee van "Keus" is zinloos en bijna belachelijk als er geen waardeoordeel is. Maar een emotionele keus zonder ratio is niks anders dan een statisch script. Een statisch script leeft niet, evenmin als dat een moeder dat een kind uitpoept terwijl de normatieve besliskunde stelt dat ze netto gelukkiger zou zijn als ze een productieve methode zou uitzoeken om haar kind-wens weg te snijden en zich zou richten op persoonlijke groei.

Wat maakt nou dat je denkt dat mensen die emotionele keuzes maken zonder ratio een ander soort keuzes maken dan mensen die ratio daarin integreren? Waarom is een keuze gebaseerd op emotie een statisch script? En waar plaats je het concept van intuïtie in dat verhaal? Ik mis inzage in de denkstap die je daartoe maakt. Je studeert cognitieve neuroscience, daarin komt het thema zonder meer aan bod, maar toch neem je dit niet mee in je redenering, en al helemaal niet waar het op jezelf aankomt. Dat maakt dat ik denk dat je een stukje over het hoofd ziet. Het kan ook een beperking mijnerzijds zijn inderdaad, maar in dat geval moet je mij gewoon scharen onder de groep mensen met een beperkt bewustzijn en mij uitsluitsel geven op basis van de argumenten die je kan aandragen op basis van jouw kennis.

Intuitie is pseudoratio; Een overweging die onderbewust wordt gemaakt, en vervolgens als een onderbuikgevoel wordt aangeleverd. Door bewuster stil te staan bij dingen kan je dit in het bewuste forceren. En zo niet, pech, ik vind je niet levend als je het niet kan. Wacht, ik mis zelfreflectie? You completely miss it there.. Alles wat je verder zegt is redelijk goed onderbouwd, maar hier sla je zo erg de plank mis dat het bijna voelt alsof ik met een ander persoon staat. De kern van mijn filosofie is constante, medogenloze zelfreflectie...

Ik heb verder inderdaad een redelijk atypische visie in wat mijn normen en waarden zijn. En verder, waar zie je irrationaliteit? Dat het niet integreerbaar is met mijn persoonlijkheid is de logica; Het accepteren/anders denken zou voor zo'n extreme cognitieve dissonantie zorgen dat ik m'n hoofd krijsend kapot zou slaan tegen de vloer. Dat is een situatie die vrij onwenselijk is, denk je niet? Het ligt me niet om heel veel redenen, onder andere omdat mijn kernwaarde evolutie van het individu is, en een "accepteren" of "Balans zoeken" of "Harmonie nastreven" mentaliteit totaal de tegenstelling is van medogenloze, chronisch revolutionaire groei.

En waar zeg ik dat een keus gemaakt op een emotie een statisch script is? Ik zeg dat een niet-bewuste actie een statisch script is; Dat het gebaseerd is op een emotie zegt weinig, maar pas op het moment dat er geen bewuste afweging gemaakt is van de actie wordt het een statisch script, omdat bewustheid en "leven" een 1:1 verhouding voor mij hebben. In mijn definitie leeft bijvoorbeeld een plant niet.

[R1981]

ik zou graag ook een antwoord lezen op wat dan dat geluk is dat je nastreeft. Zit er overigens een risico aan de pogingen je paradigma's te falsificeren? Ik weet niet hoe rigide je daar in bent, maar vermoed dat je wereld "snappen" op je eigen manier enigszins betekenis voor je heeft.

[Oscuras Evræ]

ik zou graag ook een antwoord lezen op wat dan dat geluk is dat je nastreeft. Zit er overigens een risico aan de pogingen je paradigma's te falsificeren? Ik weet niet hoe rigide je daar in bent, maar vermoed dat je wereld "snappen" op je eigen manier enigszins betekenis voor je heeft.

Geluk dat ik nastreef? De emoties die ik als fijn interpreteer. Serotonine, beta-endorfine en dopamine heel simpel gezegd. Vooral dopamine.

[R1981]

ja ik interpreteer dopamine ook veruit als de fijnste emotie.

[Oscuras Evræ]

Nou ja, de emoties die dopamine voornamelijk reguleert zijn het fijnst vind ik.

[Liv]

Een statisch script leeft niet, evenmin als dat een moeder dat een kind uitpoept terwijl de normatieve besliskunde stelt dat ze netto gelukkiger zou zijn als ze een productieve methode zou uitzoeken om haar kind-wens weg te snijden en zich zou richten op persoonlijke groei.

Ik neem aan dat je hier op je persoonlijke idee van geluk doelt? Ik zou niet willen stellen dat elke vrouw nou netto gelukkiger zou zijn zonder kind. Natuurlijk offer je dingen (tijdelijk) op, maar ik denk dat dat voor veel vrouwen een investering is, die uiteindelijk genoeg geluk oplevert om de opofferingen ruimschoots te compenseren.

[@nouk]

Natuurlijk offer je dingen (tijdelijk) op, maar ik denk dat dat voor veel vrouwen een investering is, die uiteindelijk genoeg geluk oplevert om de opofferingen ruimschoots te compenseren.

Ik heb 2 kinderen, maar ik vraag me serieus af of dit wel waar is...

[Siouxsie]

Als geluk == dopamine, snap ik niet waarom je nog zou streven naar toekomstig geluk door middel van ratio. Hoe leidt rationalisering tot een hoge dopaminerelease in de hersenen? Cocaïne is daar veel beter in.

Intuitie is pseudoratio; Een overweging die onderbewust wordt gemaakt, en vervolgens als een onderbuikgevoel wordt aangeleverd. Door bewuster stil te staan bij dingen kan je dit in het bewuste forceren. En zo niet, pech, ik vind je niet levend als je het niet kan. Wacht, ik mis zelfreflectie? You completely miss it there.. Alles wat je verder zegt is redelijk goed onderbouwd, maar hier sla je zo erg de plank mis dat het bijna voelt alsof ik met een ander persoon staat. De kern van mijn filosofie is constante, medogenloze zelfreflectie...

Toch beantwoord je niet de vragen waarvan ik nu juist het meest nieuwsgierig ben naar het antwoord. Eerder in dit topic ook al. En dat bedoel ik met "er mist in je posts enige mate van zelfreflectie" want juist het kunnen formuleren van een antwoord op die vragen zou getuigen van zelfreflectie. Nu moet ik zomaar aannemen dat je die hebt, of door een hele laag van gerationaliseerde analyses heen een glimp daarvan proberen op te vangen.

En verder, waar zie je irrationaliteit? Dat het niet integreerbaar is met mijn persoonlijkheid is de logica; Het accepteren/anders denken zou voor zo'n extreme cognitieve dissonantie zorgen dat ik m'n hoofd krijsend kapot zou slaan tegen de vloer. Dat is een situatie die vrij onwenselijk is, denk je niet?

Ja, en irrationeel. Als je je in een situatie bevindt waarin het accepteren van een andere visie t.o.v. je eigen strikte wereldbeeld zou leiden tot een dermate extreme vorm van cognitieve dissonantie mag je aannemen dat er sprake is van irrationele overtuigingen. Voor mij geldt dat ik me in jouw denkwijze probeer te verplaatsen, zonder dat het mij de kop kost. Irrationaliteit omarm ik, evenals rationaliteit en subjectiviteit, en de zielige, betekenisloze wezens die we zijn, de beperkingen, de sterfelijkheid en de insignificantie van het menselijke bestaan.

Het ligt me niet om heel veel redenen, onder andere omdat mijn kernwaarde evolutie van het individu is, en een "accepteren" of "Balans zoeken" of "Harmonie nastreven" mentaliteit totaal de tegenstelling is van medogenloze, chronisch revolutionaire groei.

Dat snap ik (nu) en daar ligt onze tegenstelling. Ik denk namelijk dat het één het ander niet uitsluit.

En waar zeg ik dat een keus gemaakt op een emotie een statisch script is? Ik zeg dat een niet-bewuste actie een statisch script is; Dat het gebaseerd is op een emotie zegt weinig, maar pas op het moment dat er geen bewuste afweging gemaakt is van de actie wordt het een statisch script, omdat bewustheid en "leven" een 1:1 verhouding voor mij hebben. In mijn definitie leeft bijvoorbeeld een plant niet.

Niet-bewust is voor mij hetzelfde als bewust, bewust is slechts een klein stukje van de grote processor die de menselijke hersenen zijn en heeft een beperkte invloed op ons handelen - zowel het handelen van alledag als het handelen van "de mensheid". Het feit dat je daar 'tegen' bent heeft al de ontkenning van een waarheid en derhalve een irrationaliteit in zich, want het is niet iets om vóór of tegen te zijn, het "is".
Een plant leeft niet, maar evolueert wel, zonder dat hij een bewustzijn heeft. Hoe?

[Porcay]

Vernauwing van je quote:

...... Als je naar het gesprek kijkt zie je ook dat impulsiviteit een van de eigenschappen is, die bij mij dus niet "hoog" staat.

Waarop is impulsiviteit dan gebaseerd volgens jou? Het moment dat bijvoorbeeld problemen uitbreken, en je in een opwelling aggressief iemand een trap in z'n maag verkoopt, waar komt dat vandaan? Hebben we een quantum-random generator in ons brein? Een handeling verloopt van Emotie -> Actietendens -> Actie. Misschien verwar je "emotie" met "Affect"? De diepte van het affect is bij psychopaten relatief erg laag, maar de emoties zijn niet afwezig.

In antwoord op je vraag: geen idee. Volgens mij is dat jou vak. Toch?
Wat ik doe is je wijzen op een fout. De geïnterviewde geeft aan dat impulsiviteit buiten het mengpaneel valt, hetgeen hij overigens betreurt.
That's all.

PS elders geef ik al aan dat vanwege je weerzin tegen impulsiviteit je waarschijnlijk in de categorie 'goedaardige' psychopaat valt. Niks aan het handje dus!

[Oscuras Evræ]

Een statisch script leeft niet, evenmin als dat een moeder dat een kind uitpoept terwijl de normatieve besliskunde stelt dat ze netto gelukkiger zou zijn als ze een productieve methode zou uitzoeken om haar kind-wens weg te snijden en zich zou richten op persoonlijke groei.

Ik neem aan dat je hier op je persoonlijke idee van geluk doelt? Ik zou niet willen stellen dat elke vrouw nou netto gelukkiger zou zijn zonder kind. Natuurlijk offer je dingen (tijdelijk) op, maar ik denk dat dat voor veel vrouwen een investering is, die uiteindelijk genoeg geluk oplevert om de opofferingen ruimschoots te compenseren.

En je denkt dat dat uiteindelijk niet een vorm van bias is? Dat bijvoorbeeld als je met hormoontherapie je kinderwens (als die zo sterk is dat het storend is) weg zou halen, je netto meer plezier hebt aan alles wat je persoonlijk kan bereiken? Hormoontherapie kost ook veel minder energie dan een kind opvoeden. Als je er sterk over na denkt en een volledige kosten/baten analyse maakt en dan alsnog besluit om kinderen te krijgen okee, maar ik betwijfel ten zeerste of dat bij veel mensen tot kinderen leidt.

En goedaardig vanuit een moreel standpunt, denk het niet. Ik ben meer het soort dat bijv. de financiele crisis zou veroorzaken. Of een dictator. (Ja, ik meen het serieus.)
En ja, ik ben tegen menselijkheid. Ik ben transhumanist, geen humanist. At all. Ik ben zo misantropisch als de tyfus =']

[Oscuras Evræ]

Oh en, als dat langdurig houdbaar was (geen tolerantie/hartkwalen/te betalen) zou ik mezelf best aan een permanente injectie pure cocaine zetten. Al moet ik zeggen dat ik qua psychotropen meer van de psychedelics ben - Niet dat ik heel vaak zoiets doe, alleen in de vakanties eig.

[R1981]

Oh en, als dat langdurig houdbaar was (geen tolerantie/hartkwalen/te betalen) zou ik mezelf best aan een permanente injectie pure cocaine zetten.

en je hebt ook nog de gunstige bijwerking dat je er wat zelfverzekerder van wordt.

[Oscuras Evræ]

Oh en, als dat langdurig houdbaar was (geen tolerantie/hartkwalen/te betalen) zou ik mezelf best aan een permanente injectie pure cocaine zetten.

en je hebt ook nog de gunstige bijwerking dat je er wat zelfverzekerder van wordt.

Dat heb ik niet echt nodig, denk dat ik dan nog vijftig keer irritanter en onuitstaanbaarder word volgens mij heb ik al coke in m'n persoonlijkheid ofzo

[Siouxsie]

volgens mij heb ik al coke in m'n persoonlijkheid ofzo

Ik denk het, discussiëren met jou geeft mij een aardige trip in ieder geval