Dat vind ik juist heel interessant klinken!Stefan schreef: Ik denk sowieso niet dat je eerlijke antwoorden krijgt. Niet dat men moedwillig liegt, maar eerder dat men het niet weet, of zichzelf voor de gek houdt. "Omdat ik ben geindoctrineerd" of "omdat ik iets nodig heb om mijn karakter overeind te houden" zul je alvast niet horen. Teveel bias!
Ik was als kind gelovig, omdat dat nou eenmaal de situatie was. En dan kwam ik zelfs uit een ontzettend soepel gezin op het gebied van Katholicisme. Wij gingen niet elke week naar de kerk, wij baden niet, wij spraken er niet eens over.
Maar voor Kerstmis, begrafenissen, bruiloften, dopingen, en communies gingen we wel.
Op school elke.ochtend het Onze Vader (en dat was eerder afgelopen dan ik doorhad). Eén keer per week Godsdienstles.
Niks opdringerigs, gewoon normaal.
Later kwam er angst bij. Met name voor naar de hel gaan.
En daarna kwam twijfel en kon ik de logica niet meer vinden. The end.
Mijn bron ligt dus in de omgeving waarin ik ben geboren. Angst heeft me er een tijdje gehouden.
Hoe zit het met de atheïst die gelovig is geworden?