Een doel in je leven

[DanielM]

nog kleine dingen doen waarvan ik, mijn naasten & de natuur blij worden. Want het nastreven van mijn materiele en naive maatschappelijke levensdoelen heeft mij ziek gemaakt.

Veel lotgenoten als in deze zal je vinden, schat ik. Al is niet een ieder op de hoogte van zijn eigen ziektes. De huisarts geeft helaas geen uitsluitsel omtrent deze.

[Hexakin]

Als het gaat om het voortbestaan van deze planeet dan zie ik iemand die slechts 10 jaar in de toekomst kijkt en alleen maar handelt naar korte-termijn winst als een idioot (op dat vlak, wat de rest van zijn/haar vaardigheden dan ook mogen zijn).

Heb je een nummer van zo’n idioot? 10 jaar in de toekomst, gaf ik tot nu toe alleen de beste helderzienden.

Zullen we anders niet meer off-topic gaan? Voor dit soort vragen ben ik ook bereikbaar via PM.

[Donaukinder]

Mijn doel in dit leven is om gelukkig te zijn. Het is een ongoing iets, het is niet een van punt A naar B reizen en dan uitstappen. Ik zie het leven als een manier om dichterbij jezelf te komen - wat maakt mij gelukkig en wat heb ik er voor nodig? Dat zijn soms concrete dingen. Voor mij bijvoorbeeld moeder worden (de beste keuze van mijn leven, mijn passie). Maar ook inzien dat het hier en nu alles is dat we hebben en dat het ondanks de omstandigheden, toch mogelijk is om gelukkig te zijn (ik ben lerende, want vaak vind ik het moeilijk om te accepteren dat ik in een bepaalde situatie zit. Maar ik zie verbetering en ik geniet van leerproces an sich). En soms is er een terugval, een crisis, waardoor ik dan wel altijd weer dichterbij mezelf kom. En dat waardeer ik.
Wat mij gelukkig maakt zie ik niet als een statisch gegeven. Het kan in de loop der tijd veranderen en ik probeer daat zo goed mogelijk een weg in te vinden. Inzichten veranderen. Mijn kinderen zijn mijn passie, ga ik er nu voor kiezen om fulltime bij hen te zijn? Van werken word ik op dit moment niet gelukkig om diverse redenen. Stel dat ik kies om te stoppen met werken, dan kan ik over een aantal jaren bijvoorbeeld wel weer de drang voelen om te werken. Of iets nieuws te leren/te studeren. Ik zie het dan wel.

[Super Jesje]

Hebben jullie dat ook wel eens: dat het té goed gaat. Ik kom er achter dat ik de doelen waar ik zo'n 20 jaar voor had uitgetrokken zo'n beetje nu al heb bereikt en dat maakt me heel erg rusteloos en zenuwachtig. Want ik ben potverdorrie pas 24. Wat moet ik met de rest van mijn leven? Nu heb ik nog zeker wel een lijstje liggen hoor, maar het gaat zo eng snel en makkelijk. What's the fun in that? Ik mis wat zingeving en vervullig geloof ik. Het is zo ontzettend saai om een perfect leventje voor jezelf op te bouwen. Hoe vind ik die vervulling? Hoe vinden jullie dat?

[Shelton]

Hebben jullie dat ook wel eens: dat het té goed gaat. Ik kom er achter dat ik de doelen waar ik zo'n 20 jaar voor had uitgetrokken zo'n beetje nu al heb bereikt en dat maakt me heel erg rusteloos en zenuwachtig. Want ik ben potverdorrie pas 24. Wat moet ik met de rest van mijn leven? Nu heb ik nog zeker wel een lijstje liggen hoor, maar het gaat zo eng snel en makkelijk. What's the fun in that? Ik mis wat zingeving en vervullig geloof ik. Het is zo ontzettend saai om een perfect leventje voor jezelf op te bouwen. Hoe vind ik die vervulling? Hoe vinden jullie dat?

Grappig! Veel familieleden en vrienden vinden juist dat ik veel voor een 19-jarige heb bereikt. Wat ik direct extreem kritisch afsnauw. Wil zoveel doen, dat het haast lijkt alsof ik 2 levens in 1 wil proppen!

[Terrasano]

Ja het was zeker oppertunistisch en kortzichtig om het ding daar neer te zetten maar wat mij betreft maakt dat gegeven 'het falen' van Einstein niet minder relevant (hij wist overigens zelf ook dat hij gefaald had in termen van oorzaak en gevolg, nadat het te laat was natuurlijk). Je zou toch bijna denken dat een hyper-intelligent mens als Einstein dergelijke gegevens nooit aan het papier, of zelfs maar aan een enkel ander mens, zou (durven) toevertrouwen, juist omdat hij als geen ander in staat zou moeten zijn om de gevolgen ervan te kunnen overzien.

Ik heb op zich niet heel veel zin om me blind de staren op één persoon. Stel je neemt 100 hoogbegaafden en 100 gemiddelde mensen (qua ruwe intelligentie), ik ben er vrij hard van overtuigd dat de eerste groep op basis van een set gegevens (bijvoorbeeld de aanleg van een nieuwe fabriek op een bepaalde locatie) een beter beeld kan vormen van de gevolgen van die fabriek in de eerstvolgende 50 jaar. Om maar iets te noemen.

Daarnaast bedoelde ik de term "idioten" ook in een gerichte context. Als het gaat om het voortbestaan van deze planeet dan zie ik iemand die slechts 10 jaar in de toekomst kijkt en alleen maar handelt naar korte-termijn winst als een idioot (op dat vlak, wat de rest van zijn/haar vaardigheden dan ook mogen zijn). Van wat ik weet kon Einstein ook geen auto rijden; dan is 'ie evengoed een debiel qua auto rijden (net als dat ik een debiel ben in ballet).

De enige echte winst zal liggen in de intenties waarmee wij als mensen handelen, de rest is toekomstmuziek. Wij als mensheid hebben als enigste soort op aarde de mogelijkheid om enigszins onze eigen toekomst vorm te geven, en op basis daarvan, dat wil zeggen het systeem wat wij als mensen hanteren, bepaald onze verdere toekomst. 100 mensen met een IQ van 250 kunnen zowel een hel als een hemel creëren, het enigste wat daar tussen staat is de opvoeding en educatie en omgeving welke deze mensen zouden hebben gekregen, dat is zowat het enigste wat telt op de lange termijn!

En hoe eerder dat doordringt, des te beter zijn wij af.

[Eva]

Hebben jullie dat ook wel eens: dat het té goed gaat. Ik kom er achter dat ik de doelen waar ik zo'n 20 jaar voor had uitgetrokken zo'n beetje nu al heb bereikt en dat maakt me heel erg rusteloos en zenuwachtig. Want ik ben potverdorrie pas 24. Wat moet ik met de rest van mijn leven? Nu heb ik nog zeker wel een lijstje liggen hoor, maar het gaat zo eng snel en makkelijk. What's the fun in that? Ik mis wat zingeving en vervullig geloof ik. Het is zo ontzettend saai om een perfect leventje voor jezelf op te bouwen. Hoe vind ik die vervulling? Hoe vinden jullie dat?

Het ligt er denk ik een beetje aan op welk niveau je je doelen formuleert. Doelen die je kunt afvinken (zoals bijvoorbeeld een diploma halen, een huis kopen, een kat in de vensterbank, etc), zijn over het algemeen geen doelen die echt de essentie raken van waar het in je leven (of in ieder geval in mijn leven) om draait.

Natuurlijk heb ik die doelen (onbewust) ook gehad:
- universitaire opleiding: check
- goede baan: check
- maatschappelijk relevant werk: check
- carrière: check
- verre reizen / wat van de wereld zien: check
- eigen auto: check
- eigen huis: check
- etc

Nu terug kijkend zijn het allemaal dingen waarvan ik denk "I could have done without". Ze vatten voor mij niet de essentie.

Wat die essentie dan wel is, vind ik lastig te verwoorden. Het zit hem er meer in dingen als wat voor mens ik wil zijn, wat voor contacten ik waarde aan hecht, welke dingen ik wel en geen energie van krijg. Dat zijn geen doelen die ik af kan vinken. Het zijn dingen die nooit klaar zijn en waar ik steeds in leer en groei.

[Super Jesje]

Hi Eva, dank voor je antwoord. Wat jij beschrijft geeft me al wat inspiratie wat betreft de richting waar ik die vervulling wel kan vinden. Ik betrap mezelf er keer op keer op dat ik als een malle mijn leven in de vorm van een to-do lijst afwerk (want dat is zo lekker makkelijk, meetbaar en dan kan ik gewoon goed, hehe). Maar wat jij omschrijft is misschien het antwoord op een vraag als: ''Wat wil ik dat mensen na mijn dood van mijn herinneren? wat heb ik betekend tijdens mijn leven en wat blijft er daarvan over ook als ik er straks niet meer ben?''. Dan valt er inderdaad al een heleboel af wat er niet meer toe doet (een kast vol mooie kleding wordt opeens minder interessant, dagelijks de was en vaat doen ook). Dank je wel. Ik weet in ieder geval al iets meer waar ik het niet moet zoeken (en start ik met snoeien van alle onzin, hehe)
Iemand anders nog inspiratie?

[Terrasano]

Misschien wel de oplossing?