Een doel in je leven

[josien2]

BNN heeft een nieuw programma: 'Tot op het bot'. Een essentieel onderdeel van het ontwikkelproces is het hebben van doelen. De bestseller 'Dromen, durven, doen' gaat over dromen en doelen en hoe je die kunt bereiken. Soms blijkt het onmogelijke toch mogelijk.

Voor mij is het hebben van doelen van cruciaal belang om gemotiveerd en positief te blijven. Als ik een doel bijna heb bereikt, dan ontstaat er een soort stress. Wat moet ik daarna? Ik merk vaak dat doelgerichtheid bij mij in sterkere mate aanwezig is dan bij veel anderen. Mijn doelen zijn in de ogen van anderen soms onmogelijk. Daarnaast heb ik ook veel dromen en doelen bijgesteld en overboord gegooid.



* Heb je zonder doelen (g)een leven?
* Hoe ontstaan jouw dromen?
* Welke dromen / doelen heb je?
* Waarom geef je doelen / dromen op?
* Tegen welke prijs ga je door met het proberen te behalen van je doelen / dromen?
* Beperk jij jezelf? Waarom? Hoe?
* Hoe probeer jij je doelen te bereiken?
* En wat als je je doel(en) (bijna) bereikt hebt?

[JeejWeej]

Mooi topic, iets waar ik mijn hele leven al mee bezig ben.

Ik ben het met je eens dat je een doel moet hebben om door te kunnen. Iets moet je aandrijven om ´s ochtends je bed uit te komen. Maar inderdaad, wat als je je doel bereikt hebt? Nou weet ik dat ik hier veel te veel over na denk en misschien niet zoveel vragen moet stellen, maar wat heb je nou bewerkstelligd als je je doel hebt bereikt? Is jouw of een ander's leven er beter op geworden? Ik zou bijvoorbeeld graag nog eens wat meer van de wereld willen zien, maar heb ik echt een slechter leven gehad als dat niet gebeurd? Wat gebeurt er uiteindelijk met al je doelen die je hebt weten te behalen?

Naar mijn idee kun je in het leven met twee dingen bezig zijn, of je bent bezig met het behalen van je eigen doelen en ambities of je bent bezig met het behalen met die van een ander. Op het moment dat je voor een willekeurig bedrijf werkt en je hebt een opdracht, is het doel van die opdracht voor dat bedrijf en dus werk je naar mijn idee om het doel van een ander te behalen. Ik besef me dat je indirect altijd voor jezelf werkt, want geld enzo, maar het werk wat je daadwerkelijk verzet doe je om het bedrijf geld te laten verdienen.

Ik denk dan ook dat je een mooier leven hebt als je echt je eigen doelen na weet te streven. Alle belangen van de maatschappij en alle anderen achter je durft te laten en je eigen weg durft in te trekken. Maar dan moet je wel weten wat je eigen doelen zijn. Want je wil natuurlijk ook gewoon ergens kunnen wonen en kunnen eten en in leven kunnen blijven. Dus dan speel je toch altijd weer, in ieder geval deels, het spelletje van de maatschappij mee. We leven nou eenmaal binnen een monetair systeem.

En wat nu als je echt je eigen weg durft te kiezen. Je alles doet wat je zelf wil. Uiteindelijk is het leven van ieder mens eindig en leven we allemaal naar de dood toe. Men zegt vaak dat de weg mooier is dan het doel zelf. En zo ben je dus in principe bezig met het maken van herinneringen. Je kunt niet terug in de tijd, terug ernaar toe. Je kunt er van leren en wellicht van groeien. Maar wel doel heeft die groei dan met het oogpunt op het feit dat het leven eindig is? Uiteindelijk beginnen we bij 0 en eindigen we bij 0. Gaat het dan om spirituele groei? Neem je alles wat je bewerkstelligd hebt mee naar het 'hiernamaals'? Zo niet, dan maakt het naar mijn idee niet uit of iemand nu zijn hele leven voor de tv hangt of de wereld in trekt. De één is wellicht wat ambitieuzer ingesteld, maar het feit dat je ambitieus bent, wil alleen maar zeggen dat je een weg hebt die je wil volgen. Is het misschien beter een doel te stellen wat onbereikbaar is?

Als ik naar mezelf kijk, ik ben altijd een zesjes student geweest. Havo gedaan, ook nog een keer blijven zitten. Een paar mislukte HBO studies met nu uiteindelijk wel een diploma. Ik heb altijd moeite gehad mezelf te motiveren, omdat ik niet weet waarvoor je het doet. Waarom zou ik zo verschrikkelijk hard werken om naar het VWO te mogen en een universitaire studie te volgen, puur omdat het van me verwacht wordt? Geen van de beschikbare studies spreekt me aan, alleen al om het idee dat ik in een vakje wordt geduwd om een bepaalde functie binnen de maatschappij te vervullen. Ik heb liever de vrijheid dat ik me kan verdiepen in meerdere onderwerpen in plaats van dat ik mijn hele leven richt op een bepaald onderwerp. Dat is lastig in een wereld die vraagt om specialisatie. Dus wat betreft mijn doelen, zoals ik al zei, ik zou graag meer van de wereld willen zien en dingen ervaren. Ik geef niks om maatschappelijke status of een goed gevulde bankrekening. Het is voor mij alleen nog even zoeken hoe ik er invulling aan moet geven.

[Laatbloeier]

Bijzonder interessant onderwerp, Josien! Ik heb het boekje 'Dromen, durven, doen' zelf ook gelezen, maar vaak leg ik dit soort lectuur terzijde als zijnde te simpel. Maar misschien doe ikzelf nu juist te moeilijk, en wil ik achter elke blokkade of opgeefmoment helemaal uitzoeken wat er op het psychologische niveau achter ligt. Ik ben persoonlijk nl. best een opgever... Of anders gezegd: er komt altijd weer een moment waarop ik zwak word en denk, ach, wat is het ultieme nut van dit doel eigenlijk? Er zijn nog zoveel andere leuke doelen om na te streven, waarom deze helemaal tot een goed einde brengen?

Op dit moment heb ik de puinhoop in huis weer eens opgevat als iets dat uit de (mijn) wereld geholpen moet worden, alvorens er ruimte komt om de échte doelen die ik wil gaan nastreven helder te kunnen krijgen.

Over jouw vragen ga ik nog nadenken en ik kom erop terug. Voor mij zijn het nuttige vragen.

[Ray]

Ik kan me geheel vinden in hetgeen JeejWeej zegt, afgezien van diens schoolverloop ben ik van hetzelfde laken een pak waar het gaat om het niet hebben van ambities en het nutteloos vinden van alles dat met "opbouw van toekomst" te maken heeft. Het enige werkelijke doel dat ik ooit heb gehad was om gelukkig te zijn, met hetgeen ik ben en met hetgeen ik bezit. Van tijd tot tijd is dat doel steeds beter te bereiken, met tussenpozen en periodieke terugval, of misschien wel 'met intervallen', maar ik maak gelukkig nog altijd vorderingen en waarbij ik leer dat geluk, voor mij persoonlijk, met gezelligheid samenhangt.

[josien2]

Onbekend beslissingscentrum in brein ontdekt http://www.nu.nl/wetenschap/3637448/onb ... tdekt.html

[SeventyEight]

Van het boek Dromen, durven, doen heb ik weleens gehoord. Ik weet niet wat jullie ervaringen zijn met dat soort boeken, maar bij mij hebben ze vooral een tijdelijk effect.

Het lezen van dit topic raakte me. En de volgende gedachte schoot mij te binnen, waarbij de gedachte een beetje van mijzelf is, en beetje van dr. Victor Frankl. Zelf denk ik dat het leven nutteloos is. Maar ik vind het verhaal van dr. Frankl zeer inspirerend, en hij heeft eens gezegd dat het er om gaat welke betekenis jezelf aan je leven wil geven, en daar vervolgens naar te leven.

[m1960]

Het lezen van dit topic raakte me. En de volgende gedachte schoot mij te binnen, waarbij de gedachte een beetje van mijzelf is, en beetje van dr. Victor Frankl. Zelf denk ik dat het leven nutteloos is. Maar ik vind het verhaal van dr. Frankl zeer inspirerend, en hij heeft eens gezegd dat het er om gaat welke betekenis jezelf aan je leven wil geven, en daar vervolgens naar te leven.

Hier kan ik in mee gaan. Wat zijn uitdagingen in mijn leven? Waar voel ik me goed bij? Wat mag ik allemaal van mezelf en wat moet er?
Het zijn vragen die ik mezelf gesteld heb en die mij geholpen hebben om mijn leven te leiden in plaats van te lijden.
Ik hou het lekker bij mezelf. Een ander mag best een andere mening toegedaan zijn. "Het leven" staat niet gelijk aan "mijn leven", dus maak ik er voor mezelf maar het beste van en mijn leven bevalt mij nu prima!

Groetjes Marlou

[<3]

Het lezen van dit topic raakte me. En de volgende gedachte schoot mij te binnen, waarbij de gedachte een beetje van mijzelf is, en beetje van dr. Victor Frankl. Zelf denk ik dat het leven nutteloos is. Maar ik vind het verhaal van dr. Frankl zeer inspirerend, en hij heeft eens gezegd dat het er om gaat welke betekenis jezelf aan je leven wil geven, en daar vervolgens naar te leven.

Hier kan ik in mee gaan. Wat zijn uitdagingen in mijn leven? Waar voel ik me goed bij? Wat mag ik allemaal van mezelf en wat moet er?
Het zijn vragen die ik mezelf gesteld heb en die mij geholpen hebben om mijn leven te leiden in plaats van te lijden.
Ik hou het lekker bij mezelf. Een ander mag best een andere mening toegedaan zijn. "Het leven" staat niet gelijk aan "mijn leven", dus maak ik er voor mezelf maar het beste van en mijn leven bevalt mij nu prima!

Groetjes Marlou

Ik ben helaas nog veel meer aan het lijden dan aan het leiden.. Vind het maar lastig om hier een structurele oplossing voor te vinden (oftewel: een levensdoel wat voldoet aan alle wensen maar toch ook haalbaar is..)

[m1960]

@<3. Ik weet niet hoe jouw situatie op dit moment is. Ik ben begonnen met bepaalde doelen voor mezelf te stellen met bij behorende vragen als:
-"Kan ik dit wel?"
-"Wat heb ik nodig om dit doel te bereiken?"
-"Welke stappen zijn nodig?"
-"Wat levert dit doel me uiteindelijk op?"

Het waren/zijn geen doelen die me maatschappelijk meer "aanzien" of meer geld oplever(d)en. Het moet iets zijn waar ikzelf gelukkig van word. Het is meer iets van "wat past er bij mijn "authentieke" ik"?
Mijn doelen zijn ook nooit helemaal af. Ik raak nooit uit gezocht. Ik kan altijd verder uitdiepen en "innoveren" in mijn proces naar een bepaald doel toe. En ik denk daarbij ook altijd dat er meer wegen naar Rome leiden.
Op deze manier blijft alles een uitdaging in mijn leven en en blijf ik "leren" van mijn leven en in "het" leven op zich in de zin van "ervaringen opdoen".

Groetjes Marlou

[m1960]

Ik denk trouwens dat een levensdoel dat tegelijkertijd voldoet aan "alle" wensen niet bestaat. Ik ben tegenwwoordig blij met alle kleine beetjes die ik uit mijn leven haal. Maar ja, ik ben dan ook bijn 53.........
Ik merk dat ik milder word naarmate ik ouder word. Mijn hedendaagse motto is dan ook:"Don't worry, be happy!"

Groetjes Marlou

[<3]

@<3. Ik weet niet hoe jouw situatie op dit moment is. Ik ben begonnen met bepaalde doelen voor mezelf te stellen met bij behorende vragen als:
-"Kan ik dit wel?"
-"Wat heb ik nodig om dit doel te bereiken?"
-"Welke stappen zijn nodig?"
-"Wat levert dit doel me uiteindelijk op?"

Het waren/zijn geen doelen die me maatschappelijk meer "aanzien" of meer geld oplever(d)en. Het moet iets zijn waar ikzelf gelukkig van word. Het is meer iets van "wat past er bij mijn "authentieke" ik"?
Mijn doelen zijn ook nooit helemaal af. Ik raak nooit uit gezocht. Ik kan altijd verder uitdiepen en "innoveren" in mijn proces naar een bepaald doel toe. En ik denk daarbij ook altijd dat er meer wegen naar Rome leiden.
Op deze manier blijft alles een uitdaging in mijn leven en en blijf ik "leren" van mijn leven en in "het" leven op zich in de zin van "ervaringen opdoen".

Heel mooi gezegd! Het stellen van doelen ervaar ik als zeer lastig omdat mijn interesses zo vaak lijken te wisselen. Misschien dat ik mijn werk erop moet inrichten dat het veel ruimte overlaat om dit soort interesses te kunnen verkennen. Ik ben nogal een workaholic en die kant van mij krijgt op dit moment alle aandacht. Daarmee worden mijn uitlaatkleppen nogal verdrongen..

Ik denk trouwens dat een levensdoel dat tegelijkertijd voldoet aan "alle" wensen niet bestaat. Ik ben tegenwwoordig blij met alle kleine beetjes die ik uit mijn leven haal. Maar ja, ik ben dan ook bijn 53.........
Ik merk dat ik milder word naarmate ik ouder word. Mijn hedendaagse motto is dan ook:"Don't worry, be happy!"

Marlou, ik ben jaloers! Ik denk inderdaad dat levenservaring wel een rol speelt: zelfkennis en daarmee ook het leren (er)kennen van je interesse, of zelfs passie. Maar hoe ben je tot jouw levensdoel gekomen, door allerlei dingen te proberen totdat het gevoel er was of door eerst de tijd te nemen om op zoek te gaan naar je interesse?

[xyz]

@<3. Ik weet niet hoe jouw situatie op dit moment is. Ik ben begonnen met bepaalde doelen voor mezelf te stellen met bij behorende vragen als:
-"Kan ik dit wel?"
-"Wat heb ik nodig om dit doel te bereiken?"
-"Welke stappen zijn nodig?"
-"Wat levert dit doel me uiteindelijk op?"

Het waren/zijn geen doelen die me maatschappelijk meer "aanzien" of meer geld oplever(d)en. Het moet iets zijn waar ikzelf gelukkig van word. Het is meer iets van "wat past er bij mijn "authentieke" ik"?
Mijn doelen zijn ook nooit helemaal af. Ik raak nooit uit gezocht. Ik kan altijd verder uitdiepen en "innoveren" in mijn proces naar een bepaald doel toe. En ik denk daarbij ook altijd dat er meer wegen naar Rome leiden.
Op deze manier blijft alles een uitdaging in mijn leven en en blijf ik "leren" van mijn leven en in "het" leven op zich in de zin van "ervaringen opdoen".

Groetjes Marlou

XYZ: Tijdens mijn adolescentie heb ik mij een aantal levensdoelen gesteld en als een controle freak heb ik er 14 jaar alles voor gedaan om ze te bereiken. Ik had idd maar 'een leven' als mijn agenda mooi volgepland stond met acties om die doelen te bereiken.
Ik ben nu bijna 37 jaar en heb ze allemaal, uitgezonderd 1tje, behaald.
Helaas heb ik ons primaire biologische levensdoel: voortplanting, niet behaald en heb ik moeten opgeven.
Simpelweg omdat het geen prioriteit was om een geschikte partner te vinden, toen de tijd er rijp voor was.
Mijn huidige situatie heeft mij nu stil doen staan bij de vragen die Marlou hierboven zichzelf ook stelt en ben tot een vergelijkbaar laatste levensdoel gekomen: nog kleine dingen doen waarvan ik, mijn naasten & de natuur blij worden. Want het nastreven van mijn materiele en naive maatschappelijke levensdoelen heeft mij ziek gemaakt. Hoog tijd voor zelfzorg, ook al zal het waarschijnlijk betekenen dat ik de resultaten van behaalde doelen terug ga moeten afgeven.....kunnen leven volgens je 'ware ik' is de grootste schat

[Hexakin]

* Heb je zonder doelen (g)een leven? Dat hangt geheel van je definitie van 'een leven' af. Voor mezelf; niet echt. Ik zou alsnog wel kunnen genieten van het leven maar ik zou het zien als een extréém saai leven in vergelijking met een leven mét doelen. Zonder doelen zou ik me voelen als een biologische robot die voorgeprogrammeerd is door z'n omgeving.
* Hoe ontstaan jouw dromen? Door heel veel te lezen over allerlei onderwerpen en door actieve zelfontwikkeling/zelfreflectie. Daardoor krijg ik een steeds helderder beeld van wat ik wel en niet leuk vind, en uiteindelijk creëer ik uit die informatie mijn eigen utopische wereldbeeld wat ik probeer na te streven.
* Welke dromen / doelen heb je? Een hele hoop :'). In ieder geval een vrije omgeving voor mezelf creëren met een gigantische werkplaats waar ik alles kan maken wat ik maar wil (robots, custom motoren, decoraties, noem maar op). Daarnaast hoop ik heel graag de capaciteiten van m'n lichaam/brein uit te breiden (het lijkt me gewéldig om veel meer kleuren waar te kunnen nemen en het lijkt me nog geweldiger om m'n mentale capaciteit met een factor 1000 te vergroten) (ik wil ook actief levensverlenging nastreven). En als ultieme droom zou ik zelf graag m'n eigen universum willen scheppen .
* Waarom geef je doelen / dromen op? Daar doe ik niet aan.
* Tegen welke prijs ga je door met het proberen te behalen van je doelen / dromen? Elke prijs. Niet dat ik er iedere minuut van de dag mee bezig ben, maar als ik een kans heb om eeuwig te leven dan vind ik dat alles waard.
* Beperk jij jezelf? Waarom? Hoe? Ik beperk mezelf door soms niet bezig te zijn met het nastreven van m'n dromen .
* Hoe probeer jij je doelen te bereiken? Veel ermee bezig zijn, actieve zelfontwikkeling, continu kennis opdoen, gedachte-experimenten om uit te vogelen hoe ik m'n doelen het beste kan bereiken.
* En wat als je je doel(en) (bijna) bereikt hebt? Dan heb ik waarschijnlijk nog wel een hoop andere doelen om naar toe te werken. It's never over .

[Ray]

Daarnaast hoop ik heel graag de capaciteiten van m'n lichaam/brein uit te breiden (het lijkt me gewéldig om veel meer kleuren waar te kunnen nemen en het lijkt me nog geweldiger om m'n mentale capaciteit met een factor 1000 te vergroten) (ik wil ook actief levensverlenging nastreven).

Wat zou je doen met die extra capaciteit ? En stel je voor dat je werkelijk in staat zou zijn om sterker/sneller/slimmer te kunnen zijn dmv eigen toedoen: ben je dan niet bezorgd dat er misbruik van dergelijke kennis gemaakt zou worden en dat het nog meer schade aan onze omgeving (lees 'de aarde') in de hand zou werken ? Denk je eens in dat mensen niet meer hoeven te sterven en we onszelf als organisme muteren naar een superversie van onszelf...hoeveel meer mensen zouden er dan uiteindelijk zijn als gevolg daarvan ? Denk je dat deze wereld dat aan zou kunnen als ons aantal explosief zou toenemen doordat we steeds ouder worden ? En hoeveel slimmere mensen heb je eigenlijk nodig om de wereld te doen vergaan ? Een superslimme enkeling misschien ?

[Hexakin]

Daarnaast hoop ik heel graag de capaciteiten van m'n lichaam/brein uit te breiden (het lijkt me gewéldig om veel meer kleuren waar te kunnen nemen en het lijkt me nog geweldiger om m'n mentale capaciteit met een factor 1000 te vergroten) (ik wil ook actief levensverlenging nastreven).

Wat zou je doen met die extra capaciteit ? En stel je voor dat je werkelijk in staat zou zijn om sterker/sneller/slimmer te kunnen zijn dmv eigen toedoen: ben je dan niet bezorgd dat er misbruik van dergelijke kennis gemaakt zou worden en dat het nog meer schade aan onze omgeving (lees 'de aarde') in de hand zou werken ? Denk je eens in dat mensen niet meer hoeven te sterven en we onszelf als organisme muteren naar een superversie van onszelf...hoeveel meer mensen zouden er dan uiteindelijk zijn als gevolg daarvan ? Denk je dat deze wereld dat aan zou kunnen als ons aantal explosief zou toenemen doordat we steeds ouder worden ? En hoeveel slimmere mensen heb je eigenlijk nodig om de wereld te doen vergaan ? Een superslimme enkeling misschien ?

Ik zou er hetzelfde mee doen als nu, maar dan nog veel meer en veel beter en sneller. Ik vind het bijvoorbeeld leuk om 3D-kunst en fractals te ontwerpen. Als ik veel meer mentale capaciteiten had zou ik nog veel mooiere dingen kunnen creëren. Plus, met extra verwerkingskracht zou ik uiteindelijk bijvoorbeeld ook veel meer zintuigen kunnen aansluiten (bijvoorbeeld een camera met een resolutie van 1 gigapixel die infrarode straling waarneemt in plaats van zichtbaar licht). Ik zou ook in staat zijn om veel beter een succesvol bedrijf op te starten omdat ik een veel beter inzicht zou kunnen hebben in de wereld/economie.

Verder vind ik die zorg volkomen irrelevant. Uiteindelijk wordt er toch wel naar toegewerkt en ik ben het dan liever zelf dan iemand anders. Daarnaast, als mensen niet meer hoeven te sterven en we hebben superieure intellectuele capaciteiten; hoe is de staat van de aarde of het bevolkingsaantal dan nog van belang? Met zulke capaciteiten kunnen we dat soort problemen véél makkelijker te lijf gaan. En uiteindelijk zou het natuurlijk heel handig zijn als we een dyson-sphere gaan construeren voor de benodigde energie.

Ik zou trouwens eerder denken in een vraagstelling als "Hoeveel domme mensen zijn er nog nodig voordat de wereld ten onder gaat?". Het zijn uiteindelijk juist de idioten die geen beschikking hebben over een lange-termijn visie.

[Ray]

Het zijn uiteindelijk juist de idioten die geen beschikking hebben over een lange-termijn visie.

Klinkt me allemaal wat hooghartig in de oren maar ieder heeft het recht op een eigen mening. Gezien de stevigheid van je taal wil ik je er tevens op wijzen dat je ook mensen als Einstein als idioot betitelt, een man zonder lange termijn visie tenslotte. Hoewel hij dat volgens sommige bronnen ook van zichzelf heeft gevonden nav de gevolgen van enkele van zijn publicaties.

[Hexakin]

Het zijn uiteindelijk juist de idioten die geen beschikking hebben over een lange-termijn visie.

Klinkt me allemaal wat hooghartig in de oren maar ieder heeft het recht op een eigen mening. Gezien de stevigheid van je taal wil ik je er tevens op wijzen dat je ook mensen als Einstein als idioot betitelt, een man zonder lange termijn visie tenslotte. Hoewel hij dat volgens sommige bronnen ook van zichzelf heeft gevonden nav de gevolgen van enkele van zijn publicaties.

Mwa, waar ik hier vooral op doel is bijvoorbeeld een scenario zoals met Fukushima. Zelf vind ik het echt volslágen idioot om een kernreactor neer te zetten in een gebied met veel aardbevingen. Iemand die de prevalentie van aardbevingen in die omgeving weet en kijkt naar een termijn van langer dan 50 jaar (wat in mijn ogen een vereiste is bij dit soort 'grappen') kiest er niet voor om daar een kernreactor neer te zetten. Dit soort lange-termijn redenaties waren een stuk minder relevant in Einstein's situatie met betrekking tot het voortbestaan van deze planeet.

[Ray]

Ja het was zeker oppertunistisch en kortzichtig om het ding daar neer te zetten maar wat mij betreft maakt dat gegeven 'het falen' van Einstein niet minder relevant (hij wist overigens zelf ook dat hij gefaald had in termen van oorzaak en gevolg, nadat het te laat was natuurlijk). Je zou toch bijna denken dat een hyper-intelligent mens als Einstein dergelijke gegevens nooit aan het papier, of zelfs maar aan een enkel ander mens, zou (durven) toevertrouwen, juist omdat hij als geen ander in staat zou moeten zijn om de gevolgen ervan te kunnen overzien.

[Hexakin]

Ja het was zeker oppertunistisch en kortzichtig om het ding daar neer te zetten maar wat mij betreft maakt dat gegeven 'het falen' van Einstein niet minder relevant (hij wist overigens zelf ook dat hij gefaald had in termen van oorzaak en gevolg, nadat het te laat was natuurlijk). Je zou toch bijna denken dat een hyper-intelligent mens als Einstein dergelijke gegevens nooit aan het papier, of zelfs maar aan een enkel ander mens, zou (durven) toevertrouwen, juist omdat hij als geen ander in staat zou moeten zijn om de gevolgen ervan te kunnen overzien.

Ik heb op zich niet heel veel zin om me blind de staren op één persoon. Stel je neemt 100 hoogbegaafden en 100 gemiddelde mensen (qua ruwe intelligentie), ik ben er vrij hard van overtuigd dat de eerste groep op basis van een set gegevens (bijvoorbeeld de aanleg van een nieuwe fabriek op een bepaalde locatie) een beter beeld kan vormen van de gevolgen van die fabriek in de eerstvolgende 50 jaar. Om maar iets te noemen.

Daarnaast bedoelde ik de term "idioten" ook in een gerichte context. Als het gaat om het voortbestaan van deze planeet dan zie ik iemand die slechts 10 jaar in de toekomst kijkt en alleen maar handelt naar korte-termijn winst als een idioot (op dat vlak, wat de rest van zijn/haar vaardigheden dan ook mogen zijn). Van wat ik weet kon Einstein ook geen auto rijden; dan is 'ie evengoed een debiel qua auto rijden (net als dat ik een debiel ben in ballet).

[DanielM]

Als het gaat om het voortbestaan van deze planeet dan zie ik iemand die slechts 10 jaar in de toekomst kijkt en alleen maar handelt naar korte-termijn winst als een idioot (op dat vlak, wat de rest van zijn/haar vaardigheden dan ook mogen zijn).

Heb je een nummer van zo’n idioot? 10 jaar in de toekomst, gaf ik tot nu toe alleen de beste helderzienden.