Hoe aanvaard ik mijzelf?

[Isa]

Dat volg ik niet. Ik weet nog dat hij toen zei dat ik zo belangrijk was geweest voor zijn moeder en andersom. Daar begreep ik uit dat ik dat dus voor hem ook was.
Ik zie nooit het kwaad in andere mensen, alleen het goede. Ik haat ook nooit mensen. Ik begrijp altijd waar iets vandaan komt, hoe iemand zo geworden is. Altijd mededogen. Gemeenheid begrijp ik niet. Dat kwetst me telkens opnieuw, ik láát me ook kwetsen omdat ik er niet op bedacht ben. Argeloos, naïef......sociaal dom.

Ben ik daar dan echt zo anders in?

Nog even hierop inhakende, voor jou, Remmie en alle anderen die hiermee worstelen.

Ik heb hiermee ook geworsteld en gedacht dat het iets negatief is, maar inmiddels zie ik dit compleet anders. Er zijn op de wereld cynische, pessimistische mensen, die zichzelf realistisch noemen. Dat vind ik prima, ik snap waar het vandaan komt (net zoals velen van jullie waarschijnlijk ook). Wat ik niet prima vind is dat deze cynische, pessimistische mensen ons proberen aan te praten dat je zwak bent als je ervoor kiest om mensen positief te benaderen en dat je keihard moet zijn tegen anderen om het in deze wereld te redden.

Dat is namelijk niet zo. Als je mensen positief benadert, als je snapt waar vervelend gedrag vandaan komt en dat daar een reden voor is en mensen niet kunt haten, dan komt dat voort uit empathie. En dat kan nooit slecht zijn. De meeste mensen herkennen dit meteen en vinden het prettig om op die manier benaderd te worden. Sterker nog, als iedereen ervoor zou kiezen om vanuit empathie te handelen dan zou de minderheid die hiertoe niet in staat is het al snel moeten afleggen tegen de rest Zij zouden misschien wel proberen misbruik te maken van anderen maar worden hierin onmiddellijk tegengehouden door de meerderheid.

Natuurlijk kwetst het als mensen misbruik maken van je positieve mindset, maar je weet dat het niet aan jou ligt. De verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij die ander. Het gevoel gekwetst te zijn maakt je menselijk, en het maakt dat je dicht bij jezelf staat, daardoor kun je het gemakkelijker accepteren. En daardoor ben je juist sociaal sterk. Die ander ziet dat echt wel, al zal ie dat nooit toegeven. En daarbij hoeft ook deze sociale houding niet per definitie misbruik tot gevolg te hebben, want begrijpen waar een bepaalde handeling vandaan komt betekent niet dat je deze ook accepteert.

[Eva]

potverdorie!

Ik denk dat ik door jullie berichten wel eens een heel belangrijk lichtpunt heb gezien.
Ik laat dit even bezinken, en zal hier morgen een uitgebreid mijn gedachtegang over zeggen.

Ik ben ook benieuwd. Wil je het nog delen Remmie?

[Shelton]

Ook ik, herken ongelooflijk veel issues waar jullie het over hebben.
Ben kort geleden erachter gekomen dat ik dus ook HB ben.
Weet nou niet of ik dankbaar of opgelucht moet zijn met het feit dat ik niet alleen ben .
Het zorgt tóch voor een enkel gevoel van 'ergens toebehoren', wat erg verfrissend is...
Het niet vermaakt voelen, de lachjes uit vriendelijkheid, de oppervlakkige gesprekken; komt me allemaal zo bekend voor.
Dacht tot op een zeker moment dat ik gek werd.
Als HBO-student kom ik dagelijks in contact met medestudenten die inderdaad op een heel ander niveau denken dan ik (vreselijk, die groepsprojecten ).
Maar goed, het aanvaarden van jezelf? Zou het niet weten, ook hier probeer ik een antwoord op te vinden, tot op paranoïde aannames toe.

[Remmie]

Ook ik, herken ongelooflijk veel issues waar jullie het over hebben.
Ben kort geleden erachter gekomen dat ik dus ook HB ben.
Weet nou niet of ik dankbaar of opgelucht moet zijn met het feit dat ik niet alleen ben .
Het zorgt tóch voor een enkel gevoel van 'ergens toebehoren', wat erg verfrissend is...
Het niet vermaakt voelen, de lachjes uit vriendelijkheid, de oppervlakkige gesprekken; komt me allemaal zo bekend voor.
Dacht tot op een zeker moment dat ik gek werd.
Als HBO-student kom ik dagelijks in contact met medestudenten die inderdaad op een heel ander niveau denken dan ik (vreselijk, die groepsprojecten ).
Maar goed, het aanvaarden van jezelf? Zou het niet weten, ook hier probeer ik een antwoord op te vinden, tot op paranoïde aannames toe.

Hey Shelton,
Blij te horen dat je het gevoel hebt dat je ergens bij hoort. Het is namelijk niet makkelijk om te weten of te voelen (zonder dat het dan weet) dat je anders bent, maar er niet kan opkomen waarom. Ik heb jaren met dat gevoel rondgelopen, en pas op mijn 22ste kwam ik erachter. Zelf nu 3 jaar later, is het niet altijd even gemakkelijk. Maar ik leer het stap voor stap.

Op dit moment, ben ik vooral bezig met "Trail And Error". Ik test voor mijzelf dingen, en kijk als ik mij er goed bij voel of niet. Ik ben namelijk een persoon die graag verder wil in het leven, en geloof me zelfreflectie is altijd aanwezig. Soms neem ik er extra veel tijd voor, en soms niet en dan doe ik gewoon. Na het lezen van een paar posts hier op dit forum, (waar ik persoonlijk van vond, dat ze redelijk off-topic waren) heb ik wel een paar dingen beseft.

Simpel gezegd: kwam de zin "zo ben ik niet". Het klinkt heel stom, maar bij sommige posts kwam dit boven. En ik weet dat iedereen zijn eigen interpretatie geeft, van "hoe aanvaard ik mijzelf", maar een hele geschiedenis moest ik er eigenlijk niet bij horen. Sorry als dit cru klinkt, maar ik wou een "to the point" antwoord. Maar door deze antwoorden besefte ik dat ik op bepaalde vlakken helemaal niet zo ben.
Wat Unity en DanielM zeiden ben ik nu aan het toepassen.

Ik ben gaan kijken naar mijzelf, hoe ik NIET ben in de plaats van hoe ik zou moeten zijn in de ogen van anderen. Vandaar de Trail And Error. Mss is dit voor mij een beter vertrekpunt, dan "Wie ben ik". Dus op dit moment, van alles aan het lezen, en zien van Ted gesprekken... Om te groeien.
Ik post hier zeker verder over als ik wat meer tijd heb.

Ik wen allen een goeie Zondag toe.

[Tesselschade]

Na het lezen van een paar posts hier op dit forum, (waar ik persoonlijk van vond, dat ze redelijk off-topic waren) heb ik wel een paar dingen beseft.

Simpel gezegd: kwam de zin "zo ben ik niet". Het klinkt heel stom, maar bij sommige posts kwam dit boven. En ik weet dat iedereen zijn eigen interpretatie geeft, van "hoe aanvaard ik mijzelf", maar een hele geschiedenis moest ik er eigenlijk niet bij horen. Sorry als dit cru klinkt, maar ik wou een "to the point" antwoord. Maar door deze antwoorden besefte ik dat ik op bepaalde vlakken helemaal niet zo ben.
Wat Unity en DanielM zeiden ben ik nu aan het toepassen.

Ik voel me aangesproken, en dat mag ook zeker....Het was jouw topic, en ik heb hierboven al eens mijn excuses aangeboden voor het feit dat ik het mss naar me toe trok, en off-topic ging. En ja, ik heb de neiging breedsprakig te zijn, (uitgebreide) voorbeelden te geven, en dat vind ik niet de leukste kant van mezelf Door jouw reactie besef ik weer eens terdege hoe irritant dat voor anderen vaak is. Ik werk daar hard aan...maar 'old habits die hard...'
Aan de andere kant lijkt mij een 'to-the-point' antwoord op zo'n vraag ook niet echt mogelijk.
Hoe aanvaard ik mezelf? Nou, je doet a) dat, en b) dat, of anders c) en dan komt het goed. Was het maar zo simpel.... Het is geen exacte wetenschap, anders zouden juist wij er niet zo'n moeite mee hebben.
Ik hoop oprecht dat dat voor jou zo werkt. Bij mij niet, jammer genoeg. Gelukkig heb ik sinds je afwezigheid wel behoorlijke stappen gezet naar zelfaanvaarding (overigens zonder echt te kunnen zeggen hoe dat nou gegaan is).
Hoe rot ik me nu ook voel, door de bevestiging van een minder leuke kant van mezelf , ik ben wel blij dat het je tot inzichten heeft gebracht.

[Remmie]

Na het lezen van een paar posts hier op dit forum, (waar ik persoonlijk van vond, dat ze redelijk off-topic waren) heb ik wel een paar dingen beseft.

Simpel gezegd: kwam de zin "zo ben ik niet". Het klinkt heel stom, maar bij sommige posts kwam dit boven. En ik weet dat iedereen zijn eigen interpretatie geeft, van "hoe aanvaard ik mijzelf", maar een hele geschiedenis moest ik er eigenlijk niet bij horen. Sorry als dit cru klinkt, maar ik wou een "to the point" antwoord. Maar door deze antwoorden besefte ik dat ik op bepaalde vlakken helemaal niet zo ben.
Wat Unity en DanielM zeiden ben ik nu aan het toepassen.

Ik voel me aangesproken, en dat mag ook zeker....Het was jouw topic, en ik heb hierboven al eens mijn excuses aangeboden voor het feit dat ik het mss naar me toe trok, en off-topic ging. En ja, ik heb de neiging breedsprakig te zijn, (uitgebreide) voorbeelden te geven, en dat vind ik niet de leukste kant van mezelf Door jouw reactie besef ik weer eens terdege hoe irritant dat voor anderen vaak is. Ik werk daar hard aan...maar 'old habits die hard...'
Aan de andere kant lijkt mij een 'to-the-point' antwoord op zo'n vraag ook niet echt mogelijk.
Hoe aanvaard ik mezelf? Nou, je doet a) dat, en b) dat, of anders c) en dan komt het goed. Was het maar zo simpel.... Het is geen exacte wetenschap, anders zouden juist wij er niet zo'n moeite mee hebben.
Ik hoop oprecht dat dat voor jou zo werkt. Bij mij niet, jammer genoeg. Gelukkig heb ik sinds je afwezigheid wel behoorlijke stappen gezet naar zelfaanvaarding (overigens zonder echt te kunnen zeggen hoe dat nou gegaan is).
Hoe rot ik me nu ook voel, door de bevestiging van een minder leuke kant van mezelf , ik ben wel blij dat het je tot inzichten heeft gebracht.

Ik kan dat wel begrijpen. Ik vond het ergens gewoon wat irritant, omdat het een totaal ander onderwerp wordt, en dat mss anderen niet meer zo direct gaan antwoorden op de hoofdvraag. En ik ben al zo'n warhoofd van mijzelf, dat ik dit wou vermijden in deze topic. Vandaar de ergernis. Ik zeg het even hoe het voelt bij mij.

[Eva]

Ik kan dat wel begrijpen. Ik vond het ergens gewoon wat irritant, omdat het een totaal ander onderwerp wordt, en dat mss anderen niet meer zo direct gaan antwoorden op de hoofdvraag. En ik ben al zo'n warhoofd van mijzelf, dat ik dit wou vermijden in deze topic. Vandaar de ergernis. Ik zeg het even hoe het voelt bij mij.

Eerlijk gezegd komt dit op mij over als (na)trappen. Ik zeg ook maar even hoe het voelt voor mij. Ik erger me hier aan.

Op pagina 2 van dit topic vraag je Tesselschade zelf om meer te vertellen, logisch dat ze dat dan doet en dat daar een gesprek over ontstaat. Als je dat niet wilt, moet je niet zelf de opening geven.

[Verwijderde account]

Off topic gaan is zo ontzettend menselijk en dan bedoel ik iedereen, niet alleen HB'ers. Dat voorkom je niet. Je kunt het hooguit een beetje sturen. En zelfs dat is knap lastig; heb het een tijdje als moderator op een ander forum gedaan. Vind het wel mooi dat jullie hier jezelf een beetje modereren en met meer resultaat dan ik op andere fora zie

Stukje over zelfaanvaarding type ik later, zie dat de tijd vliegt en ik weg moet.

[Tesselschade]

Eerlijk gezegd komt dit op mij over als (na)trappen. Ik zeg ook maar even hoe het voelt voor mij. Ik erger me hier aan.

Eva, ik vind je reactie lief, maar Remmie raakt een gevoelig punt bij mij, waar meer mensen, zeker in real life, zich bij mij aan irriteren...Sterker nog, het irriteert mij ook
Zoals mijn zusje over mij vaak geïrriteerd kon opmerken, " zij vertelt altijd meteen haar hele levensverhaal..."
Ik zei in dit topic al eerder dat ik merkte de neiging te hebben topics naar me toe te trekken en dat vind ik van mezelf echt niet leuk.
Gek genoeg heb ik dat (volgens mezelf althans ) sinds mijn life changing moment al een stuk minder, gelukkig!

Ik vind het knap van Remmie dat zij (dacht ik?) dit gewoon netjes kan zeggen, en ja, ik trek het me wél aan, maar ik zie het als opbouwende kritiek

Maar een concreet, to-the-point antwoord op de topicvraag heb ik helaas niet... Ik denk dat als ik dat had, ik heel rijk zou kunnen worden....

[Eva]

Wat ik zei heeft niets met jou te maken Tesselschade. Ik had het ook gezegd als het iemand anders betrof.

Ik vind gewoon dat je niet aan de ene kant dit kunt vragen:

Even off topic,: waardoor heb je dan dit slechte beeld van jezelf? Komt dit door interactie van met anderen, of door opvoeding of door de niet stoppende gedachten, of puur door innerlijk onrust...?

En daarna irritatie kunt gaan uitspreken als mensen daar op in gaan. Dan moet je het niet zelf vragen.

Ik vind het knap van Remmie dat zij (dacht ik?) dit gewoon netjes kan zeggen

Ik vind dat dus helemaal niet knap. Ik vind het net zoiets als klagen over een lege koektrommel als je hem eerst zelf op tafel hebt gezet met de open uitnodiging aan het bezoek om vooral te nemen als ze zin hebben.

[Remmie]

Wat ik zei heeft niets met jou te maken Tesselschade. Ik had het ook gezegd als het iemand anders betrof.

Ik vind gewoon dat je niet aan de ene kant dit kunt vragen:

Even off topic,: waardoor heb je dan dit slechte beeld van jezelf? Komt dit door interactie van met anderen, of door opvoeding of door de niet stoppende gedachten, of puur door innerlijk onrust...?

En daarna irritatie kunt gaan uitspreken als mensen daar op in gaan. Dan moet je het niet zelf vragen.

Ik vind het knap van Remmie dat zij (dacht ik?) dit gewoon netjes kan zeggen

Ik vind dat dus helemaal niet knap. Ik vind het net zoiets als klagen over een lege koektrommel als je hem eerst zelf op tafel hebt gezet met de open uitnodiging aan het bezoek om vooral te nemen als ze zin hebben.

Feit Eva,
Dat is waar, ik vroeg er naar, maar had hier ook niet 2 paginas vol van verwacht.
Maar bon, Ieder zijn ding Het was even iets wat ik ook kwijt wou. En als een ander het mag ik ook. Dit is dan mss iets dat ik ontdenk heb aan mijzelf is dat ik ook recht heb om dit te vinden. Zoals jij zeg, mag jij mij daar zeker op wijzen, en had die reactie ook verwacht.

[Eva]

Dat kan ik me dan weer prima voorstellen: Dat je niet had verwacht dat je zo'n uitgebreide reactie zou krijgen en dat je dus achteraf die vraag misschien niet in dit topic had willen stellen. Dat is een prima leerpunt voor jezelf. Het is ook iets dat je zelf in de hand hebt.

Voor anderen is het dan wel fijn als je het ook zo zegt. Dan hou je het namelijk bij jezelf. Nu deed je dat niet en keurde je anderen af om iets waar je zelf om gevraagd had. Dat is waar ik me aan irriteerde.

[Remmie]

Ik kan dat wel begrijpen. Ik vond het ergens gewoon wat irritant, omdat het een totaal ander onderwerp wordt, en dat mss anderen niet meer zo direct gaan antwoorden op de hoofdvraag. En ik ben al zo'n warhoofd van mijzelf, dat ik dit wou vermijden in deze topic. Vandaar de ergernis. Ik zeg het even hoe het voelt bij mij.

Eerlijk gezegd komt dit op mij over als (na)trappen. Ik zeg ook maar even hoe het voelt voor mij. Ik erger me hier aan.

Op pagina 2 van dit topic vraag je Tesselschade zelf om meer te vertellen, logisch dat ze dat dan doet en dat daar een gesprek over ontstaat. Als je dat niet wilt, moet je niet zelf de opening geven.

Snap dat je je daar aan ergert.
MAar mss is "even" voor iedereen, anders. Ik sprak idd iemand, aan, had dit mss beter in een PM gedaan. Das waar, maar had niet verwacht dat iedereen hier ging op springen. Nee dit is geen natrap, want ikheb mijn gedachten gewoon voor mijzelf gehouden. Daarom heb ik ook even niets meer gepost, omdat ik niet wou dat dit ging gebeuren. Maar ik ben dan iemand zoals jou (vermoedelijk) die wel of niet graag zijn mening verkondigd. Heeft iedereen recht op. Maar bon, nu zijn we allweer off-topic. Maar goed dat je mij erop wijst Eva.

[Remmie]

Dat kan ik me dan weer prima voorstellen: Dat je niet had verwacht dat je zo'n uitgebreide reactie zou krijgen en dat je dus achteraf die vraag misschien niet in dit topic had willen stellen. Dat is een prima leerpunt voor jezelf. Het is ook iets dat je zelf in de hand hebt.

Voor anderen is het dan wel fijn als je het ook zo zegt. Dan hou je het namelijk bij jezelf. Nu deed je dat niet en keurde je anderen af om iets waar je zelf om gevraagd had. Dat is waar ik me aan irriteerde.

Hier heb ik een bedenking bij. De post die er orgineel stond, deed mij ook denken aan een iemand die aan het huilen is, en oow wee, als je vraagt wat er aan de hand is. Aan de ene kant denk ik dan, of je toont dan niet dat je huilt, want ik zal zoizo vragen wat er is. Maar omdat dit een forum is had ik dit idd via een PM kunnen doen (en mss de andere persoon ook, naar iemand). Maar om te posten dat je je niet goed in vel voelt, welke reactie verwacht je dan? Dat ik je ga wegsturen?

[Laatbloeier]

Remmie, en dan ga ik nu toch even terug naar jouw oorspronkelijke vraag en hoe ik 'm interpreteerde. Misschien ga ik daarbij ook wel off topic, want in communicatie komt dat wat je (ik) van een zender (jij) ontvangt binnen in je eigen belevingswereld en interpreteer je het vanuit daar.

Ik herken het gemis aan een 'diepere connectie met mensen' zoals jij die in je openingspost omschrijft. Ik persoonlijk denk dat het te maken heeft met een soort 'basic existentiële eenzaamheid'. We lijken als mens best op elkaar, maar kunnen aan de andere kant elkaar ook nooit wérkelijk bereiken. We blijven aparte individuen, zullen nooit wérkelijk samensmelten.

Daarnaast zijn we (misschien wel juist daarom, ik bedoel vanuit die existentiële eenzaamheid) allemaal in onze jeugd in meer of mindere mate beschadigd en teleurgesteld. Daarom projecteren we op mogelijke andere mensen/vrienden misschien een soort rol als de ultiem begrijpende ouder die je vroeger gemist hebt. Iemand die jou voor 100% begrijpt (en vice versa), er voor je wil zijn en met je begaan is. Haha, maar misschien spreek ik nu wel vooral voor mijzelf, dat gevaar loop ik nu alweer...

Overigens merk ik wel dat ik steeds beter in staat ben mijzelf emotioneel te bedruipen. Ik ben in feite alleen maar kan het ook goed alleen. Als ik Unity goed begrijp, is dat zo'n beetje wat zij zegt in haar post op de eerste pagina van dit topic. Erg mooie post trouwens!

(Even ter zijde: ik vind het trouwens fijn Remmie dat jij uitgebreid meepraat hier en wat langer blijft. Soms vind ik het jammer wanneer jij een vraag stelt, dat daarop ingegaan wordt door diverse mensen, maar dat jij dan alweer voor een tijd van het forum verdwenen bent. Geen verwijt hoor, begrijp me goed, niet iedereen is zo'n fanatiek forummer als bijv. ik ben en je bent een vrij man! Maar ik vind het dus leuk als je er bent en even blijft, dat bedoel ik te zeggen. )

[Remmie]

Remmie, en dan ga ik nu toch even terug naar jouw oorspronkelijke vraag en hoe ik 'm interpreteerde. Misschien ga ik daarbij ook wel off topic, want in communicatie komt dat wat je (ik) van een zender (jij) ontvangt binnen in je eigen belevingswereld en interpreteer je het vanuit daar.

Ik herken het gemis aan een 'diepere connectie met mensen' zoals jij die in je openingspost omschrijft. Ik persoonlijk denk dat het te maken heeft met een soort 'basic existentiële eenzaamheid'. We lijken als mens best op elkaar, maar kunnen aan de andere kant elkaar ook nooit wérkelijk bereiken. We blijven aparte individuen, zullen nooit wérkelijk samensmelten.

Daarnaast zijn we (misschien wel juist daarom, ik bedoel vanuit die existentiële eenzaamheid) allemaal in onze jeugd in meer of mindere mate beschadigd en teleurgesteld. Daarom projecteren we op mogelijke andere mensen/vrienden misschien een soort rol als de ultiem begrijpende ouder die je vroeger gemist hebt. Iemand die jou voor 100% begrijpt (en vice versa), er voor je wil zijn en met je begaan is. Haha, maar misschien spreek ik nu wel vooral voor mijzelf, dat gevaar loop ik nu alweer...

Overigens merk ik wel dat ik steeds beter in staat ben mijzelf emotioneel te bedruipen. Ik ben in feite alleen maar kan het ook goed alleen. Als ik Unity goed begrijp, is dat zo'n beetje wat zij zegt in haar post op de eerste pagina van dit topic. Erg mooie post trouwens!

(Even ter zijde: ik vind het trouwens fijn Remmie dat jij uitgebreid meepraat hier en wat langer blijft. Soms vind ik het jammer wanneer jij een vraag stelt, dat daarop ingegaan wordt door diverse mensen, maar dat jij dan alweer voor een tijd van het forum verdwenen bent. Geen verwijt hoor, begrijp me goed, niet iedereen is zo'n fanatiek forummer als bijv. ik ben en je bent een vrij man! Maar ik vind het dus leuk als je er bent en even blijft, dat bedoel ik te zeggen. )

Hoi Laatbloeier,
Voor mij sla je DE nagel op de kop.
Dit is een perfecte beschrijving van wat ik doe.

Ik ga antwoorden, op je post van beneden naar boven.
(reactie op even terzijde)

DIT, is wat nu weer gebeurd is, en wat ik van jongs af aan doe. Ik stel mij constant vragen, en ik ben maar aan het malen in mijn hoofd, en malen en malen, en malen en malen...!!!!
En dat alles wordt bij mij een enorm frustratie punt, puur voor mijzelf! Heeft niets met iemand anders te maken. En wat ik deed als kind, was naar ouderen of vrienden gaan, en die vragen stellen. Maar ik kreeg er geen antwoord op. Of het was een antwoord die leidde naar niets (in mijn ogen dan), of de anderen kwamen af met een persoonlijk verhaal, of lachten mijn vraag gewoon weg. Of er volgde een anekdote. Terwijl ik bv gewoon wou weten wat 1 +1 was. En dan word ik woest, dan denk ik bij mijzelf, heb ik daar nu in godsnaam om gevraagd, geef gewoon es een antwoord, als is het een quote, een filmpje of 1 woord, dat is al meer dan genoeg.
En mijn reactie daarop was, "ah dan doe ik het zelf, fuck you!"
DIT!

Dit een cyclus dat al jaren zo gaat in mijn leven, en zoals ik zei, zo heb ik ook ontdekt dat ik HB ben (na 8 maanden op de bank te zitten, dus je kan mijn reactie wel al voorstellen ). Door zelf met de vraag te komen naar mijn psycholoog.
Maar wat in mijn hoofd afspeelt, weet een ander niet. Zoals ik zei, ik ben dankbaar dat mensen posten, en ik lees, ik leer, ik lees en ik leer..... Maar ik ben zo iemand die niet vaak genoeg zegt dat ik dingen apprecieer, maar toch is het zo. Ik leef nu namelijk in mijn hoofd.
En doe zo vaak mogelijk als ik kan aan zelfactivatie. Ik heb dit van thuis ook meegekregen, eerst het leren zelf doen, door gevraagd of niet gevraagd advies. Zo kan ik dingen bv in een totaal andere context plaatsten, en dit toepassen op mijzelf. Ik doe dit, via boeken, forums, films, muziekteksten.... Soms denk ik wel eens dat ik Schizo ben, omdat ik altijd dingen op mij persoonlijk betrek en denk: hoe kan ik groeien, of verbeteren? (maar geen paniek ik ben gelukkig niet schizo)

Daarom vond ik Unity, haar (2 a 3 zinnen) er ook BOEM op! Het is je houding die je moet veranderen.
En dat is wat anderen mss niet weten van mij, zoals ik zei, is het simpelste advies soms het beste, omdat ik van nature al dingen complex maak, en het dan probeer toe te passen. Daarom vind ik NLP bv Super.

En ik neem je commentaar zeker niet als een verwijt, het is iets waar ik moet aan werken. Idd ik moet mss meer mijn gedachten op papier zetten en het schrijven hier, maar door die razende gedachten is dat vaak moeilijk.

(Reactie op 'basic existentiële eenzaamheid')

Wel hier kan ik mij zeker in vinden. Zoals ik hierboven ook al zei, dit is wat ik mis. Ik mis mensen die meegaan in mijn gedachten, activiteiten... of puur en simpel kunnen zeggen het antwoord op 1 + 1 is 2 (metaforisch dan he). Want dan kan er een dialoog beginnen, dan ga ik vragen hoe kom je daarop... En zie ik dat die persoon geredeneerd heeft. En de trein is vertrokken. We kunnen mogelijkheden uitzoeken filosoferen, Alternatieven zoeken... Maar na 25 jaar (en mijn persoonlijk kort lontje van tijd tot tijd) ben ik deze gebeurtenissen beu dat ik niet zo vaak mensen tegenkom waarmee dit zou kunnen beginnen. Dus ergens uit een wanhoop (geef ik eerlijk toe) zoek ik het in alternatieve dingen. En kets ik weer mensen af. En zo is de cyclus weer rond (wat hier gebeurt is met sommige posts). Maar door het lezen hier, besef ik wel dingen, en ben ik er anderen wel degelijk dankbaar ervoor.

Ik geef dan ook aan de anderen toe, dat door die hele gesprekken hier op het forum ik mij zoals vroeger aan de kant geduwd voelde, het leek een koffieklets, waar Remmie even niet bijhoorde. Maar toch ben ik zo iemand die vraagt, waarom ben je triest. Anderen zijn erop gesprongen, en ik voelde mij weggedrukt. Terwijl het gewoon iets was tussen 2 personen (naar mijn gevoel toe). Maar ik snap dat dit het gevaar van een open forum. En zo ontstaat weer frustratie bij mij. MAAAAAR er zijn reacties op gekomen waar ik in stilte heb uitgeleerd. (enz zoals je ziet gebeurt het dan alweer, en hup, Remmie is in zijn hoofd weg en denkt, laat de anderen maar kletsen, ik doe het wel alleen)

Dus neem dat alles ook gewoon niet te persoonlijk op.
Dit wou ik nog even kwijt. Sorry voor de warrige post.

En Laatbloeier als is dat niet zo'n directe reactie op je post, je post blijft in mijn hoofd nazinderen, en ik kan daar weer verder op bouwen. Het heeft voor mij ergens een verklaring voor dingen, en het laat weer eens een nieuw perspectief zien. Je mag er zeker van zijn dat ik er tegen argumenten zal van opzoeken, om dingen te vergelijken. Dat Maakt het alles juist zo boeiend.

[Laatbloeier]

Prima juist, hoe je post, Remmie. Als het jou helpt e.e.a. duidelijker te krijgen, ook (of juist!) voor jezelf, is het mooi. Ik ga 'm nog eens overlezen, volgens mij moet jouw post bij mij ook een beetje bezinken. Dank voor je uitgebreide reactie overigens. En ik neem het zeker niet persoonlijk op (zie ook nergens waar ik dat zou moeten doen. )

Een heel simpel advies kan ik je alvast nog geven: probeer eens meetings met andere HB'ers bij te wonen! Ik weet dat veel meetings voor jou wat ver weg zijn, maar het kan echt zó de moeite waard zijn. Ik ben toevallig zelf afgelopen vrijdag weer eens naar een HB-café geweest, en dan voel ik mij weer ultiem thuis, kan ik op niveau praten met mensen, voel ik me uitgedaagd, begrepen, een vis in het water! Iets dat ik niet dagelijks ervaar, en jij ook niet zo begrijp ik van je, want...

Wel hier kan ik mij zeker in vinden. Zoals ik hierboven ook al zei, dit is wat ik mis. Ik mis mensen die meegaan in mijn gedachten, activiteiten... of puur en simpel kunnen zeggen het antwoord op 1 + 1 is 2 (metaforisch dan he). Want dan kan er een dialoog beginnen, dan ga ik vragen hoe kom je daarop... En zie ik dat die persoon geredeneerd heeft. En de trein is vertrokken. We kunnen mogelijkheden uitzoeken filosoferen, Alternatieven zoeken... Maar na 25 jaar (en mijn persoonlijk kort lontje van tijd tot tijd) ben ik deze gebeurtenissen beu dat ik niet zo vaak mensen tegenkom waarmee dit zou kunnen beginnen. Dus ergens uit een wanhoop (geef ik eerlijk toe) zoek ik het in alternatieve dingen.

Vraagje nog, uit nieuwsgierigheid: wat bedoel jij met de hierboven rood gemaakte zin? Zoek je het dan in het zogenaamde alternatieve circuit? En zo ja, wat zoek je er dan?

[Verwijderde account]

Remmie ik herken een heleboel wat je schrijft. En daarmee ga ik al faliekant de mist in. Mijn hersenen, of beter de hersenen, zijn namelijk geweldig in dingen herkennen en willen herkennen. Zelfs zo goed dat ze dingen die net niet helemaal passen of missen er gewoon bij verzonnen worden. Neem de 'subliminal messages' die je hoort als je een plaat achterstevoren draait, die hoor je pas als iemand je de tekst heeft verteld. En je blijft ze daarna ook altijd horen, proberen ze niet meer te horen zit er niet in. Geweldig systeem maar niet als je gaat filosoferen over menselijke interactie of jezelf gaat analyseren. Je hersenen kleuren namelijk iedere gedachte en reactie die je hebt zonder dat je het zelf door hebt. Als ik je reacties nog eens goed zou lezen en zo objectief mogelijk naast mijn herinneringen zou leggen dan is de herkenning wellicht al een stuk minder.

Wat me meteen brengt bij het tweede probleem: herinneringen. Die zijn zo mogelijk nog erger gekleurd door mijn hersenen. Mijn waarneming wordt al gekleurd en 'herinneren' is een heel wonderlijk iets. Met opzet schrijf ik 'herinneren' met aanhalingstekens omdat het geheugen echt niet is wat je denkt dat het is. Je hersenen passen dingen aan om te zorgen dat ze passen bij andere gedachten, vergeten dingen op het juiste moment etc etc.

Nu ga ik proberen om jou tips te geven, gebaseerd op de intrepetatie van jouw reacties die mijn hersenen netjes aangepast heeft aan mijn wereldbeeld, in lijn mijn ervaringen en herinneringen die ook al netjes aangepast zijn aan hoe "ik ben" door diezelfde hersenen en jouw hersenen herhalen dat filterproces nog eens. Ik ben erg benieuwd naar hoe die tips dan overkomen.

Mijn punt is dat analyseren geen zin heeft. Voorspellingen doen op basis van die analyses, wat je feitelijk doet door te vragen of we 'to-the-point' willen zijn omdat mensen anders wellicht niet inhoudelijk genoeg (naar jouw smaak) reageren, ook niet. Analyseren is wel leuk! Dus vooral niet stoppen Maar op een filosofisch niveau of als psygologie-hobby (of professioneel als je wilt) is het een stuk interessanter.

Wat dan wel? Ik heb met hetzelfde soort vragen als die jij stelt geworsteld. Een anekdote bij gebrek aan theorie: ik heb een vriend die iedere keer als hij langs komt dezelfde grap maakt over iets wat in mijn boekenkast staat. Ik heb me daar aan geergerd. Nu vind ik het gewoon fijn dat hij die grap maakt, ik een reactie geef en hij moet lachen (PUNT, geen analyses dus, ook niet of dat ding in mijn boekenkast moet staan, het staat er en ik vind het mooi)

Ik heb wat gelezen over Gestalt (psychologie) Wat ik daar in las, misschien erg los geintrepeteerd, was dat je zelf niets bent maar dat je jezelf maakt door de interactie met alles om je heen. Om terug te gaan naar die vriend: als ik negatief reageer door me te ergeren maak ik mezelf ongelukkig, reageer ik positief door te genieten van hoe ik hem aan het lachen krijg dan maak ik mezelf gelukkig.

Tip: er zijn allerlei bronnen om je manier van denken aan te passen. Als je zelf niet lekker in je vel zit ben je dat zelf, in mijn ervaring, absoluut niet. Geen suggestie om hulp te zoeken bij de gezondheidszorg of iets dergelijks, verre van zelf. Maar praten met peers, gestructeerd en stapsgewijs leren over hoe denken werkt of, hoewel dat absoluut niet past in mijn wereldbeeld, iets als geloof of, waar ik dan weer over twijfel, iets als gestalttherapie helpt.

ps. het alternatieve pad heb ik bewandeld en was geen succes. (en ook daar zit een enorme berg kleuring in van mijn hersenen )

Het ga je goed Remmie!

[Remmie]

Bedankt voor je uitgebreid antwoord Willem,

ik herken er zeker een stuk in wat je zegt. En je voorbeeld is een goeie, het is waar wat je zegt. Of ik kan ij ergeren, of ik kan het gewoon aanvaarden hoe het is. Altijd analyseren heeft inderdaad geen zin. Dit moet ik voor mijzelf toch wel nog wat leren, dis op de juiste momenten en juiste onderwerpen te doen.

Ik heb ook een boek van Gestalt besteld en ben wel eens benieuwd dit te lezen. Ik ben nu ook nog volop bezig met mindfullness en NLP om zo wat tot "een bron" als ik het zo mag noemen te komen. Om rust te vinden.

Ik zal hier hier zeker verder uitgebreid op verder gaan , maar wou dit even posten.

Groeten Remmie

[Remmie]

Prima juist, hoe je post, Remmie. Als het jou helpt e.e.a. duidelijker te krijgen, ook (of juist!) voor jezelf, is het mooi. Ik ga 'm nog eens overlezen, volgens mij moet jouw post bij mij ook een beetje bezinken. Dank voor je uitgebreide reactie overigens. En ik neem het zeker niet persoonlijk op (zie ook nergens waar ik dat zou moeten doen. )

Een heel simpel advies kan ik je alvast nog geven: probeer eens meetings met andere HB'ers bij te wonen! Ik weet dat veel meetings voor jou wat ver weg zijn, maar het kan echt zó de moeite waard zijn. Ik ben toevallig zelf afgelopen vrijdag weer eens naar een HB-café geweest, en dan voel ik mij weer ultiem thuis, kan ik op niveau praten met mensen, voel ik me uitgedaagd, begrepen, een vis in het water! Iets dat ik niet dagelijks ervaar, en jij ook niet zo begrijp ik van je, want...

Wel hier kan ik mij zeker in vinden. Zoals ik hierboven ook al zei, dit is wat ik mis. Ik mis mensen die meegaan in mijn gedachten, activiteiten... of puur en simpel kunnen zeggen het antwoord op 1 + 1 is 2 (metaforisch dan he). Want dan kan er een dialoog beginnen, dan ga ik vragen hoe kom je daarop... En zie ik dat die persoon geredeneerd heeft. En de trein is vertrokken. We kunnen mogelijkheden uitzoeken filosoferen, Alternatieven zoeken... Maar na 25 jaar (en mijn persoonlijk kort lontje van tijd tot tijd) ben ik deze gebeurtenissen beu dat ik niet zo vaak mensen tegenkom waarmee dit zou kunnen beginnen. Dus ergens uit een wanhoop (geef ik eerlijk toe) zoek ik het in alternatieve dingen.

Vraagje nog, uit nieuwsgierigheid: wat bedoel jij met de hierboven rood gemaakte zin? Zoek je het dan in het zogenaamde alternatieve circuit? En zo ja, wat zoek je er dan?

(Zeeeer laat antwoord) Wel wat ik zoek vooral dingen die mij terug stimuleren om iets te creëren, of te groeien. Ik kan ook niet altijd de moed in mijzelf vinden om verder te gaan. MAar ik heb veel hobbies waar anderen totaal niet mee bezig zijn. Of denk aan denken waar anderen totaal niet aan denken. En dan is een externe input wel handig. En godzijdank voor het internet . Ik hou van concepten, wat ik veel toepas in mijn kunst en architectuur. En een globaal zicht over dingen is fijn, maar iemand anders zijn input is altijd welkom. Want dan pas ik het toe en kan ik weer even voort. Eigenlijk zoek ik een soort van "redenerings-maatje". Zodat ik niet altijd moet nadenken over dingen.