Over grote ego's...

[Draakman]

Substantieer! (Of: hoe een groot ego van iemand een naar mannetje kan maken...)

Beste mensen,

Nieuw topic! Over grote ego's, al of niet bijbehorende superioriteitsgevoelens en hoe daar mee om te gaan...

De vraag is: hebben jullie daar wel eens last van?

Wat mijzelf betreft: ik er- en herken mijn eigen grote ego, maar ik weet dan ook precies waar het vandaan komt; enerzijds dient het ter compensatie van mijn minderwaardigheidsgevoelens, anderzijds ter bescherming van mijn kwetsbare innerlijk. Wat superioriteitsgevoelens betreft, ik merk van mezelf dat ik er wel eens moeite mee heb me niet boven anderen verheven te gaan voelen. Is ook niet altijd makkelijk als je er eenmaal achter bent hoe kinderlijk eenvoudig het soms is andere mensen te manipuleren.

Mijn vraag aldus: is dit herkenbaar? Hebben jullie daar ook wel eens last van? En herken je dat dan bij jezelf, of moet je er door je omgeving op gewezen worden? Krijg je wel eens te horen dat je arrogant of hooghartig bent? En zo ja, hoe reageer je daar dan op?

Gedachten, graag!

[Maura]

Hoewel ik niet in dusdanige mate 'last heb' van een superioriteitsgevoel, merk ik dat ik me een beetje in jouw verhaal herken.

Arrogant word ik al mijn hele leven genoemd. Ik ben verbaal sterk en kan een echte betweter zijn. Ik kom zelfverzekerd en intimiderend over door de sterkte van mijn stem en mijn woordgebruik. Hier ben ik me akelig bewust van. Dit houd ik in mijn hoofd voor het geval ik ineens onverwacht verwijten/beledigingen naar mijn hoofd krijg van mensen die het verkeerd opvatten.

Soms betrap ik mezelf op hele denigrerende gedachten. Als ik op mijn werk (bijbaan horeca) ben, en een vrouwelijke collega van 50 jaar zich heel druk maakt om het scheiden van de fristiflesjes en de chocomelflesjes (terwijl het dezelfde flesjes zijn en het niet uitmaakt, maar dat neemt ze niet van me aan). Of als dezelfde senior me langzaam keer op keer uitlegt wat het schoonhouden van de zaal en de afwaskeuken inhoudt. Dat sommige mensen zich hier zo druk om maken en moeite hebben dát te begrijpen. Maar zo gauw ik me betrap op deze gedachten, voel ik me schuldig, vervelend en arrogant.

Eigenlijk is het eindresultaat bij mij inferioriteits- en schuldgevoelens.

[Draakman]

Dank voor je reactie, Maura, en voor je openheid!

Wat mezelf betreft: als ik mezelf op dat soort gedachten betrap voel ik me over het algemeen niet schuldig. Ik kan ze meestal goed plaatsen in wat ik over mezelf weet: ik ben nu eenmaal vaak slimmer dan de meeste mensen in mijn omgeving.

Dat je soms moe word van overbodige uitleg herken ik ook, ik heb zelf veel van dat soort baantjes gehad, en ik betrapte mezelf er wel eens op als ik naar zo'n uitleg stond te luisteren dat ik dacht: jahaaa, ik snap het, kunnen we verdergaan...?

[Laatbloeier]

Als ik heel goed in mijn vel zit, dan voel ik mij wel eens héél bijzonder en héél erg goed en geweldig. Dan denk ik bijv. dat ik buitengewoon veel psychologisch inzicht heb, dat ik een heel prettig mens ben, ongelooflijk ruimdenkend en intelligent. Ja, ik heb wel eens gedacht dat ik een lichte vorm van bipolairiteit vertoon (ook omdat ik mij perioden als een dooie slak voel afgewisseld met erg energieke perioden). Maar gelukkig ben ik toch altijd weer voldoende in staat om mijzelf vanaf een afstandje te bekijken en vlieg ik er nooit mee uit de bocht. Dan denk ik soms letterlijk: hé Laatbloeier, wakker worden! Je bent Jezus niet hè?!

Uit onzekerheid komt het bij mij niet voort. Ik weet niet waaruit dan wel. Mijn broer, met wie ik heel veel gemeen heb, heeft dit ook. Wij kunnen er met veel plezier en humor over praten met z'n tweeën.

[Sawi]

Ook ik voel me wel eens beter dan anderen. Vooral ook om wat Laatbloeier zegt: vinden dat ik veel psychologisch inzicht heb en zo goed ben dat de hele wereld een voorbeeld aan me moet nemen. En ik weet dat dat niet zo is en dat dat ook helemaal niet belangrijk is.
Ik ben momenteel gewoon een beetje zoekende in wat de juiste modus is, want ik ben jarenlang (te) bescheiden en stil geweest. Ik sla nu dus een beetje door de andere kant op. Maar ik hoop dat ik een balans ga vinden, sinds ik me dat besef. Want altijd alleen maar bescheiden zijn is het ook niet. Ik heb me gewoon jarenlang verstopt en dat wil ik niet meer.

[Nalle]

Poe, confronterende vraag

Ik zie mezelf wel als het middelpunt van de wereld. Maar volgens mij heb je dat nodig om psychologisch een beetje stabiel te zijn. Ik ben tenslotte ook het middelpunt van míjn wereld

Ik heb eigenlijk een beetje een dubbel zelfbeeld. Aan de ene kant vind ik me zelf helemaal goed en leuk zoals ik ben, en vind ik dat ik in veel dingen die ik belangrijk vind, goed ben. En bij tijd en wijle vind ik mezelf dan ook helemaal geweldig, al heb ik dan meteen wel allerlei stemmetjes die zeggen dat je dat niet mag vinden.
Aan de andere kant weet ik ook dat ik in veel dingen die belangrijk zijn voor het krijgen van een aardige sociale positie, slecht ben. Als ik mezelf door de ogen van 'de maatschappij' bekijk vind ik mezelf nogal een sufferd. En ik ben bang dat ik toch ook best vaak zo naar mezelf kijk.

Dus. Complex.

[Draakman]

He mensen,

Dank voor de reacties, en de openheid...

Blijkbaar is het een onderwerp dat wel wat oproept, dank voor jullie eerlijkheid.

Wat mezelf betreft nog een aanvulling: ik herken ook wel wat Nalle zegt, eenvoudigweg omdat er gewoon dingen ZIJN waar ik erg goed in ben, zoals dat vast voor veel mensen hier zal gelden. In dat geval heb ik ik dan ook niet echt last van superioriteitsgevoelens, maar kan ik er echt van genieten daar GOED in te zijn.

[Draakman]

Ik ga een aanpassing van mijn oorspronkelijke vraag voorstellen: gebeurt het ook wel eens dat jullie, al of niet stiekem, gewoon genieten van het 'beter' zijn (en of dat nu wel of niet gevoelens van arrogantie met zich mee brengt: soms vind ik dat ook wel eens gewoon leuk...)?

Ik weet in elk geval van mezelf dat ik me daar wel eens op betrap...

[TB]

Niet gewoon het beter zijn, dan stel ik een ander doel, namelijk de anderen mee te trekken. Ieder heeft z'n talent, niets egostrelend aan. Wel als iemand zegt noord en ik denk zuid en achteraf blijkt zuid de juiste keuze te zijn, daar geniet ik dan wel weer van.

[Sawi]

Ja natuurlijk geniet ik er wel eens van als ik iets snel doorzie of snel voor elkaar krijg. Sinds ik me op mijn werk profileer met het concretiseren van mij visie, krijg ik er zelfs complimenten over. En ja, dat maakt me op dit moment wel arrogant, want inmiddels weet iedereen dat ik onder mijn niveau werk en ambities heb. Maar het wordt, juist doordat ik mijn visie helder en concreet verwoord, wel geaccepteerd. Ik moet er alleen nog wel aan wennen dat er nu ook achter mijn rug om over me gepraat wordt. En dat is nu mog positief (voor zover ik weet), maar ik moet wel oppassen dat ik niet meer zomaar iets roep zonder toelichting.

[Advaya]

Het ego bestaat niet

[@nouk]

Wel als iemand zegt noord en ik denk zuid en achteraf blijkt zuid de juiste keuze te zijn, daar geniet ik dan wel weer van.

Dit heb ik dus helemaal niet, in tegendeel zelfs. Ik vind het juist lekker als ik géén gelijk blijk te hebben, want dan heb ik weer wat geleerd. Het komt alleen zo zelden voor... helaas.

[Stefan]

Het ego bestaat niet

Mijn ego is even groot als mijn .. ega.. en ik ben met regelmaat erg egoïstisch..dus.

[Eelco]

IK voel me niet beter dan anderen, maar acht mezelf juist gelijkwaardig aan iedereen. Ik weet vaak wel meer van verschillende onderwerpen, maar besef ook heel goed dat iedereen wel iets erg goed kan, en dat diegene daar dan ook beter in kan zijn dan mij. Hoewel ik me ook besef als het onderwerp mij lang genoeg zou interesseren en ik er genoeg tijd in zou stoppen daar ook weer beter in zou zijn (behave fysieke dingen, ik ben nou eenmaal niet erg lenig)

Uiteindelijk kan ik langdradig of juist heel erg kortaaf zijn, kan ik over veel dingen meepraten, kom regelmatig over als een wijsneus en weet wat ik waard ben

Dus wat ben ik? Een mens niet meer of minder dan een ander, alleen begrijp ik wat meer en wat sneller dan de meeste mensen

[kakelot]

Ik voel me regelmatig mijlenver verheven boven het gezelschap waarin ik me bevind. Maar alleen in situaties waarin dat gevoel gewoon terecht is .

[Maura]

Poe, confronterende vraag

Ik zie mezelf wel als het middelpunt van de wereld. Maar volgens mij heb je dat nodig om psychologisch een beetje stabiel te zijn. Ik ben tenslotte ook het middelpunt van míjn wereld

Ik heb eigenlijk een beetje een dubbel zelfbeeld. Aan de ene kant vind ik me zelf helemaal goed en leuk zoals ik ben, en vind ik dat ik in veel dingen die ik belangrijk vind, goed ben. En bij tijd en wijle vind ik mezelf dan ook helemaal geweldig, al heb ik dan meteen wel allerlei stemmetjes die zeggen dat je dat niet mag vinden.
Aan de andere kant weet ik ook dat ik in veel dingen die belangrijk zijn voor het krijgen van een aardige sociale positie, slecht ben. Als ik mezelf door de ogen van 'de maatschappij' bekijk vind ik mezelf nogal een sufferd. En ik ben bang dat ik toch ook best vaak zo naar mezelf kijk.

Dus. Complex.

Het stukje dat je tikte over 'het middelpunt van de wereld' is zeer treffend (treffend is niet helemaal het juiste woord maar ik kom niet op een beter woord).

Dat dubbele gevoel is herkenbaar, zeer herkenbaar zelfs.

[kakelot]

Oh nee, dat middelpunt-van-de-wereld-gevoel heb ik nou eigenlijk nooit. Bij mij is het meer zoiets:



Vooral als collega's proberen wereldproblemen te bespreken... vreselijk. Nou ja, dan had ik maar een vak moeten leren, denk ik dan ook weer, en dan sta ik weer met beide benen op de grond .

[@nouk]

Ik leg dat plaatje eigenlijk heel anders uit.. grappig

Ik zie in dat plaatje juist heel erg duidelijk dat je verheven voelen, vooringenomenheid. Omdat die twee mensen alleen maar vragen of ze koffie willen en de man op de voorgrond dat al dom vindt. Bij voorbaat dus al, juist omdat hij ervan overtuigd is dat hij slimmer is dan de rest, wordt dus alles al bij voorbaat weggezet als dom. Zelfs een vraag of je koffie wilt.

[Birdman]

Ik leg dat plaatje eigenlijk heel anders uit.. grappig

Ik zie in dat plaatje juist heel erg duidelijk dat je verheven voelen, vooringenomenheid. Omdat die twee mensen alleen maar vragen of ze koffie willen en de man op de voorgrond dat al dom vindt. Bij voorbaat dus al, juist omdat hij ervan overtuigd is dat hij slimmer is dan de rest, wordt dus alles al bij voorbaat weggezet als dom. Zelfs een vraag of je koffie wilt.

Zo lees ik em ook ja.

[Maura]

Ik leg dat plaatje eigenlijk heel anders uit.. grappig

Ik zie in dat plaatje juist heel erg duidelijk dat je verheven voelen, vooringenomenheid. Omdat die twee mensen alleen maar vragen of ze koffie willen en de man op de voorgrond dat al dom vindt. Bij voorbaat dus al, juist omdat hij ervan overtuigd is dat hij slimmer is dan de rest, wordt dus alles al bij voorbaat weggezet als dom. Zelfs een vraag of je koffie wilt.

Zo lees ik em ook ja.

en ik ook