Wisselvalligheid

[IK]

ervaar jij dan nooit frustratie, boosheid, vrolijkheid, tevredenheid? Ik vermoed bij voorbaat stiekem al van wel...

Jouw vraag is sturend, begrijpelijk ook. Jouw benadering/invalshoek is er echter een die de mens als basis stelt of REX - het hoogste - stelt. Er bestaat echter iets anders 'onder, naast, bij, in, op'. Ik antwoord dan ook hoe ik het ervaar, met in het achterhoofd houdende dat ik - gedurende de 45 jaren dat ik leef - geen aansluiting vindt bij anderen. Ik ben eraan gewend zogezegd, maar belangrijker: ze hebben mij - als mens - alle ervaringen bezorgt inclusief alle emoties die ik nodig had om in blijvend vertrouwen dit te verkondigen aan wie het horen wil.

Een en ander 'onderbouw' je met wetenschappelijke feiten over eencelligen. Deze feiten hebben echter niets met jou noch met mij van doen.Ben jij een dier of een plant? Nee? Dan wéét je dat gewoonweg niet. Hoe je over je planten spreekt is een mooie waarneming, maar wie beoordeelt dat ze 'stralen als je ze water geeft' en 'floreren als jij ze goed verzorgt'? Maar wát zij 'voelen' kun jij onmogelijk beoordelen. En daar zit 'm de crux.

Als ik jou vraag; "hoe proeft een sinaasappel?" en jij gaat verwoede pogingen ondernemen dit aan mij uit te leggen, dan antwoord ik "stop maar, jij kunt mij niet uitleggen hoe zuur, zoet, sappig, wrang, hard of zacht proeft". Het zijn allemaal subjectieve ervaringen, want wat voor de een zuur is kan voor de ander als normaal aanproeven. Dus het antwoord is: "proef zelf de sinaasappel en doe je EIGEN ERVARINGEN ermee op". Jouw ervaringen zijn niet de mijne en vice versa. Dat is ook niet de bedoeling als je het mij vraagt. Ik als mens wéét dat ik hier ben om te ervaren en dat doe ik omdat het bewustzijn zichzelf daarmee ervaren kan. Niets meer, niets minder. Dat is het nút van het leven. De aanloop tot dat inzicht - wat iedereen ervaren kan - komt door het hele scala van ervaringen te ervaren en dat geschiedt in eerste instantie door het volgen van de kleine menselijke wil. Dat wat ik nu hier verkondig zijn mijn ervaringen, die ontstaan door het volgen van de grote wil. Die is niet van mij als mens, ik verzin hem niet. Het gevaar wat er in schuilt is dat ik dit vertel en dat de gemiddelde lezer zichzelf gaat vergelijken met mij. Niet doen. Is zinloos Ik spreek namelijk over mijn transcendente blik op de wereld. Ik zie dat de wereld PERFECT in BALANS is. Alles gaat precies zoals het gaan moet. Als mens - die geïdentificeerd is met al zijn duale overtuigingen - is die omschrijving onaanvaardbaar. De wereld voor hén - zo vertellen ze mij - is alles behalve perfect, met alle rijk-arm, verspilling-overvloedigheid, goed-slecht, groot-klein, dik-dun en angst-vreugde duale vergelijkingen en bewijzen in de vorm van voorbeelden van dien.

Wat ik hier deel zijn de feiten uit mijn persoonlijke (wetenschappelijke zo je wilt) onderzoek. Ik weet géén mens te ZIJN, ik heb wel de ervaringen van een mens, maar ik ga er niet meer in op. Ik verlies mijzelf er niet langer in zoals ik dat eerder wel kon doen. Ik ben niet langer ván de wereld, maar er IN. Alles wat (door een mens) ervaren kan worden zijn we, het hele spectrum, maar bekeken vanuit het oogpunt bewustzijn..

Waar een mens zegt, "Ik ben boos" daar zegt het bewustzijn 'IK BEN, boosheid'. Ik kan 'boos zijn'- als mens - ervaren, maar dat doe ik alleen door de ver -en beoordelingssystemen die heersen in mijn innerlijke belevingswereld. Die ervaringen kunnen we opdoen omdat we die eigenschappen in ons hebben. Het is zo klaar als een klontje. Hetzelfde geldt voor "IK BEN, frustratie, vreugde, tevredenheid, verdriet".

Je kunt het testen: Spreek het zelf maar eens hardop uit en voel het verschil maar eens.
"Ik ben boos!" en dan "ik ben boosheid!"
En?

[Laatbloeier]

Sorry 'IK', ik ben niet getranscendeerd, misschien ervaar ik drie dimensies waar jij er vier ervaart, dus hier houdt het op, vrees ik.

[nathalie]

Het is wel fascinerend,@IK, maar zo in touch met mijn bewustzijn ben ik ook niet.
Mijn leven zou misschien minder wisselvallig zijn als ik beter er naar luisterde, het nadeel alleen is dat ik erg nuchter en sceptisch van aard ben al sta ik overal voor open. Ik heb jaren lang wel al de boeken en spiritualiteit gevolgd maar was toch niks voof mij. Meer de kracht van het nu maar niet xo zweverig.
Ik ben eeen béétje allergisch geworden daarvoor.
Maar hey...als het voor jóu wel werkt is het mooi toch?

[IK]

@Laatbloeier
Ophouden doet het nooit Bedankt voor je gesprek!

@Nathalie
Dank dat je die open deur nog even toont; spiritualiteit. Het is echt de grootste misvatting van - verzin iets wat je imposant vind - dat wat ik vertel geaard - of beter nog - niet geaard zou zijn, "spiritueel". Dat is ook gewoon een oordeel. Wat ik vertel heeft niets met de spiritualiteit te maken zoals mensen deze 'denken te kennen'. Noem je het vaag, ongrijpbaar, zweverig, positief denken of dicht je het andere gevleugelde uitspraken toe, dan begrijp je het simpelweg niet. Spiritualiteit en materialisme zijn dan - in die gangbare denkgeest - namelijk EXACT gelijk aan elkaar omdát ze in dezelfde materialistische en 'stof-georienteerde' denkgeest beoordeelt worden. Uit angst. Spiritualiteit, daar hebben velen de verwachting van dat dit de wereld die zij ervaren 'beter kan maken' want hij werkt nu niet voor hen. Het is te wisselvallig en dat mag niet. We moeten in balans zijn. We moeten geld hebben. Gelukkig zijn. Zorgenloos. Wat doen we dan? Of we pakken het S.M.A.R.T. aan, cognitief, of we gooien er een wollig sausje overheen. Problemen worden dan nooit opgelost, maar groeien juist in energie omdat ze niet meer gekend kunnen worden voor wat ze zijn. Problemen BESTAAN niet, deze vormen zich in het hoofd. Er zijn alleen maar situaties. Problemen zijn in-ge-wikkeld, met wikkels omgeven, situaties. Momenten die allang voorbij zijn. Omdat situaties niet DIRECT worden aangepakt - op het moment dat zij zich voordoen - worden zij problemen. Dat is een pure gedachtenkwestie. Dan gaan we trainingen volgen en coachingsessies, want we willen met dit soort problemen leren omgaan. De redenatie is ook: het komt voor, ik ben gelukkig niet de enige want er zijn trainingen voor, dus zal het wel kloppen. Zo formuleren we een doel voor onszelf. Maar er IS geen doel, het bestaat alleen in de gedachten. Er zijn en waren alleen maar situaties en die dienen IN HET MOMENT te worden aangepakt. Volledig, totaal, onomwonden, direct en altijd. Geen uitzonderingen. Dát is nuchter, concreet en direct.

Dán zijn er geen wisselvalligheden meer die blijven plakken. Omdat ze niet meer door het filter van de bedachte identiteit lopen, maar gewoon rauw op het bord vallen en aangepakt dienen te worden. En uiteindelijk is er dan geen wisselvalligheid meer - omdat je ziet dat het gewoon een oordeel is, want het is het tegenovergestelde van balans - maar gewoon iets 'wat zich voltrekt'. Er is dán alleen maar het Nu. Dan ben je niet meer ván de wereld, maar IN de wereld.

In feite is jouw uitspraak "ik ben nuchter en sceptisch van aard", ook zweverig... Dat is de identiteit, waarin jij gelooft deze te zijn, die zich gevormd heeft door situaties (die niet direct zijn aangepakt), aan het woord is. Als je namelijk écht nuchter bént maar tóch wisselvalligheid ervaart, zoals jij hier vertelt, zou die identificatie met 'sceptisch' dan juist een verdedigingsmechanisme kunnen zijn zodat jij niet méér naar het bewustzijn hoeft te luisteren? Terwijl je weet dat je dat "beter naar zou kunnen luisteren"? Ik stel die vragen omdat je ook een bekrachtiging gebruikt door het woord 'erg' te noemen. Dat duidt op verzet, en ongeacht waar verzet zich aandient wordt er ergens niet naar geluisterd...

Wat ik hier vertel is zo concreet als beton. Door dit te weten ga je de werkelijke aard kennen, en die is in een ieder precies gelijkwaardig. Er is maar één waarheid, anders kán het geen waarheid zijn. De waarheid is absoluut, eeuwig, onomstotelijk en waar. Wat we denken wat ons uniek maakt, waardoor we zeggen 'jij hebt jouw waarheid en ik de mijne' komt alleen doordat we geloven dat de ervaringen die we ervaren alleen ons overkomen. In feite vormen we deze zelf in ons hoofd, maar een situatie blijft niets meer of minder dan gewoon een situatie. Een ervaring.

Er zijn wél meerdere wegen die naar Rome leiden, maar het blijft een feit dat we ons niet moeten richten op het Rome, maar op de weg ernaar toe. Dáár - op die weg - kunnen we onszelf - in al onze uniekheid - leren HERkennen door alles af te leren.

Het is in feite zo simpel:

De ogen kijken niet, ze projecteren (zoek het op, het is bewezen).
Wat projecteren de ogen?
'HET FILMPJE'*. Dat is de hersenactiviteit van onszelf, gevoed door de zintuigen én de 'download'.
Alles wat jij ziet, waar jij iets van vindt, zie jij en beleef jij zo, omdat dát leeft in jou. jij vindt ergens iets van.
-
* Hoe dit filmpje getoond kan worden, waarom het zo écht voelt en dat iets zo'n indruk maken kan; dat IS de magie van deze wereld, de magie van het bewustzijn. De speeltuin. Dat kunnen we niet verklaren, want die magie kent geen oorzaak noch gevolg. Verklaren heeft zijn wortels in natuurkunde, wiskunde en biologie. Deze magie IS magie en heeft niets met die 'tastbaarheden' van doen. Dat is het geschenk en de kracht die we mogen ervaren. Van die speeltuin en dat spel mogen we genieten! Dat kunnen we niet kennen, alleen ontvangen. Iemand (ik weet niet meer wie) heeft het 'systeem' ooit benoemd: conceiver (de verwekker, die het filmpje laat zien) - receiver (ontvanger, de hersenen) en de perceiver (de waarnemer, de mens). Dit doorvoel ik en dat resoneert. Je kunt het GOD noemen - Generator, Operator, Destroyer - maar ik noem het "de voorzienigheid".
-
Keur jij iets af in het filmpje, negeer je het, veroordeel je het of wat dan maar ook, dat keur je dát wat je waar moet nemen, af, en dat sla je op in jezelf.
Dat proces vormt een overtuiging, een identiteit. Dat pakt je ware zelf, in. DAT IS DE BEDOELING OOK.
Want dan begint het spel. Er is niet aan te ontkomen.
DAT IS DE REDEN WAAROM WE HIER ZIJN: HET BEWUSTZIJN KAN ZICHZELF - MET HET SYSTEEM 'DE MENS' - ERVAREN. DAT IS HET NUT.

Ben je het beu - net als ik het was - en wil je verlichting van de denkwijze die jij gecreëerd hebt, dan ga je op in deze ervaring, die ik beschrijf.
Laat alles toe is de oplossing. Hou van je wisselvalligheid, je onbalans. En breek je identiteiten af.
Wat levert dat op?
NIKS. Er is geen pot goud op het einde. Er is alleen maar kennis.
Daarmee loop je weer terug naar beneden, van die berg af en ga je weer gewoon verder. Net als iedere andere speler.
Maar dan met een volledig OPEN BLIK, RUST en ACCEPTATIE. Je ként de liefde van de bedoeling want je ziet haar voor wat ze IS.
Je bent niet langer ván de wereld - nét als een vampier - maar wel IN de wereld. Je blijft ervaren.
En twee vampiers bij elkaar hebben ALLLLLLLLLLLLLLLLL deze woorden niet meer nodig. Pfff.

Daarom dacht ik dat met name de hoogbegaafden en hooggevoeligen hiervoor juist open zouden staan...
We willen toch alles weten? Hier is de KANS.

Maar ik heb niet gezegd dat het eenvoudig is.
Zo, en nou stop ik met kletsen. Ik lijk wel een waterval, maar ik vind het zooooooooooooooooooo leuk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Laatbloeier]

En twee vampiers bij elkaar hebben ALLLLLLLLLLLLLLLLL deze woorden niet meer nodig. Pfff.

Wowww, @IK, je bent in je enthousiasme wel lekker breedsprakig en hier en daar vlieg je wat mij betreft nogal uit de bocht... Niet lullig bedoeld hoor.

Ik herken in jouw posts principes vanuit het boeddhisme en non-dualisme. Het is dus niet zo dat ik er werkelijk niets van begrijp. Wat ik wel leuk zou vinden, is als je de basisprincipes waar jij je schrijfsels op baseert, eens in enkele regels zou kunnen samenvatten. Wil je dat doen? Kijk maar.

[IK]

Tuurlijk wil ik dat doen.
eens ff denken hoor...

Heb je mijn onderschrift gezien?
"Ik ben goed DUS jij bent goed". Of: "wat je zegt ben je zelf". Die twee zinsneden zijn absoluut kernomschrijvingen, basisprincipes, maar daarmee BEN je er nog niet. "Verbrand alles in jouw leven waar jij je mee identificeert en je opent de deur naar in-zicht in je ware zelf". Of denk eens aan 'The Truman Show' terug. Het filmpje faciliteert hem in alles, het draait om hem - letterlijk en figuurlijk - maar op het einde - nadat die Christof hem geprobeerd heeft te doen kapseizen - kwam hij bij een deur waar hij letterlijk uit zijn film stapte, een zwart gat in. De bereidheid opbrengen om dat zwarte gat gewoon in te stappen, dat is ook een kern, maar aan het einde het gat zien en dat er niets meer over is, dat je KLAAR bent en je omdraaien; dat heb ik (maar ook de vrouw waarmee ik samenleef) gedaan.

Er is nog wel meer, maar dan draaf ik weer door

[Laatbloeier]

@IK, de Truman Show ken ik niet, dus daar kan ik me niet aan optrekken... (al kan ik het een beetje invullen aan de hand van wat jij schrijft).

Wat betreft het samenvatten van de materie, ik kan ook wel een poging wagen: je identificeert je nergens meer mee, je hebt nergens een oordeel over, je legt je ego af. Zoiets?

Nu betwijfel ik het persoonlijk of dat überhaupt mogelijk is. Al het bovenstaande is nl. menselijk (je identificeren, vergelijken met anderen, oordelen, een ego hebben), en 'hardwired' in ons brein. We kunnen, alle mooie theorieën ten spijt, niet stoppen mens te zijn. Het afleggen van het ego bijv. is zoiets... Het ego is je verschijning. Je kúnt simpelweg niet NIET verschijnen.

[plato]

Ik voeg er een vraag aan toe.

Hoe pas je je levensfilosofie of je levenshouding toe op je werk, met name met de mensen om je heen ?

[nathalie]

Ja dat vraag ik me ook af.

[An@]

Hihi IK, ik begrijp er echt helemaal niets van, dat kan ik dan maar beter ruiterlijk toegeven. Het is niet mijn expertise. Het lijkt wel alsof je je boven jezelf plaatst en vanaf een afstandje koeltjes kan bestuderen hoe je voelt en leeft. Kennen mensen je als een gevoelspersoon of ben je nogal een 'ijskonijn'?

On topic, wat betreft wisselvalligheid.
Wat bij mij werkt is accepteren dat ik sterk veranderlijk ben, wat ik nu belangrijk vind en gelukkig van word dat zal in een fase weer enigszins overgaan. Gelukkig zijn is heel relatief, we zijn immers niet continu op het zelfde niveau 'gelukkig' anders zijn we op die schaal altijd neutraal en kennen we geen pieken en dalen. Dan ben je dus nooit gelukkig, en nooit ongelukkig - altijd neutraal.

Zou kunnen dat HBers die pieken en dalen heftiger hebben, omdat prikkels heftiger zijn?
Dan zijn ze vast ook meer veranderlijk en wisselvallig. Qua positieve associaties kun je dat wel sturen denk ik, als je bemerkt dat je wat in het negatieve terecht komt, kun je de spiraal enigszins doorbreken door iets te gaan doen wat je positieve energie krijgt.
Werkt dan voor eventjes. Totdat er weer meer of anders nodig is. Want wisselvallig zal je natuurlijk blijven.

[Cassanne]

Maar in alle zelfhulpboekjes (en vooral ook die specifiek voor hb-ers) staat altijd dat je precies moet ontdekken wie je bent en wat je wilt en dan pas kan je je intelligentie nuttig (efficiënt?) gaan inzetten. En succesvol zijn of waar het boekje ook over gaat.

Ik denk dan: ik kan wel iets willen, maar over een poosje wil ik het niet. Of ik wil iets heel anders. Ik vind het daardoor ook heel makkelijk om te stoppen met iets te willen (als het niet haalbaar is, nou dan toch niet). Dus hoe kan ik dan ooit bepalen wie ik ben en wat ik wil? Doen wat andere mensen verwachten is dan makkelijker, dan kan je in elk geval merken of het een beetje lukt. Wat nu begint door te dringen is dat die 'ik wil dat ze me aardig vinden / geen last van me hebben' ook een 'ik wil' is die ik los kan laten. Denk dat ik dat mezelf maar eens als huiswerkopdracht moet geven.

(Overigens: puur rationeel geloof ik niet dat we een vrije wil hebben en vind ik het menselijk bewustzijn en ego tamelijk overschat. Dus wat dat betreft sta ik in de volstrekt niet spirituele zin wel open voor non-dualisme. Is in de praktijk van alledag alleen niet zo relevant allemaal.)

[Laatbloeier]

(Overigens: puur rationeel geloof ik niet dat we een vrije wil hebben en vind ik het menselijk bewustzijn en ego tamelijk overschat. Dus wat dat betreft sta ik in de volstrekt niet spirituele zin wel open voor non-dualisme. Is in de praktijk van alledag alleen niet zo relevant allemaal.)

Wat mij betreft prachtig gezegd, Cassanne. Ik zie dit precies zo.

[IK]

@Laatbloeier
Sorry voor mijn late reactie, ik had een hoop menselijke dingen te doen. Want ja, dat blijft.
Logisch dat je betwijfeld of het mogelijk is 'het ego' af te leggen, je geeft zelf het antwoord al dat je ervan overtuigd bent dat een en ander 'hardwired' is in ons brein. Je hebt het nooit écht onderzocht. Dan spreek je - in mijn ogen - alleen maar voor jezelf, maar ben jij denkt dat je namens het menselijke ras spreekt. Dat iedereen is zoals jij denkt dat ze zijn. Daar is niets mis mee, maar hoe komt het dat wat ik ervaar dan niet kán? Anders zou je die woorden niet gebruiken die je gebruikt. Je hebt mij nooit horen of zien zeggen dat ik gestopt ben mens te zijn, maar gezien het bovenstaande (je overtuiging van hardwiredness) begrijp ik je aanname wel. Ik voldoe niet aan jouw wereldbeeld en dat kan niet. De grap is dat ik het van de andere kant bekijken kan, maar op die plek ben jij nog niet geweest. Dat wéét ik, omdat je zegt wat je zegt. Vampiers herkennen vampiers. Mensen herkennen vampiers niet. Hoe graag je ook zou willen oordelen, je graait in het duister. Je kunt het ego pas kennen, als je het helemaal vernietigd hebt. Want dan kom je IN de wereld te staan - waar je blijft ervaren - maar niets beklijfd nog langer. Met niets kan ik nog langer zeggen: "dat ben ik". Nee, ik ben alles en ik ben niets. En die heffen elkaar weer op. Wat overblijft is bewustzijn. Als je totaal geïdentificeerd bent met je overtuigingen, dan ben jij je overtuigingen. Ik ben nergens meer van overtuigd. Dat heb ik niet meer nodig. Ik raak het aan, bekijk het, en leg het terug. Dat 'benadrukken en discussieren of vingerwijzen' heb ik niet meer, omdat ik het niet meer nodig heb. En toch ben ik er nog gewoon. Mensen zien mij als mens en denken - vanuit hun eigen visie - de mens als zodanig te kennen, net als jij, terwijl ze - net als jij - niet doorhebben dat het hun ogen zijn die mij zien zoals ze denken mij te zien; geïdentificeerd met hun wereldbeeld. Het is het best te vergelijken met tunnelvisie.

Dit is geen filosofie, waanbeeld, illusie, GGZ-patient, narcist, kwakzalverij, ijskonijn of enig andere veroordeling die van toepassing kan zijn en die ik soms hoor als ik vertel. Allemaal overtuigingen, die niets met de werkelijkheid van doen hebben. Het is onmacht wat spreekt en niets meer dan het niet begrijpen wat het precies is. Ik werd gek van het altijd maar voelen van die emoties die mijn beleving konden beïnvloeden. Van kinds af aan wist ik "dit klopt niet" maar ik moest het - net als ieder ander - wél doormaken. Dat is onze taak. Toen ik het zat was, ben ik alles wat ik dacht te zijn gaan onderzoeken en gaan verbranden. In het heetste vuur van de hel. Daar ben ik ook doorheen gegaan. Ik ben wel 20 keer gestorven, met alle identificaties die wegvielen. Tot het moment dat er niets meer te verbranden was. Toen was ik klaar. En 'wie ik ben' is voor mij geen vraag meer. Ik kan iedere rol aannemen die ik wil, omdat ik alles zie als een spel in deze magische speeltuin. Het is het mooiste spel wat er bestaat.

Wat doe ik ermee? Alles. Vandeweek heb ik nog een groepje mensen toegesproken, op hun verzoek, omdat ze verbaasd zijn dat ik en het gezin waarmee ik samenleef, er nog steeds ben. Na alles wat ik verbrand heb. Zij zien het verschil met nu en een jaar geleden, toen ik nog alles projecteerde op anderen. Zo voelden ze dat ook. Nu willen ze alleen maar dat ik hun specifieke situatie - die zij als een diepliggend en onoplosbaar probleem ervaren - aanhoor. En omdat ik het bewustzijn 1-op-1 ervaar, elke dag weer scherper, kan ik direct een oplossing uit een overstijgende blik aanbieden. 10 van de 10 keer is dit een richting die exact tegenovergesteld is aan wat ze nu proberen te doen en 10 van de 10 keer is het strijd wat ze voeren. Het ego voert alleen maar strijd, want het wil zijn identificatie in stand houden. Mensen kennen hoofdzakelijk strijd. Wat het oplost is liefde. Totale, diepreikende, allesomvattende Liefde. Dus ja, An@, mensen kennen mij tegenwoordig alleen maar als gevoelspersoon. En ja, deze expertise is ook in jou aanwezig, net als in Laatbloeier, Cassanne en ieder ander. Ik ben inderdaad boven mezelf uitgestegen, maar dat gaat automatisch als je die onwaarheden van je identiteit op de korrel neemt en faliekant afknalt.

Welke rol ik hoofdzakelijk speel, in het dagelijkse doen? Die van Agitator. Ik DIS-organiseer individuen en organisaties. Ik roer en schud net zolang tot er iets in beweging komt. Dat is - zoals je begrijpen zult - al vrij snel. Dat is mijn talent. Die termen/rollen hanteer ik om voor anderen herkenbaarheid op te roepen, niet voor mezelf. Ik weet dat ik irritant ben, confronterend, brutaal, cocky. Daar speel ik mee. Het fundament wat eronder ligt is - respectievelijk - volhardendheid, oprechtheid en integriteit, zuiverheid, wijsheid. Dat is wat IK BEN, wat we ALLEMAAL zijn. Ik speel met die gedraginkjes, want ik moet door dikke, diepliggende, levenslang gevoede overtuigingen, heen waden en slaan om de ander aan te kunnen raken waar het voelbaar is; in het hart.

Dat is niet vanzelf gegaan, want ik ervoer mijn gedrag als mijn grootste probleem (ik kon geen vriendschappen, baan, relatie, huis of geld vasthouden), tot ik plots ont-dekte, toen ik klaar was, dat het mijn grootste kracht bleek te zijn. Voor dat gedrag heb ik mijzelf lang gestraft, want continue voelde ik me eenzaam. Door deze stappen - die ik de laatste dagen hier beschrijf - te doorlopen zag ik ook dat die wisselvalligheid en onbalans is die - als een venster - de mogelijkheid biedt om die identiteiten te onderzoeken op hun waarheid. "Wat voel ik nu en is dát wáár", vroeg ik mijzelf steeds weer af. Zo sijpelde de waarheid over wie IK BEN tot me door. Mijn verzet was echter nog lang niet over: ik begon te projecteren. Anderen moesten het voor mij doen, want dan kon ik beoordelen of ik het ook moest doen. Dat gedrag heeft nog het langste geduurd, maar toen ik het helemaal doorhad en vaak genoeg op mijn bek was gevallen, toen ging het snel. Door hier totaal eerlijk over te spreken en door scherp te reageren op wat ik zie, kan ik en mag ik tegenwoordig steeds meer mensen helpen. Want ik laat altijd hetzelfde gedrag zien. En je begrijpt; dat gaat niet ineens, want die overtuigingen hè!.

Jij hoeft géén vampier te worden, net als ik. Dat was mijn keus. Als ik alleen al even kan aanraken opdat het leven voor je verloopt zonder die intense pieken en dalen, en dat is wat je wilt, dan is dat waarbij ik help. Zonder enige identificatie kan ik namelijk snel doen wat ik doe, wat nodig is. Niet meer, maar nooit minder. Je moet mij dan ook niet lang om je heen hebben - tenzij je zelf een vampier bent, zoals mijn levensmetgezelin ook is - , als je teveel waarde hecht aan wie jij denkt te zijn (een universitair geschoolde jonge slanke vrouw met een lease-BMW onder haar mantelpakje of CNC draaibank medewerker bij een sociale werkplaats), welke auto je moet rijden, huis je moet wonen of wat je op je bankrekening moet hebben om als iemand gezien te kunnen worden die het gemaakt heeft, wanneer je biologisch eet (en de rest dat ook moet doen), wat voor functie je uitvoert (en dus bent en je jezelf vergelijkt met anderen om je beter of slechter te voelen) of dat je op het andere of hetzelfde geslacht valt. Dat zijn jouw keuzes en die maak jij. Met een reden. Die werken. Tot het moment dat ze tegen je werken. Want het bewustzijn vindt een uitweg, hoe dan ook. Het wil en zál gehoord worden.

En dan ben ik er. Als je met mij in contact komt, geef ik je een beeld mee vanuit een transcendent standpunt. Dat is wat ik te geven heb. Doe er je voordeel mee.

met een warme groet,
Nu ga ik naar bed (nee, niet mijn doodskist want 'vampier' is een beeldspraak)

[plato]

Kortom...als het aan jou ligt dan wil je van andere mensen een kopie van jezelf maken. Zoals zovelen dat -heel- graag willen. Nogal paradoxaal gelet op je levensvisie.

What's new...

[Laatbloeier]

Plato stelt het wat cru, maar dit is ook zo ongeveer wat in mij opkwam. (Dat Plato het cru stelt, moet geen probleem voor je zijn vermoed ik, want je hebt nauwelijks meer een ego om mee te dealen! Pfff, pak van mijn hart. )

Ik zie jouw visie, jouw denkbeelden, jouw 'geloof', jouw 'overtuiging' (oef... toch...), vooralsnog niet anders dan dat ik elk ander geloof, overtuiging, denkbeelden, etc. zie. Gekozen, gezocht, gevonden om levenspijn en gedoe mee te overkomen, en op een gegeven moment 'rotsvast' geworden.

Ik kan het uiteraard mis hebben en sta wederom-en-opnieuw open voor jouw (weer)woord.

[nathalie]

Handig dat ze tegenwoordig internet hebben in die ivoren torens.
En gelukkig moet je nog af en toe wat menselijke dingen doen.
Je lijkt een beetje op mijn ex. Die woont nu in een tent.

[IK]

Kortom...als het aan jou ligt dan wil je van andere mensen een kopie van jezelf maken. Zoals zovelen dat -heel- graag willen. Nogal paradoxaal gelet op je levensvisie.

What's new...

Welk deel van 'mijn keus' heb je niet begrepen 'Plato'? Ik weet dat het lastig is te begrijpen waar dit over gaat. Dat de pijlen op mij gericht worden, is ook okee. Dat lijkt namelijk alleen maar zo. Jullie begrijpen geen van allen dat alles wat je zegt over jouw innerlijke beleving gaat, so fire away Alles is een keus, een ervaring. Zoals 'Laatbloeier' al zegt, maakt mij dat niet meer uit. Ik ben nergens van overtuigd, maar jij wel door een gebrek aan de juiste vragen te stellen. Wat zijn 'de juiste vragen'? Dat zijn die vragen die naar binnen gaan, als: "waarom reageer ik op deze man?" "Hoe komt het dat ik deze mening over hem vorm?"

En @Nathalie; het spijt me voor je dat je nog steeds een ex in je waarneming met je meedraagt. Woont ie fijn in zijn tent?

Fijne avond allen...

[nathalie]

Even off topic op België EEN is nu de film de TrumanShow net begonnen.
Aanrader.

@Ik...ja hij geniet in zijn tent. Fijn voor hem want de wereld begrijpt hem niet en hij is ook erg bewust.

[plato]

Kortom...als het aan jou ligt dan wil je van andere mensen een kopie van jezelf maken. Zoals zovelen dat -heel- graag willen. Nogal paradoxaal gelet op je levensvisie.

What's new...

Welk deel van 'mijn keus' heb je niet begrepen 'Plato'? Ik weet dat het lastig is te begrijpen waar dit over gaat. Dat de pijlen op mij gericht worden, is ook okee. Dat lijkt namelijk alleen maar zo. Jullie begrijpen geen van allen dat alles wat je zegt over jouw innerlijke beleving gaat, so fire away Alles is een keus, een ervaring. Zoals 'Laatbloeier' al zegt, maakt mij dat niet meer uit. Ik ben nergens van overtuigd, maar jij wel door een gebrek aan de juiste vragen te stellen. Wat zijn 'de juiste vragen'? Dat zijn die vragen die naar binnen gaan, als: "waarom reageer ik op deze man?" "Hoe komt het dat ik deze mening over hem vorm?"

En @Nathalie; het spijt me voor je dat je nog steeds een ex in je waarneming met je meedraagt. Woont ie fijn in zijn tent?

Fijne avond allen...

Jouw citaat is: 'alles is een keus'. De mijne is: 'mensen hebben keuzes'

Derhalve, ik heb verder geen belangstelling. Hav en god dag.

[Laatbloeier]

Even een --korte, rechtstreekse-- vraag nog, @IK: beschouw jij jezelf dan als 'verlicht'?

(O, en ik vermaak me overigens prima met deze uitwisseling. Ik hoop dat we geen van allen gevoelens als 'boosheid' en 'irritatie' erbij voelen opwellen! )