Een goede middag allemaal,
Ik zou dit verhaal graag kort maar bondig samenvatten, helaas ben ik bang dat dit niet gaat lukken.
Graag stel ik eerst mezelf voor. Vroeger was ik een spontane, jonge meid. Geen uitdaging ging ik uit de weg en mijn motivatie voor het leven lag ontzettend hoog. Op het moment ben ik 26 jaar jong, met een flink wat oudere partner vanwege een onwijs goede klik. Inmiddels ben ik mijn spontaniteit volgens sommige verloren, dat is niet zo, ik ben wel wat terughoudend geworden. Ik ben nog steeds gezellig, grappig en gevat binnen een beperkte kring. Ik heb dan dus ook het afgelopen jaar afstand gedaan van veel vrienden en veel familie leden die niet het beste met me voort hebben. Nu dan ook erg zoekende naar mezelf en een 'passende stempel'.
Het zit zo.. op het moment ben ik mijn verleden aan het verwerken waarbij er veel familieleden zijn die zijn gediagnosticeerd met allerlei psychische ziektebeelden. Zo hebben ze mijn moeder als manisch-depressief bestempeld en mijn vader met verschillende psychoses, die is dan ook op mijn 17e overleden. Mijn broertje is een echte beelddenker en eindelijk voel ik weer een connectie met hem nadat deze connectie een aantal jaar weg is gebleven vanwege onze heftige jeugd.
Inmiddels ben ik onwijs goed bekend binnen de hulpverlening. Jeugdzorg, GGZ, maatschappelijk werk en noem het maar op. Binnen de GGZ hebben ze me willen bestempelen met Borderline, later ook nog met manisch depressief. Vorig jaar heb ik een psychose gehad met allemaal kleine fragmenten van het verleden die ik allemaal in mijn gevoel terugkreeg. Ik heb 4 weken op de bank gezeten, mezelf kapot gerookt met elke nieuwe gedachte die in mij opkwam met bijbehorend gevoel die ik zo lang had weggestopt.
Daarna is mijn perspectief op het leven compleet veranderd. Naar mijn idee ben ik in de volgende dimensie gekomen.
Ik hou me op het moment bezig met andere hulpverlening. Mijn vriend is acupuncturist en ik vind de Chinese geneeskunde een hele mooie kijk hebben op de werking tussen lichaam en geest.
Mijn moeder heeft afgelopen jaar een iq-test gedaan en is erachter gekomen dat ze op verschillende vlakken hoogbegaafd scoort. Mijn vader kan ik helaas niet meer spreken maar het schijnt dat hij ook hoogbegaafd was, wat zijn ogen zagen, konden zijn handen maken.
Na al die vervelende stempels wil ik graag onze familie karma gaan doorbreken. In Nederland krijgen we bijna geen tijd om het leven te verwerken en hierbij helaas alle vervelende bijkomstigheden waar ze dan graag stempels op plakken en medicatie ingooien.
Een intelligentietest heb ik nog niet gemaakt. Eerst mijn verleden op orde, mijn gezondheid op pijl en mezelf inlezen op de verschillende modellen van hoogbegaafd zijn. Ik ben gisteren begonnen met deze link door te lezen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Theorie_v ... integratie
Ik kan mezelf erg goed vinden in deze theorie. Mijn ''psychose'' hoorde bij fase 3 en gelukkig heb ik hier doorheen kunnen komen zonder ondersteuning van medicatie. Het was een verwarrende, heftige periode met veel nieuwe inzichten waardoor ik nooit meer terug kan gaan naar de persoon die ik ooit ben geweest. Inmiddels heb ik de zekerheid om mezelf vast te houden aan mijn eigen sta
ndpunten, normen en waarden en ben ik nu bezig met een harmonieuze band met mezelf, mijn partner en geringe vrienden op te bouwen.
Een lange uitleg, al met al vind ik de vele stempels maar woorden bedacht door de mens, zonder begrip voor de inhoud en volg ik vanaf nu graag mijn eigenwijze weg.
Waarin ik op 26-jarige leeftijd (pas) uiting kan gaan geven aan mijn kwaliteiten. Ik ben er nu pas achtergekomen dat ik een natuurlijk talent heb voor koken (vooral smaken bij elkaar mixxen), best wel creatief ben en dat mijn hersenspinsels een best wel interessante kijk op het leven.
Een HSP'er met een eventuele combinatie van HB die op onderzoek uit is en heel graag mensen ontmoet die tegen dezelfde problematiek aan lopen.