Hoe zeldzaam is twee procent?

[mbl]

Zo langzamerhand het forum ontdekkend, met een beetje een "Alice in Wonderland" gevoel, lees ik hier dat velen de omgang met 'gelijkgestemden' als een verademing ervaren. Dat dat in het dagelijks leven veel te weinig gebeurt. Het verhaal van het lelijke eendje en de zwanen. Dan denk ik... zou er een wereld voor mij opengaan, als ik dat ook eens zou opzoeken? Een Wildje, of, lekker veilig met minder nadruk op interactie... een HB-Café ?

Zelf heb ik namelijk de indruk dat "onze 2%" helemaal niet zo zeldzaam is. Eén op de vijftig, en in hoger opgeleide kringen zal dat wel fors meer zijn. In mijn straat (160 adressen maal gemiddeld 2,2 personen per huishouden) zouden er al 7 moeten wonen, om de statistici onder jullie even grijze haren te bezorgen

Dat zijn er zo veel dat je ze regelmatig tegenkomt, alleen meestal zonder diagnose of ander stempel.

Zo kun je er - en de meesten zullen dat wel hebben - ongemerkt in je vriendenkring al een paar om je heen verzameld hebben.

Wat missen die mensen dan, om de behoefte om jezelf te kunnen zijn en op je eigen niveau te sparren, te bevredigen?

(Is dat de interesse in de eigen psyche, en de diepgaande gesprekken die daarbij horen, zoals dat hier op het forum uitgebreid aan de orde komt? Maar is die interesse wel een eigenschap van hoogbegaafden in het algemeen, of is dat een meer specifieke interesse die goeddeels los staat van het HB-zijn ?)

Zoals bij veel vragen is ook hier sprake van een onderliggende vraag, de vraag die je eigenlijk zou willen stellen maar niet stelt... tja, waarom niet eigenlijk? Kwestie van een beetje vertrouwen opbouwen misschien. Komt verderop wel, denk ik.

[Cherrians]

Juist! Haha! Oftewel de vragen die je dus ook niet stelt aan je directe omgeving. -De mensen die je door de jaren heen om je heen hebt verzameld en vertrouwd mee bent geraakt. En waartussen er vast gelijkgestemde zielen zitten.- Maar die je dan daarentegen wel stelt op het internet. -Aan wildvreemden. Niet face2face (veilig?). etc.etc.- Interessant

[Leo71]

Zelf heb ik namelijk de indruk dat "onze 2%" helemaal niet zo zeldzaam is. Eén op de vijftig, en in hoger opgeleide kringen zal dat wel fors meer zijn. In mijn straat (160 adressen maal gemiddeld 2,2 personen per huishouden) zouden er al 7 moeten wonen, om de statistici onder jullie even grijze haren te bezorgen

Maar... weet jij wélke 7?

[PSG]

Voor mij ging er een wereld open omdat die 2% absoluut niet zit tussen de mensen waar ik mij momenteel tussen bevind.
Misschien heb jij mijn 2% er wel bij
Wel grappig: ik heb ms en dat schijnt bij vrouwen 1,3 op de 1000 voor te komen. Het rare is dat ik er meer ken met MS in mijn omgeving dan die slim zijn

[mefmdv]

Ja, in mijn omgeving zijn er ook, maar die zijn er niet veel. Wat ik zo fijn vind bij die hbijeenkomsten is dat er alleen maar hb-ers zijn, je bent geen uitzondering meer. Met mensen in mijn omgeving blijf ik een vreemde eend in de bijt, alleen dan wel samen, maar toch is dat anders. Daarom zijn die ontmoetingen voor mij zo belangrijk.

[Ying]

Veel ouders van hb kinderen ontdekken via herkenning van de ervaringen van hun kids dat ze zelf ook hb zijn, maar dat ze zich lang geleden fiks zijn gaan aanpassen. Zij weten het niet van zichzelf, laat staan dat anderen het bij hen zien (of soms anderen juist wel)

[Ying]

Zelf heb ik namelijk de indruk dat "onze 2%" helemaal niet zo zeldzaam is. Eén op de vijftig, en in hoger opgeleide kringen zal dat wel fors meer zijn. In mijn straat (160 adressen maal gemiddeld 2,2 personen per huishouden) zouden er al 7 moeten wonen, om de statistici onder jullie even grijze haren te bezorgen

Wat ik ook nog bedacht:
in jouw straat wonen waarschijnlijk weinig mensen met een IQ onder de 70, aangezien die vaak niet zelfstandig kunnen wonen. Dus het gemiddelde aantal HB-ers zou dan nog hoger moeten zijn dan 1 op de 50.

groet, Ying

[@nouk]

Zelf heb ik namelijk de indruk dat "onze 2%" helemaal niet zo zeldzaam is. Eén op de vijftig, en in hoger opgeleide kringen zal dat wel fors meer zijn. In mijn straat (160 adressen maal gemiddeld 2,2 personen per huishouden) zouden er al 7 moeten wonen, om de statistici onder jullie even grijze haren te bezorgen

Wat ik ook nog bedacht:
in jouw straat wonen waarschijnlijk weinig mensen met een IQ onder de 70, aangezien die vaak niet zelfstandig kunnen wonen. Dus het gemiddelde aantal HB-ers zou dan nog hoger moeten zijn dan 1 op de 50.

groet, Ying

Deze redenering snap ik niet helemaal. Omdat er weinig zwakbegaafden bij mij in de straat wonen, wonen er DUS meer hoogbegaafden?
(Laat er bij mij in de straat nu net een tehuis voor zwakbegaafden staan waar deze mensen onder begeleiding redelijk zelfstandig kunnen wonen... )

Daarbij, het is toch niet één op de zoveel per straat? 2% van de bevolking is toch heel wat anders dan 2% van de straat.

[mbl]

Als de onderste 2% (er vanuit gaande dat dat ook 2% is volgens de Gauss-kromme) allemaal niet in mijn straat woont, omdat dat tehuis daar niet staat, dan bestaat mijn straat volledig uit de overige 98%. Tja, dat zou je kunnen stellen inderdaad.

Dan is (verwachtingswaarde) 2 uit die 98 hoogbegaafd, en dat is dan 2,04% van het totaal. Geen schokkend verschil, maar ok, het klopt.

Het is trouwens niet waar dat er geen mensen met zeer laag IQ in mijn straat kunnen wonen, alleen maar omdat de voorzieningen ontbreken.
Kinderen met een IQ onder de 70 wonen veelal gewoon bij hun ouders en kunnen dus best bij mij in de straat wonen.

[Suus]

Die twee procent is gewoon twee procent.
Afhankelijk van het soort buurt waar je woont heb je meer of minder kans om tegen een 'soortgenoot' aan te lopen.
Maar het feit dat het een soortgenoot is wil nog niet zeggen dat je er lekker mee kunt sparren. Want ook onder de soortgenoten bevinden zich allerlei karakters die klikken of juist enorm botsen. De kans dat je een soortgenoot treft waarmee het lekker klikt is veel kleiner dan 2%. Voor mezelf schat ik die kans op 0,01% maar dat ligt wellicht hoofdzakelijk aan mijn eigen uitzonderlijke (lees a-sociale) karakter
Komt er weer een volgende vraag bij me op. Waarom zijn er onder die twee procent zoveel storende gedragskenmerken zoals narcisme, betweterigheid, ongezond eigenwijs, super kritisch - op het vervelende af, eenzelvig, etc.? Waarom is een belangrijk deel van de 2% best wel irritant?

Ik wil zelf niet super kritisch zijn (oké ik bedwing de neiging zoveel mogelijk) en voeg hier daarom aan toe dat ik nu twee maal bij een Mensa bijeenkomst ben geweest en ik ben daar hele leuke mensen tegen gekomen. Ze bestaan dus wel!
En wat ook gek is: binnen die 2% zijn ook mensen die ik vooraf helemaal niet als soortgenoot had ingeschat.

[Ying]

Daarbij, het is toch niet één op de zoveel per straat? 2% van de bevolking is toch heel wat anders dan 2% van de straat.

Precies. Ervan uitgaande dat in de genoemde straat van 160 adressen met name mensen wonen met een IQ >79, dan is dat toch een subset van de totale bevolking? Hetzelfde geldt voor een gemiddelde basisschool, daarop ontbreekt ook een deel van de kinderen aan de onderkant.

De oorspronkelijke vraag ging mede over het herkennen van HB-ers in je omgeving, onder de gewone mensen om je heen, in een willekeurige straat.
De linkerkant van de gauskromme kan niet zo precies gemeten worden met een gewone IQ test, maar kan deels wel eerder herkend worden zonder test.

groet, Bissi

[mbl]

Ja, in mijn omgeving zijn er ook, maar die zijn er niet veel. Wat ik zo fijn vind bij die hbijeenkomsten is dat er alleen maar hb-ers zijn, je bent geen uitzondering meer. Met mensen in mijn omgeving blijf ik een vreemde eend in de bijt, alleen dan wel samen, maar toch is dat anders. Daarom zijn die ontmoetingen voor mij zo belangrijk.

Zo had ik het nog niet bekeken... dat je op zo'n bijeenkomst opeens de meerderheid bent in plaats van het buitenbeentje.

Zelfs 1 of 2 andere gelijksoortige buitenbeentjes vinden in je vriendenkring, is natuurlijk niet hetzelfde als een hele groep HB'ers bij elkaar. Dat vind ik een heel mooi argument!
In de meerderheid zijn, dat heb ik sinds Pharos-kampen een jaar of 20-25 geleden niet meer meegemaakt. Destijds heb ik dat niet als bijzonder ervaren trouwens, maar ik was toen nog erg op/in mezelf gekeerd denk ik. Ik vond het eigenlijk heel normale kinderen, die alleen wat slimmer waren dan gemiddeld.

Wat ik me eigenlijk afvraag, is of ik na zoveel jaren 'aanpassen' en zo weinig omgang met andere HB'ers, nog wel zal gedijen in zo'n groep. Ik vind het in elk geval interessant, maar vinden zij mij nog wel interessant ? Ik heb mezelf over de jaren een beetje afgezet tegen mijn hoogbegaafdheid, die me veel sociale onrust gebracht heeft. Ik heb me een no-nonsense attitude aangemeten, analytisch maar concreet en pragmatisch, die niet strookt met de veel abstractere denkwijzen die ik hier veel lees.

Onderliggend is dus een stukje onzekerheid... of ik niet inmiddels tussen wal en schip zal vallen?

Niettemin, er is maar 1 manier om erachter te komen denk ik! (zei hij moediger dan hij daadwerkelijk was...)

[mbl]

Maar het feit dat het een soortgenoot is wil nog niet zeggen dat je er lekker mee kunt sparren. Want ook onder de soortgenoten bevinden zich allerlei karakters die klikken of juist enorm botsen. De kans dat je een soortgenoot treft waarmee het lekker klikt is veel kleiner dan 2%.

Dat is natuurlijk ook zo. Er is veel meer nodig dan 1 losse overeenkomst, om van compatibele karakters te kunnen spreken.
Ik heb een groot aanpassingsvermogen (zonder me daar echt voor in te spannen) dus kan het al snel met iemand vinden. Of dat altijd goed is kun je je afvragen, maar het is zo.

Komt er weer een volgende vraag bij me op. Waarom zijn er onder die twee procent zoveel storende gedragskenmerken zoals narcisme, betweterigheid, ongezond eigenwijs, super kritisch - op het vervelende af, eenzelvig, etc.? Waarom is een belangrijk deel van de 2% best wel irritant?

Misschien is het gemakkelijker om andere "niet-gemiddelde" eigenschappen op te doen (of niet af te leren), als je door 1 reden al een buitenbeentje bent. Je wordt dan minder geremd om nog verder van de massa af te wijken.

En wat ook gek is: binnen die 2% zijn ook mensen die ik vooraf helemaal niet als soortgenoot had ingeschat.

En dat was precies m'n punt: er zijn er meer dan je denkt.

Maar ik denk dat ik uit deze thread nu wel een hoop opgepikt heb over waarom verenigingen en bijeenkomsten toch heel erg leuk/prettig/zinvol kunnen zijn. Ik ben benieuwd!

[Phileine2]

Voor mij geldt dat ik niet met alle mensen binnen die 2% ook daadwerkelijk bevriend zou kunnen raken. Binnen die 2% heb je ook weer zoveel verschillen in interesses, leeftijd, types mens...

Misschien is de computerfreak twee deuren verder wel HB. Of mijn alcoholverslaafde buurman. Of zijn dochter van 10. Heb ik behoefte om met die mensen meer contact te hebben? Nou nee niet direct.
(die mensen zijn even fictief)

[@nouk]

Voor mij geldt dat ik niet met alle mensen binnen die 2% ook daadwerkelijk bevriend zou kunnen raken. Binnen die 2% heb je ook weer zoveel verschillen in interesses, leeftijd, types mens...

Exact. En soortgenoten vind ik sowieso een raar woord. Tot welke soort behoor ik dan?

[mbl]

Misschien is de computerfreak twee deuren verder wel HB.

Hee, wat is er mis met computerfreaks?
Nee, gelukkig ben ik dat niet meer.

Maar het punt is natuurlijk helder, en het is maar goed ook dat je niet 2% van Nederland tot je vriendenkring kan rekenen. Ze zouden het verkeer moeten regelen op je verjaardag...

[Suus]

Exact. En soortgenoten vind ik sowieso een raar woord. Tot welke soort behoor ik dan?

Was grappig bedoeld..

[Suus]

Ze zouden het verkeer moeten regelen op je verjaardag...

[Suus]

Maar ik denk dat ik uit deze thread nu wel een hoop opgepikt heb over waarom verenigingen en bijeenkomsten toch heel erg leuk/prettig/zinvol kunnen zijn. Ik ben benieuwd!

Ik wil hier geen reclame maken voor Mensa, moet zelf eerst nog naar de nieuwe leden dag op 15 juni!
Maar de twee keer dat ik een bijeenkomst heb meegemaakt, heb ik me uitstekend vermaakt. Terwijl ik normaal gesproken niet zo'n sociaal dier ben. En ik vind het ook best vervelend om in mijn eentje bij een bestaand gezelschap aan te sluiten. Maar zoals al vermeld: het is me prima bevallen! De tijd vloog om en ik heb nieuwe inspiratie opgedaan.

[@nouk]

Exact. En soortgenoten vind ik sowieso een raar woord. Tot welke soort behoor ik dan?

Was grappig bedoeld..

Gelukkig!