De balans tussen over- en onderprikkeling

[Malube]

In mijn introductietopic stond al een beetje informatie over mijn probleem met dit onderwerp, maar ik zal het hier herhalen. En ik ben benieuwd hoe anderen dat doen en ervaren.

Ik ervaar prikkels over het algemeen als heel intens, waardoor ik regelmatig overprikkeld ben. Echt misselijk zijn van geluid, niet meer in het licht kunnen zitten, even willen ontprikkelen in een donkere ruimte.

Zou ik een 'rustiger' leven gaan leiden zonder al teveel prikkels, dan word ik depressief. Ik heb het namelijk nodig om mijn hersens uit te dagen en soms ook heel intens mee te gaan met die prikkels.

Ik ben dus constant op zoek naar die balans. Ik weet dat ik al vanaf kinds af aan ging slapen tussen de middag. Gewoon om de prikkels weer aan te kunnen en er intensief in mee te gaan.
Het liefst zou ik het snelheidsknopje op mijn hoofd wat lager willen zetten. Niet mee zoveel denken, niet zo snel denken enzovoort zodat ik niet constant op zoek moet naar die balans. Want dat vreet echt energie.

Het grappige is hier... Mijn man is iemand die heel veel externe prikkels nodig heeft. Die komt binnen, gooit de radio aan, de tv, de lampen enzovoort. Ik ben dan meteen zo overprikkeld dat ik weer het tegenovergestelde wil.

Externe prikkels kan ik dus niet zo goed hebben, of in ieder geval gematigd. Maar interne prikkels, die móet ik hebben wil ik niet depressief worden.

Snapt iemand wat ik bedoel? Herkenning misschien? Zo ja, hoe ga jij daar mee om?

[Laatbloeier]

Enorm veel herkenning, Malube, jouw verhaal hierboven is ook mijn verhaal! Hoe ga ik ermee om? Nou, eigenlijk gewoon 'ad hoc' meestal. Als ik écht overprikkeld ben gaan de luikjes even dicht, indien mogelijk op dat moment. Heel letterlijk. Dan ga ik boven op bed liggen, oordoppen in en ooglapje voor, een beetje de dwarrels in mijn kop laten bezinken.



Verder houd ik er ook wel planmatig rekening mee, bijv. zoals dit jaar met kerst: ik was bereid tot één dag familiebezoek, en niet twee. Dat hield in dat ik niet met man meeging zijn familie. Nu heeft man hetzelfde, en ging hij weer niet mee met mij. Iedereen vindt dat gelukkig prima in onze families.

En de behoefte aan prikkels, tja, die volg ik ook 'ad hoc'. Misschien uit dit zich bij mij wel het duidelijkst in de moeite die ik heb met stilzitten en niets doen. Dat doe ik dan ook niet veel!

[Girafje]

Ik ben dus constant op zoek naar die balans. ... Want dat vreet echt energie.

Hoi Malube, jouw schrijven deed mij gelijk denken aan iets wat ik ruim 3 jaar terug hier op het forum schreef ...

Snapt iemand wat ik bedoel? Herkenning misschien? Zo ja, hoe ga jij daar mee om?

Toe ik dat ruim 3 jaar terug daar schreef was ik nog zoekende naar wat ik zelf nou precies bedoelde te zeggen. Zoals ik het aldaar uit poogde te duiden was naar mijn gevoel nog niet helemaal kloppend ( vandaar dat ik het zelf ook nog niet helemaal snapte). Herkenning van wat jij schrijft is er dus zeker, maar of ik snap wat je bedoelt is nog onzeker. Jouw duiding geeft mij wel weer een andere manier waarop ik er óók naar kan kijken. Ben dol op verschillende perspectieven om één en hetzelfde te kunnen bekijken en ik denk dat me mede kan helpen om er mijn eigen weg mee te (gaan) vinden ook.

Hoe ik er mee omga ... Ehm, vaak 'gewoon' níet (in die zin dat ik vergeet rekening te houden met wat ik nodig heb voor mezelf om mezelf niet te - laten - overspoelen; om niet compleet gesloopt te zijn als ik eenmaal thuis kom; om mezelf niet dwars te zitten en nergens toe te komen, doordat ik mijn eigen signalen negeer, etc.) En gelukkig doe ik dat ook steeds vaker wél. Ik ga bv. overdag op mijn werk vaak vroeg in de middag even een wandeling maken in mijn eentje. Wanneer ik daar niet aan denk, merk ik dat ik op een gegeven moment niet meer verder kom met waar ik mee bezig ben (een bepaald gevoel in mijn hoofd krijg ik daarbij) & dát is voor mij het teken dat ik a) even lekker uit moet waaien en wel direct en b) dat ik mijn werkdag niet uit moet laten lopen en wanneer het kan zelfs iets in moet korten. Ik heb nog veel uit te vinden op dit gebied, maar vind het heel fijn dat ik zelf merk dat ik hierin wel al stappen gemaakt heb & dat ik die stappen ook daadwerkelijk kán maken zoals ze bij mij passen.

[Thom]

Herkenbaar. Snel verveeld, maar ook snel overvoerd.

Als je erg (prikkel)gevoelig bent, maar je omgeving niet, dan heb je al snel het idee dat je zeurt of overgevoelig bent en dat het dus aan jezelf ligt. Bij mij gaat het soms zo ver dat ik mijn mond maar houd, omdat ik al weet dat anderen afwijzend zullen reageren. Met als gevolg dat mijn batterij op een gegeven moment leeg is.

De meningen zijn verdeeld over de kwaliteit en inhoud van het boek, maar je zou eens kunnen kijken naar "Te veel mens, te weinig dier" van Hans de Vries. Misschien dat ze het nog in de bibliotheek hebben of anders ergens tweedehands. Zelf heb ik het van Marktplaats gehaald.

[Malube]

Enorm veel herkenning, Malube, jouw verhaal hierboven is ook mijn verhaal! Hoe ga ik ermee om? Nou, eigenlijk gewoon 'ad hoc' meestal. Als ik écht overprikkeld ben gaan de luikjes even dicht, indien mogelijk op dat moment. Heel letterlijk. Dan ga ik boven op bed liggen, oordoppen in en ooglapje voor, een beetje de dwarrels in mijn kop laten bezinken.



Verder houd ik er ook wel planmatig rekening mee, bijv. zoals dit jaar met kerst: ik was bereid tot één dag familiebezoek, en niet twee. Dat hield in dat ik niet met man meeging zijn familie. Nu heeft man hetzelfde, en ging hij weer niet mee met mij. Iedereen vindt dat gelukkig prima in onze families.

En de behoefte aan prikkels, tja, die volg ik ook 'ad hoc'. Misschien uit dit zich bij mij wel het duidelijkst in de moeite die ik heb met stilzitten en niets doen. Dat doe ik dan ook niet veel!

Vind je het ook zo vermoeiend dan? Ik heb echt het gevoel constant een balans te moeten zoeken.

[Malube]

Ik ben dus constant op zoek naar die balans. ... Want dat vreet echt energie.

Hoi Malube, jouw schrijven deed mij gelijk denken aan iets wat ik ruim 3 jaar terug hier op het forum schreef ...

Snapt iemand wat ik bedoel? Herkenning misschien? Zo ja, hoe ga jij daar mee om?

Toe ik dat ruim 3 jaar terug daar schreef was ik nog zoekende naar wat ik zelf nou precies bedoelde te zeggen. Zoals ik het aldaar uit poogde te duiden was naar mijn gevoel nog niet helemaal kloppend ( vandaar dat ik het zelf ook nog niet helemaal snapte). Herkenning van wat jij schrijft is er dus zeker, maar of ik snap wat je bedoelt is nog onzeker. Jouw duiding geeft mij wel weer een andere manier waarop ik er óók naar kan kijken. Ben dol op verschillende perspectieven om één en hetzelfde te kunnen bekijken en ik denk dat me mede kan helpen om er mijn eigen weg mee te (gaan) vinden ook.

Hoe ik er mee omga ... Ehm, vaak 'gewoon' níet (in die zin dat ik vergeet rekening te houden met wat ik nodig heb voor mezelf om mezelf niet te - laten - overspoelen; om niet compleet gesloopt te zijn als ik eenmaal thuis kom; om mezelf niet dwars te zitten en nergens toe te komen, doordat ik mijn eigen signalen negeer, etc.) En gelukkig doe ik dat ook steeds vaker wél. Ik ga bv. overdag op mijn werk vaak vroeg in de middag even een wandeling maken in mijn eentje. Wanneer ik daar niet aan denk, merk ik dat ik op een gegeven moment niet meer verder kom met waar ik mee bezig ben (een bepaald gevoel in mijn hoofd krijg ik daarbij) & dát is voor mij het teken dat ik a) even lekker uit moet waaien en wel direct en b) dat ik mijn werkdag niet uit moet laten lopen en wanneer het kan zelfs iets in moet korten. Ik heb nog veel uit te vinden op dit gebied, maar vind het heel fijn dat ik zelf merk dat ik hierin wel al stappen gemaakt heb & dat ik die stappen ook daadwerkelijk kán maken zoals ze bij mij passen.

He, balen. Ik kan je topic niet openen.. Staat dat ik geen permissies heb om het topic te lezen.

Goed dat je het gevoel hebt stappen vooruit te maken! Dat heb ik inderdaad ook wel, ik leer mezelf steeds beter kennen. Maar ik vind het vervelend voor anderen (bijvoorbeeld mijn man) dat ik me af en toe af moet sluiten om niet totaal overprikkeld te raken. Dat hij bepaalde dingen bijvoorbeeld voor zijn rekening moet nemen, omdat ik het anders niet trek. Zoals nu de nachtvoedingen bijvoorbeeld bij onze zoon van 5 weken. We doen ze op dit moment samen, maar ik ben overdag dan wel héél snel overprikkeld. Als ik de nachtvoedingen alleen moet doen komt het helemaal niet goed. Dus hij moet altijd wel een deel voor zijn rekening nemen, ik kan hem niet een keer een nacht door laten slapen.

Natuurlijk zijn dit dingen die over gaan, maar hierin merk ik weer des te meer hoe ontzettend moeilijk ik het vind. Net zoals dat ik nu thuis zit (verlof) bij mijn kinderen. Ik ben nu wel heel druk met ze. Maar 24/7 zorgen en mijn hersens niet stimuleren op intellectueel gebied.. ik kan er echt depressief van raken.

[Malube]

Herkenbaar. Snel verveeld, maar ook snel overvoerd.

Als je erg (prikkel)gevoelig bent, maar je omgeving niet, dan heb je al snel het idee dat je zeurt of overgevoelig bent en dat het dus aan jezelf ligt. Bij mij gaat het soms zo ver dat ik mijn mond maar houd, omdat ik al weet dat anderen afwijzend zullen reageren. Met als gevolg dat mijn batterij op een gegeven moment leeg is.

De meningen zijn verdeeld over de kwaliteit en inhoud van het boek, maar je zou eens kunnen kijken naar "Te veel mens, te weinig dier" van Hans de Vries. Misschien dat ze het nog in de bibliotheek hebben of anders ergens tweedehands. Zelf heb ik het van Marktplaats gehaald.

Ik ga er eens naar kijken! Bedankt voor de tip! En herkenbaar, je 2e alinea.

[Nalle]

Oh my god oh my god, dit is de visualisatie die ik zelf heb gebruikt over hoe ik denk bij een training 'bezieling in jeloopbaan!' Niet precies deze met Boedha hoor, maar wel zo'n sneeuwding. Maar dan wel juist als wat er gebeurt als ik geïnspireerd raak: dan gaat het flink waaien in mijn hoofd, gebeurt er van alles. Na een tijdje landen alle sneeuwvlokken en dan heb ik een nieuwe theorie of visie ergens op.

[Nalle]

Ik schreef het volgens mij al eerder, maar ik vind dit dus echt héél herkenbaar. Volgens mij is dit precies waar ik zo mee worstel. Erg fijn om te merken dat anderen hier dit ook hebben en dat het dus 'gewoon' met het de combinatie hb en hsp te maken kan hebben.

Net als anderen hier heb ik nog niet echt het idee dat ik er goed mee om kan gaan. Maar toch een paar dingen:
- Veel slapen. Ik heb laatst een hele zondagmiddag in bed gelegen omdat - denk ik - mijn hersens gewoon moe waren. Het deed alleen al pijn om naar het scherm van mijn iPad te kijken.
- Mijzelf nerderige interesses toestaan. Waar en wanneer het kan mezelf laven aan intellectuele gesprekken, artikelen enz.
- Als ik onderprikkeld ben, werkt muziek vaak goed. Die kan ook, als ik dat fijn vind, de maalstroom aan gedachten in mijn hoofd even doorbreken, als het tenminste echt goede muziek is met een goede bas, een complex ritme, enz. De laatste tijd luister ik veel naar Grimes, bijvoorbeeld als ik naar huis fiets.
- Minder werken. Ik ben sinds kort van 36 naar 32 uur gegaan en heb nu al het gevoel dat die vrije dag midden in de week me erg veel goed doet.
- Als mijn gedachten zo snel gaan dat ik ze niet meer bij kan houden, herhalen ze zich meestal ook heel vaak, alsof ik bang ben ze te verliezen. Ze draaien dan in een cirkeltje. Het helpt om ze op te schrijven, liefst digitaal omdat je dan makkelijker dingen achteraf aanpast. Want mijn gedachten gaan vaak zo snel dat ik de eerste gedachte nog maar half had opgeschreven of er komt weer een nieuwe die ik dan ook snel wil vangen voordat ie weer weg is.
- Zorg dat je in elk geval niet (teveel) overprikkeld raakt door slechte voeding. Ik eet bijvoorbeeld nauwelijks suiker, drink geen alcohol en maar af en toe koffie en probeer gezond te eten (groenten, fruit, vezels, volkorenproducten) en genoeg water en groene thee te drinken. Ik merk het ook meteen als ik dat niet doe.
- Accepteren dat het nou eenmaal zo is en dat je af en toe crasht. Je kan er niks aan doen dat je zo in elkaar zit, boos op jezelf worden of je schuldig voelen gaat niet helpen. (Deze vind ik persoonlijk nog erg moeilijk.)

Maar ik kan nog wel wat tips gebruiken. Die van Laatbloeier over de feestdagen klinkt erg aanlokkelijk (elke kerstvakantie is het weer raak), maar ik ben bang dat mijn schoonfamilie dit niet accepteert...

Eigenlijk voelt het gewoon alsof ik een andere batterij heb dan andere mensen: mijn batterij moet vaker en langer worden opgeladen, maar geeft wel heel veel stroom af op het moment dat ie het doet. En die stroom gaat vooral naar mijn gedachten

[Laatbloeier]

Grappig Nalle! Ik had de Boeddha-sneeuwbol elders op het forum (in ong. hetzelfde verband) al eens geplaatst, maar kon 'm niet meer vinden. Dus ik zocht weer een nieuwe, deze dus. En eigenlijk bedoel ik 'm wel hetzelfde als jij. Alleen was-ie voor mij hier meer een illustratie van de broodnodige 'landingsfase' van al die drukke gedachten en inzichten.

Verder, wat jij schrijft hierboven is weer heel herkenbaar! Heel veel oplossingen die jij hanteert, gebruik ik ook. Wat ik regelmatig dus doe is me terugtrekken in m'n slaapkamer met oordoppen in en een ooglapje voor. Voor mij dé manier om de dwarrels te laten bezinken. Verder ben ik er vandaag toevallig toe overgegaan mijn koffieconsumptie te minderen. Van twee stevige mokken op een dag (ochtend) naar één. Misschien zelfs nóg minder op den duur, maar ik vind het moeilijk, omdat ik zo van koffie en de 'euforie' die het met oplevert, houd. Maar ik word er ook speedy en op een onaangename manier opgefokt van. Ja, ik beschouw mijzelf zéker als HSP (heb zelfs een lange tijd op het HSP-forum vertoefd, maar de -soms- 'zweverigheid' aldaar begon me tegen te staan...).

[Girafje]

Eergisteren zat ik in de trein te lezen in het docje wat ik gemaakt heb van een wikipagina over poitieve desintegratie (theorie Dąbrowski - klik op bron om naar de bronsite te gaan). And this striked me (again) ...

A mixed blessing?

Dąbrowski called OE "a tragic gift" to reflect that the road of the person with strong OE is not a smooth or easy one. Potentials to experience great highs are also potentials to experience great lows. Similarly, potentials to express great creativity hold the likelihood of experiencing a great deal of personal conflict and stress. This stress both drives development and is a result of developmental conflicts, both intrapsychic and social. Suicide is a significant risk in the acute phases of this stress. The isolation often experienced by these people heightens the risk of self-harm.

Dąbrowski advocated autopsychotherapy, educating the person about OEs and the disintegrative process to give him or her a context within which to understand intense feelings and needs. Dąbrowski suggested giving people support in their efforts to develop and find their own self-expression. Children and adults with high DP have to find and walk their own path, often at the expense of fitting in with their social peers and even with their families. At the core of autopsychotherapy is the awareness that no one can show anyone else the "right" path. Everyone has to find their own path for themselves. As Joseph Campbell described the knights on the Grail Quest: If a path exists in the forest, don't follow it, for though it took someone else to the Grail, it will not take you there, because it is not your path.

Ben benieuwd wat jij hiervan denkt en vindt Nalle.

[Nalle]

Ik vind het een mooi en inspirerend stukje Mijn psych liet doorschemeren dat ze Dabrowski 'zweverig' vond, maar dit is toch heel duidelijk vind ik. Maar i.t.t wat hier staat lijkt het mij wel degelijk mogelijk om tips uit te wisselen, ze zullen alleen niet voor iedereen werken?

[Girafje]

Maar i.t.t wat hier staat lijkt het mij wel degelijk mogelijk om tips uit te wisselen, ze zullen alleen niet voor iedereen werken?

Eens! Komt bij dat je ook iets interessants kunt leren uit tips die heel erg niet werken ook.

Ik heb er dit plaatje bijgemaakt, waarbij ik van mening ben dat dat eigen pad er echt wel inzit, net als de door jou benoemde uitwisseling (het poppetje met het groene denkwolkje ben 'ik' dan a.h.w. & de roze lijn het pad dat 'ik' bewandel; resten nog de smileys - tips waar ik iets positiefs uit meeneem -, de kruisjes - de vervelende ervaringen waar ik iets uit meeneem waar ik iets aan heb - en de poppetjes die ik wel ontmoet & waar 'niets' gebeurt):

[Nalle]

Aaaaaaaaaw heel mooi Ik ben een beetje ontroerd Girafje, je bent een smiley op mijn pad

[willemijn]

Ik heb er ooit een blogje over geschreven.
http://www.intensenzo.nl/zeven-tips-voo ... rikkels-2/

Ik raak eigenlijk zelden meer overprikkeld -mijn leven vorm gaan geven n.a.v. snel overprikkeld zijn versus véél willen- al blijft het voor mij van groot belang dat ik mijn tijdsindeling in de gaten hou. Fysieke en 'hoofdklussen' afwissel net zoals 'sociale contacten' en tijd voor mezelf. En als ik wel overprikkeld ben dan is mijn remedie om mijzelf terug te trekken op mijn zolderkamer waar het stil en knus is én waar ik niet gestoord mag worden.

[Nalle]

Dank voor de link Willemijn, ik ga eens proberen of ik zo'n prikkeldagboekje bij kan houden. Lijkt me alleen wel lastig want er zijn natuurlijk altijd héél véél prikkels. Maar ik kan natuurlijk kijken of ik dingen een beetje kan samenvatten en alleen de dingen die wisselend zijn, noteren. Wat heerlijk dat jij bijna nooit meer overprikkeld bent.

[Malube]

Bijzonder dat ik dit weer lees nu...

1 grote oorzaak van de overprikkeling bleek (onbewust) mijn man te zijn. Die is er sinds eind januari vandoor met een ander en plots ben ik al 2 maanden niet meer overprikkeld geweest.. Toch onbewust heel veel prikkels opgepikt

[Terrasano]

Bijzonder dat ik dit weer lees nu...

1 grote oorzaak van de overprikkeling bleek (onbewust) mijn man te zijn. Die is er sinds eind januari vandoor met een ander en plots ben ik al 2 maanden niet meer overprikkeld geweest.. Toch onbewust heel veel prikkels opgepikt

Des te gevoeliger je bent, des te meer je beïnvloed wordt door de ander! Dat is dus wel een leermoment.. En bij mij ook, ik ben daar ook erg gevoelig in en dat is niet zoals het hoort te zijn, en daar ben ik mij erg bewust van op dit moment! En dat wil ik ook veranderen, en dat is niet gemakkelijk als je van binnen probeert puur te zijn, maar je van alle kanten teveel andere invloeden binnenkrijgt. Heel erg moeilijk voor mij persoonlijk. Helaas..

[nathalie]

@malube

Tja daarom woon.ik niet samen met een man. ik wordt al over geprikkeld als mijn ex een uur op de koffie komt om zoon terug te brengen . Maar dat is meer dat ik dan op mijn tenen loop.

Op mijn werk kan ik wel een paar uur op.scherp werken als het super druk is maar dan ben ik daarna hyper of later helemaal op. En dan thuis is het bijna altijd een over prikkeling met 3 kinderen .

[leonie]

Heel herkenbaar ook hier Nathalie. Het is of alles (en dan liefst way over the top) of helemaal niets. Een middenweg is er niet. Als ik die middenweg al even vind dan raak ik al snel weer verveeld en ga weer extreme prikkels opzoeken waardoor ik weer 'in het rood schiet' en ernstig bij moet tanken. Soms kan ik jaloers kijken naar een vrouw achter de kassa bij de appie (om maar iets als voorbeeld te gebruiken) en mij af te vragen hoe het komt dat die er zo ogenschijnlijk happy uitziet en waarom ik altijd van het ene naar het andere uiterste moet schieten (met alle emotionele ups en downs van dien) en niet gewoon domweg kan zijn zoals een dergelijk iemand (natuurlijk nooit wetende of achter de specifieke persoon eea schuilgaat waaruit blijkt dat zij helemaal niet zo happy is)