Aangenaam! Denk ik..

[Sentioergosum]

Hallo homo sapiens!

Mijn naam is Sentioergosum en ik leef in de randstad. Ik kom uit Zeeland en ben daarvandaan gevlucht, als het ware... Nu wil ik terug. Of in ieder geval, terug naar de natuur. Alle heftigheid van de stad is me een beetje teveel geworden. Ooit vol energie en enthousiasme, nu vermoeid en herstellende. Op zoek naar mezelf. Wie ben ik? Wat is er "mis met me"? Verschrikkelijk eigenlijk, zoiets te denken. Een aantal keer werd ik met hoogbegaafdheid geconfronteerd in mijn directe omgeving (oa zelf hoogbegaafden).. Interessante gedachte, leek me. Verder deed ik er niet echt iets mee. Was veel te druk met voor mezelf uitlopen. Een jaar geleden kwam notabene mijn eigen vader ook ineens met "heb je wel eens een intelligentietest gedaan, je zou best wel eens hoogbegaafd kunnen zijn". En dan doodleuk vertellen dat ie dit zelf ook is.... (We hebben weinig contact, heb vrij "aparte" ouders). Anyways. Zodoende toch aan het denken gezet. Ik kan het me allemaal niet goed meer herinneren eerlijk gezegd. Dit heb ik de laatste tijd, door een adrenal burnout, insomnia en weet ik het wat allemaal minder scherp op het moment (hopelijk van voorbijgaande aard). Wellicht herkennen sommigen van jullie dit? Enfin, uiteindelijk er wat over opgezocht, ja zo was het. Wow! Dit moest het zijn. Ik moest huilen, wilde erover praten, het aanpakken en toch ergens nog die twijfel. Wat als dit het weer niet is? Ik heb het nog niet laten testen, ik geloof niet dat dit het juiste moment is gezien ik geen huis en inkomen heb en dit nogal wat stress oplevert en zonder optimale cortisollevels is dit al een kunst opzich om mee bezig te zijn. Het gaat al wat beter, focus me veel op mijn gezondheid en er lijkt wat eind in zicht te komen wat betreft een woonplaats. Ik wil een huis voor mezelf. Rust. Mezelf hervinden. Wat een zoektocht, hoe heb ik dit zo kwijt kunnen raken?! Ik weet niet zo goed wat te vertellen allemaal. Er is zoveel wat meespeelt. Ik was een rustig kind, 1 met de natuur, altijd aan het tekenen. Op de peuterspeelzaal werd ik gek en wilde ik "ontsnappen". Ik weet nog dat ik daar om me heen keek, de een was met een schaar aan het "spelen", de ander met zijn vuist tegen zijn voorhoofd aan het slaan, de ander repeteerde continu "Ching chang chong" (en nee dit was geen Aziaat). Toen naar school (waar ik ooit naar uitkeek, toen ik "eindelijk" 4 jaar oud was) en kwam van een koude kermis thuis. Wat een ellende. Iedereen was zo druk. Heb me, gezien me al gauw duidelijk werd dat ik wel raar moest zijn, gezien me dat heel duidelijk werd gemaakt door klasgenootjes, geprobeerd op de achtergrond te houden. Dit is vrij lastig, gezien van je verwacht wordt mee te doen en als je de hele tijd wegdroomt, je afvraagt wat je hier in hemelsnaam doet en dus in je eigen wereld bent en vragen "moet" beantwoorden.. Of verderlezen in groep 3 als je eigenlijk niet meedoet omdat iedereen zo onuitstaanbaar langzaam leest (wist ik veel). Gaandeweg ben ik me gaan proberen aan te passen, jeweetwel, onder je niveau gaan zitten, in de hoop enigszins te worden geaccepteerd (ben ook een mens!). In groep 7 begon ik er zowaar zelfs een beetje bij te horen, groep 8 was echt een feest, vooral toen ik met een clubje meiden waar ik "toevallig" al veel mee omging erg goed bleek te zijn in citotoetsen oefenen. Voor het eerst werd ik erop gewezen, door de toenmalige "meester" van de klas, dat ik slim ben. In tegenstelling tot wat me altijd werd verteld (ik werd zelfs altijd dom genoemd, dom en lelijk!) lieflijk als kinderen kunnen zijn.. Hoe dan ook, ik begon wat zelfverzekerder te worden. Dat was van korte duur. Na op vwo-niveau te scoren, maar een havo-vwo advies in de brievenbus te ontvangen (dit bleek, zo heb ik recentelijk pas begrepen, door een conclusie van de schoolmeester en mijn moeder die hadden bedacht dat ik, gezien er problemen thuis waren, maar beter niet te hoog moest gaan zitten (mijn moeder weet tot op de dag van vandaag niet wat vwo is, of havo of... Etc), heb ik de teleurstelling in mezelf, niet meer weten te verwerken. De brugklas was meteen een hel en ik bleek weer lekker anders te zijn en het riedeltje herhaalde zich wederom. Ups and downs, me opnieuw aangepast, eerste vriendje op mijn 13e ontmoet, drugs gebruikt, ik ben zelfs eventjes satanist geweest (tja wat moet je anders met je leven?), kon veel kwijt in muziek, het ging uit, ontdekte dat ik helemaal niet mijn hele leven enig(s)kind ben geweest (zie je wel) en ben het huis uitgegaan op mijn 15e, 2jaar in een begeleid wonen (ook erg gezellig, wel, soms wel hoor) en op m'n 17e eindelijk klaar met de havo (ben zelfs blijven zitten id 4e), meteen een studie waar ik geen werkstukken of auditie voor hoefde te doen (nl kunst of toneelopleiding), maar een opleiding tot docent geschiedenis. Immers, de moeder van een meisje waar ik wat bijles aangaf in examenklas (ik haatte geschiedenis altijd, tot ik eens besloot te gaan leren want ik moest toch een keer van die (...)school af), maakte duidelijk dat ik een goede docent zou zijn, en aangezien dat een opleiding is waar je je zo voor kan inschrijven, plus ik kon me herinneren dat ik op de basisschool best leraar wilde zijn (dat dan weer wel), dus waarom niet? Dit zou later blijken, na 5 jaar (hoe weet ik niet), het vol te hebben gehouden, louter en alleen om het feit dat ik eraan begonnen was en geen schuld wilde (kostte wat het kost voorkomen, werken, antikraak wonen, nooit lenen) en 20x verhuizen (niet overdreven, helaas), belandde ik in een burnout en nu zoek ik de einden van de touwtjes weer om nu voor het eerst en altijd voor mezelf te gaan leven (in die zin, niet langer mezelf te verloochenen, in mijn optiek de grootste zonde van de mens)!
Dus jeej! Nu wil ik hier tussen alles door meer mee bezig zijn, ik heb eerder een bijeenkomst bezocht en dit voelde als een warm bad. Graag leer ik meer HBers kennen.
Aangenaam!

[Terrasano]

Hoi

Welkom.

Later nog eens lezen.

[Zhiva]

Welkom op het forum!

[Sentioergosum]

Hoi! Bedankt voor het welkom heten

En neem de tijd ik heb nogal veel geschreven ja...

[Peach]

Hallo welkom op het forum.

[Eekhoorn]

Welkom!
Hopelijk krijg je alles stap voor stap weer op de rit. Het klinkt heftig waar je momenteel doorheen gaat

[Terrasano]

En, weet je al wie je bent?

Zo moeilijk kan het niet zijn, gooi alles wat van je verlangt wordt van je af, impliciet en expliciet, en tadaa.., dat ben jij

Maargoed, niets is ooit zo simpel, maar wat mis je nu, wat trekt je aan, en wat zou je diep van binnen, zonder belemmeringen van enigerlei aard, willen ervaren of bezitten.

[Sentioergosum]

Hee hallo!

Bedankt voor de reacties:) het begrip en welkom heten!

Tja of ik het al weet haha, ik leer elke dag. Inderdaad verwachtingen loslaten..... Stap voor stap (had er nogal wat, vooral van mezelf)..
Wat ik mis en wil: een doel waar ik actief aan werk! En dat heb ik nu wel, mijn gezondheid op peil krijgen en een huis enzo en dat gaat de goede kant op.. Maar iets toevoegen! Van nut zijn!!! Wat is mijn pad? Niet alleen maar voor mezelf. But than again inderdaad heftig allemaal maar dit was wel nodig denk ik. Leren naar mezelf te luisteren ipv negeren of verdraaien... Ontvangen is OOK belangrijk en wellicht een gift voor een ander. Dat waren struikelpunten en nog niet volledig verdwenen maar er wordt in igv actief aan gewerkt.

Ik ga vanavond trouwens naar het HBcafe in Breda met thema "Hoogbegaafd is niet gek". Hoop er een en ander van te leren, gezien ik vooralsnog geen passende hulp kan vinden en dit wellicht het "probleem" zou kunnen zijn en hoe hiermee om te gaan op dat vlak!

Sorry dat ik zo laat reageer trouwens ben erg druk bezig geweest afgelopen tijd! Het lijkt erop dat ik eindelijk een inkomen heb, op naar de volgende stappen!

Zijn er van jullie bij vanavond? Greet van den Berg heeft zich helaas afgemeld, zou het wel leuk vinden als er toch een aantal mensen komen, want ik hoop ook wat "van jullie soort" te ontmoeten in real life;)!

[Evelyn]

Welkom,
Indrukwekkend verhaal en knap hoe je hier uit worstelt, jezelf een goede plek geeft en goed voor jezelf zorgt.
Goed bezig!
Laat de twijfel maar los, scheelt een hoop gedoe Ik lees dat bij heel veel mensen terug.
Zelf heb ik ook twee jaar rondgelopen en geroepen: "Neeehh, dat kan niet, Neeeh.. toch? Neeeeh, ik hoogbegaafd? Echt niet".
Conclusie na deze 2 jaar: Echt wel en ik ben er heel blij mee.

Omarm het en profiteer ervan.

Groetjes,
Evelyn

[Sentioergosum]

Evelyn!
Ben een tijd hier niet geweest, zie nu je lieve bericht, dankjewel! En fijn om te horen dat je het hebt kunnen omarmen, ik voel de kracht uit je verhaal. Inderdaad hier wil ik ook naartoe! Ben weer terug van weggeweest hier en kijk er naar uit er meer actief mee bezig te zijn.
Wellicht tot ziens/horens!