Ik had op de basisschool en beginjaren middelbare school altijd hoge cijfers. Ging graag naar school, lette goed op, was ook gemotiveerd om mijn huiswerk te doen, maar hoefde er niet hard voor te werken. De energie en leergierigheid die ik overhield, gebruikte ik voor mijn hobby's: paardrijden, muziek, verhalen schrijven, tekenen etc.
Helaas ontstonden er in het gezin problemen, zoals:
- de scheiding van mijn ouders
- financieele problemen
- verslechterde relatie met mijn moeder
- verslechterde gezondheid van een opa etc.
Mijn moeder vond ook dat ik me afwijkend gedroeg en wilde mij laten testen op autisme. Later bleek dat er eerst over HB was gesproken, maar op mijn nieuwe school was dat niet bekend. Ik heb dit trouwens ook pas heel wat jaren later gehoord.
Volgens mij was het meer een soort zelfbescherming: even wat meer afstand nemen van ruzie, onzekere en gespannen houding van mijn ouders en broer. Ik kon zelf wel met de omstandigheden omgaan, maar wilde me er liever niet in mee laten slepen.
Verder had iedereen in ons gezin een behoorlijk verschillende manier van leven, denken, interesses, kijk op het leven etc.
Mijn moeder heeft steeds bij de hulpverlening (waar ik zo min mogelijk naar toe ging), op school en thuis gedaan of ik behoorlijk beperkt was. Ik zou allerlei dingen niet goed kunnen, zou moeite krijgen met studie, werk etc. en niet normaal de dagelijkse dingen op een rij kunnen zetten.