bedreigend voor collega's?

[Eva]

Van de week had ik een gesprek met een collega, waarin ik bij iets dat hij zei opeens dacht: "Hè?! Vind jij mij nou een bedreiging? Hoor ik dat goed?"

Dat is me wel eens eerder gebeurd, maar op de een of andere manier had ik het in de huidige context helemaal niet verwacht. Ik heb deze collega (waarvan ik overigens vermoed dat hij zelf ook HB is) hoog zitten. Vakinhoudelijk, maar zeker ook als mens en als collega. Over komen als een bedreiging is wel ongeveer het laatste wat ik wil.

Het gesprek van de week was er niet echt naar, maar eigenlijk wil ik hier wel wat mee. Op zijn minst door te vragen of mijn indruk klopte. Maar wat nou als het antwoord ja is... Wat dan? Ik ga mezelf niet klein maken, maar ik moet er wel wat mee...

Hoe ga ik daar het gesprek over aan? Wat kan ik zeggen? Iemand ideeën / ervaring met zoiets?

[Lisettek]

Hoe heb je het de vorige keer aangepakt? En staat je collega open voor een eerlijk gesprek? Als je het bij jezelf houdt ('ik heb het gevoel dat...') moet een open en eerlijk gesprek mogelijk zijn. En als het antwoord ja is heb je in ieder geval allebei duidelijkheid en kan je wellicht tot een compromis komen waar jullie je allebei goed bij voelen. Waarschijnlijk is die bedreiging alleen maar ingebeeld en door het bespreekbaar te maken is hij al weg.

Maar ik snap ook waarom je het niet zou doen. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je goed kan aftasten hoe de ander op de vraag reageert.

En nee, op dit vlak heb ik absoluut niet de wijsheid in pacht. Het enige wat ik roep is wat naar mij geroepen wordt als ik met iets vergelijkbaars zit. En dan nog lukt het mij zelden. En als het wel lukt is het bij iemand die er niet voor openstaat, dus mijn mensenkennis is waardeloos (en ik heb mezelf in de nesten gewerkt).

[Sawi]

Ik zou niet zomaar benoemen dat je de indruk hebt daf hij je als een bedreiging ziet. Het is jou interpretatie van hoe hij over jou denkt.
Volgens mij kun je beter aansturen op samenwerking om elkaar verder te helpen: jij hebt hem hoog zitten en hij jou blijkbaar ook.
Vraag hem eens of hij je feedback wil geven op, bijvoorbeeld op een van je ideeën, adviezen of wat dan ook. Dan merkt hij dat hij door jou gewaardeerd wordt en serieus genomen wordt. En jij weet daarna wat hij echt vindt.

Als hij dat waardeert zou je hem ook eens feedback kunnen geven.

Wie weet kan het op langere termijn leiden tot een soort samenwerking waar jullie beide verder mee komen.

[Eva]

De vorige keer bleek het pas toen ik al ergens anders werkte. Dus toen heb ik het niet bespreekbaar kunnen maken. Wel weet ik dat het te maken heeft met dingen als:
- sneller dan anderen dingen doorzien en precies kunnen benoemen
- sneller leren dan anderen en daardoor de lat hoger leggen
- meer aan kunnen dan anderen qua hoeveelheid werk
- etc

Typische HB dingen dus.

Tot nu toe kan ik best goed uit de voeten met de betreffende collega. Ik vind hem vakinhoudelijk goed, een snelle denker, hij legt makkelijk verbanden, doorziet dingen, is communicatief sterk. Maar het HB zijn heb ik niet benoemd en iets houdt me ook heel erg tegen om daar over te beginnen. Ik weet niet zo goed wat dat is. Tegelijkertijd weet ik voor mezelf wel dat daar het probleem ligt. Hij doet dit werk al tien jaar en ik dit jaar voor het eerst. Toch stel ik vragen waar hij na 10 jaar nog geen antwoord op heeft. Misschien is er ook wel geen antwoord op. Tja... story of my life zeg maar. Sorry dat ik de vragen stel.

Ik krijg nu het gevoel dat ik me klein moet houden om te voorkomen dat een ander dat gevoel krijgt dat ik een bedreiging ben. En daar heb ik dus echt geen zin in.

Mijn waardering voor hem heb ik al meermalen uit gesproken. Sterker nog, ik maak er een punt van om dat te doen, juist omdat dit risico op de loer ligt. Het is ook oprecht. Ik heb echt waardering voor hem. En dat zegt wat, want ik ben niet zo snel onder de indruk. Maar ja... Ik kan mezelf ook moeilijk onder een stoel stoppen ofzo. Mijn leercurve gaat zoals die gaat en als die een stuk steiler is dan gemiddeld, dan kan ik daar ook niet zoveel aan doen.

[Eva]

Oh en ja: Ik denk wel dat hij open staat voor een eerlijk gesprek. Tenminste: Ik vind hem communicatief heel sterk. Qua delen van wat er in hem om gaat is hij wel heel gesloten, dus dat is dan een beetje de vraag of hij dat toe zou geven als ik het rechtstreeks vraag. Het is wel iemand die het waardeert als ik extreem duidelijk en direct ben.

[DashteQ]

Ik krijg nu het gevoel dat ik me klein moet houden om te voorkomen dat een ander dat gevoel krijgt dat ik een bedreiging ben. En daar heb ik dus echt geen zin in.

Hi Eva. Op dit moment ervaar ik dat ook met een collega. Je moet eigenlijk gewoon jezelf kunnen zijn.
Het kan niet zo zijn dat je je gedraagt naar hoe een ander dat wil (of ja, hoe je denkt dat de ander het wil).
Want eigenlijk kun je het nooit goed doen.
Maar goed, makkelijker gezegd dan gedaan ... HSP'ers, HB'ers etc. passen zich nou eenmaal makkelijker aan.

[Freerider]

Interessant onderwerp, ben hier in de praktijk al diverse malen tegenaan gelopen. Ik heb altijd expert rollen vervuld en daarmee expert opgeleid of met andere expert opgeleid.
Een reactie van een oud-collega die mij nog steeds bijstaat, is "begrijp jij wel dat collega's bang voor jou kunnen zijn? " Ik vond dit toen een grove belediging, aangezien ik absoluut geen agressie in mijn persoon heb, Pas sinds begin dit jaar kan ik deze opmerking plaatsen, toen ik er achter kwam dat ik mogelijk HB ben. Ik denk dat hij zichzelf inderdaad bedreigd voelde, omdat hij ondanks zijn senioriteit zelden een inhoudelijke discussie van mij kon winnen en ik inhoudelijk zeer lastige vragen stelde op zijn expertisegebied (ik ben nu eenmaal leergierig).

[Kalliope]

Ik heb ooit een topic geopend over hetzelfde onderwerp. En ja herkenbaar. Ik kon/kan heel betweterig overkomen vinden sommige mensen. Ben ik het niet altijd mee eens . Het is een combinatie van veel werkervaringen en feitenkennis enerzijds en anderzijds snel dingen doorzien. Dan zie ik er ook nog 4 jaar jonger uit dan dat ik ben. Leidt af en toe tot hilarische situaties.

Wellicht kun je aan een aantal mensen vragen of zij vinden of je als een bedreiging overkomt? En vooral waarom zij dit vinden? Alleen op die manier kun je dit probleem aanpakken denk ik.

[An@]

Wellicht kun je aan een aantal mensen vragen of zij vinden of je als een bedreiging overkomt? En vooral waarom zij dit vinden?

Zou dat zo neutraal mogelijk vragen om mensen niet op dat spoor te brengen als ze je niet al bedreiging zien. Wellicht kun je een open gesprek aangaan hoe ze de samenwerking met jou ervaren?

[Eelco]

Ik heb wel eens meegemaakt als uitzendkracht op een service desk dat de teamleider met vast contract mij bedreigend vond. Dus was zijn baas (en dus mijn baas ook) gedwongen om mij niet langer in te huren... De baas had in ieder geval wel het fatsoen de werkelijke reden te vermelden.

[HB-tje?]

Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het nu bij Eva op het werk afgelopen is....

[Thom]

Achteraf gezien vonden een 'collega' en m'n projectleider in m'n eerste baan zich misschien bedreigd. Terwijl ik toch heel vriendelijk kan zijn . Zelfs nu nog ben ik heel (veel te) voorzichtig in mijn doen en laten, om maar te voorkomen dat anderen mij misschien arrogant zullen vinden of zich door mij bedreigd voelen. De spontaniteit is er daardoor wel bij mij afgegaan.

[Rianne]

Ik heb ook altijd problemen hiermee gehad.
In 2008 schreef ik hierover een artikel voor het Mensa blad.
Je vindt het hier: http://riannevdven.nl/publicaties/mensaberichten/


Mijn inzicht nu is: wanneer 'de ander' sterk in z'n schoenen staat, worden scherpe vragen en creatieve ideeën veel meer gewaardeerd en als behulpzaam ervaren. Wanneer 'de ander' onzeker is over eigen functioneren/positie en gevoelig is voor macht, status, aanzien en hiërarchie, wordt hetzelfde gedrag vaak als bedreiging geïnterpreteerd.

Ik ben ervan overtuigd dat veel HB'ers kunnen verbeteren in hun communicatie (met het oog op deze gevoeligheid van de ander), maar leg ajb niet 100% van de schuld bij jezelf. Het zegt minstens zo veel over de ander.

[Eva]

Hoe het is afgelopen:

Ik heb er destijds geen actie op ondernomen. Ik weet niet of dat goed is geweest of niet. Inmiddels zijn we een fikse botsing (ruim een half jaar geleden) en een zeer openhartig gesprek verder (onlangs). Hij voelt zich inderdaad bedreigd. Dat heeft hij met zoveel woorden gezegd.

Ik heb wel het idee dat het nu een stuk beter gaat. Gek genoeg was die botsing misschien wel juist heel goed.

[Eva]

Dank voor het artikel Rianne. Die "hoe breng ik het" stappen zijn handig.

Mijn inzicht nu is: wanneer 'de ander' sterk in z'n schoenen staat, worden scherpe vragen en creatieve ideeën veel meer gewaardeerd en als behulpzaam ervaren. Wanneer 'de ander' onzeker is over eigen functioneren/positie en gevoelig is voor macht, status, aanzien en hiërarchie, wordt hetzelfde gedrag vaak als bedreiging geïnterpreteerd.

Ik weet dit en ik weet het niet. Rationeel weet ik het, maar het is een van de dingen die niet als vanzelfsprekend in mijn dagelijkse handelen zit verwerkt.

[Sawi]

Ik ben zo'n persoon die zich momenteel dus bedreigd voelt. En dat wil ik eigenlijk helemaal niet.
Een van mijn collega's lijkt behoorlijk hoogbegaafd te zijn. (De redenen waarom laat ik even voor wat ze zijn.) Tevens is hij goed in zijn vak en eigenlijk wel toe aan een volgende stap. Het is een fijne collega en we kunnen goed sparren.
Ik word momenteel opgeleid voor die volgende stap om in de toekomst op een andere vestiging die werkzaamheden straks te kunnen gaan uitvoeren. Ik werk nog niet zo lang bij dit bedrijf en voel al een enorme druk om mezelf te bewijzen.
Nu heeft mijn collega aangegeven dat hij in de toekomst wel naar die andere vestiging zou willen ivm priveomstandigheden. En nu voel ik me dus behoorlijk bedreigd. Terwijl er nog niets vast ligt aan afspraken. Misschien is het zelfs wel mogelijk dat we beide naar die andere vestiging gaan op termijn. Maar slechts een van twee zal teamleider kunnen worden.

Ik zal het hem nooit persoonlijk kwalijk nemen en zal het ook niet laten blijken. Toch vind ik het vervelend dat ik me bedreigd voel.

[Arcuscloud]

Jammergenoeg voor mij niet op die manier aan de orde geweest. Wel heb ik rijke ervaringen met mensen die dan tot op het pesten af je dan gaan zitten te kleineren, dogmatiseren en indoctrineren... erg dodelijk voor creativiteit overigens.

Je kan zelf denk ik goed inschatten of je op zijn golflengte kan denken en hij openstaat. Anders moet je het er voorzichtig met een vertrouwenspersoon beginnen je verhaal te doen.

[Huk]

Ook ik herken het 'probleem' sterk. Ik kan me ook goed voorstellen hoe confronterend het kan zijn als je als senior-medewerker of expert, in eens door een nieuwkomer (en misschien zelf vanuit een andere vakgebied) door vragen of opmerkingen op zaken gewezen wordt die je zelf (jaren) over het hoofd hebt gezien. Bij de meerderheid van de mensen tast dit toch hun zelfvertrouwen of status aan. En die ongemakkelijkheid bij de ander, voelt als een ongemakkelijkheid bij mezelf.

Mijn ervaring is dat als ik me kleiner probeer te maken dit eigenlijk alleen maar tot meer ongemakkelijkheid leidt. Bij mezelf, omdat ik niet mezelf ben. Maar voor mijn gevoel ook bij de ander. Naar mijn idee hangt het dan toch in de lucht dat je niet authentiek bent en blijft dat bedreigde gevoel toch bestaan. Mijn ervaring is ook dat als ik mezelf aanvaard als iemand die nou eenmaal snel dingen doorziet en dit ook durf te laten zien, dat tot minder ongemakkelijkheid in mijn omgeving leidt. Iemand die gewoon gaat staan voor wie hij is en laat zien wat hij denkt en weet is denk ik minder bedreigend dan iemand die kostte wat kost de formele hiërarchie wil behouden en zich klein maakt maar ondertussen op onverwachte momenten constant kritisch uit de hoek komt. (Is dit te volgen/herkenbaar?). Die "rol" pakken is best eng, want mensen gaan ineens echt naar je luisteren en dan vind ik het ineens weer heel moeilijk om me niet te verantwoordelijk te voelen voor alles. Want die "rol" heb ik dan weer niet.

Verder: Je slimme inzichten, vragen en ideeën komen naar mijn idee altijd beter over als je ze brengt vanuit een houding van verwondering, nieuwsgierigheid en betrokkenheid. En, daar probeer ik mezelf aan te herinneren, meer ervaren collega's zijn in elk geval altijd nog een autoriteit op het gebied van die ervaring. Wie al jaren meedraait heeft nou eenmaal een bepaalde kennis die jij niet hebt. Het is denk ik goed daar ook waardering voor te hebben en er gebruik van te maken (hoe ging dat toen? heb je dit eerder gezien?) om je eigen ideeën aan te scherpen.

[Delia]

Ik vind bovenstaande heel herkenbaar, in mijn eigen worsteling in wat nu wel en wat niet.
Stel, dat iemand anders je vraagt je klein op te stellen- wat doe je dan? Hebben jullie tips, in het hiermee omgaan, en toch jezelf te blijven, en dat waar je voor staat?
Mn ook omdat ik herken dat als je je wel klein maakt, mensen inderdaad wat ongemakkelijk worden, zeker als ze je ook anders kennen.

[-b-]

Het beste resultaat behaal je wanneer je het beste voor jezelf en het bedrijf doet. Inzet van vlot personeel op de goede plek is extreem waardevol.

Jammer dat sommige managers er zitten voor de macht.