Na jaren van zelfontkenning en eenzaamheid begint eindelijk een nieuw stadium in mijn leven.
Of ik hoogbegaafd ben, geen idee. Hoogsensitief, daar ben ik zo ondertussen wel zeker van.
De chaos was al vanaf de kleuterschool aanwezig, de andere kinderen en de juf begreep ik bijzonder goed, helaas begrepen ze mij niet.
Dat zorgde voor heel wat verwarring, des te meer omdat ik niemand ken die zo gevoelig is.
Mijn familie werd de vloek, die ik nog steeds binnenmonds mompel, bij opstaan en bij slapen gaan.
Zelfs slapen is soms een hel.
Ik kan me wel goed vinden in de 'tot-straks-grapjes' van dit forum ;-p
O ja, ik ben 25.