How to survive your job

[Finisterre]

Mijn onderwerp schuurt nogal tegen een aantal eerdere onderwerpen aan, zonder er helemaal mee samen te vallen. Denk ik. Ik zou graag (praktische) tips en adviezen willen ontvangen op het gebied van het overleven van een niet-passend baantje.

Verhalen over niet al te standaard scholing en loopbaan zijn er volop op dit forum. Voor mij geldt hetzelfde: uiteindelijk universitaire studie niet af gemaakt, verschillende banen en en baantjes gehad. Al met al nu 38 met (erg) slecht CV. Daarbij ben ik echt generalist (geworden) en is de stap naar een eigen bedrijf niet gemakkelijk - ik ben in veel dingen een beetje ervaren.

Nu ben ik sinds een paar maanden heel blij met het feit dat ik eindelijk weer werk heb. Punt. Ik ben dus oprecht blij met dat feit, maar niet met het werk inhoudelijk. Ik wil werken en ik wil niet blijven hangen in de gedachte dat ik passend werk wil (moet) hebben, want dat helpt me niet. Ik wil praktisch zijn en gewoon voor een inkomen zorgen. Maar ondertussen vind ik het zwaar.

Hoe voorkom je dat je over ieder ineffeciënt en ineffectief "dingetje" gaat vallen, gewoon omdat je álle tijd hebt om daar over na te denken?
Hoe zorg je ervoor dat je je niet gaat storen aan je collega's (leuke mensen, maar soms nogal wat traag)?
Hoe kan je er voor zorgen dat je niet volledig lam geslagen en bekaf weer naar huis gaat?

Met andere woorden: hoe blijf je overeind in een baan als je je op geen enkele manier geprikkeld voelt? Dat moet toch mogelijk zijn? Ik hoor het graag van jullie! Alvast bedankt voor eventuele tips & adviezen!

Hartelijke groeten,
Finisterre

[Sawi]

Ik lees mee.
(Om eerlijk te zijn heb ik deze hoop opgegeven en inderdaad besloten om op zoek te gaan naar wel passend werk. Als ik al één dag op een locatie heb gewerkt waar een normaal praatje er eigenlijk niet in zit dan kom ik depressief thuis en barst ik thuis in huilen uit omdat ik me zo leeg en slecht voel. Ik ben nogal gevoelig voor sfeer en heb blijkbaar sociale contacten nodig om me goed te voelen. Gelukkig zit ik ook dagen op een kantoor waar ik wel collega's heb waar ik tenminste een normaal gesprek mee kan voeren.)

[rewind]

Vind het bewonderenswaardig dat je het zo insteekt. Het is nu wat het is, je verdient geld, je hebt werk en daar ben je blij om. Ik heb zelf in een situatie gezeten waar ik werk had wat ik niet wilde. Dat is niet helemaal jouw verhaal, maar delen ervan komen wel overeen. Ik had werk dat niet bij me paste. Ik wist dat ik het alleen deed omdat geld moest verdienen en dat ik het deed omdat het best goed voelde om gewoon werk te hebben. De echte werkinhoud kon me niet boeien. Ik kon me er eigenlijk niet voor opladen.

Gelukkig was ik wel in een omgeving waar ik gelukkig van werd. Ik had geweldige collega's! (een deel hb, was super, al de discussies en gesprekken tijdens de lunch). Nu denken jullie, wat is daar dan moeilijk aan? Uiteindelijk wringt het toch van binnen, je krijgt toch geen voldoening van binnen. Wat mij toen voor mezelf hielp is om heel andere taken te zien dan die ik eigenlijk had. Gewoon eigen doelen, waar ik lol aan kon beleven en die niet schadelijk waren voor de sfeer of mijn functioneren. Dat kon ik gelukkig goed. Daar haalde ik dan de voldoening uit. Dus niet zozeer kijken wat er allemaal mis gaat, maar kijken op welk vlak jij iets voor jezelf kunt bereiken. De prikkels zoeken die je nodig hebt en je verder helpen (dan heb je minder ruimte voor de prikkels die tot ergernis leiden). Dat kan bv. zijn je computer zo laten afstellen dat jij fijn werkt, zorgen dat je bij een vervelend overleg er toch niet bij hoeft te zijn, etc.

[Cassanne]

Ik zou inderdaad denken aan alternatieve doelen voor jezelf bedenken. Kijk naar alle inefficiënties en zoek er een paar waar wel wat aan te doen valt, met wat moeite. Of kijk of er ergens in het bedrijf iets creatiefs te doen valt (logo's verzinnen of zoiets? het personeelsblad samenstellen? de website verbeteren?). Je kan misschien ook focussen op het verbeteren van je cv, bijvoorbeeld door cursussen te volgen, of je kan proberen beter te leren 'netwerken' door goede contacten te leggen met mensen.
Als er een onderwerp of taak is die je wel interessant vindt, kan je er ook zelf een kleine studie van maken (met nadruk op hoe het voor het bedrijf iets oplevert) en spontaan een advies naar het management sturen, meestal mag je zo'n advies dan ook direct zelf uitvoeren

[Finisterre]

Dank, voor de reacties!

Ik weet niet of het bewonderenswaardig is, rewind, maar ik vind dat je soms gewoon moet leren omgaan met dat wat is. Ik zie in mijn omgeving veel mensen erg bezig zijn met het zoeken naar een soort ideale situatie. Ik denk zelf dat wijsheid zit in acceptatie en er iets van maken, ook al is het (allesbehalve) ideaal. Het leven heeft nu eenmaal de neiging wel eens anders uit te pakken dan je bedacht had .

Ook zie ik mensen zich verschuilen achter allerlei dingen. "Ik ben creatief, dus ik kán geen eentonig, saai werk doen" en dat soort ideeën. Dat mag je natuurlijk zo zien, ieder zijn eigen keuzes, maar voor mij is het belangrijk om voor mezelf te kunnen zorgen, om "mijn eigen broek op te kunnen houden". En dan moet je ook wel eens zien om te gaan met werk dat echt niet past, bijvoorbeeld.

Voor mij komen de tips samengevat neer op het volgende:

- een goede omgeving met "passende" mensen helpt;
- probeer veel energie te stoppen in taken of taakjes waar je wel wat lol in hebt;
- probeer creatief bezig te zijn, daadwerkelijk iets te creëren;
- vul eventueel op eigen initiatief je taken-pakket aan met iets waar je in verdiept hebt en wat zinvol kan zijn voor het bedrijf, vooropgesteld dat je je leidinggevende mee krijgt;
- kijk ondertussen of je je CV wat op kan krikken.

Dit lijken mij heel praktische tips. Nu werk ik part time binnen een erg klein bedrijf, dus niet alles is haalbaar in mijn situatie, maar toch kan ik wel wel wat mee. En stel dat ik over een poosje verder ga kijken naar ander werk, zijn dit punten waar ik rekening mee kan houden.

Wat vind jij, Sawi? Kan jij er ook wat mee? Ik herken jouw verhaal overigens wel: als de sfeer op mijn werk een dag echt slecht is, zou ik er het liefst maar meteen mee stoppen, omdat het effect daarvan op mij erg groot is. Dat doe ik dan natuurlijk niet, maar een klein beetje prettige contacten op het werk en een goede sfeer maken wel veel verschil.

Nogmaals bedankt en sterkte (en veel plezier) met jullie eigen werksituaties!
Groet,
Wendy

[Sawi]

Ik denk dat je samenvatting wel juist is. Ik kan me voorstellen dat je het belangrijk vindt om je eigen broek op te kunnen houden. Dat geldt zeker ook voor mij. Ik ben me er dan ook zeker van bewust dat ik een luxepositie heb dat ik uitdaging mis maar wel met een vaste baan in mijn vakgebied op zoek kan naar iets beters.
Ik heb overigens veel activiteiten en sociale contacten naast mijn baan. Als ik dat ook niet zou hebben zou ik het er wel moeilijker mee hebben.
(Pas wel op dat je geen ongevraagde klusjes op je werk oppakt omdat je dat leuk vindt, terwijl je leidinggevende daar niet van gediend is. Dat is nog demotiverender dan saai werk.)

[Finisterre]

(Pas wel op dat je geen ongevraagde klusjes op je werk oppakt omdat je dat leuk vindt, terwijl je leidinggevende daar niet van gediend is. Dat is nog demotiverender dan saai werk.)

Gniffel. Wees niet bang, Sawi: met leidinggevenden die mijn initiatieven en betrokkenheid niet waarderen heb ik al voldoende ervaring opgedaan. Ik ben daar tegenwoordig erg voorzichtig mee .

Veel succes met zoeken en ik hoop dat je af en toe toch ook nog gewoon een beetje plezier hebt in je huidige baan!

[Lemmie]

Er zijn dagen dat ik huilend de deur uit ga om aan het werk te gaan.

Opmerkingen als "je moet niet zo hard werken, anders hebben we niet genoeg te doen" zijn voor mij zo doodlopend.
En met antwoorden in de categorie "als ik hard ga werken dan merk je het wel", tja daar maak ik ook geen vrienden mee.

Op het moment heb ik extra taken van een deels zieke collega, het is geen extra uitdaging maar in ieder geval is er genoeg te doen om me niet te vervelen.
Ik kreeg dan wel weer de tip mee om vooral niet al te duidelijk te laten zien dat ik 15 werkuren extra van mijn collega, er in mijn 16 werkuren wel even bij pak.
Dus mijn leidinggevende ziet het probleem wel, denkt ook mee, maar vraagt voor de sfeer vooral een low profile.

Ik blijf het lastig vinden, ik wil graag werken (thuis zitten is nog meer deprimerend), maar ik ben doodongelukkig in het zoveelste boekhoud baantje.

Andere tips dan pro-actief zijn, ondersteunend werk verrichten waar nodig (en gewaardeerd) heb ik op het moment ook helaas niet.

[Finisterre]

Hoi Lemmie,

Erg herkenbaar, jammer genoeg! Het blijkt lastiger dan je zou denken om een plekje in de (werkende) wereld te vinden als HB'er.

De moed niet verliezen, de juiste keuzes maken -als er zich keuzes voor doen- en vooral in jezelf blijven geloven? Wat voor mij soms helpt: je werk en de reacties van anderen definiëren jou niet. Eentje om te blijven herhalen, denk ik.

In ieder geval: veel sterkte!
Grt,
Finisterre

[Cassanne]

Zou dat nou echt alleen voor hb-ers moeilijk zijn, vraag ik me opeens af? Je hoeft toch geen bijzonder hoog iq te hebben om te merken dat je werk saai / nutteloos / inefficiënt is? Wat is nou precies de eigenschap waardoor andere mensen dat kunnen loslaten?
Is het een soort onverschilligheid, zo van: maakt mij uit wat ik moet doen als ik maar genoeg betaald krijg? Of lukt het ze om zichzelf ervan te overtuigen dat het wel belangrijk is wat ze aan het doen zijn? Of is het juist arrogantie van ons (mij) om het belang van ons werk niet in te zien?

Voor mij heeft het er veel mee te maken of ik ergens een zinnig doel / belang zie. ik ben bijvoorbeeld ook moeder en vond het verzorgen van baby's en dreumesen ook best wel saai en vervelend werk. Routine en herhaling ervaar ik als iets vreselijks. Bij mijn kinderen deed ik het uiteraard toch allemaal braaf, omdat daar het doel heel concreet is en de verantwoordelijkheid heel duidelijk. Als dat in mijn werk ook zo was, zou dat dan helpen? (Ik moet er dan weer niet aan denken om met kleine kinderen te werken, hoewel dat wel aan die voorwaarde zou voldoen.)

Ik ga het binnenkort eens een tijdje zonder baan proberen, kijken tot welke inzichten dat leidt.

[Finisterre]

Heerlijk, Cassanne, jouw neiging er meteen een analyse op los te willen laten! Hahaha. Ik doe dat standaard bij de meest uiteenlopende onderwerpen, wat soms leidt tot ietwat vermoeide reacties van mijn directe omgeving.

Ik denk dat ook niet HB'ers wel eens moeite hebben met een plekje vinden in de (werkende) maatschappij. Absoluut. Alleen ik denk dat het percentage HB'ers dat moeite heeft met een acceptabele werkplek vinden groter is dan het aantal niet HB'ers.

Ik merk wel eens dat voor veel anderen inderdaad alleen al het verdienen van een inkomen voldoende zingeving is. Ook merk ik regelmatig dan mijn betrokkenheid en verantwoordelijkheidsgevoel vrij groot zijn, wat in de praktijk vooral snel lijkt te leiden tot frustratie en uiteindelijk verlies van motivatie. Ik wil altijd van alles "verbeteren" en als daar geen ruimte voor is, om welke reden dan ook, dan verliest mijn werk aan waarde; dan wordt het voor mij minder zinnig. Dat geldt zeker niet voor iedereen, geloof ik.

Eigenlijk is het "je moet gewoon je werk doen", waar ik regelmatig op gewezen ben, voor mij niet echt een optie. Ik doe mijn werk gemotiveerd -zelfs bevlogen-, goed, efficiënt en met een groot verantwoordelijkheids-gevoel, of ik doe het liever helemaal niet. Ook dat zie ik niet als algemeen gangbaar.

Maar goed, je hebt het nu eenmaal niet altijd voor het kiezen. Ik geloof niet in de maakbare wereld. Het enige waar je écht invloed op hebt, is hoe je er zelf in staat. Alleen dat wil nog niet zeggen dat dat gemakkelijk is. Vandaar mijn vraag om tips & adviezen

Ik ben benieuwd naar wat jij ervaart als je geen baan hebt. Ik heb dat zelf ervaren als het toppunt van zinloosheid. Zinloosheid van mijzelf als persoon, zeg maar. Beredeneert vind ik niet dat dit zo is; je kan nog steeds een (prima en waardevol) mens zijn als je niet werkt, maar mijn gevoel over mijzelf deed hierin niet mee.

[Assepoester]

Hi Finisterre,

Het zou mooi zijn als het lukte hé: shit baan maar toch 8,5 uur 'niet-ongelukkig' op je werk zijn. Herken de ambitie, maar ik ben er nooit in geslaagd, terwijl ik wel werk had dat veronderstelt mocht worden 'op mijn niveau' te zijn... Dus ook jaren lang niet-echt-gelukkig-of-voldaan in mijn toch op zich leuke banen.. Grappige anekdote is dat ik direct na mijn afstuderen (TU) bij een pannenkoekenhuis in de bediening heb gewerkt. Dat was een van mijn leuke baantjes . Betaalt alleen voor geen meter...

Bij mijn laatste werkgever kreeg ik op een gegeven moment een nieuwe functie waarvan ik dacht 'wow, dat is echt een uitdaging' 'nu ga ik het vast moeilijk vinden' en het werk (procesmanagement) was sociaal en managerial idd wel ff puzzelen maar binnen 2 maanden zat ik jankend bij mijn leidinggevende omdat ik me niet 'verzadigd' voelde. Wat niet hetzelfde is als dat ik niets te doen had: altijd genoeg te doen.

Uiteindelijk heb ik de knoop gehakt om wel voor mezelf te beginnen. Vooral ook om even te kunnen werken zonder 'plafond' dat door de organisatie is bepaald. Het bevalt fantastisch! Ik kan in elke opgave een ingewikkelde uitdaging vinden. Ongeveer 30 a 40% van mijn werktijd besteed ik aan betaalde klussen, de overige tijd aan het opwaarderen van informatie tot nieuwe concepten/modellen. Cognitief grenzeloos. De uitdaging zit m nu echt in het 'succesvol' ondernemen en relaties aangaan.

Maar nu komt het paradoxale eind. Je zou nu kunnen denken: fijn voor jou meid, jouw missie volbracht... En dat is dus niet zo. Want helaas: mijn werk geeft me voldoening als professional, maar als privé persoon ben ik daar véél minder mee opgeschoten als ik altijd had verondersteld. Volgens mijn oude verwachtingen had ik nu het gelukkigste mens op de wereld moeten zijn. Nou, verre van dat. Maar in mijn hoofd ben ik er wel constant mee bezig. Terwijl ik het tegelijkertijd net zo eenzaam vind als mijn gewone banen van vroeger. Ik ben blij met mijn bedrijf, heus, ik wil niet anders meer, maar ben op een moment onwijs aan het investeren in leuke dingen ernaast die ik écht een persoonlijke uitdaging vindt op het privé vlak(dit forum is er daar een van).

Mijn stelling is dat 'onze' zoektocht er misschien veel meer een is van het vinden van de juiste 'mensen om je heen' met wie je een echte klik hebt en de juiste 'uitdagingen' voor jezelf. En dat is meer (of per definitie niet hetzelfde) dan professionele (cognitieve) uitdagingen (want professionele uitdagingen zijn per defniitie voor een ander, en dus niet voor jezelf. Anders kreeg je er niet voor betaald). Maw: je zou wel eens van een koude kermis thuis kunnen komen mocht je later die baan vinden die de 'juiste' uitdaging op cognitief niveau biedt (áls die ooit al zal bestaan voor jou binnen een loondienstverband).

'food-for-thought': je werk ik hoe dan ook relatief, en je 'onverzadiging' valt misschien in het geheel niet (of zeer beperkt)met werk op te lossen... Wellicht kan je in je privé-leven meer passende uitdagingen vinden en wordt dan je werk pas weer draaglijk.... En misschien vind je het een waardeloos verhaal waar je niets mee kan.. mag ook .

Succes volgende week!

[Sawi]

Iefje, ik ben het in grote lijnen met je eens. Voldoening haal je niet alleen uit je professionele uitdaging.
Maar voor mij geldt dat ik juist op alle vlakken voldoening wil halen uit mezelf door bij te dragen aan het geluk van anderen of de kwaliteit van onze samenleving (hoe subjectief die ook is). Een baan die bij mijn waarden past en mij daarin cognitief uitdaagt is dus net zo belangrijk als het vrijwilligerswerk dat ik doe en de uitdaging die ik in sport vind. Ik denk dat ik een positievere bijdrage kan leveren aan onze samenleving wanneer ik voldoende uitgedaagd wordt, want daar krijg ik nu eenmaal energie van en voel ik me gelukkiger bij.

[lindar76]

Nou ik moet eerst nog een baan vinden maar ik ben bang om geen werk te vinden ( financieel) en bang om wel werk te vinden (zoog me leeg...)
Ik ben eigenlijk wel op zoek naar tips, lees dus mee. Ik ben eerder stuk gelopen. Te weinig kennis input, te veel mensen de hele dag Door. Ik had wel een aantal goede collega's maar dat hielp niet genoeg.

[ik28]

Ik ben ook een behoorlijk lange tijd op zoek geweest naar het vinden van een passende baan....
"Wat kan ik goed, wat kan ik minder goed, wat vind ik belangrijk in een bedrijf, welke taken vind ik leuk". En dan had ik een baan, waar van ik dacht dat is het. Maar helaas meestal na een aantal weken, wanneer het nieuwe er af is en ik weet wat me elke dag te doen staat (ook al zien andere mensen dit als veelzijdigheid en afwisseling), moet ik mezelf weer letterlijk naar werk toe slepen. Pfff weer allemaal mensen, weer allemaal zinloze gesprekjes, weer allemaal taken die er niet toe doen. Vaak geprobeerd om juist de positieve dingen te zien... maar wat me met name irriteert in bedrijven is de manier waarop mensen een bedrijf runnen: afschuiven van verantwoordelijkheden, de manieren die ze gebruiken om nieuwe klanten te werven of te onderhouden (ben voornamelijk ook in de sales werkzaam geweest), het niet luisteren naar elkaar of open staan voor ideeën. Bij elke nieuwe baan leerde ik weer meer en meer wat ik wel en niet leuk vond. Tot ik dacht dat ik de ideale combinatie had. Veel vrijheid, veel reizen, eigen tijd, dicht bij de eigenaar, samen overleggen... maar nee, dat werd hem ook niet.

Ik ben opnieuw gaan kijken naar wie ik ben, wat ik kan, wat ik wil.. en dat is een eigen bedrijf. Eigen regels, eigen waarden en normen, zelf bepalen, zelf verantwoordelijkheid, alle taken die je maar kunt bedenken... ook niet gemakkelijk, maar in ieder geval uitdaging, energie, passie, ik voel alsof ik leef als ik hier bezig mee ben. Mijn doel hiermee: een onafhankelijk bestaan creëren, omdat dit voor mij de enige manier lijkt, tot nu toe om, in dit leven gelukkig te zijn. Om te zijn wie ik ben.. Het feit dat ik een einddoel heb en hiermee bezig kan zijn, ook al is het helemaal niet gemakkelijk, maakt mij gelukkig.

Ik geloof niet dat er een mogelijkheid bestaat om je baan vol te houden zonder je ongelukkig te voelen. Want waarom heb je deze baan? Waarschijnlijk omdat je vaste lasten hebt, je moet het kunnen betalen, misschien omdat mensen anders iets van je gaan vinden als je dit niet doet, of omdat je alleen hier voor een opleiding hebt gevolgd. Allemaal diverse redenen, maar niet DE reden wat maakt dat je je gelukkig voelt bij hetgeen wat je doet, namelijk jouw passie, jouw drive, als alles omvalt in de wereld, wat doe je dan het liefste??

[rewind]

Waar ik mij hier een beetje over verbaas (maar dat zal mijn leeftijd zijn) is dat sommige mensen verwachten dat er een baan bestaat die niet van tevoren vast staat. Hoezo na een paar weken als het nieuwe er af is wordt het dan saai? Je weet toch al van tevoren hoe het zal gaan? Tenminste ik wel. Ik weet alleen nog niet precies hoe ik me erbij voel. Maar ik weet precies wat ik verwachten kan van welk werk, wat het me bieden kan. Dus de verwachting dat er een baan bestaat die je jarenlang verrast vind ik enigszins naief klinken. Het gaat erom dat je een baan hebt/vindt met taken ook al doe je die duizend keer, dat die je niet teveel gaan ergeren. Waarom zou je uberhaupt zoeken naar een baan vol met uitdaging, als je weet dat die uitdaging daar nooit te vinden zal zijn?

Het gevoel "maar ik kan dit allang en dus nu wil ik wat anders" doet mij eerlijk gezegd ook wat kinderachtig aan. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ik iets heel anders zoek en zie in een baan. Ik ben eerlijk gezegd blij dat ik goed ben in mijn werk. Ik kan het al, al heel lang en ik vind het heerlijk! Ja, en in die zin leer ik weinig nieuws over hoe ik mijn baan moet doen, maar dat wil ik ook helemaal niet! Ik vind wat ik moet doen in die baan gewoon echt heel fijn. Ook al voelt het voor de duizendste keer hetzelfde.

Je kunt toch ook voor de duizendste keer van iets eten genieten, ook al weet je vantevoren precies hoe het gaat smaken en wat je moet doen?

sorry als ik een beetje hard overkom. Misschien heb ik ook gemakkelijk praten met een baan die ik leuk vind.(ook nog niet zo lang hoor). Ik moet eerlijk gezegd zeggen dat ik dat leuke, uitdagende nooit zou kunnen vinden in een eigen bedrijf. Maar dat is wie ik ben en wat ik nodig heb.

[Finisterre]

maar niet DE reden wat maakt dat je je gelukkig voelt bij hetgeen wat je doet, namelijk jouw passie, jouw drive, als alles omvalt in de wereld, wat doe je dan het liefste??

Dank voor je reactie, ik28! Ik vind het wel grappig; bovenstaande is nu net het hetgeen waar ik wat moeite mee heb. Ik weet heel goed wat ik het allerleukst vind: rugzak op en lopen. Niet echt iets waar je zo maar een carrière op baseert .

Sowieso vind ik het wat naïef om te denken dat iedereen z'n passie zou kunnen volgen. Ik hoor iedereen maar praten over zaken als "je hart of passie volgen" en "geen dingen doen die niet bij je passen", maar volgens mij werkt het zo simpelweg niet in het leven. In ieder geval niet voor iedereen. Je moet soms ook praktisch kunnen zijn en dingen accepteren die niet ideaal zijn.

Dat is ook waar het mij om draait bij mijn vraag: Als je nu in een situatie zit die niet ideaal is, maar je ziet ook niet echt een andere oplossing, hoe deal je daar dan mee? Hoe maak je jouw situatie met een niet boeiende, niet passende baan toch leefbaar?!?

Volgens mij draait het er om dat je de wereld (grotendeels) leert accepteren zoals hij is en dat je je leert redden, juist ook in situaties die niet ideaal zijn. Ook al zoek je nog zo hard, je gaat je niet altijd alleen maar in situaties bevinden waar je je happy bij voelt en waar je "je ei in kwijt kan" (rare uitdrukking). Alleen ik ben nog wel op zoek naar hoe je daar dan precies mee om kunt gaan . Vandaar mijn vraag om praktische tips.

[Sawi]

Ik weet heel goed wat ik het allerleukst vind: rugzak op en lopen.

Wat grappig. Dit is precies waar ook ik het liefst voor zou gaan. Helaas is daar geen boterham mee te verdienen, al zijn er enkele gelukkigen die er zo goed over kunnen praten dat ze dat wel kunnen.

En ik ben het eens met dat je je moet leren redden in de maatschappij en binnen de gestelde regels je plek (en je geluk) moet zien te vinden. Aan de andere kant zou ik graag de regels van ons systeem eens tegen het licht houden, want ik zie meer toekomst in een systeem waarbij we allemaal gezamenlijk ons steentje bijdragen aan een wereld zoals we 'm graag zien ipv een systeem dat ons dwingt om dingen te doen voor geld om ons staande te kunnen houden. (Maar dat is mijn idealistische blik en dit hoort misschien meer thuis in een discussietopic.)

Sorry voor dit off topic bericht.

[lindar76]

Dat is ook waar het mij om draait bij mijn vraag: Als je nu in een situatie zit die niet ideaal is, maar je ziet ook niet echt een andere oplossing, hoe deal je daar dan mee? Hoe maak je jouw situatie met een niet boeiende, niet passende baan toch leefbaar?!?

Ik denk voor een deel situatie aanpassen. Waar bestaat werk uit, wat is oké en wat kost je energie. Mss kan je een paar van de zuigendste zaken anders doen of overdragen. En de boeiender dingen naar je toe trekken.

Ander deel is jezelf beter leren omgaan met dingen. Voor mij was dat bijvoorbeeld met lijstjes werken zodat de stomme zaken zich niet ophoopten. En een wandeling na de lunch.

[Finisterre]

En ik ben het eens met dat je je moet leren redden in de maatschappij en binnen de gestelde regels je plek (en je geluk) moet zien te vinden. Aan de andere kant zou ik graag de regels van ons systeem eens tegen het licht houden, want ik zie meer toekomst in een systeem waarbij we allemaal gezamenlijk ons steentje bijdragen aan een wereld zoals we 'm graag zien ipv een systeem dat ons dwingt om dingen te doen voor geld om ons staande te kunnen houden. (Maar dat is mijn idealistische blik en dit hoort misschien meer thuis in een discussietopic.)
Sorry voor dit off topic bericht.

Ik vind het wel een erg fijn "off topic", Sawi. Hoe zouden we een maatschappij kunnen creëren die minder gebaseerd is op oude keuzes en vaste (verouderde) patronen? Misschien een leuke voor een ander nieuwe discussie? En jij bent dus ook (lange afstands-) loper? Nice!


En Lindar76: ik denk dat je inderdaad op de goede weg zit.
Samen met eerdere tips komt het ongeveer op het volgende neer, denk ik:

1) wat kan je beter aan pakken binnen je takenpakket;
2) wat voor verschuivingen naar leukere taken kun je bewerkstelligen;
3) als eigen initiatief gewaardeerd wordt: verbeteringen proberen op te starten;
4) werken aan eigen instelling /eigen houding / acceptatie;
5) veel leuke, interessante, uitdagende dingen doen náást je werk (niet murw op de bank ploffen, maar iets gaan ondernemen, ook als je geen zin hebt).

Zelf heb ik vooral moeite met nr 4, geloof ik. Acceptatie. Als er (erg) inefficiënt gewerkt wordt of als er zaken niet eerlijk verlopen, dan kan ik dat moeilijk los laten - ook als ik me niet in de positie bevind om er iets aan te (kunnen) doen. Leren accepteren en van daaruit verder gaan is een erg gezonde vaardigheid, geloof ik.