het hoofd te vol

[northern lady]

Ok, eng om een topic te openen, zat al te worstelen met de titel. Maar ik betrap mijzelf er vaak op dat ik topics lees, en wel wil reageren, maar dat de antwoorden dan door mijn hoofd buitelen. Soms geef ik dan antwoord, maar dan komt er totaal niet uit wat ik bedoel, of wat ik in mijn hoofd heb.
Er zijn hier mensen die zo mooi kunnen verwoorden wat er in zichzelf omgaat, ik kan dat niet. Al sprekende beter, maar niet op papier, of zoals hier. En ik vind dat jammer, want ik ben dan ook bang dat ik niet goed uit de verf kom
Zelfs terwijl ik dit typ, zit ik te denken, en gooi ik er maar weer een kwinkslag uit.
Mijn vraag is eigenlijk, zijn er mensen die dit herkennen, en zo ja, heeft iemand tips hoe ik dit kan verbeteren?
Het gaat mij er eigenlijk meer om of mensen dit herkennen....

veegt zweetdruppels weg...

[san]

Zéker!
Ik ben in menig topic stiller dan ik wil om precies die reden....

En in bepaalde buien wis ik enorme lappen tekst...

[quest]

Ik heb daar ook heel erg last van, omdat ik in beelden denk, wat zoveel inhoud als niks zien in je hoofd

Je denkt..maar ook weer niet..als je dat herkend dan ben je zelf ook een beelddenker waarschijnlijk.

[san]

ik zie mezelf niet als beelddenker

[northern lady]

Ik denk dat ik wel een beelddenker ben, terwijl ik typte dat ik niet goed uit de verf kwam....zag ik mezelf al uit een bus verf omhoogkomen bijv. Los daarvan, ik lees veel dingen hier, en denk daarover, begrijp alles en wil antwoorden. Maar tijdens het typen raak ik in de war omdat er dan zoveel door mijn hoofd gaat. Dus dan wis ik het maar weer.
En ondertussen voel ik mij dan dom, omdat ik niks anders doe dan wat puzzelen hier.....

[quest]

Ach nu het hoge woord eruit is GO GIRL.......

[northern lady]

Spot er maar mee
Het is een serieuze vraag van mijn kant, zit me al een tijd dwars.

[quest]

Oow nee ik spot daar zeker niet mee...........

[quest]

Spot er maar mee
Het is een serieuze vraag van mijn kant, zit me al een tijd dwars.

Ik denk dat je gewoon moet zijn wie je bent, als je een mening hebt kun je die toch gewoon geven, jou mening is net zo belangrijk als die van een ander. GO GIRL

[northern lady]

Gaat er meer om, als ik iets wil zeggen, dat dan de gedachten door mijn hoofd gaan, en dan kan ik niet meer goed zeggen wat ik precies bedoel. Ik kan soms niet eens een zin hier schrijven, zonder erover na te denken, pffff

[Diana]

Ontzettend herkenbaar en ook de reden dat ik niet veel schrijf hier, maar wel veel lees. Worstel er ook al lang mee en als ik een antwoord ergens op schrijf wis ik dat meestal meteen weer en reageer dus niet. Ook in real life vind ik mezelf goed uitdrukken moeilijk. De woorden lijken niet goed genoeg en ik voel me al gauw heel dom. Lastig. Vandaar ook dat ik vaak in geen commentaar schrijf. Dan hoef ik ook niet te antwoorden op een eventueel bericht ... ahum

[sap]

Erg herkenbaar. Vaak begin ik een antwoord te typen en wis het dan vervolgens. Ik post daardoor maar zeer zelden iets. Misschien is het dat ik te kritisch ben over wat ik neerschrijf. Een ander zal het wellicht niet zo kritisch lezen. Ik erger me verschrikkelijk aan mijn eigen typefouten. Terwijl ik die van een ander (meestal) zonder problemen kan lezen. En dan heb ik het nog niet eens over de inhoud gehad......

[Rietje]

Het probleem ligt hem in het feit (mijn mening), dat gedachten sneller zijn dan dat een mens kan typen.
Je typt nog het ene en intussen zijn er al zoveel andere gedachtes binnen gekomen, waar je alweer over nadenkt.
Je vingers raken in de knoop, afleiding volgt door verstoorde concentratie, ergernis...Error...Gevolg: Ach laat ook maar.

Misschien een tip.

Schrijf eerst op klad, alles wat je te binnen schiet betreffende het onderwerp.
Let niet op taalfouten ed, blijf schrijven. Lees het later na en haal de dingen weg die niet relevant zijn.
Vul aan waar nodig.

Door deze methode schrijf je alles van je af en kan je later op je 'gemak' nadenken, wat je nu eigenlijk wilde zeggen.
Je verfijnt je woorden dan in de tekst. Je bent rustiger in je gevoel en dan is het beter verwoorden.
Hoe vaker je oefent, hoe beter het gaat.

[Moira]

Lol, herkenbaar maar dan andersom. Ik heb precies hetzelfde met praten. Met schrijven heb ik tijd en rust. En het gaat gewoon makkelijk. Alsof er een directe verbinding is tussen de beelden in mijn hoofd en mijn typende vingers. Maar praten... als ik het onderwerp goed ken, als het me nauw aan het hart ligt, in verhitte discussies. Maar dan moet je het struikelen over woorden, de vele 'dinges' en 'jeweetwel' en het niet-sequentiële erbij nemen. En dat is op de momenten dat ik het duidelijk weet te verwoorden


Tips? Je geen zorgen maken mooi schrijven is toch nergens voor nodig? Het gaat om delen. En de vorm waarin is onbelangrijk. Als mensen je niet begrijpen of zich zwaar beledigd voelen door jouw post, zullen ze (hier zeker) jou dat wel duidelijk maken. (en ik heb nog nooit zoiets opgemerkt bij jou)


Maar ik begrijp wel wat je bedoelt hoor. Want 'het komt er gewoon niet uit'. Ja, herkenbaar...

[Jennivale]

Hm, wel 'funny'.....
Ik had hier gisteren een stukje geschreven, maar uiteindelijk gewist en niet gepost.....do I need to say more...?

[Rianne]

Ik herken het ook heel erg. De associaties in je kop gaan maar door en door. Je kunt er vaak nog een heleboel meer bij halen. Allerlei zijpaadjes die er ook mee te maken hebben en dan vergeet je vaak de hoofdlijn of de essentie. Nou, je vergeet het niet echt, maar die lijkt dan een beetje ondergesneeuwd te raken onder de rest.
Ik heb dat met zowel praten als schrijven

Met schrijven kan ik er makkelijker mee om gaan, omdat ik daarna gewoon kan strepen. Doet me denken aan die brief van Blaise Pascal in de 17e eeuw: "Je n'ai fait celle-ci plus longue que parce que je n'ai pas eu le loisir de la faire plus courte." Wat iets betekent als: het spijt me dat de brief zo lang is, ik had geen tijd om hem korter te maken.

Kort schrijven en dan ook precies schrijven wat je wilt is een kunst!

Met praten los ik het meestal op met zelfspot, als ik mezelf betrap op een lang en wollig antwoord en enorme uitweidingen, dan kap ik mezelf wel eens af met een grapje, en eindig ik met een to-the-point-samenvatting


Oh en NL, de titel van je topic klopt mijns inziens helemaal!!!!!

Laat het je echter vooral niet weerhouden om hier te schrijven. En gebruik de bewondering voor anderen niet als rem op jezelf, maar als motivator om er juist mee aan de slag te gaan!!!

[Terence]

Ik herken het ook heel erg. De associaties in je kop gaan maar door en door. Je kunt er vaak nog een heleboel meer bij halen. Allerlei zijpaadjes die er ook mee te maken hebben en dan vergeet je vaak de hoofdlijn of de essentie. Nou, je vergeet het niet echt, maar die lijkt dan een beetje ondergesneeuwd te raken onder de rest.

Praktisch letterlijk wat ik dacht toen ik de eerste post las.

En ik me ook vaak afvragen of mijn punt goed is overgekomen als ik iemand een kort antwoord heb gegeven.
Daarom kan ik het niet uitstaan als ik iets wil overbrengen op een ander (zoals bijvoorbeeld nu op de sportschool) en dat ik steeds word onderbroken. En vervolgens verkeerd bestempeld word.

Maar ook qua creativiteit kan het soms te vol zitten.
Is Schubert niet doorgeflipt omdat hij de muziek in zijn hoofd niet meer bij kon houden?

[Jennivale]

Allerlei zijpaadjes die er ook mee te maken hebben en dan vergeet je vaak de hoofdlijn of de essentie. Nou, je vergeet het niet echt, maar die lijkt dan een beetje ondergesneeuwd te raken onder de rest.
Ik heb dat met zowel praten als schrijven

Precies, dat is ook hetgeen wat mij overkomt.

Met praten los ik het meestal op met zelfspot, als ik mezelf betrap op een lang en wollig antwoord en enorme uitweidingen, dan kap ik mezelf wel eens af met een grapje, en eindig ik met een to-the-point-samenvatting

Het is bij mij dan niet alleen wollig, maar ik ga ook nog eens mompelen en hakkelen. Hierdoor wordt ik dan erg onzeker en hou vervolgens mijn mond maar, omdat ik me dan o zo dom voel. En dan die onzekerheid die erdoor onstaat, waardoor ik dus steeds minder ga zeggen en uiteindelijk maar zwijg, grr!

En gebruik de bewondering voor anderen niet als rem op jezelf, maar als motivator om er juist mee aan de slag te gaan!!!

En daar zit het 'm dus bij mij...heb het namelijk vooral bij personen die erg zeker en sterk overkomen, voel me dan zo klein, zo nietig.
Ben hiertoevallig op dit moment erg mee bezig, om dit aan te pakken. Wil hier echt mee afrekenen!

[Edwin]

Voor mij is dit ook zeer herkenbaar.

Ik sta ook vaak op het punt te antwoorden of een topic te beginnen, maar dan blijf ik denken en denken.
Van schrijven komt dan niets meer.

Daarnaast heb ik vaak het gevoel dat, omdat het logisch is, de anderen het toch wel weten en het opschrijven overbodig is.

Het is een hele kunst om je gedachten op een duidelijke manier op papier te zetten. Vooral omdat het een aan een schakeling van gedachten zijn die meestal niets direct met elkaar te maken hebben.

[kakelot]

Oh ja dat heb ik ook. Er zijn hier behoorlijk wat topics waar ik iets over vind of iets over te melden heb (nou ja dat matig ik mij dan aan ), maar zodra ik begin te schrijven ga ik zwabberen en maar al te vaak eindigt het ergens waar ik helemaal niet wilde dat het zou eindigen omdat het niks meer met het onderwerp te maken heeft. Of beter gezegd: via allerlei zijpaadjes heeft het natuurlijk wel met het onderwerp te maken maar ik krijg die zijpaadjes niet op schrift zonder te wijdlopig te worden. Tja, en dan post ik dus maar niet . Zo heb ik al meerdere malen geprobeerd te reageren in het 'No place in this world'-topic, maar tot nu toe verzandden al mijn pogingen in iets wat ik zelf als slaapverwekkend geneuzel beschouw. Maar ik blijf het proberen hoor .