Verdrinken in onrecht

[Dharma]

Zijn hier ervaringsdeskundigen op het gebied van 'al het onrecht wordt mij teveel'? Ik ken iemand, die zo verzwolgen wordt door al het onrecht op deze wereld, dat hij buiten zijn werk nauwelijks een sociaal leven heeft. In zijn werk kan hij de wereld een beetje verbeteren, maar dat gaat te langzaam en hij heeft te weinig invloed. Ik begrijp hem wel, maar hier wordt hij zelf ook niet gelukkig van. Een groot empathisch vermogen en niet tegen onrecht kunnen en er wel dag-in-dag-uit mee bezig zijn, gaat u er maar aan.

Sinds ik moeder ben, heb ik er geen 'last' meer van. Wel een verademing trouwens! Wat mij heeft geholpen is meer te focussen om mijn directe omgeving en op het positieve. Ik sluit liever aan bij een lokaal initiatief om armoede in de wijk te bestrijden, dan dat ik op de barricades ga staan wegens de mensenrechtensituatie in [insert land naar keuze].
Ik kan mijn kennis moeilijk aanraden een kind te nemen, maar hooguit mijn ervaring te vertellen. En misschien heeft hier iemand in een soortgelijke situatie gezeten die erover wil vertellen?

[Dharma]

Niemand van de 62 kijkers die hier iets zinnigs over kan zeggen? Ik zou het erg fijn vinden

[aletta]

Ik had een exman die zo in het leven stond. Al het slechte overkwam hem. Nooit iemand anders. Hij was altijd het slachtoffer van alles (althans in zijn gedachten). Ik werd er totaal helemaal gestoord van. Mij overkwamen ook dingen, maar dat werd altijd weggewoven als zijnde niet zo erg. nee, dat hij WEER zijn baan kwijtraakte door dingen waar hij niets aan kon doen (kuch ahum, de meningen verschillen) DAT was erg. Dat ik chemo's kreeg was maar een bijzaak natuurlijk...

Kortom... ik ben heel hard weggerend en hij kon daarna zwelgen in zijn ellende. Dat heeft hij ook gedaan. We hebben al jaren geen contact meer, ik hoop dat het hem goed gaat, maar ik denk het niet...

[Tesselschade]

Natuurlijk word al het onrecht me teveel. Het onrecht in de wereld. Ik heb daar moeite mee en ik sluit me er daarom maar voor af, wat ik uiterst laf vind van mezelf, maar het is lijfsbehoud. Als ik wéér arme ondervoede kindertjes in Afrika zie, of een vluchtelingenkamp vol Syriers, met blubber en arbarmelijke omstandigheden..... Dan wil ik direct helpen, boterhammen smeren, grind scheppen, en da's niet echt haalbaar, want ik heb hier kinderen die me nodig hebben.
Dus probeer ik het niet te zien, van me af te laten glijden. Dat gaat de ene dag beter dan de andere.
Ik heb sterk de neiging om de wereld te willen redden, zielige dieren, arme mensen, de natuur...nogal onrealistisch. dus ben ik lid van veel goede doelen, om mijn schuldgevoel af te kopen.
En zap ik verder als er onrecht te zien is.

In mijn eigen leven is ook het nodige onrecht, maar dat is ook een gevolg van mijn eigen verkeerde keuzes. Dus aan mij om op te lossen. sosm ben ik een dramaqueen, net als Aletta's exman hierboven. Maar ik kan ook heel nuchter zijn, en mijn eigen rol zien. en vooral zien dat zielig wegkruipen maar heel even helpt. Niemand komt er als in een sprookje alles oplossen voor me, dus schouders eronder en aan de slag maar weer. En ja, ik heb het best zwaar, niet zo'n leuk leven, maar dan denk ik aan die mensen in zo'n vluchtelingenkamp, op zo'n vuilnisbelt.....Relativeren helpt!

[Rianne]

Ik denk dat wat Aletta als thema aanhaalt heel belangrijk in deze context is: hoe sta je in het leven, en welke 'mindset' heb je?
Ben je een leider of ben je een slachtoffer? (om maar even twee uitersten op een as te benoemen)

Ik ken veel hoogbegaafden die onbewust als slachtoffer door het leven gaan. Hen overkomt van alles en ze nemen daarin vaak weinig verantwoordelijkheid. Ook ontbreekt het hen vaak aan zelfreflectie/zelfsturing.
Helaas ken ik gevallen waarbij dit gedrag in combinatie zwaarmoedigheid leidde tot het besluit uit het leven te stappen. Maar ik ken ook veel positieve verhalen van mensen die het weten om te zetten naar een actief, maatschappelijk betrokken leven, vol met daadkracht en idealisme.

Een leestip op dit gebied: Stephen Covey, de 7 eigenschappen van effectief leiderschap

[Raaf en Wolf]

Het gevoel van onrecht is ook mij bekend. Maar wat is krom en wat is recht? Dat zijn toch maar je eigen verzinsels! Uiteindelijk helpt het mij om altijd te kijken wat er goed gaat. Ik noem dat 'het kijken in het oog van de orkaan'. Er is namelijk overal chaos en storm (bv onrecht) maar in het oog is het windstil. Er is altijd een vredig plekje waar een bloem groeit.
Het is een kwestie van waar je je op wilt richten.

[DanielM]

Geen idee of het helpt, werd er zelf ooit wel nieuwsgierig naar wat hij er mee bedoelde.

No man should escape our universities without knowing how little he knows. ~ J. Robert Oppenheimer

[Lorynia]

Je verhaal herken ik deels. Er is zo veel dat ik zou willen doen om te helpen, maar zoveel vooral dat ik niet KAN omdat het inderdaad overweldigend is.
Wat mij helpt is proberen van macro-niveau naar micro te gaan. Ik kijk naar mijn eigen omgeving, en kijk hoe ik daar een bijdrage kan leveren zonder me af te sluiten voor wat er verder op de wereld speelt.
Daarnaast denk ik dat het niet goed is om te focussen op alle ellende, maar dat is gewoon een persoonlijke overtuiging. Liever denk ik in termen van oplossingen, van alternatieven, of gewoon aan wat ik zou hopen te zien of waar ik wel blij om ben.

BTW het meest micro is natuurlijk jezelf. Hoe wil je "de wereld verbeteren" als je jezelf niet eens kan handelen in die wereld?

[Terrasano]

Verbeter de wereld begin bij jezelf.. Het wrange daaraan is dat het cohesie met de rest mist. Er is dan geen groter plaatje dan de omgeving, terwijl het best eens tijd zou worden voor een schaalvergroting en bijbehorende visie.

[Lorynia]

Hm, plaats jij jezelf buiten een context dan?

[Terrasano]

Hm, plaats jij jezelf buiten een context dan?

Zo'n beetje iedereen doet dat..

[Lorynia]

Zo'n beetje iedereen doet dat..

Serieus? Ik zie mezelf en mijn leven namelijk wel als onderdeel van de wereld. Dus ookal kan ik niet in mijn eentje alle individuele problemen op de wereld oplossen, toch denk ik dat ik door mij en mijn leven te verbeteren, ook een stukje van de wereld verbeter.
Het liefst zou ik willen dat dat op grote schaal zou zijn, maar ik probeer ook genoegen te nemen met een klein beetje beter. Wat ik in ieder geval zeker weet is dat ik de wereld niet kan verbeteren zonder eerst kritisch naar mezelf en mijn directe omgeving te kijken.

[Terrasano]

Zo'n beetje iedereen doet dat..

Serieus? Ik zie mezelf en mijn leven namelijk wel als onderdeel van de wereld. Dus ookal kan ik niet in mijn eentje alle individuele problemen op de wereld oplossen, toch denk ik dat ik door mij en mijn leven te verbeteren, ook een stukje van de wereld verbeter.
Het liefst zou ik willen dat dat op grote schaal zou zijn, maar ik probeer ook genoegen te nemen met een klein beetje beter. Wat ik in ieder geval zeker weet is dat ik de wereld niet kan verbeteren zonder eerst kritisch naar mezelf en mijn directe omgeving te kijken.

Uiteraard, en dat is dus ook wat iedereen probeert.

Waar ik juist denk dat als er wat meer aandacht zou uitgaan naar elkaar, en wij allemaal wat meer invloed zouden hebben, de wereld er een stuk beter van zou (kunnen) worden. Je eigen leven op orde hebben is prachtig en bewonderenswaardig, maar hoeveel mensen kijken er nu werkelijk kritisch naar zichzelf, en misschien zelfs groter, zichzelf binnen het geheel?

Ik denk dat dat er nog veel te weinig zijn. Juist door dat gevoel wellicht van machteloosheid om bij te dragen aan de problemen of mogelijkheden die je ziet, maar waarop je geen invloed hebt.

[Raaf en Wolf]

Om aan te vullen...het zou zo kunnen zijn dat we de werkelijkheid zoals we deze waarnemen zo doordrenkt is van onze eigen inkleuring met overtuigingen dat we ons kunnen afvragen of de hele werkelijkheid niet subjectief is (en voortdurend word).

Wij creëren uiteindelijk zelf onze werkelijkheid op individueel en collectief niveau. Dus als je iets over 'anderen' of over 'de samenleving' zegt, zeg je dus vooral iets over jezelf.
We projecteren ons zelf.

Een betere wereld kan dus alleen maar bij jezelf beginnen.

En stap 1 is het aanpakken van het oordeel.

[Lorynia]

Uiteraard, en dat is dus ook wat iedereen probeert.

Waar ik juist denk dat als er wat meer aandacht zou uitgaan naar elkaar, en wij allemaal wat meer invloed zouden hebben, de wereld er een stuk beter van zou (kunnen) worden. Je eigen leven op orde hebben is prachtig en bewonderenswaardig, maar hoeveel mensen kijken er nu werkelijk kritisch naar zichzelf, en misschien zelfs groter, zichzelf binnen het geheel?

Ik denk dat dat er nog veel te weinig zijn. Juist door dat gevoel wellicht van machteloosheid om bij te dragen aan de problemen of mogelijkheden die je ziet, maar waarop je geen invloed hebt.

Begrijp me niet verkeerd, in principe ben ik het helemaal met je eens. Alleen mijn uitgangspunt is anders. Ik denk namelijk wel dat het en-en kan zijn. Dat je vanuit jezelf daadwerkelijk de wereld kan verbeteren, en zo dus van micro naar macro kan gaan (ipv je blind te staren op de macro en daardoor niet ziet wat je zelf effectief kan doen, al zij het op micro-niveau). Als je echt oprecht bezig bent met jezelf in de context van het grotere geheel, met als doel een positieve bijdrage te leveren (op welk niveau dan ook), denk ik dat je meer bereikt dan naar alle ellende in de wereld te kijken en er vervolgens in te verdrinken.
De meeste mensen kijken in mijn ogen echter niet naar zichzelf als onderdeel van een groter geheel waar ze een verantwoordelijkheid in dragen, maar kijken naar de manier waarop ze het best in de huidige maatschappij kunnen functioneren (= geld verdienen).

Ik zou graag een voorbeeld willen geven.
Onderstaande man is in mijn ogen een toonbeeld van op micro-niveau "de wereld verbeteren". Niet alleen reiken zijn acties al verder dan zijn directe omgeving doordat hij meerdere levens raakt, ook gaat dit verhaal nou de hele wereld over waardoor hij anderen inspireert. Hiermee wil ik dus niet zeggen dat iedereen moet doen wat deze man doet, maar ik denk wel dat iedereen wel op een bepaalde manier een bijdrage kan leveren. De een door sober te leven, de ander door filosofische inzichten te delen, en weer een ander door mensen te inspireren met een positieve instelling of door het schrijven van een mooi gedicht.

[Terrasano]

In principe wel ja, alleen zeg jij het anders als dat het spreekwoord bedoelt was.

[Lorynia]

In principe wel ja, alleen zeg jij het anders als dat het spreekwoord bedoelt was.

Dat was toch het hele doel: dingen verbeteren?

[Lorynia]

In principe wel ja, alleen zeg jij het anders als dat het spreekwoord bedoelt was.

Dat was toch het hele doel: dingen verbeteren?

Nee even serieus, dat weet ik niet. Jij vindt dat die uitspraak per definitie los staat van de context, in mijn ogen is dat niet zo.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf kan nooit los staan van de context als je jezelf ziet als onderdeel van de wereld toch?

[DanielM]

Om aan te vullen...het zou zo kunnen zijn dat we de werkelijkheid zoals we deze waarnemen zo doordrenkt is van onze eigen inkleuring met overtuigingen dat we ons kunnen afvragen of de hele werkelijkheid niet subjectief is (en voortdurend word).

Wij creëren uiteindelijk zelf onze werkelijkheid op individueel en collectief niveau. Dus als je iets over 'anderen' of over 'de samenleving' zegt, zeg je dus vooral iets over jezelf.
We projecteren ons zelf.

Een betere wereld kan dus alleen maar bij jezelf beginnen.

En stap 1 is het aanpakken van het oordeel.

[Lorynia]

Om aan te vullen...het zou zo kunnen zijn dat we de werkelijkheid zoals we deze waarnemen zo doordrenkt is van onze eigen inkleuring met overtuigingen dat we ons kunnen afvragen of de hele werkelijkheid niet subjectief is (en voortdurend word).

Helemaal mee eens

En stap 1 is het aanpakken van het oordeel.

Hoe zie je dat dan voor je? (puur als vraag, niet als kritiek)