Die 2 kanten herken ik ook Cookie. Tegenwoordig doe ik bewuster mijn best om toe te sturen naar het zoeken van de rust en ruimte (waarin ik naast onspanning het energieke ook wel deels kan toelaten, maar wel met mate) & dat lukt steeds beter.
Hbchristen schreef:Je blijft een energiek persoon, geniet ervan! Maar met hier en daar een slimme truc kan je dat soms goed kanaliseren
Pcies!
Afgelopen weekend had ik een evenement staan waarvan ik tevoren al wist dat het één grote piek zou zijn met m.n. direct vooraf even een gat van nietser dan niets (de stilte voor de storm zeg maar). Ben dan ook heel blij dat ik goed naar mijn lijf en eerdere ervaringen met dergelijks heb geluisterd. Voor mij géén 2 dagen volop in de weer, maar 2 dagdelen in opperste staat van paraatheid. En minimaal de 2 dagen erop mezelf volop instellen op bijkomen, uitrusten en niets moeten & ook daadwerkelijk mezelf letterlijk neerleggen en rust- en ruimte opzoeken in de natuur dichtbij huis enzo. Is prima verlopen. Uiteraard wel compleet gesloopt na zo'n evenement, maar in de wetenschap dat ik de 2 dagen m'n 'niets-moeten' en rust en ontspanning volop tot mij zou nemen en dit ook gewoon laten gebeuren zo heeft me bijzonder goed gedaan. Ben nu weer lekker fit en heb na de bovengenoemde 2 dagen nog eens 2 dagen om lekker in mijn ritme te komen met mijn privédingen eer ik me weer op de werkvloer begeef.
Het 'leren-schakelen' is er ook wel één waar ik veel mee kan. En toch merk ik dat het me soms ook enorm goed kan doen om juist wél in rap tempo te accelereren. Gewoon eventjes, heel bewust de remmen los laten en gas geven, om even later weer heel kalmpjes aan voort te kabbelen en de rust weer in mijn binnenste te vinden. Het kost wat oefening (lees: doen en ervaren & nogmaals doen en ervaren, etc.), maar dan heb je ook wat! Heerlijk ook om soms een ander (waarvan ik aanvoel dat die hier op dat moment in mee kan en wil) hierin mee te 'slepen', samen genieten van de bruisende energie van dat moment & dit ook weer los kunnen laten.