IQBeNnUt schreef:Jaaa het nerdgevoel.
Herkenbaar. In het begin zeker maar nu bomt me dat niet meer. Ik loop nu door de sportschool en zie geen anderen.
Ik ben in trance ( vast door Odran's stofjes

), doe mijn oefeningen en ik weet hoeveel vierkante meter er aan vloerbedekking ligt die ik niet hoef te stofzuigen.

Haha, misschien gebeurt dat mij ook nog wel! Ik heb het idee dat dat voor veel andere sportschoolbezoekers ook geldt, die zijn helemaal in zichzelf gekeerd of zien er in elk geval zo uit. Dat scheelt alweer...
Odran Oel schreef: En over het nerd-gevoel dat je ervaart; denk dat iedereen die begint te sporten dat wel ervaart, in het begin ben je natuurlijk nog niet zo 'handig' en bedreven maar dat komt vanzelf tot je mits je maar lang genoeg doorzet (iets over de aanhouder die wint en zo), het betreft een aantal vaardigheden die je zal moeten repeteren zoals je ook hebt leren zwemmen en/of fietsen etc..
Tnx voor het advies

Ik ga zeker doorzetten...
GeneralFe26 schreef: @ Nalle: Ik zou me als ik jou was niet zo druk maken over je spierkracht en het gevoel dat je er maar een beetje staat te klungelen. Het belangrijkste is dat je er plezier in hebt. Verder zou ik gewoon beginnen met makkelijke oefeningen en weinig gewicht. En er loopt bij jou in de sportschool vast iemand rond die je tips kan geven. Gewoon vragen. Deed ik ook regelmatig.
Waarvoor ga je eigenlijk naar de sportschool ? Conditie opbouwen ? Sterker worden ? Of puur voor de lichaamsbeweging en gezelligheid ?
Dat is mijn plan inderdaad, gewoon lekker doorgaan en me niks aantrekken van wat-ik-zelf-denk-dat-anderen-eventueel-van-mij-zouden-kunnen-vinden

Mijn doelen zijn om mijn 'core'-spieren te versterken zodat ik een betere houding krijg, aan mijn conditie werken, en endorfinen opwekken. En die gezelligheid van de vriendin die meegaat is heel mooi meegenomen daarbij en motiveert me ook om het te blijven doen (is de bedoeling).
Leuk verder om te lezen dat er hier ook mensen zijn die (net als ik) vroeger niks met sport hadden, maar er nu enorm van genieten! Ik was als kind altijd bang voor de bal en kon er (daardoor?) ook totaal niet goed mee overweg. Dan scholden mijn klasgenootjes me weer uit en kon ik wel door de grond zakken. En werd gym iets waar ik enorm tegenop zag... Ik moet zeggen dat ik al eerder heb ontdekt dat ik hardlopen wél leuk vind/vond. Daar ben ik nu al 2 jaar mee bezig geweest. Ik kwam alleen totaal niet vooruit want als ik eenmaal een beetje vooruit ben gekomen in mijn loopschema word ik alweer ziek/erg verkouden/ga ik op vakantie, en is mijn conditie daarna weer terug bij af. En ik begon het na een tijdje wat saai te vinden, eenzaam, en lastig vanwege het weer... dus vandaar mijn overstap naar de sportschool.
En grappig dat er al eerder zo'n topic is geweest, heb (vanaf mijn werk) nog geen tijd gehad om daarin te lezen...
I have no face. Other people have faces; they are here. Their world is the real world. The things they lift are heavy. They say Yes, they say No; whereas I shift and change and am seen through in a second.
(Virginia Woolf ~ The Waves)