De balans tussen over- en onderprikkeling

[nathalie]

hihi ik zit ook achter de kassa en ben na een uur echt al rijp voor wat anders. Wordt je ook lekker over prikkeld .
Gelukkig kan ik dan vaak ruilen of even tussen door de benen strekken door doosjes uit pakken en zo.
Bij mij is prikkel ook vaak actie. en beweging
Dus als ik eenmaal opgebrand ben dan lig ik voor pampus .
Met dan een bijbehorend kut gevoel : waarom ken ik mijn grens niet ???!

Zonder slachtoffer te willen spelen voel ik me vaak alsof ik geleefd wordt.
ik begin in " control" maar eindig in absoluut chaos in zowel hoofd als omgeving .
Andere mensen worden ook doodmoe van mij dan.

[Verwijderde account]

- Als mijn gedachten zo snel gaan dat ik ze niet meer bij kan houden, herhalen ze zich meestal ook heel vaak, alsof ik bang ben ze te verliezen. Ze draaien dan in een cirkeltje. Het helpt om ze op te schrijven, liefst digitaal omdat je dan makkelijker dingen achteraf aanpast. Want mijn gedachten gaan vaak zo snel dat ik de eerste gedachte nog maar half had opgeschreven of er komt weer een nieuwe die ik dan ook snel wil vangen voordat ie weer weg is.

Heb je wel eens mindmappen geprobeerd? Groot vel papier (A3) het liefst, pen, potlood, stiften eventueel in wat kleurtjes. Niet hele gedachten op schrijven maar trefwoorden, lijntjes trekken tussen onderwerpen. Als iets irritant is vette streep er onder, als iets goed is grote groene cirkel er om heen. Soms dingen tekenen in plaats van opschrijven: een bom, hartje, een smiley.

[Ano23]

Helaas erg herkenbaar. En anderen hebben inderdaad een ontzettend grote invloed op hoeveel prikkels jij ervaart. Wat ik heb gedaan: gekeken wie in mijn vriendenkring voor overprikkeling zorgde. Dat waren 2 mensen die mij voortdurend gebruikten als psycholoog. Ze wouden altijd mijn advies weten, hadden altijd wel problemen, maar luisterden uiteindelijk nooit. Als ik met 1 van hen op stap ging, was ik gegarandeerd helemaal uitgeput als ik thuiskwam. Dit heb ik niet met de vrienden die ik nu nog in mijn vriendenkring heb. Bij hen voel ik me echt goed. Ik raak wel nog altijd overprikkeld door het deel van omgeving dat ik niet kan kiezen. Ik kan je zeggen dat sport voor mij een fantastische uitlaatklep was. Ik heb dat laten varen wegens "niet genoeg tijd" (dom excuus natuurlijk) en nu is het heel moeilijk om dat terug in te bouwen als routine. Maar mentaal voelde ik mij echt meer ontspannen toen.

[Hbchristen]

-leren schakelen, zorgen dat je niet van versnelling 4 ineens op 1 zit of stopt. Moet ik ook doen als ik een dutje wil doen. Plan activiteiten in die je rustiger maken.
-zolang je je niet echt verveelt, moet je geen prikkels toevoegen als je merkt dat je snel moe wordt. Je kan dan wel gezellig bv een muziekje erbij op zetten e.d , maar na een tijd raak je dan overprikkelt. Je hoeft je niet te vervelen, maar prikkel met mate!
-accepteer dat je druk bent. Je kan wel steeds jezelf verwijten maken en beloven dat je wat rustiger aan gaat doen. Probeer alleen de scherpe kantjes ervan af te halen door een goed plan. Je blijft een energiek persoon, geniet ervan! Maar met hier en daar een slimme truc kan je dat soms goed kanaliseren

[Cookie]

Wat een (super-herkenbaar) heerlijk onderwerp weer. Ik raak vooral overprikkeld als ik mijn grenzen niet aan kan of durf te geven, bang als ik meestal ben om mensen te kwetsen en daardoor loyaler ben naar anderen dan naar mezelf. Als ik overprikkeld raak kan het 2 kanten uitschieten; of ik word bitchy en heb behoefte aan rust en ruimte of ik ga in de 5e versnelling en ben daarna dagenlang van de leg. Balans vinden en grenzen stellen blijft een uitdaging.

[Girafje]

Die 2 kanten herken ik ook Cookie. Tegenwoordig doe ik bewuster mijn best om toe te sturen naar het zoeken van de rust en ruimte (waarin ik naast onspanning het energieke ook wel deels kan toelaten, maar wel met mate) & dat lukt steeds beter.

Je blijft een energiek persoon, geniet ervan! Maar met hier en daar een slimme truc kan je dat soms goed kanaliseren

Pcies!

Afgelopen weekend had ik een evenement staan waarvan ik tevoren al wist dat het één grote piek zou zijn met m.n. direct vooraf even een gat van nietser dan niets (de stilte voor de storm zeg maar). Ben dan ook heel blij dat ik goed naar mijn lijf en eerdere ervaringen met dergelijks heb geluisterd. Voor mij géén 2 dagen volop in de weer, maar 2 dagdelen in opperste staat van paraatheid. En minimaal de 2 dagen erop mezelf volop instellen op bijkomen, uitrusten en niets moeten & ook daadwerkelijk mezelf letterlijk neerleggen en rust- en ruimte opzoeken in de natuur dichtbij huis enzo. Is prima verlopen. Uiteraard wel compleet gesloopt na zo'n evenement, maar in de wetenschap dat ik de 2 dagen m'n 'niets-moeten' en rust en ontspanning volop tot mij zou nemen en dit ook gewoon laten gebeuren zo heeft me bijzonder goed gedaan. Ben nu weer lekker fit en heb na de bovengenoemde 2 dagen nog eens 2 dagen om lekker in mijn ritme te komen met mijn privédingen eer ik me weer op de werkvloer begeef.

Het 'leren-schakelen' is er ook wel één waar ik veel mee kan. En toch merk ik dat het me soms ook enorm goed kan doen om juist wél in rap tempo te accelereren. Gewoon eventjes, heel bewust de remmen los laten en gas geven, om even later weer heel kalmpjes aan voort te kabbelen en de rust weer in mijn binnenste te vinden. Het kost wat oefening (lees: doen en ervaren & nogmaals doen en ervaren, etc.), maar dan heb je ook wat! Heerlijk ook om soms een ander (waarvan ik aanvoel dat die hier op dat moment in mee kan en wil) hierin mee te 'slepen', samen genieten van de bruisende energie van dat moment & dit ook weer los kunnen laten.

[Hbchristen]

Soms is beste om gewoon te accepteren, dat je bepaalde dingen oppakt die erg intensief zijn qua tijd en energie. Ipv goede voornemens kan je dan beter kijken hoe je zo efficient mogelijk je passie uitwerkt en manieren om dat te begrenzen.
Je kan bv ook jezelf afleiden met iets anders wat ook prikkelt, maar waar je na een minuut of tien klaar mee bent - zodat je even uit de flow bent gestapt van je eerste tijdvreter