De paradox van het gevoel

[waarom?]

Ik ben, net als veel HB-ers, erg gevoelig voor externe prikkels, voor sfeer en emoties. Aan de andere kant maak ik mijn gevoel compleet ondergeschikt aan mijn verstand. En nu moet ik leren mijn gevoel te herkennen en te accepteren.

Hoe komt het dat je aan de ene kant zo gevoelig bent, en aan de kant je gevoel totaal negeert?

[BabaJaga]

goeie vraag, zit in hetzelfde schuitje. Inderdaad, alle prikkels voelen, maar mn eigen gevoelens negeren.

Denk dat dat het probleem is, externe prikkels merk je goed, maar interne prikkels zijn verwarrend. Is dit nou mijn gevoel, of dat van degene die naast me zit? Is dit nou pijn, of alleen druk? Vind ik dat nou leuk, of lach ik alleen maar omdat de grap er naar is? pff, tis zo moeilijk onderscheid te maken. En zo veel makkelijker om die gevoelens weg te drukken. Of misschien is het zo dat je zo druk bent met de externe prikkels te negeren, dat je je interne prikkels voor het gemak ook maar vergeet?

[Maximilian]

Misschien omdat we het de hele tijd onderdrukken dat het af en toe heftiger er uit moet komen?

Ben ook zo iemand die zo hard als staal kan zijn maar als ik een dood vogeltje langs de weg zie dan ben ik de hele middag van slag.

Af en toe heb ik wel eens het idee dat ik mijn hersenen heb geleerd om emoties te emuleren, m.a.w. het mijn hart er niet meer voor nodig en onderdruk dat dus veel te veel.

Gezien de tekst "En nu moet ik leren mijn gevoel te herkennen en te accepteren" ben jij waarschijnlijk ook bij zo'n proffesional geweest, verwarrende lui.

[northern lady]

Als ik mijn eigen gevoel laat overheersen, staat mijn leven op zn kop.....

[aletta]

hier nog eentje

Nog nooit in mijn leven naar mijn eigen gevoel geluisterd, sterker nog er keihard tegenin gegaan. Doelen gesteld, doelen bereikt. En dan? Vastgelopen, overspannen, depressie, mislukte relaties, jawel het was er allemaal. En nog heb ik moeite met veel dingen. Misschien dat onze ratio zo overheersend is, dat gevoel toch ondergeschikt blijft. Soms ook wel makkelijk toch
Ben nu door iemand keihard met mijn neus op de feiten gedrukt. Er moet iets veranderen, zo doorgaan leidt tot niets. Prive niet, maar ook op mijn werk niet.
Ben dus met eens soort van spoedcursus "gevoelens in de praktijk" bezig momenteel. Inschrijven op dit forum was daar een van de gevolgen van. Hier zit een sleutel.

[Rianne]

..... En nu moet ik leren mijn gevoel te herkennen en te accepteren.

dit stukje valt me heel erg op in je post...... "Ik moet"
Ik ben dan wel benieuwd, van wie moet je dat?
Enneh: WIL je het zelf ook?

Ik heb afgelopen zondag tijdens het whiqend een workshop over emotionele intelligentie gehouden. Wat jij beschrijft.... gevoel herkennen en accepteren (en aanvullend: die informatie bewust gebruiken in je handelen/gedrag) is echt de basis van emotionele intelligentie.
Ik kan je er wel een aantal goede boeken over aanbevelen, laat maar weten of je daarin geïnteresseerd bent.

Of: kom naar de dag van de hoogbegaafdheid in Arnhem, op 29 mei. Daar geef ik de workshop ook!

[Maximilian]

Kan niet antwoorden op Aletta haar berichtje maar kan mij prima bij haar aansluiten.

Bij mij:
Moet van mijzelf omdat ik mijzelf anders gewoon dwarsboom, lichamelijk ziek van ben en het idee heb dat ik de hele dag op de autopiloot draai zonder wat te bereiken, de jaren verdwijnen zonder dat je het doorhebt en je hebt het idee hebt dat je in die tijd niets bereikt hebt.

Bij zo'n simpel EQ testje had ik een hele hoge score, gewoon een kwestie van invullen wat ze wouden horen LOL.

Qua gevoel zou ik niet weten waar het begint en waar het ophoud, betrap mijzelf er de laatste tijd op dat ik eenst nadenk over hoe iemand ergens op reageren gaat en dan mijzelf aanpas..

Boeken zijn leuk(nooit genoeg geduld voor), misschien dat ik de 29e ook even binnenwip, kom ik ook op de workshop.(vrouw net overtuigt, flink voet bij stuk gehouden, uiteindelijk samen uitgekomen)

[waarom?]

Moet van mijzelf omdat ik mijzelf anders gewoon dwarsboom, lichamelijk ziek van ben en het idee heb dat ik de hele dag op de autopiloot draai zonder wat te bereiken, de jaren verdwijnen zonder dat je het doorhebt en je hebt het idee hebt dat je in die tijd niets bereikt hebt.

Dat is het. Overigens moet ik heel veel van mezelf.

Ik ben van plan om naar de HB-dag in Arnhem te komen, staat op de kalender! En ik ben ook benieuwd naar je boekentips Rianne!

[willemijn]

Ik heb dik 3 jaar bij een haptonoom gelopen waardoor ik mijn gevoelens én ervaar en èn kan plaatsen.
Toen ik begon voelde ik zelfs niet het verschil tussen 'iemand graag mogen' en 'me niet raken'.
Nu voel ik in de regel de minst kleine beweging in mijn lijf.
Dat is zeker, nu ik besef dat ik nog wat 'overlevingsmechaniekjes' die mij geen goed doen op moet gaan ruimen een aardig pluspunt. Ik kan op mijn gevoel afgaan. Ik kan maar één ding voelen terwijl ik 101 dingen kan (be)denken.
Waar ik (ook) nog aardig mee moet oefenen is in het 'niets van de ander overnemen'.

[Rianne]

Twee boeken die ik kan aanraden mbt het pragmatisch inzetten van emotionele vaardigheden zijn:


Daniel Goleman, Emotionele intelligentie in de praktijk
Hendrie Weisinger, Emotionele Intelligentie op het werk

Sowieso als je zoekt op internet naar emotionele intelligentie vind je heel veel links naar artikelen en andere informatieve sites!

En dan de vraag... waarom zijn zoveel HB'ers prikkelgevoelig maar luisteren ze zo slecht naar hun eigen gevoel? Tja, als dit al waar is (ik weet niet of dit namelijk altijd op gaat) dan denk ik dat het te maken heeft dat we van jongs af aan meer durfden te vertrouwen op onze snelle ratio. En als je als kind veel vervelende ervaringen hebt meegemaakt (zoals veel gepest worden) kan ik me goed voorstellen dat je de link met je eigen gevoelens op een laag pitje zet.
Voor mij gold dat in ieder geval wel.

[Diderica]

En dan de vraag... waarom zijn zoveel HB'ers prikkelgevoelig maar luisteren ze zo slecht naar hun eigen gevoel? Tja, als dit al waar is (ik weet niet of dit namelijk altijd op gaat) dan denk ik dat het te maken heeft dat we van jongs af aan meer durfden te vertrouwen op onze snelle ratio.

Ik denk dat het te maken heeft met zelfvertrouwen. Onze ratio is idd goed, maar bovenal kun je je beslissingen naar jezelf en anderen toe onderbouwen en verdedigen. Het is zichtbaar. Het gevoel is iets wat je alleen zelf ervaart en wat je dus ook alleen maar vanuit jezelf kunt beargumenteren. En dat vraagt om zelfvertrouwen en een besef dat je het bij het juiste eind hebt. Plus dat je goede ervaringen moet opdoen met situaties waarin je bij je eigen standpunt blijft.

Als je eerdere ervaringen hebt gehad waarin je gevoel in twijfel werd getrokken, dan ga je twijfelen aan je eigen interpretatie. Simpel voorbeeldje: als je als kind je niet lekker voelt en je moeder zegt dat je 'gewoon vervelend' bent, dan zullen deze twee mogelijke interpretaties allebei aandacht vragen wanneer je je weer een keer niet lekker voelt. Des te meer verschillende mogelijkheden er van buitenaf worden aangedragen, des te moeilijker het wordt om het juiste woord te kiezen voor het gevoel.

[marleen]

omdat ik mijzelf anders gewoon dwarsboom, lichamelijk ziek van ben en het idee heb dat ik de hele dag op de autopiloot draai zonder wat te bereiken, de jaren verdwijnen zonder dat je het doorhebt en je hebt het idee hebt dat je in die tijd niets bereikt hebt.

Oh zo herkenbaar.

Ik ben ook (weer) begonnen met haptotherapie. Is voor mij een hele goede manier om meer bij mijn gevoel te komen.

Ik denk dat wat Diderica zegt over zelfvertrouwen wel klopt. Voor mij wel in elk geval. En het gemis van een gevoel van veiligheid.

[SJ]

Hier ook een gevoelig typje, zo gevoelig dat ik bijna ongevoelig ben

Ben heel moeilijk als het om emotie gaat, kan en durf het ook niet te uitten. Ben bang om mij kwetsbaar op te stellen want dan ben ik echt een zacht gekookt eitje dus automatisch ben ik vaak de harteloze koude kikker.. Wat erg veel verwarring meebrengt want van binnen is het beladen met emotie die eruit moet en niet klopt met mijn gedrag..

Eens in de tijd moet dat eruit en jaa hoor, de periode is aangebroken

Hebben jullie ook dat jullie alles begrijpen?
Dat je denkwijze veel verder is en je emotie het bijna niet kan bijbenen.
Het bijna alles begrijpen over je eigen of het gedrag van een ander (inter en intra persoonlijkheid)

Kom daardoor weleens in de knoop om te weten wat ik nou denk en voel omdat er bij elke gedachte weer een nieuwe laag overheen komt met een theorie of logica. Het uitleggen is ook ontzettend moeilijk van emotie omdat je tijdens de uitleg je eigen redenatie alweer zit te analyseren en te verbeteren en uiteindelijk in dat gesprek continue met nieuwe inzichten komt. of zo iets

ik stop ermee, begrijp iemand mij?

[BabaJaga]

Simpel voorbeeldje: als je als kind je niet lekker voelt en je moeder zegt dat je 'gewoon vervelend' bent, dan zullen deze twee mogelijke interpretaties allebei aandacht vragen wanneer je je weer een keer niet lekker voelt. Des te meer verschillende mogelijkheden er van buitenaf worden aangedragen, des te moeilijker het wordt om het juiste woord te kiezen voor het gevoel.

denk dat je hier de spijker op de kop slaat. Onze belevingswereld sloot niet aan bij leeftijdsgenoten, dat bracht mij in ieder geval vaak in de war. Als je hier met een volwassene over praatte dan overdreef je, of was het anders, of had ik het niet goed gezien (en dat wordt me nu nog wel eens verteld). Je gaat je gevoel dus wantrouwen, want je hebt het te vaak fout. En vervolgens negeren, want het is makkelijk om te beredeneren wat je zou moeten voelen.

Ik doe dat vaak. Met dansles bijvoorbeeld: anderen kunnen dit, dus ik zou dat ook moeten kunnen, die pijn in de benen zal er dan wel bijhoren en dan ga ik door.

hmm, goed punt.

[Maximilian]

SJ: begrijp precies wat je bedoeld, maar ik weet totaal niet meer het verschil tussen het emuleren van gevoellens/echte gevoellens, dan heb je vaak ook nog alle geëmuleerde gevoellens van de rest van de mensen in de kamer zodat je hun responce kunt voorspellen(gelukkig heb ik nu al geleerd dat ik dat niet zo belangrijk meer vind)
Soms is het best druk in mijn hoofd.

Gisteren tijdens het gesprek opver de 29e met mijn partner ook even goed mijn mannetje gestaan, voelde best goed.

[waarom?]

Hebben jullie ook dat jullie alles begrijpen?
Dat je denkwijze veel verder is en je emotie het bijna niet kan bijbenen.
Het bijna alles begrijpen over je eigen of het gedrag van een ander (inter en intra persoonlijkheid)

Kom daardoor weleens in de knoop om te weten wat ik nou denk en voel omdat er bij elke gedachte weer een nieuwe laag overheen komt met een theorie of logica. Het uitleggen is ook ontzettend moeilijk van emotie omdat je tijdens de uitleg je eigen redenatie alweer zit te analyseren en te verbeteren en uiteindelijk in dat gesprek continue met nieuwe inzichten komt. of zo iets

ik stop ermee, begrijp iemand mij?

HELEMAAL!

Mijn partner verzucht dan: "jij ziet ook altijd het goede in de mensen!", als zij moppert op iets of iemand, en ik het (altijd weer) relativeer en begrijp.

[Muk1968]

Bij mij is het vooral het gevoel onderdrukken en emoties niet te veel laten zien. Als ik me helemaal zou laten gaan -wat ik af en toe echt wel doe-, dan ben ik in mijn eentje een Griekse tragedie en operette ineen.
Als ik als kind weer eens niet te ' handhaven ' was, werd ik naar mijn oma gestuurd. Net zo dramatisch als ik en daar werden we dus beiden juist heel rustig van. Of gingen rammelen op de piano samen, later veel te veel wijn drinken en roken...

Mijn gezin weet niet beter, ze zeggen geregeld dat hun moeder een beetje gek, erg druk, boos, opgewonden, dramatisch of wel erg hard lacht om haar eigen grappen (die niemand bijna begrijpt).

Ik werk in het algemeen in een zakelijke omgeving. Hier houd ik me dus in. Ik heb ook een keer een opdracht gedaan bij een zakelijke opdrachtgever. Volgens mij was meer dan de helft VET hb. Wat een feest! Wat een heftigheid, zowel positief als negatief. Wat een discussies, hilariteit. Moraal van dit verhaal: als je dan echt je gevoel mag en kunt tonen, dan ben je wel helemaal in balans!