Hallo,
Ik ben Lianne, 48 jaar, single, geen kids en zie er nog best goed uit. Dat gaat me geheid reacties opleveren. Hartstikke leuk, maar dat is natuurlijk niet de voornaamste reden voor mijn komst naar HB-Forum. De voornaamste reden hiervoor is mijn zucht/verlangen/dorst/honger naar een goed gesprek. En ook al is goede sex ten alle tijden te prefereren boven een goed gesprek, de hersens willen ook wel eens geprikkeld worden.
Dus na een lange periode van chatten waarbij mijn grijze massa dreigde te verweken, verwees iemand mij naar deze site waar ik hoop toch wat meer te leren over het leven, het heelal en de rest (zie ook "Het leven, het heelal en de rest" van Douglas Adams).
Of ik ook hoogbegaafd ben? Dat weet ik niet. Ik ben nieuwsgierig en onderzoekend van aard. Creatief ook en breed geinteresseert en absoluut gevoelig (toen E.T. dood ging, heb ik vreselijk gehuild!), vlug van begrip en bang als de neten om te falen. Dus je zou denken dat ik voldoe aan de criteria. Maar als ik anderen mag geloven, doe ik dat toch niet. Alhoewel die mening opvallend genoeg meestal wordt ge(sp)uit als ik zo aardig ben te wijzen op een foutje in stelling, redenatie of karakter.
Dat doe ik niet om te pesten hoor. Ik hou nu eenmaal van een goed sluitende theorie e.d. en vindt niets heerlijker dan dat iemand kan bewijzen dat hij/zij gelijk heeft en, nog beter zelfs, ik ongelijk. Want daar leer ik nu eenmaal van, wat toch mijn doel is.
Maar als grote fan zijnde van Dr. Spock (voor de jongeren onder ons; een personage uit de serie Star Trek) moeten ideeen, stellingen etc wel logisch en sluitend in elkaar zitten, willen ze bij mij de deur binnenkomen.
Een voorbeeld van wat ik bedoel, kun je hieronder lezen:
Uit het "Transgalactisch Liftershandboek" pag. 46 (auteur Douglas Adams):
" Het Babelvisje is een klein, geel soort bloedzuigertje en vermoedelijk het vreemdste wezen in het universum. Het voedt zich met hersengolven, absorbeert alle frequenties van het onderbewuste en scheidt dan telepathisch een matrix af die wordt gevormd door onderschepping van de frequenties en zenuwprikkels van het onderbewuste, zoals die door het spraakcentra van de hersenen worden uitgezonden. Het praktische gevolg van dit alles is dat je er maar een in je oor hoeft te steken om onmiddellijk alles te verstaan wat in willekeurig welk soort taal tegen je gezegd wordt. [.....]
Nu is het zo onvoorstelbaar onwaarschijnlijk dat iets zo waanzinnig nuttigs zich zo maar bij toeval heeft kunnen ontwikkelen, dat sommige wijsgeren er het definitieve en afdoende bewijs in menen te zien dat God niet bestaat.
De redenering luidt ongeveer als volgt: "Ik weiger te bewijzen dat ik besta" zegt God, "Want het bewijs betekent het einde van het geloof, en zonder geloof ben ik nergens".
"Maar" zegt de mens "Met dat Babelvisje bent U toch mooi door de mand gevallen, omdat het nooit bij toeval kan zijn geevolueerd, en dus, volgens uw eigen redenering, bestaat u niet. Q.E.D."
"O jee" zegt God, "Daar had ik niet aan gedacht" en prompt lost Hij op in een wolkje van logica. "
Houdt dat in dat ik niet opensta voor zaken die op het eerste gezicht niet logisch lijken? Nee hoor. Ik ben me er terdege van bewust dat er meer speelt tussen hemel en aarde wat met pure logica (nog) niet te verklaren valt en pretendeer ook niet dat ik alle antwoorden heb. En ik hoef ook niet perse alle antwoorden te hebben; soms is het zelfs fijn niet alles te weten (ingorence is sometimes bliss).
En dus vraag ik me soms af, of de wetenschap er goed aan doet de herkomst of werking van het heelal te verklaren middels bijvoorbeeld de Stringtheorie (en nee heren, daarmee bedoel ik niet die slipjes, alhoewel de logica van die dingen me ook totaal ontgaat want ze zitten voor geen meter).
En dus zou ik graag willen openen en besluiten met een vraag die me sometimes bezighoudt:
"Zijn/worden we gelukkiger als we alles weten?"