Ten eerste, wat een opluchting dat jullie hier zijn en ik jullie gevonden heb. Ik lees graag jullie ervaringen met HB en nu word het tijd dat ik de mijne hier ook de vrije loop laat. Het verheugen hierop, geeft al een bevrijdend gevoel. Ik ken jullie niet eens, maar enige verwantschap met een paar van jullie is nu al aan de orde. Voordat het nu een beetje creepy begint te worden, over naar het tweede, mezelf voorstellen.
Ik ben Denise, 33 jaar. Tijdens een sessie bij mijn, toenmalige, psychotherapeut, ongeveer een maandje of vier geleden, begon er een lichtje te branden. Thuis HB gegoogled en toen begon het herkennen en het vele lezen.
De reden waarom ik bij een psychotherapeut liep, was dat ik vast liep in mijn hoofd, voor de zoveelste keer. Maar dit keer stond mijn hoofd echt op ontploffen, dus was hulp van een prof niet meer zo onlogisch. De verantwoordelijke taak van opvoeder en een op spanning staande relatie zorgden natuurlijk ook voor een extra zetje in de rug.
Na driekwart jaar kwamen we erachter dat ik door mijn opvoeding ben geremd in het uiten van mezelf. Vele (slaande) ruzies tussen een dominante vader en een naïeve maar erg lieve moeder, maakten van een levendige, vrolijke en pientere peuter een timide en teruggetrokken meisje dat nog steeds erg leergierig was. Keuzes die ik (lees: mijn vader) toen maakte waren louter gebaseerd op ratio. Slim meisje gaat Atheneum doen en aan een universiteit studeren, logisch toch? Atheneum heb ik echt belabberd afgerond, op de universiteit ging het leren me makkelijker af, maar distantieerde ik mij van het studentenleven. Afgestudeerd en wel op mijn 24ste (afstudeervertraging door vele uren op een, ahum, forum door te brengen) begon het denken alle kanten op te gaan. Veel verwarring, niets, maar dan ook niets, leidde naar rust in mijn hoofd. Geen cel in mijn lichaam wist wat ik eigenlijk wilde in dit leven. Diverse banen op MBO –niveau of lager volgden, nog een universitaire studie, een breuk met een vriendengroep, fulltime moederschap. Kleine en grote stappen, vanuit mezelf, maar zonder een duidelijk richting waar naar toe.
Met mijn psycholoog heb ik slechts eenmaal over HB gehad en alleen tussen neus en lippen door. Voornaamste uitkomst was dat ik al die jaren niet wist dat ik ook gevoelens en emoties kon uiten, zonder dat iemand je daarvoor afstraft. Ik kon na een jaar therapie, leren om mezelf te zijn bij anderen, door open te staan voor mijn gevoelens en emoties en ze te signaleren en te duiden. Maar mijn eigen bevinding is net zo belangrijk: de mogelijkheid dat ik HB ben, geeft mijn leven richting. Nu begrijp ik zowel mijn vervelendste als plezierigste herinneringen van mijn jeugd. De eenzaamheid op school. Het genot van een bibliotheekbezoek. Het anders zijn. Leertrucjes verzinnen. Noem ze maar op. De welbekende puzzelstukjes.
Beide bevindingen lijken wel of ze alleen bestaan voor mij, dat maakt het wel moeilijk, maar ik hou vast aan een steeds beter wordende balans tussen hoofd en hart. De gedachtestromen zijn rustiger , voelen is minder explosief dan kort na de constatering bij de psych. De dalen zijn te handelen. De pieken kan ik laten zakken, zonder impulsieve acties als gevolg. (Toegegeven, stabiel is ook maar saai, dus een uitspatting hier en daar is best lekker, maar dus niet te vaak). Verder ben ik verre van bang om mezelf te zijn bij anderen. Moet nog wel leren om bepaalde mechanismen uit te schakelen, de pleasing ones.
Op dit moment ben ik bewust huismoeder. Ik wil graag weer werken als mijn dochter naar de basisschool gaat. Voor mij een tweede kans om de arbeidsmarkt te betreden, nu vanuit een beter idee wat ik wil. Dat neemt nog wat soul- en jobsearching in beslag, maar als ik mij niet te veel laat afleiden door bijvoorbeeld een forum, gaat dat wel lukken. (Optimistisch in een crisis, ik geniet er maar van, zolang het duurt
).Voor mij hindert het overigens niet dat ik niet officieel getest ben. HB/MB of niet, ik heb al voldoende gelezen om te weten dat ik veel met de meeste mensen hier gemeen heb. En dat ik jullie nodig heb. Wie weet in het echt, maar voor nu hier op dit forum.
Groeten,
Denise
![[snorkel]](./images/smilies/snorkel.gif "Person"){kind=small}
