Twijfels!

[Fiep]

Hoi ik heb de sprong gewaagd en mij aangemeld voor dit forum.

Een korte introductie is wel zo fijn:
Ik zit sinds 7 weken thuis met een burn-out, compleet vastgelopen in mijn talent: veel ballen tegelijkertijd in de lucht houden. Het vastlopen ligt niet zozeer aan mijn kunnen, maar aan de combinatie met een gezin met twee kinderen (1 & 3) een partner die HB is en zeer ambitieus/actief/stimulerend, een serie heftige events binnen de familiesfeer (ziekte en operatie jongste kind, pittige bevallingen, etc.) een fulltime hoge management functie en tig hobby's (hardlopen, handwerken, tuinieren, lezen, etc.). En altijd teveel willen en te weinig tijd hebben.

De huisarts vroeg mij 'heb je het soms druk?' Nouja, opzich ben ik wel altijd ergens mee bezig. 4DKL lijst ingevuld, hoge scores (ook depressie, maar ik ben niet depressief). Na een aantal gesprekken met de POH ggz vroeg zij mij ineens 'ben je soms hoogbegaafd?'. Ik? Hmm. Even lezen, http://www.noksnauta.nl/Hoogbegaafdheid ... 202008.pdf dit artikel sloeg de spijker op zijn kop. Thuistest van Mensa gemaakt, uitgenodigd voor een testdag, maar dat ik me nu nog even teveel.

Wel lijken er nu heel veel kwartjes te vallen. Over een paar weken ga ik een traject in bij PsyQ o.a. om te kijken over er een beetje borderline of AD(H)D achter zou kunnen zitten. Misschien, misschien ook niet en is het te herleiden tot HB..?

Ik hoop in elke geval in contact te komen met mensen die op dezelfde speurtocht zijn geraakt, er middenin, of allang tevreden met zichzelf.

Groetjes,
Fiep (28)

[Fiep]

typerend: het intro stuk al geschreven en gepost tot ik mij bedenk dat er meer is dat ik kwijt wilde.

Een aantal voorvallen die bij mij tot de spreekwoordelijke kwartjes horen. Als klein meisje was ik rustig, geïnteresseerd, vroeg verbaal en cognitief sterk. Ik ben 3x blijven zitten: op de basisschool (groep 5) omdat ik niet kon/wilde lezen..na dat extra jaar las ik alle boeken van de schoolbieb uit (t/m groep waarna de boekenkast van mijn ouders aan de beurt was en de gewone bieb een vaste 'hangplek' werd. Lezen is lange tijd mijn manier geweest om weg te zijn uit het hier en nu. Op de middelbare school ben ik blijven zitten in havo 4, heel veel gespijbeld (284 u of zoiets) en zocht ik het vertier/de afleiding/de uitdagingen buiten. IK mis hierdoor wel de basis bouwstenen van bijvoorbeeld wiskunde. Lesmethodes sloten totaaaaal niet aan! Mijn eerste HBO opleiding heb ik na 8 maanden gelaten voor wat het was, tientallen baantjes verder (met zeer enthousiaste werkgevers, maar een verveling vanuit mijn kant) een nieuwe opleiding gestart. Ik heb tijdens mijn HBO studie op 6 verschillende faculteiten van 3 universiteiten bijvakken gevolgd - niet altijd de examens gemaakt, maar wel de lesstof gevolgd. Liefst master vakken die lekker de diepte in gingen. Tussendoor sociaal ontwikkeld tot een enthousiaste, impulsieve vriendin voor de buitenwereld (een paar uurtjes sociaal zijn is prima, mits....ik ook mijn teruggetrokken momenten kan hebben waarop ik niemand om mij heen kan hebben, de wereld te groot en te intens lijkt en de twijfels/angsten en ideeën het overnemen.

voor mij is iets niet 1 ding, maar heel veel in verband met veel meer in een complexe samenhang die tegelijkertijd zo logisch lijkt. Ik ben een beelddenker en had deze intro misschien liever getekend als bijvoorbeeld een mindmap-achtig iets

[Verwijderde account]

Welkom Fiep!

De enige tip die ik wil geven is om enigszins terughoudend te zijn met allerlei onderzoeken naar dingen als ADHD en borderline. Ben zelf wat cynisch over de gezondheidszorg dus neem het met een korreltje zout Mijn ervaring is dat hulpverleners vooral op zoek zijn naar bewijs dat past bij de aandoendingen waar ze naar op zoek zijn. Als je hier, op de site van het IHBV en elders over HB leest dan blijkt dat HB nog erg onbekend is bij de hulpverlening. Voor je het weet vinden ze je borderline en zit je tegenover iemand die een goed inhoudelijk gesprek over het onderzoek niet aan kan en ben je weer terug bij af. (Ik lees het even terug en zie dat dat ongeveer mijn verhaal is met een paar andere termen)

Als ik mijn hele ervaring opnieuw zou moeten doen zou ik vooral op zoek gaan rust. Niet naar nog meer vragen. Die komen later wel. Eerst gewoon rust. Al is dat, als ik je verhaal lees, heel ongewoon voor je. Maar 'werk' zonder baas of drang, een opleiding die niet perse hoeft, een hobby die ik altijd heb willen doen geven mij rust en houden toch me toch lekker bezig.

[TurtleIce]

Welkom, Fiep! Fijne tijd hier gewenst

[Fiep]

Hoi Willem, dank! Rust is inderdaad heel lastig voor mij. Ik wil van alles de hele tijd en moet nu voortdurend op de rem omdat het mij aan energie ontbreekt. Waar ik voorheen door kon gaan op mentale power, zit mijn hoofd nu vol met vragen en twijfels waardoor ik ook daar niet op kan bouwen. Best frustrerend om los te moeten laten.

Vanuit mijn werk wordt er aangedrongen op een vlot herstel, een hersteltraject, ik wilde meer dan een coach die me van tips voorziet en zodoende kwam ik bij dit traject van PsyQ terecht. Eerdere losse gesprekken met psychologen of huisarts (tussen mij 16-22) bleken vaak niet heel zinvol aangezien ik al snel doorheb wat er verwacht word en op zo'n moment precies kan laten zien wat gewenst is.

hoe blijf je dicht bij jezelf en vind je rust? Heb je tips?

[Eva]

Welkom Fiep

Ik zal meteen maar met de deur in huis vallen met wat ontnuchterende opmerkingen over een burnout...

Hoe langer je door rent met een burnout, hoe langer het duurt voordat je er bovenop bent... Been there, done that... Je herstel kan pas beginnen als je stopt met rennen. Dan pas ga je ook pas voelen hoe moe je écht bent.

Als je al 7 weken thuis bent en nog steeds aan het rennen bent, gaat er iets niet goed... Ik zou begeleiding zoeken van iemand die echt weet wat een burnout in houdt.

[Verwijderde account]

Tips? Mmm, dat is lastig Fiep. Je leven zoals je het beschrijft is zo anders dan het mijne dat ik het lastig vind om die te geven. Ik werk bijvoorbeeld als zelfstandige en kan niet inschatten hoe groot de druk is voor je om weer aan het werk te gaan.

Moeilijk.

Een poging:

Neem je tijd! Bij een burnout hoort dat er bij en ik heb gelezen dat je tijd nemen in zo'n situatie voor iedereen, HB, borderline, ADHD of 'normaal' helpt. En begin het concept rust te begrijpen. Ik kan inmiddels weer de TV series kijken die ik vroeger keek zonder me onrustig te voelen.

Laat je niet meeslepen door diagnoses van 'experts'. Ik ben door een plaatsvervangend arts die me nooit eerder gezien had verwezen naar de GGZ. Heb gesprekken gehad met onervaren psychologen waar ik door mijn stress niet kon laten zien wie ik was. Discussie over de diagnose die daar uit volgde was zinloos.

Heel praktisch (in mijn visie): je hebt teveel gedaan voor wat je aan kunt. Dus doe minder, veel minder voor het moment. Ga op zoek naar de dingen waar je blij van wordt (link naar mijn draadje over vergeten dingen voeg ik later toe) Zoek naar rust en uitdagingen zonder druk van anderen.

De essentie van alle tips en of therapie is volgens mij dat je lekker voelt bij wat je doet. Geraniums kweken is voor sommige mensen prettig. Ik lees graag over 'data agentst' in software ontwikkeling (ja ik ben eern nerd ) Een ander vindt nadenken over het universum weer fijn. Waarbij voel jij je prettig bij?

Een jaar of twee geleden had ik dit nooit kunnen typen en ik heb er nog steeds de nodige gevoelens bij: gebruik je situatie eens om de dingen die je echt vrolijk maken te vinden. Volgens de normen heb je een burnout en kun je dus niet werken. Gebruik je intellect om een verplicht reintegratietraject iets te draaien (dat ik dat getypt heb) Maar zoek vooral naar wat je blij maakt! De rest van de wereld, buiten je partner, vrienden etc, draait ook door zonder je (en ja dat was voor mij ook een moeilijk concept)

[Tesselschade]

Hoi Fiep! Van harte welkom hier!

Ik zou ook zeker voorzichtig zijn met een onderzoek naar Borderline. Mijn ervaring is dat ze zo'n stickertje er maar al te graag op willen plakken, en het kan hele vervelende gevolgen hebben!
Er was een psychiater die ik belde met de vraag of hij mij zou kunnen behandelen, en die wist al na een kwartiertje aan de telefoon dat ik Borderline zou hebben.....Gelukkig zeiden de vriendinnen die ik al heel lang heb (en professioneel bekend zijn met Borderline), dat dat nonsens was...

Neus hier maar lekker rond en stel alle vragen die je hebt. In mijn ervaring helpt het beter dan de meeste -logen, -aters en -peuten

[Willow]

Welkom!

[Fiep]

Ha bedankt allemaal!

Ik probeer (het klinkt misschien wat gek) te herinneren wat mij als kind wist te boeien en bezig hield weer op te pakken. Tekenen, naar buiten, mooie dingen bekijken en krijg daarnaast twee keer per week een ontspanningsmassage. Dat laatste is heerlijk, eindelijk even 'uit mijn hoofd' en in mijn lijf. Nu nog proberen om dat gevoel vaker te beleven zonder massage.

De hoeveelheid prikkels die momenteel binnenkomen (ongefilterd) zijn enorm, ik kan van simpele bezigheden al heel moe worden. Zijn er HB-ers met ervaring met een burn-out die een goede coach of tips hebben voor begeleiding? Mijn POH ggz is fantastisch, maar ook slechts beperkt toegankelijk (45min. per week, terwijl ik voor mijn gevoel wel uren zou kunnen praten).

[Fiep]

hoi eva, mag ik vragen hoelang jij bent blijven hangen? Wat was voor jou het punt om over te geven aan de moeheid?
Mijn lijf is moe, maar dat negeer ik nu al zo lang dat ik de meest overdreven tekenen van uitputting niet eens meer oppak. Voor mij was de druppel het moment dat ik spontaan flauwviel (en misschien ook wel een migraine aanval van drie dagen waarbij ik geen licht, geluid en geuren verdroeg).

[Eva]

Dat punt kwam bij mij wel eerder dan bij jou. Maar dat was ook omdat mijn lijf zo hard in de ankers ging, dat ik niet meer kon ontkennen dat ik moest stoppen. Ik kon letterlijk ook echt niet meer. Wilde ik 10 minuten lopen buiten (op slakkentempo), dan had ik hartkloppingen. Ik voelde me net een oude oma. Van de weken daarna weet ik eigenlijk vrij weinig meer.

Het is met een burnout net als met een nachtje slaap over slaan. Dan ben je ook moe, maar als je dan door zet, dan gaat het eigenlijk de volgende dag wel weer. Rond een uur of vier komt dan de man met de hamer langs. Maar ook dan kan je jezelf er eigenlijk wel overheen zetten en toch weer doorgaan. Een burnout oplopen gaat eigenlijk op dezelfde manier. Je bent (waarschijnlijk jarenlang) grens na grens over gegaan, dat je niet eens meer voelt hoe moe je bent. Ondertussen staat je stress systeem continu in overdrive. Vreselijk slecht voor je lijf.

Wat mijn coach mij toen vertelde is dat ik moest stoppen vóór ik moe werd. Was tien minuten lopen teveel, dan liep ik er vijf. Ik mocht niet over de grens gaan, maar moest er ruim voor blijven. Als je dat een tijdje doet, ga je het idee krijgen dat je weer wat meer energie hebt. Je voelt je wat beter. Ondertussen staan alle systemen nog steeds in het rood, maar lichtrood voelt al zoveel beter dan donkerrood dat je denkt dat je weer kunt gaan. Big mistake.

Ik was ook heel slecht in het oppakken van die signalen. Wat mij hielp was dingen gaan doen die me in contact brachten met mijn lichaam. Voor mij is dat bijvoorbeeld met mijn handen in de aarde, maar ik heb ook mindfulness en haptonomie geprobeerd. Mindfulness vond ik zelf niks, maar haptonomie wel. Het is echt zo persoonlijk.

[Verwijderde account]

Ik probeer (het klinkt misschien wat gek) te herinneren wat mij als kind wist te boeien en bezig hield weer op te pakken.

Voor mij klinkt dat heel normaal. Heb zelfs hier gevraagd naar inspiratie om zelf op nog meer vergeten dingen uit mijn jeugd te komen

Slaapgebrek heeft mij trouwens aardig genekt toen ik overspannen was. Ik word druk als ik moe ben wat erg averechts werkt.

[rh85]

Je kunt je burn-out beschouwen als een signaal van je lichaam dat je teveel van jezelf eist.
Door zoveel te eisen in kwantitatieve of kwalitatieve zin, zul je merken dat je juist minder realiseert dan wanneer je tijdig gas terug neemt en je jezelf realistische doelen stelt.

Dat is een open deur, maar nog best moeilijk te leren; vooral als je (en die voorspelling durf ik aan) ook juist weer snel verveeld raakt.
Zo kom je in een vicieuze cirkel van over- en onderprikkeling terecht. Daarvan de signalen leren herkennen lijkt me het beste waar je je de komende tijd op kunt richten.

Er kunnen veel kwartjes vallen wanneer je jezelf ineens als hoogbegaafd beschouwt. Het kan bevrijdend werken als je er niet teveel predicaten en verwachtingen aan koppelt, maar beschouwt als een onderdeel van jezelf dat je nog verder kunt ontwikkelen.

Ik hoop dat je hier iets mee kunt

[Fiep]

hoi rh85,

ik snap je punt betreft kwartjes. Wellicht is dat een eerste reactie op iets waar je je eigenlijk al van bewust bent, maar graag (voor de buitenwereld) bevestigd ziet. Zoals ik al eerder aangaf vind ik het lastig om bij mijzelf te blijven, vaak wordt ik beïnvloed door omgevingsfactoren. Afgelopen week zag ik een introductie over mindfulness en dat leek mij een stap in de goede richting.

Iemand ervaring met mindfulness?

[Verwijderde account]

Ja, een heleboel mensen zelfs

[Fiep]

Hoi Eva,

haptonomie is mij onlangs ook aangeraden, ik kan me er niet zo veel bij voorstellen maar zou het eens kunnen proberen.

Merk je dat je na je burn-out anders omgaat met stress/grenzen? Praat je nog weleens met je coach? Is er een soort nazorg voor dergelijke trajecten?

[Fiep]

tof willem! Ik zag laatst een intro van Jon Kabat-Zinn bij google, heel interessant.

[Eva]

Merk je dat je na je burn-out anders omgaat met stress/grenzen? Praat je nog weleens met je coach? Is er een soort nazorg voor dergelijke trajecten?

Ja.
Nee, maar dat is denk ik ook net hoe je het af spreekt. Op een gegeven moment was het voor mij wel klaar.

[rh85]

hoi rh85,

ik snap je punt betreft kwartjes. Wellicht is dat een eerste reactie op iets waar je je eigenlijk al van bewust bent, maar graag (voor de buitenwereld) bevestigd ziet. Zoals ik al eerder aangaf vind ik het lastig om bij mijzelf te blijven, vaak wordt ik beïnvloed door omgevingsfactoren. Afgelopen week zag ik een introductie over mindfulness en dat leek mij een stap in de goede richting.

Iemand ervaring met mindfulness?

Hoi Fiep.

Ja, ik heb dat in die zin, dat ik vorig jaar Eckhart Tolle's boek 'de kracht van het nu' heb gelezen. Mindfulness is gericht op leven in het nu; Tolle legt in dit boek uit wat het is en hoe je dat voor elkaar krijgt. Ik ben altijd wel een lezer geweest dus voor mij was dit een goede manier om de kennis binnen te krijgen. Voor de minder theoretisch ingestelde mens zijn er cursussen.

Ik heb er erg veel aangehad!

Zo leerde ik hoe ik (negatieve) gedachten min of meer uit kan zetten of tot rust laten komen. Sindsdien heb ik vrijwel geen sombere periode meer gehad, doordat ik het patroon veel sneller kan doorbreken. Ook ben ik stressbestendig geworden en als laatste en belangrijkste heb ik geleerd dat je als mens een amalgaam van overtuigingen bent. Deze moet je niet allemaal loslaten (dan zou er niets van jezelf overblijven), maar kun je veranderen als je merkt dat bepaalde overtuigingen (gedachten, meningen) je geluk in de weg staan.

Wanneer je het moeilijk vindt om bij jezelf te blijven (ik ga nu invullen, corrigeer me als het misgaat), kan dat betekenen dat je jezelf nog niet goed genoeg kent. Heb je moeite met grenzen? Ik herken dat. Zowel naar anderen als naar jezelf? Dan komt dat doordat je je eigen identiteit nog verder kunt vormen. Je hebt er natuurlijk al één. Maar maakt die je gelukkig? Is dat je ware ik?

Zie je burn-out niet als een dal of een faalmoment, maar als een kans jezelf op te laden op fysiek en geestelijk niveau. Fysiek door te rusten, geestelijk door jezelf te exploreren. Uiteindelijk kun je dan herboren en met nieuwe energie jezelf richten op datgene wat er echt toe doet voor jou. Jij hebt zelf die antwoorden, maar er zitten nu misschien nog heel veel belemmerende gedachten overheen geplakt (ik moet dit, ik mag niet dat, het hoort zo, ik ben gewoon dit, de omgeving is dat).

Constructief gedrag is de brug tussen je diepste zelf en je omgeving. Wanneer je voelt dat de omgeving jou stuurt, verdedig je je innerlijke zelf onvoldoende. Misschien heb je die vaardigheid nog niet genoeg ontwikkeld. Wat ook kan, is dat onduidelijk is wat je precies wilt verdedigen.

Nogmaals, zie je burn-out als een kans om dat te weten te komen

Kun je iets met deze informatie?