Bij een standaardverjaardag denk ik aan een kringetje mensen, gebakjes op schoot, het worst-kaas scenario. Ook ik heb het talent om altijd naast de-buurvrouw-van of de oud-klasgenoot-van te komen te zitten. Soms kan ik het oprecht leuk vinden dat ik dan weer eens iemand spreek die ik normaal niet zou ontmoeten/spreken maar steeds vaker vind ik het een beetje zonde van mijn energie.
Als je verwacht dat je nog heel lang contact zult houden met de jarige dan heeft het misschien nog nut je ook eens te verdiepen in zijn/haar schoonfamilie bijv (omdat je die mensen nog vaak zult zien), maar zowel mijn vrienden wisselen nogal de laatste jaren, als ook hún contacten (buren, schoonfamilie, collega's) dus dan heb je grote kans dat je na één verjaardag alles weet van de schoonheidssalon van de buurvrouw, maar dat je die buurvrouw daarna nooit meer zult zien.
Eh, to the point, de mijlpalen vind ik wél weer leuk. Als iemand een zaaltje huurt omdat er iets extra's gevierd wordt, of bijv een barbeque aan de verjaardag vast plakt, of een tuinfeest-met-springkussen, dan doe ik veel meer mijn best om te komen. Als het is om een 'rond' aantal jaren te vieren dus. Ik ervaar zelf wel het gevoel dat ik op sommige momenten graag mijn dierbaren om me heen wil hebben dus ik snap andersom ook als iemand dat heeft. Dan doe ik ook echt mijn best om er te zijn, regel een slaapplaats desnoods, houd de datum lang van tevoren vrij.
Overigens vind ik wél dat zulke mijlpalen ruim van tevoren aangekondigd horen te worden, als men verwacht dat je komt. Ik heb er een schurfthekel aan als ik nu hoor dat er over anderhalve week een Groot Feest is, weer ik bij moet zijn. Kom daar eerder mee.
Of zoals mijn ouders doen: eerst vragen wanneer iedereen kan (ooms, tantes, kennissen), en dan een datum prikken. (en in de tussentijd weet je het steeds niet) Voor mij hoort het andersom: Je prikt een datum ruim van tevoren en dan kunnen mensen zelf bepalen of ze er prioriteit aan geven.
Maar de verjaardagen rond een bak chips sla ik steeds vaker over. Dan zie ik gewoon het nut er niet van in: de jarige spreek je toch niet. Of ik doe zoals het liedje van De Dijk: Ik kom waarschijnlijk ietsje later maar ga ook iets eerder weg
)
Hoewel, soms moet je je aanpassen, die mening blijf ik toegedaan. Maar niet altijd. Wanneer wél, wanneer niet, 'that's the big question'. 
heb ik geen zin in dat ouwe mensen gekakel en dan ga ik bijv met mijn neefje met de lego spelen. Op onze knietjes, heerlijk 
Geintje hoor. En jij zult vast niet boos worden als mensen niet willen komen. 
Ik ga het echt proberen, dit jaar. En dan hopen dat er wel genoeg mensen komen...
