Ik hoop dat het oké is dat ik me hier aanmeld terwijl ik niet zeker weet of ik HB ben of niet, maar uit de berichten die ik hier tot nu toe heb gelezen dacht ik te kunnen opmaken dat dit geen probleem hoeft te zijn.
Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben een scholiere van 17 jaar oud. Mijn echte naam houd ik liever voor mezelf, maar hier noem ik me Nachtegaal, zonder aanwijsbare reden overigens (zangtalent heb ik in ieder geval niet). Ik ben hier omdat ik graag zou willen ontdekken wat deze omgeving voor mij zou kunnen betekenen - vandaar ook de titel 'op zoek'.
Net als vele anderen hier heb ik een verleden van me anders voelen, faalangst en perfectionisme. Toen ik nog heel jong was stond dit me al behoorlijk in de weg: ik wilde graag naar school om dingen te leren, maar tegelijkertijd was ik er doodsbang voor en dat heeft me nogal geremd. Zo heb ik een extra jaar in groep 1/2 op de basisschool gezeten, gewoon omdat ik ontzettend moest wennen aan al die indrukken die de hele dag over me heen kwamen. Cognitief stond ik niet stil, maar ik zat mezelf met mijn angsten in de weg. Heel typisch voorbeeld: ik mocht van de juf naar het lokaal van groep 3/4 lopen om daar nieuwe leesboekjes op te halen wanneer ik dat wilde, maar ik herinner me niet dat ik dat ooit uit mezelf heb gedaan, omdat ik veel te bang was voor al die grote kinderen daar.
Later kreeg ik steeds meer in de gaten dat ik sociaal behoorlijk onaangepast kon zijn. Ik leerde graag en had een ongelofelijke eager to please, terwijl ik op hetzelfde moment nog erg kinderlijk was. Zo heb ik tot in de tweede klas van de middelbare school nog af en toe met playmobile gespeeld - ik kon daar zo heerlijk mijn fantasie in kwijt. Langzaamaan kwam ik erachter dat dit gedrag niet normaal was en ben ik me steeds meer gaan schikken naar mijn omgeving. Ik leerde wat sociaal gewenst en ongewenst is en paste me daarnaar aan. Tegenwoordig functioneer ik naar mijn idee behoorlijk: ik kan spontane gesprekken voeren met mensen die ik niet ken, ik heb een select groepje leuke vrienden en ik laat me niet meer leiden door angst.
In de praktijk betekent dit echter vooral dat ik dingen wegdruk. Gesprekken voeren voelt over het algemeen geforceerd, als een soort slechte toneelstukjes waar ik de tekst niet van ken. Mijn vriendinnen zijn geweldig, maar ik houd mezelf zodanig voor hen gesloten dat ik nauwelijks echt contact kan maken (eigen schuld, ik weet het). En angst speelt, hoewel ik het weet te verbergen, juist een hele grote rol in mijn leven op dit moment.
Ik heb altijd al issues gehad met zelfbeeld, onzekerheid en faalangst. Gelukkig had dit geen directe invloed op mijn presteren, maar ondanks mijn goede resultaten bleef de angst om niet goed genoeg te zijn enorm aanwezig. Ook zijn er de afgelopen jaren wat dingen gebeurd in mijn thuissituatie die mijn stemming niet ten goede zijn gekomen. Al met al voelt het of ik langzaam aan het instorten ben. Ik voel me vaak eenzaam, heb last van depressieve perioden en merk ook dat ik vatbaar ben voor eetgestoorde trekjes (daar moet ik echt vanaf zien te komen wil ik volgend jaar gezond op kamers gaan). Na lang aarzelen heb ik een aantal gesprekken met de vertrouwenspersoon op school gehad. Naast het feit dat dit me heel erg geholpen heeft, gaf hij ook aan dat hij dacht dat ik waarschijnlijk hoogbegaafd ben. Ik heb er sindsdien veel over gelezen en ik kon me erg goed herkennen in de meeste 'symptomen'. Vandaar dus dat ik hier ben: ik wil onderzoeken wat het zou betekenen als ik hoogbegaafd ben en of dit inzicht mij zou kunnen helpen om stabieler in het leven te staan.
Dit gaat overigens ook niet helemaal zonder slag of stoot. Zo ben ik nogal bang dat ik hier uit de toon zal vallen, of dat jullie meteen kunnen zien dat ik helemaal niet hoogbegaafd ben en dat ik mezelf heb overschat. Maar dit soort angsten zijn grotendeels irrationeel en dus heb ik besloten dat ik ze maar beter kan negeren.
Ik kan ook goed positief zijn hoor
Zo houd ik enorm van nadenken, ik voer graag ellenlange discussies over van alles en nog wat met niemand meer dan mezelf. Het geluk dat ik voelde toen ik het discussieonderdeel van dit forum zag is heel speciaal. Misschien kan ik me toch ergens echt thuis leren voelen. Ook speel ik graag piano en houd ik ervan om bezig te zijn met taal. Maar ook de bèta trekt me heel erg aan, ik vind het leuk om die systematische kennis te combineren met filosofische gedachten. Op goede momenten kan ik daar echt van genieten: er valt zoveel te ontdekken in de wereld. Ik denk dat ik hier de eerste tijd vooral zal meelezen, maar wie weet trek ik binnenkort de stoute schoenen aan en verplaats ik mijn discussies eens naar een plek buiten mezelf
Bedankt als je dit allemaal hebt gelezen, ik waardeer het zeer! Liefs, Nachtegaal
