(edit: tijdelijke mirror, bronwebsite is wat traag meen ik.)
Tijdens het browsen gestuit op dit document, en zeer aandachtig zitten lezen.. Het betreft een kwalitatief onderzoek naar kwalitatief contact en een pareltje van een afstudeerscriptie als je het mij vraagt.
Dat ik het een parel vind komt voornamelijk doordat het (voor mij) precies de goede verhouding tussen overzicht en verdieping bevat, waardoor het een coherent en informatief geheel is maar desondanks geen heel uitgebreid boekwerk. Geschreven door iemand die duidelijk boven de stof staat en geen vrees heeft om minder objectief te zijn, hetgeen in dit verhaal geen afbreuk doet aan de feiten maar het verhaal juist een extra dimensie/prikkel geeft waardoor het juist boeiend wordt. Enige minpunt: er staan enkele lullige d/t fouten in.
Voor wie twijfelt of niet geïnteresseerd is in de materie een samenvatting:
De schrijver komt tot een uiteenzetting over de waarde en betekenis van interpersoonlijk contact, op basis van bronnen uit de humanistieke filosofie en psychologie en vindt daarbij raakvlakken met de sociale en organisatiepsychologie (en haalt daarbij bijvoorbeeld de Hawthorne experimenten aan). De waarde van kwalitatief contact voor het individu komt aan bod (hoofdstuk 1), maar ook de waarde van interpersoonlijk contact voor de maatschappij, waarbij de term 'compassievol kapitalisme' wordt aangehaald als zijnde een mogelijk kenmerk van een 'gezond functionerende' maatschappij en economie (hoofdstuk 2). Vervolgens (hoofdstuk 3) gaat het over het belang van veiligheid en congruentie in het contact, met het oog op open staan voor de ander, een verandering toelaten en de betekenis van angst en wantrouwen in dat verband. Hoofdstuk 4 gaat over openheid en niet-oordelen, en acceptatie. Fouten in de waarneming (biases) worden aangehaald op basis van algemene psychologie, evenals de invloed van emoties op de waarneming, vanuit verschillende kanten belicht, inclusief een poging om de verschillende visies te integreren. We hoeven alleen maar aandacht te geven om een emotionele connectie tot stand te brengen (Daniel Goleman) is de strekking van het daarop volgende thema, waarin wordt verteld over het effect van aandacht en aanwezig zijn op de kwaliteit van het contact. Vervolgens een verhandeling over gelijkwaardigheid en machtsposities, in het werk maar ook daarbuiten. Vooral het gedeelte over zelfonthulling (6.3) vind ik erg mooi omschreven. Dan gaat het verhaal verder over spiegelneuronen en het toepassen van spiegelgedrag en meebewegen, tot en met het vervagen van de grenzen van zelf en ander (ook boeiend).Een echte ontmoeting leidt [...] altijd tot verandering in beide personen. En verandering is eng, is onbestemd. Want wat krijgen we ervoor terug? Willen en kunnen we het nieuwe, dat in de plaats komt van het oude, wel ontvangen? Misschien wel, als we ons
tenminste veilig genoeg voelen. Niet alleen innerlijk, maar ook in het specifieke contact moment met de ander. Hoe veiliger de ander, de ontmoeting of de relatie aanvoelt, hoe makkelijker het is om open te staan voor nieuwe ervaringen.
De laatste twee hoofdstukken moet ik zelf nog lezen, maar al met al is het een schitterend werkje vanuit een interessant perspectief, met zowel een hoog beschouwend gehalte als enkele praktische implicaties en toepassingen (die ik persoonlijk minder interessant vind).
En daarom wilde ik het jullie niet onthouden [sombrero]
P.S. deze geplaatst in links en recensies maar mocht iemand het leuk vinden om hier over te discussiëren dan is er vast wel een lieve beheerder die even wil verplaatsen.
Porcay
