Troostende wetenschap?

[ManekiNeko]

Beetje rare titel wellicht, maar ik vraag me af of meer mensen hier dit herkennen. Ik merk de laatste tijd dat ik een vreemde vorm van troost kan vinden in wetenschap, gewoon feitjes, gebeurtenissen uit een ver verleden, etc. Als ik terugkijk heb ik die fascinatie voor wetenschap altijd gehad, maar de troostende werking ervan realiseer ik me eigenlijk pas kort, een paar jaar of zo.

Als ik lees over een onlangs ergens in Portugal gevonden skelet van een dinosaurus die daar 150 miljoen jaar geleden geleefd heeft, dan wordt dit hele leven ineens enorm relatief. Ik vind het fenomeen 'diepe tijd' (zie wikipedia) sowieso onwaarschijnlijk fascinerend, niet dat ik er alles van begrijp want ik ben geen geoloog of paleontoloog, maar ik heb me er wel erg in verdiept (ik wil er een app of ander stuk software voor maken, om er nog meer van te weten te komen). Andere momenten waarop ik die 'troost' (vind het een beetje meelijwekkend woord, maar zo bedoel ik 't niet ) voel is als ik lees over wiskunde, het Higgs-deeltje, design patterns, architectuur of weet ik wat. Er is niets wat zo lekker afleidt van rotgevoel als lezen over dingen waarbij menselijke zaken in feite totaal ondergeschikt zijn.

Is dat voor iemand herkenbaar en zo ja, herleiden jullie dat naar je HB-zijn (HB-schap? HB-ïteit? )

[Raaf en Wolf]

de menselijke babylon-maatschappij is ook maar ontzettend nieuw....Ik vind er ook wel rust in om daar even helemaal aan voorbij te gaan. diep in tijd te duiken met mn gedachten...of in de plantenwereld...dat harmoniseerd. Kijken naar de volmaakte onvolmaaktheid van het micro-leven op mijn volkstuin....zucht...dan ben ik ook even miljoenen jaren ver weg!!

[m1960]

Die fascinatie herken ik wel, maar het heeft bij mij niet altijd een troostende werking. Ook wetenschap roept bij mij telkens weer nieuwe vragen op. In feite is alles relatief. Wanneer de zon over pakweg 5 miljard jaar "opgebrand" is en er geen leven op aarde meer is, wat heeft wetenschap dan nog voor zin? (Wetenschap=mens eigen, mens= onderdeel van aards leven).
Soms kan ik zo diep zitten in "het weten", dat ik het eigenlijk helemaal niet meer wil weten en gewoon los van alles wil zijn. Gewoon in het hier en nu mijn zintuigen de kost geven en niet nadenken en alleen maar lichamelijk "beleven".
(Soms kan het brein van een HBer overlopen).

Groetjes Marlou

[scarlett]

wat heeft wetenschap dan nog voor zin?

Geestelijke voldoening?

Vanwege dit soort vragen vind ik Santayana's uitdrukking zo geweldig:



Eigenlijk heeft niets zin als we er van uitgaan dat de wereld toch ooit vergaat!

[ManekiNeko]

Wanneer de zon over pakweg 5 miljard jaar "opgebrand" is en er geen leven op aarde meer is, wat heeft wetenschap dan nog voor zin? (Wetenschap=mens eigen, mens= onderdeel van aards leven).

Eigenlijk heeft niets zin als we er van uitgaan dat de wereld toch ooit vergaat!

Als je kijkt naar wat de mens met pak 'em beet 5000 jaar wetenschap bereikt heeft en je extrapoleert dat nog eens tientallen of honderdduizenden jaren dan is het helemaal niet meer ondenkbaar dat mensen (of waar onze soort tegen die tijd verder in is geëvolueerd) niet meer afhankelijk zijn van deze aarde. Of niet meer van de zon. Of wellicht zijn er tegen die tijd alleen nog maar bacteriën over, dat zijn in feite de enige echte overlevers en bewoners van deze aarde. Wij mensen zijn slechts enorme ruimteschepen voor bacteriën

[Yet]

Heel herkenbaar ManekiNeko.
Vluchten doe ik er ook wel eens in wanneer ik niet lekker in mijn vel zit.

Troostend is een woord dat ik nog nooit heb gebruikt hiervoor maar 'k vind het een mooie manier om het zo uit te drukken & klopt voor mij precies.
Doet me een beetje denken aan titel van een docu-serie. Dat heette 'van de schoonheid en de troost' waarin in elke aflevering een interessante persoonlijkheid werd geïnterviewd. Mensen met veel eigenheid, een eigen unieke (geen doorsnee) kijk op van alles.

[Lorynia]

Voor mezelf voelt het niet als troost, al helpen de dingen die je noemt me indd wel om te relativeren.
Eigenlijk heb ik een beetje een ambivalente verhouding met wetenschap. Aan de ene kant wil ik letterlijk alles weten, en bij alles dat ik lees wil ik dat het "wetenschappelijk onderbouwd" is en dat de bronnen betrouwbaar zijn.
Aan de andere kant denk ik dat wetenschappelijke kennis puur weergeeft wat we op dit moment (denken te) weten en biedt het wat dat betreft weinig houvast of fundering, laat staan een garantie van "waarheid". Meer het idee va de falsificatietheorie van Popper, dan het inductieve model of het common sense beeld van wetenschap dat velen hebben (= Als een wetenschapper (en dan het liefst in een lange witte jas) het zegt is het waar).
Troost vind ik dan ook lastig in deze zin, maar relativeren vind ik wel fijn, ookal houdt dit in dat ik ook dat relativeren moet relativeren.

[ManekiNeko]

denk ik dat wetenschappelijke kennis puur weergeeft wat we op dit moment (denken te) weten en biedt het wat dat betreft weinig houvast of fundering

Dat is ook wel weer het mooie. Bij elke aanvulling op ons 'weten' hoort ook de constatering dat er gebieden zijn waar we nog niks van weten. Met het ontdekken van het Higgs-deeltje kwam ook de hypothese van het Higgs-veld, het volgende onbekende. En als dat ooit verklaard wordt ligt er weer een onbekend fenomeen àchter. Mooi. Over een paar duizend jaar moeten ze ook nog wat te ontdekken hebben

[Terrasano]

Moeten wij onszelf ook niet eens af gaan vragen wat wij willen weten, en waarom?

[ManekiNeko]

Ik denk dat we altijd de grens van het weten zullen blijven opzoeken. Gewoon, omdat we het naadje van de kous willen weten.

[Terrasano]

Ik denk dat we altijd de grens van het weten zullen blijven opzoeken. Gewoon, omdat we het naadje van de kous willen weten.

Dat is wat er gebeurd inderdaad, maar vragen wij ons ooit af waarom, en waarvoor? Puur zoeken voor het ontdekken is hol en betekenisloos. Althans dat vind ik. Ontdekken en leren is geweldig, als het maar een doel heeft en nut heeft.

En nu zul je zeggen, maar dat is toch ook zo? Volgens mij veel te weinig.

[ManekiNeko]

Puur zoeken voor het ontdekken is hol en betekenisloos. Althans dat vind ik. Ontdekken en leren is geweldig, als het maar een doel heeft en nut heeft.

Laserlicht, om maar eens iets te noemen, werd vroeger "a solution waiting for a problem" genoemd. Leuk hoor, extreem monochromatisch licht, maar wat moest je ermee? En nu doen we er zelfs operaties mee. Met andere woorden: het feit dat er voor sommige onderzoeken en de resultaten daarvan niet meteen een toepassing bestaat maakt m.i. de ontdekking ervan niet 'hol en betekenisloos'. Net zo min als bij kennis over zwarte gaten, het oudst bekende sterrenstelsel, etc. Het valt niet te voorspellen wanneer die kennis toch nog eens van pas komt, maar dat ze bijdraagt aan een groter geheel van begrijpen en weer verder zoeken is duidelijk.

Wat ik wel een beetje proef in je reactie en waar ik het zeker ook mee eens ben is dat we de prioriteiten verkeerd leggen. Mijns inziens is het onbestaanbaar dat we karretjes op Mars kunnen laten rondrijden terwijl we voor allerlei relatief eenvoudiger problemen nog niet aan oplossingen werken. Alle expertise, know-how en vooral ook tijd en geld die we nu steken in soms extreem knappe staaltjes van technisch vernuft zouden we ook kunnen steken in het verbeteren van onze energiehuishouding, het reduceren van onze CO2-uitstoot en het verbeteren van de kwaliteit van leven van alle mensen op deze aardbol. In wezen zitten we met z'n allen op een gi-gan-tisch ruimteschip dat op bepaalde punten dringend onderhoud nodig heeft. M.i. gaat dat vóór op allerlei exotische uitstapjes naar andere planeten. Maar ik zou de kennisvergaring daarvan niet als hol en betekenisloos willen wegzetten, daarin verschillen we dan van mening.

[Terrasano]

Puur zoeken voor het ontdekken is hol en betekenisloos. Althans dat vind ik. Ontdekken en leren is geweldig, als het maar een doel heeft en nut heeft.

Laserlicht, om maar eens iets te noemen, werd vroeger "a solution waiting for a problem" genoemd. Leuk hoor, extreem monochromatisch licht, maar wat moest je ermee? En nu doen we er zelfs operaties mee. Met andere woorden: het feit dat er voor sommige onderzoeken en de resultaten daarvan niet meteen een toepassing bestaat maakt m.i. de ontdekking ervan niet 'hol en betekenisloos'. Net zo min als bij kennis over zwarte gaten, het oudst bekende sterrenstelsel, etc. Het valt niet te voorspellen wanneer die kennis toch nog eens van pas komt, maar dat ze bijdraagt aan een groter geheel van begrijpen en weer verder zoeken is duidelijk.

Wat ik wel een beetje proef in je reactie en waar ik het zeker ook mee eens ben is dat we de prioriteiten verkeerd leggen. Mijns inziens is het onbestaanbaar dat we karretjes op Mars kunnen laten rondrijden terwijl we voor allerlei relatief eenvoudiger problemen nog niet aan oplossingen werken. Alle expertise, know-how en vooral ook tijd en geld die we nu steken in soms extreem knappe staaltjes van technisch vernuft zouden we ook kunnen steken in het verbeteren van onze energiehuishouding, het reduceren van onze CO2-uitstoot en het verbeteren van de kwaliteit van leven van alle mensen op deze aardbol. In wezen zitten we met z'n allen op een gi-gan-tisch ruimteschip dat op bepaalde punten dringend onderhoud nodig heeft. M.i. gaat dat vóór op allerlei exotische uitstapjes naar andere planeten. Maar ik zou de kennisvergaring daarvan niet als hol en betekenisloos willen wegzetten, daarin verschillen we dan van mening.

Het verkeerd richten van prioriteiten is inderdaad wat ik bedoelde, alleen neem ik bijna nooit de moeite om eens fatsoenlijk neer te schrijven wat ik eigenlijk bedoel.. Daar moet ik toch echt eens naar gaan kijken.

Betekenisloos en hol moet je dan ook zien in het verlengde van de, in mijn ogen, vaak verkeerde prioriteiten zoals je er al uithaalde. Geen enkele echte kennis is betekenisloos, absoluut waar. Alleen zou ik het zo graag richting de door jou al genoemde zaken willen zien.

[GeneralFe26]

Heel herkenbaar.

Naar mijn mening is dit een soort vluchten in een wereld die zekerheid bied: een voorspelbare wereld van natuurwetten die tegelijkertijd vaak onbegrijpelijk is. De mensenwereld is ook vaak onbegrijpelijk voor me, echter brengt het onbegrip wat er bij mij opkomt over hoe mensen met elkaar,de wereld of zichzelf omgaan vaak ook emoties als verdriet mee.

Soms ben ik te veel aan het denken om van deze mooie wereld vrolijk te worden en vraag ik me net als m1960 af wat het allemaal voor zin heeft.

Gisteravond ben ik trouwens naar een sterrenwacht gegaan en heb ik voor het eerst Jupiter met eigen ogen mogen aanschouwen. Prachtig. Ook al heeft dit niet met wetenschap te maken, maar wel met natuur, waar op haar beurt de wetenschap dan weer over gaat, toch geeft het me veel voldoening. Helaas weet ik niet of ik vlucht naar een andere wereld en dat vervolgens als interesse bestempel of dat ik dat echt allemaal interessanter vind als mensen en relaties.

Leuk topic...

[GeneralFe26]

Heel herkenbaar.

Naar mijn mening is dit een soort vluchten in een wereld die zekerheid bied: een voorspelbare wereld van natuurwetten die tegelijkertijd vaak onbegrijpelijk is. De mensenwereld is ook vaak onbegrijpelijk voor me, echter brengt het onbegrip wat er bij mij opkomt over hoe mensen met elkaar,de wereld of zichzelf omgaan vaak ook emoties als verdriet mee.

Soms ben ik te veel aan het denken om van deze mooie wereld vrolijk te worden en vraag ik me net als m1960 af wat het allemaal voor zin heeft.

Gisteravond ben ik trouwens naar een sterrenwacht gegaan en heb ik voor het eerst Jupiter met eigen ogen mogen aanschouwen. Prachtig. Ook al heeft dit niet met wetenschap te maken, maar wel met natuur, waar op haar beurt de wetenschap dan weer over gaat, toch geeft het me veel voldoening. Helaas weet ik niet of ik vlucht naar een andere wereld en dat vervolgens als interesse bestempel of dat ik dat echt allemaal interessanter vind als mensen en relaties.

Leuk topic...

En ja, ik zie het als een HB-iets...

[ManekiNeko]

Gek genoeg is wetenschap ook niet alleen maar een troost. Doordat je met een sceptische en onderzoekende blik naar de wereld kijkt neem je geen genoegen met 'zomaar' een verhaal. Dat slaat de bodem weg onder mooie verhalen als reïncarnatie, hemelse of andere levens na de dood, etc. En dan kom ik al snel tot de conclusie dat ik als nietig individu niet zo heel veel beteken in het machtige spel van natuurkrachten, aarde, zonnestelsels en het universum. En wat dan overblijft is dat ik als mens hooguit een nietig bijrolletje kan spelen in het voortbestaan van onze soort, nog los van de vraag of dat enig nut heeft omdat diezelfde soort er over een x tijd misschien niet eens meer is. En uiteindelijk kom ik er dan op dat ik maar gewoon het beste zoveel mogelijk kan genieten en dat alleen al het kijken naar/lezen over wetenschap (liefst met een lekker Belgisch biertje erbij) zo ontzettend leuk kan zijn.

Er is niets zo louterend als wetenschap.

[Terrasano]

Wetenschap verklaard, maar is alles behalve zaligmakend tot op heden.

[Stefan]

Beetje rare titel wellicht, maar ik vraag me af of meer mensen hier dit herkennen. Ik merk de laatste tijd dat ik een vreemde vorm van troost kan vinden in wetenschap, gewoon feitjes, gebeurtenissen uit een ver verleden, etc. Als ik terugkijk heb ik die fascinatie voor wetenschap altijd gehad, maar de troostende werking ervan realiseer ik me eigenlijk pas kort, een paar jaar of zo.

Yep: heel erg. Weten hoe iets in elkaar zit, hoe het is, wat het is.. Ook onze nietigheid en sterfelijkheid werkt bemoedigend! Ik merk wal dat ik vaak als cynisch of pessimistisch word beschreven door mensen die dat minder hebben...

[Stefan]

Wetenschap verklaard, maar is alles behalve zaligmakend tot op heden.

Ik ben wel benieuwd naar wat je bedoelt?

[Terrasano]

Wetenschap verklaard, maar is alles behalve zaligmakend tot op heden.

Ik ben wel benieuwd naar wat je bedoelt?

Gezien in het grotere plaatje, namelijk wat het zou kunnen zijn, een planeet waar mensen gelukkig hun leven leiden zonder al teveel zorgen en verplichtingen, oorlogen en onverschilligheid. Ontwikkeling van het menselijke zijn, wat iedereen binnen zich draagt, maar er zelden echt uitkomt. Klinkt vast erg vaag en slecht wetenschappelijk onderbouwt, maar dat is wat het is.