Ik ben op zoek naar creatieve intelligente oplossingen voor mijn situatie. Het zal een lapje tekst worden, maar korter kan ik het niet maken.
Ik ben een typische onderpresteerder - of wás moet ik misschien zeggen - en ben ooit begonnen op het mbo. Ik heb me vervolgens opgewerkt naar hbo en uni.
Toen ik hbo informatica ging studeren ging ik voor het eerst op kamers, en liep ik tegen het feit aan dat mijn pa zijn salaris te hoog is, waardoor ik geen aanvullende uitwonende beurs zou ontvangen. Ik ontving dus alleen een basisbeurs, die amper mijn collegegeld kon dekken, laat staan ook nog de huur van mijn kamer, het eten, etc etc. Mijn pa vond echter dat het niet realistisch was dat hij dit allemaal betaalde, en vond het niet eerlijk dat er niet gekeken werd naar zijn uitgaven. Nou goed, daar kunnen we lang over in discussie gaan, maar het is wat het is. Hij wilde me 100 euro per maand geven, en de rest moest ik maar zelf oplossen. Tijdens dat jaar informatica heb ik dus natuurlijk wel gewerkt, maar ik heb ook moeten lenen.
Jaar netjes afgemaakt, toen naar de uni om psychologie te studeren. Ik had ontzettend geluk dat ik op mezelf kon gaan wonen in de buurt van de uni waar ik ging studeren doordat ik zomaar via loting een appartementje toegewezen kreeg. Het is amper duurder dan een kamer hoe ik nu woon, en ik woon wel lekker op mezelf; die rust heb ik toch wel nodig, en tussen 'echte studenten' zou ik me ook niet thuis voelen. Al was het maar door het leeftijdsverschil. Hoe dan ook, ook tijdens mijn eerste jaar psychologie was ik ondanks een bijbaan wel verplicht weer te lenen om dezelfde reden. In het tweede jaar psychologie ging ik er biomedische wetenschappen bij studeren omdat de biologische kant van de psychologie me ineens ontzettend boeide. Om een lang verhaal kort te maken heb ik uiteindelijk ervoor gekozen volledig naar die studie over te stappen, maar wil ik nu toch weer terug naar psychologie. Van psychologie heb ik nu het eerste jaar af en een aantal vakken van het tweede jaar.
In totaal heb ik nu dik 3 jaar geleend, en al een studieschuld opgebouwd van 24.000. Ja, whopping, ik weet het, en ik vind het ook heel eng. Kan mezelf er ook ontzettend om straffen als 'hb'er' dat ik dat gedaan heb. Erg slim.
Hoe dan ook, dit is de situatie nu, maar ik zit nog steeds zonder diploma. Ik zou toch uiteindelijk graag die master psychologie binnen krijgen. Wat zouden jullie mij aanraden?
Het liefst wil ik natuurlijk een oplossing vinden zodat ik mijn studie op de reguliere manier af kan ronden, maar dat lijkt niet realistisch. Met een bijbaantje dek ik net de helft van mijn kosten die toch wel rond de 1100 euro per maand zitten en dat is nog vrij krap genomen. De rest zal ik dus moeten lenen (buiten een kleine bijdrage van 100 euro van mijn pa), maar dat is niet te doen. Dan zit ik straks aan het eind van de rit met 50.000 studieschuld, en mag ik 400 euro per maand van mijn salaris inleveren (als ik geluk heb met de rentepercentages, het kan nog slechter uitvallen).
Het begint me echt een beetje te deprimeren, deels dat het studenten zo moeilijk gemaakt wordt en deels dat ik zelf zo dom ben geweest om de keuzes te maken die ik gemaakt heb. Was ik thuis blijven wonen, dan had ik bijna niet hoeven lenen.
Anyway, wat zouden jullie doen? Wat zou jullie oplossing zijn? Avondschool? Gewoon studie afmaken met lening en dan later wel zien? Om de een of andere reden raden veel mensen mij dat laatste aan, maar zo slim vind ik dat helemaal niet. Ik wil natuurlijk wel heel graag mijn studie afmaken, maar de vraag is even hóe ik dat het best kan doen.
In de zin van niets wetenschappelijks dat op mijn naam staat, nog geen onbeduidend propedeuse'tje... Op iets 'voorbereidend wetenschappelijks' na. Mijn middelbare school dus. 
Jij bent nog betrekkelijk jong. En hebt nog iets van een carrière voor je. Ik niet meer, op mijn 47ste. Hoe zeggen ze dat ookal weer? "Een schip op het strand is een baken in zee." Dan ben ik voor jou dat gestrande schip wel even! 
